1204 پاسخ برای این موضوع

[Ali pacino]

بحث یووه و الکس رو بهتره ببریم یه تاپیک دیگه.

فرارا چندین بار بعد از باخت هاش گفت هروقت مدیریت تصمیم بگیره که من باید برم، می رم. ولی تا وقتی بهم اعتقاد دارن می مونم و مبارزه می کنم. من نمی تونم ثابت کنم خودخواهی نبوده. ولی برای کسی که خودش عاشق یووه بوده، بعد از اخراجش هم مرتب اومده ورزشگاه و کنار یووه مونده خیلی سخت بگیم که خودش رو به یووه ترجیح میداده. شاید واقعا اعتقاد داشته می تونه از پس این مشکلات بر بیاد. آخه می دونی فاصله ی اتفاق ها خیلی هم زیاد نبود. کلا چیرو یه نیم فصل مربی یووه بود. اگر به شکل تحقیر آمیزی از بایرن باخت، درست تو همون هفته هم اینتر رو برده بود.

نمی دونم، ولی برای من خیلی سخته پذیرفتن اینکه چیرو خودخواه بوده. چیرو یه بازیکن گمنام و یه فرد بی نام و نشان نبوده که بخواد ره صد ساله بره. چیرو یکی از پرافتخار ترین بازیکن های تاریخ ایتالیاست. شاید باور داشته از پس اینکار بر میاد، شاید به خودش و توانایی هاش اعتقاد داشته و می خواسته براش تلاش کنه.

بازم میگم حرفات درست اما لزوما بهترین بازیکنان نمیتونن بهترین مربیان هم باشن
چیرو برای این مسئولیت در اون برهه از زمان اصلا مناسب نبود و شایدم بخاطر کمک به یووه این سمت رو پذیرفت و شایدم بخاطر خودش . الله اعلم

من و (خیلی های دیگه) دقیقا بخاطر نتایج چیرو خیلی سرخورده شده بودم و دیگه اون غرور رو نداشتم .

مثل اینکه شما ها یادتون رفته چیرو تو چه شرایطی سرمربی شد !!!! چیرو هفته ی 37 ام لیگی اومد سرمربی شد که یوونتوس دومیش دیگه تقریبا قطعی بود و اون تیم اگه اون مصاحبه ی الکس علیه ِ رانیری رو نمیدید ، شاید میتونست قهرمان شه . هر چند که الکس راست می گفت رانیری هیچی از فوتبال نمیفهمه .

اون سال واقعا تیم ِ بدی رو هم نداشت چیرو ولی اون شخصیت ِ جدی ِ یه مربی رو نداشت . شرایط به قدری خوب بود که مورینیویی که مربی ِ تیم ِ رقیب بود اومد و گفت یووه قهرمانه . شرایط ِ تیم ِ چیرو بد نبود اصلا . تیم ِ نائب قهرمان رو گرفته بود ولی خودش اصلا خوب نبود واسه مربیگری تو یووه . اصلا اون شخصیت ِ جاه طلبانه رو نداشت . بهترین کار این بود که بره از یووه . واقعا شرایط ِ بدی واسه یووه درست کرد که اون شرایط بعد از 3 سال داره بازسازی میشه .

در اینکه موقع ِ فوتبالش شخصیت ِ خیلی بزرگی داشت و بازیکن ِ خوبی بود شکی نیست ولی تو رو خدا این رو نگید که یکی مثل ِ مونترو هر چی بوده ، از چیرو بوده . مونترو رو مقایسه نکنید کلا !!!!

من با حرفهای مهدی دقیقا موافقم :thumbs_up:

[Huceyn]

در اینکه موقع ِ فوتبالش شخصیت ِ خیلی بزرگی داشت و بازیکن ِ خوبی بود شکی نیست ولی تو رو خدا این رو نگید که یکی مثل ِ مونترو هر چی بوده ، از چیرو بوده . مونترو رو مقایسه نکنید کلا !!!!

مهدی جون هیچکس نگفته که مونترو همه چیش رو از فرارا داره !! من منظورم این بود که فرارا کمک خیلی بزرگی برای مونترو بود . همونطور که مونترو کمک بزرگی برای فرارا بود !! تو نگاه کن مونترو وقتی از آتلانتا اومد تو یوونتوس یک بازیکن 25 ساله بود که تازه اومده بود توی سطح اول فوتبال دنیا رقابت کنه . ولی فرارا وقتی اومد تو یوونتوس کسی بود که توی ناپولی واقعا محبوب بود و تو کل ایتالیا شناخته شده بود . تازه زمانی هم که مونترو اومد یوونوس فرارا 2 سال بود که فیکس دفاع یوونتوس بود و تو همون یوونتوس هم جا افتاده بود . فرار اون زمان بزرگ بود و همین بزرگ بودن و با تجربه بودن خیلی به مونترو کمک کرد تا توی یوونتوس جا بیفته . یعنی دقیقا کاری که نستا توی میلان با تیاگو سیلوا کرد . تیاگو سیلوا الان اگه فوق العاده هست به 2 دلیلِ . یکی اینکه استعدادش رو داره دوم هم اینه که زیر نظر نستا بزرگ شده !! مونترو هم واقعا فوق العاده بود هنوز که هنوزِ دفاعی به مستحکمی اون پیدا نشده ولی بخشی از این خوب بودن به این بر میگشت که مونترو از زمانی که تو یوونتوس بازی کرد فرارایی رو کنار دستش میدید که هم خیلی با تجربه بود , هم خیلی مستحکم بود و هم خیلی قابل اعتماد بود . واقعا نباید حظور چیرو توی تیم ( از لحاظ بازیکنی ) رو دست کم بگیریم ...

در مورد زمان مربیگریش هم که حرف زیاد زدم . فقط مهدی جون در اون مورد که گفتی مورینیو هم گفت یوونتوس قهرمانِ بگم این همون تکنیک مبارزه روانی هست که مربی خودمون یعنی کونته هم پارسال هر هفته انجامش می داد و میگفت میلان قهرمانِ .

[hamid]

طرفدارای یک تیم سه دسته اند:

دسته اول به گذشته و نتایج و افتخارات باشگاه نگاه می کنند و به ستاره هایی که داشته که مجموع اینها یک تیم رو تشکیل داده که تمام اعضا اون باشگاه از توپ جمع کن و مدیر و بازیکن و مربی بگیرین تا طرفدارا و.... باعث شدن اون تیم به موفقیت برسه و زحمات همه اون ها در قواره یک اسم به نتیجه برسه
و اگه اون اسم نباشه اون بازیکن مربی و هوادار و یا مدیر و مالک اون باشگاه هرگز نمیتونه از زحمات و افتخاراتش یاد کنه

دسته دوم کاری به گذشته و افتخارات یک باشگاه ندارن و براشون زمان حال خیلی مهمه و فقط به برد و موفقیت به هر قیمتی و با هر ابزاری اهمیت میدن

دسته سوم به شدت به یه بازیکن یا یه مربی خاص یا یه مدیرعامل یا یه سرمایه دار که ممکنه در گذشته یه اسطوره ورزشی یا اقتصادی و یا سیاسی و یا ... بودن علاقه مند هستن و بیشتر فرد محور هستن و تو هر تیم و باشگاهی و با هر لباسی که اونو ببینن طرفدار همون تیم میشن صرفا به خاطر حضور اون فرد در اون تیم

سلیقه ها و دید افراد نسبت به یک تیم خیلی متفاوته و تمام این افکار و احساسات برای همه متقابلا قابل احترامه

ولی چیزی که بیشتر از همه ارزش پیدا میکنه اینه که بیایم و خودخواه نباشیم و یه تیم رو به خاطر خودش دوست داشته باشیم نه یک فرد

یک تیم با یک سابقه طولانی مدت بدست اومده که نتیجه زحمات یک فرد نبوده بلکه مجموعه ای از افراد تلاش کردن و فداکاری کردن تا اون همه ایثار در قالب یک اسم نمود پیدا کنه و برای همه ارزشمند باشه
یک مهاجم اگه با همکاری و کمک سایر بازیکن های تیمش از دروازبان بگیرین تا هافبک بازیساز اون تیم نباشه هرگز نمیتونه در گل زدن موفق باشه

پشت هر انسان و فرد موفقی یک سری عوامل قرار داشتن که اگه اون بسطرها فراهم نبود ممکن بود اون فرد اونقدر موفق نباشه

هر شخصیت بزرگ و مهمی که موفق شد نامی برای خودش دست و پا کنه و جاودانه بشه باید مدیون مردم کشورش و نام کشورش و شرایط و امکاناتی باشه که اون کشور براش فراهم کرده

میخوام بگم موفقیت تصادفی نیست و یک فرد منحصرا نمیتونه به همه چیز برسه و محتاج عوامل بسیاری هست که میتونه در قالب خیلی چیزها به صورت عام و کلی باشه که اون موفقیت از حمایت خانواده اون فرد شروع میشه تا تک تک افراد یک جامعه و یک ملت

فوتبال یه بازی گروهی هستش و همین باعث شده اینقدر زیبا و محبوب باشه و درست نیست یک تیم رو با اون همه افتخار به یک بازیکن ترجیح بدیم
اگر اینطوری بود الان رئال که همیشه بیشترین نام ها و ستاره ها و امکانات رو داشت باید تمام طرفدارای دنیا رو مال خودش میکرد
هر تیمی برای شهر و کشور خودش ارزش خاص خودش رو داره و این تاریخ و اتفاقات گذشته هستش که به همه اینها ارزش میده

[platini]

كلا نميقهمم چيرويي كه يوونتوس رو نابود كرد ( در زمان مربيگريش ! كاري به دوران بازيش ندارم ! ) و جوري بود كه ميگفتيم صد رحمت به رانيري ! چرا بايد در مقابل يووه موفق باشه ؟!!! چرا بايد در مقابل كونته اي كه يووه رو از منجلاب نجات داد ، موفق باشه ؟!! ( كاري ندارم كونته با الكس چيكار كرد يا اصلا مقصر اون بود يا نه ؟! كه من معتقدم مقصر بود ! ولي اين بحثش جداست و ربطي به كونته و چيرو نداره !! ) چرا بايد آرزو كنم چيرو توي تيم جديدش موفق باشه ؟! كه اميدوارم هيچ وقت موفق نباشه ! كه دوباره وسوسه نشن كه دوباره بيارنش ! همه ميدونيم چيرو به درد مربيگري نمي خوره ( يا لااقل مربيگري توي يه تيم بزرگ ! ) ! اون كاريزماي لازم رو نداره ( چيزي در حد افشين پيرواني ! كاريزماشو ميگم ! الان نياين بگين هووووي چيرو رو با افشين پيرواني مقايسه ميكني ! ) نمي تونه تيم رو كنترل كنه ! توي خونش نيست ، حالا صد سال تجربه كسب كنه ! كلا هم بگم اينكه بياي كور كورانه سر تعصب به يه بازيكن قديمي بگي كه ميتونه مربي تيم باشه ، يه اشتباهه محضه ! شايد شخصيت يه بازيكن به درد اين جور كارا نخوره ، درست مثل چيرو ! ولي ميتونست يه جاهاي ديگه به تيم خدمت كنه يا هنوزم ميتونه اين كار رو بكنه درست مثل پسوتو كه همه هم دوسش دارن ، چون ميدونست كه به درد مربيگري نميخوره ! ولي اگه پسوتو هم ميومد و كاري كه در توانش نيست رو انجام ميداد و تيم رو به گند ميكشيد باز من در مقام مربي ازش متنفر ميشدم ! همون طور كه از چيرو در اين مقام متنفر شدم !

[Reza]

بازم میگم حرفات درست اما لزوما بهترین بازیکنان نمیتونن بهترین مربیان هم باشن
چیرو برای این مسئولیت در اون برهه از زمان اصلا مناسب نبود و شایدم بخاطر کمک به یووه این سمت رو پذیرفت و شایدم بخاطر خودش . الله اعلم

من و (خیلی های دیگه) دقیقا بخاطر نتایج چیرو خیلی سرخورده شده بودم و دیگه اون غرور رو نداشتم .

من با حرفهای مهدی دقیقا موافقم :thumbs_up:

علی من تصادفا امروز یه نقل قول یه پست قدیمی یکی از معروف ترین یوزرهای یوونتوز (کاری به خوب یا بدش ندارم، ولی چیزی حدود 20 هزار پست داره) رو دیدم که دیروز دوباره گذاشته بودنشبه دلایل دیگه، ولی حالا پست رو داشته باش منم یه چیزی می خوام بگم :

اون (کونته) به نظر خیلی مغروره و داره نشون میده چقدر خودخواهه. اون می دونه که ناکام خواهد شد، می دونه که ما و خودش رو نابود خواهد کرد، اما بازم حاضره همه چیز رو به خطر بندازه ولی یه ماجراجویی برای درخشش شخصی در سری آ داشته باشه. فقط برای اینکه یه قدم بزرگ برداره برای اینکه بعدا یه مربی سری آ بشه، حتی برای تیم های معمولی یا درحال سقوط.

این میزان عدم احترام نسبت به یووه حال من رو بهم می زنه. اون میگه که همیشه نتیجه آورده، و بازم می خواد نتیجه بیاره و شکست رو تحمل نخواهد کرد. با همچین وعده های افراطی فقط داره توی جو این لحظه موج سواری می کنه. می خواد با تحت تاثیر قرار دادن عموم و سو استفاده از اسمش و اعتمادی که بهش داشتیم مردم رو خر کنه. برخلاف فرارا وقتی سقوط کرد من براش تاسف نخواهم خورد. این همه غرور و عدم احترام به یووه خیلی با کونته ای که می شناختیم فرق داره...

یه یوونتوسی واقعی همچین پیشنهادی رو رد می کنه، و اجازه میده یه مربی واقعی مثل کارلو بیاد و این پست رو بپذیره، اون هم در این لحظات حساس و بحرانی. ولی یه ماجراجوی خودخواه...

بعد با این پست ادامه میده :

این مربی خیلی تفکرات محدودی داره. تجربه کافی برای بازسازی این تیم رو نداره. نمی تونه ضعف های دفاعی تیم رو برطرف کنه. نمی تونه یه پلن تهاجمی برای این تیم تعریف کنه. نمی تونه خط هافبک رو یه جوری بازسازی کنه که بتونه بهترین استفاده رو از هافبک هامون ببره. پرستیژ این رو نداره که بازیکن های بزرگ و با کیفیت درخواست کنه و نه می تونه روشون تاثیر داشته باشه. ما این رو با اطمینان می دونیم، چون مثلش رو دیدیم چی شده. دیدیم وقتی یه افرادی با تجربه مشابه و انگیزه ساده لوحانه دست به این کار می زنند و ناکام می مونند چی میشه. تا الان باید این چیزا رو بدونیم دیگه.
.
.
.
کونته هیچوقت شانس مربیگری یووه رو در این مقطع نداشت اگر یکی از ستاره های سابق یووه نبود. ما بهترین شانس او در سری آ هستیم و با اینکه ما در بدترین شرایط خودمون هستیم اون بازم می خواد بیاد و چند سال دیگه ما رو حروم کنه، فقط برای اینکه بتونه در سری آ مربیگری کنه...

این اصل پست ها :
http://forum.juventu...516#post3051516
http://forum.juventu...l=1#post3052340

هدفم ازین مطلب چیه ؟

می خوام بگم فرق کونته و فرارا اینه که فرارا موفق نشد، کونته موفق شد. ولی آیا در باطن و انگیزه اونا میشه خیلی تفاوت قائل شد ؟ کونته باور داشت می تونه، و تونست. فرض کنیم کونته هم موفق نمی شد، آیا نمی شد به کونته هم صفت خودخواهی رو نسبت داد ؟ میشد. الان هم برای این میشه به فرارا همچین صفتی داد چون موفق نشده. ولی شاید اونم مثل کونته باور داشت می تونه و موفق میشه. نتیجه نگرفتن، نمی تونه این رو اثبات کنه که فرارا از سر خودخواهی و بی توجه به یووه این پست رو بدست گرفت. فرق انگیزه درونی فرارا و کونته توی این دو تجربه نمی تونه زیاد باشه. منتها کونته تونست چیزی که می خواد رو انجام بده.

[Drughi]

تو "36" هفته از فصل براش ارزوی موفقیت میکنم .

[Hossein Salehi]

تو "36" هفته از فصل براش ارزوی موفقیت میکنم .

این شد حرف حسابی !

واقعا من هم چیرو رو خیلی دوست دارم چه زمانی که بازیکن بود و چه وقتی مربی شد و واقعا یکی از بدترین لحظات وقتی بود که با اون وضع از یووه رفت !!!

اما هر چی باشه که از یوونتوس بزرگ تر نیست پس باید به احترام یوونتوس براش اروزی موفقیت توی 36 هفته رو بکنیم !

[BatigoL]

من بعنوان 1 طرفداره یوونتوس هیچوقت نمیتونم از شکست " یوونتوس " تحت هر شرایطی خوشحال بشم اما اینو مطمئنم چیرو اونقد آدم بزرگ و با اراده ایه که قطعا تو همون " 2 " هفته ای که حسن واسش آرزوی موفقیت نمیکنه موفق از میدون بیرون میاد چون خیلی انگیزه داره و از نظره فنی هم قطعا حریف کونته میشه :np: چه بخوایم از این اتفاق خوشحال باشیم چه ناراحت باید خودمونو واسه قدرت نمایی چیرو آماده کنیم . چیرو همیشه 1 بیانکونری بوده و محاله به فکره انتقام از یووه باشه ولی بطور قطع واسه اینکه به مجموعه یووه خیلی چیزارو نشون بده تو اون " 2 " هفته خیلی حرف واسه گفتن داره ! شاید خیلی دور از ذهن نباشه که قبول کنیم واسه خوده چیرو هم اون 2 هفته مهم ترین بازی های قصلشه ! + در کل که از همین الان خیلی شانس زیادی واسه این قائل میشم که پدیده فصله بعد تیم سمپدوریا باشه .

[italy2006]

جدا از هر گونه علاقه به فرارا باید بگویم که تا حدود زیادی عیار مربی گری او مشخص شده و در واقع او را می توان معادل افرادی چون محمود خان یاوری و میثاثیان دانست که هر فصلی در باشگاهی بوده و روند غیر صعودی دارند. کسی مانند مونتلا در یکی دو فصل نشان داد عصاره مربی گری داره و الان فرارا یک فرصت خیلی عالی داره تا من را از توهم بیرون بیاره

[mehdi.t]

یه هفته قبل اینکه چیرو سر مربی سمپدوریا بشه خواب دبدم تو دور برگشت با سمپدوریا بازی داریم دقایق آخره و عقبیم و تیم داره سعی میکنه گل بزنه که نهاینا نتونست و باختیم :sad1: و من به دوستم گفتم این دومین باخت فصلمون بود :sad1: یه هفته بعد که چیرو شد مربی تازه فهمیدم چی میدیدم :confused2: زن هم نیستیم که خوابمون چپ بشه من زیاد از لحاظ فنی اعتقادی به چیرو ندارم ولی شخصیتش رو خیلی دوست دارم و به شخصه عاشقشم.. امیدوارم که این فصل نظر فنی من رو تغییر بده .

[GEDOY]

بعد از اینکه چیرو از یووه رفت من پیش خودم فکر میکردم که چیرو برای مربیگری ساخته نشده.اما تو تیم جوانان (؟) ایتالیا همچین بد کار نکرد.من الان این احتمالا رو میدم که یا چیرو تو یووه تجربه ی کافی رو نداشت یا در کل به درد تیمای بزرگ نمیخوره و نمیتونه فشار یه تیم بزرگ رو تحمل کنه که من خودم فکر میکنم دومی درست باشه.در کل من فکر میکنم اگه نیازای چیرو رو برآورده کنن میتونه سمپ رو به اهدافش تو این فصل برسونه. در مورد تقابل چیرو با آنتونیو,به خاطر دوستی بین آنتونیو و چیرو فکر میکنم آنتونیو فقط 2 تا بزنه و به 2-0 راضی شه.

[Drughi]

الان یعنی تیم زیر 21 سال که تقریبا 1 ماه دیگه تو المپیک لندن باید بازی کنه چیرو رو نیمکت نیست ؟ :np:

[J U V E N T I N I]

البته حچن آقا تیم زیر 23 سال،المپیکی هست! :wink2:

[Numero Uno]

صرفاً میخوام یه اشاره ای داشته باشم فقط. اون فصلی که چیرو سرمربی یوونتوس بود (2010-2009) ، یوونتوس موفق شد آتلانتا رو 5 بر 2 شکست بده ، سرمربی آتلانتا تو اون بازی آنتونیو کونته بود ! البته کونته چند هفته بعد از مربیگری آتلانتا کنار رفت. برای یووه تو اون بازی کامورانزی ( ) 2 بار و ترزگه ، ملو و دیه گو هر کدوم 1 بار گلزنی کردن.

الان هم تو آرشیو عکس های اون فصل تو هاردم گشتم ببینم عکسی از کونته و فرارا با هم هست یا نه ، یه چیزایی پیدا کردم :::

[یوسف]

چیرو فرارا هرچند تو دوران بازیگریش فوق العاده بود ولی بدترین مربی بود که یووه به خود دیده بود و باعث خراب شدن چند بازیکن خوب و اینده دار تو یووه بشه بخصوص دیگو برزیلی که داغون شد.تو بازی با بایرن بلافاصله بعد یه گل دیگو رو که خوب بازی میکرد بیرون آورد و یه هافبک دفاعی آورد که نتیجه برعکس داد و یووه مالکیت توپ رو به بایرنی ها دادن و بایرن هم تو دل آلپی 4 تا زد تا یووه تو مرحله گروهی حذف بشه. کلا مربی هایی که قبلا مدافع بودند زیاد سبک مربیگریشون جالب نیست بخصوص اگه ایتالیایی باشن هنوز تو سبک و سیاق قدیم به فوتبال نیگاه میکنن که دیگه جواب نمیده

[Reza]

چیرو فرارا هرچند تو دوران بازیگریش فوق العاده بود ولی بدترین مربی بود که یووه به خود دیده بود و باعث خراب شدن چند بازیکن خوب و اینده دار تو یووه بشه بخصوص دیگو برزیلی که داغون شد.تو بازی با بایرن بلافاصله بعد یه گل دیگو رو که خوب بازی میکرد بیرون آورد و یه هافبک دفاعی آورد که نتیجه برعکس داد و یووه مالکیت توپ رو به بایرنی ها دادن و بایرن هم تو دل آلپی 4 تا زد تا یووه تو مرحله گروهی حذف بشه. کلا مربی هایی که قبلا مدافع بودند زیاد سبک مربیگریشون جالب نیست بخصوص اگه ایتالیایی باشن هنوز تو سبک و سیاق قدیم به فوتبال نیگاه میکنن که دیگه جواب نمیده

کاری به کل حرف و اینکه یووه باعث خراب شدن یه سری بازیکن ها ندارم (قبول دارم) ولی اون بازی فرارا بعد از 1 گل دل پیرو رو تعویض کرد. دیگو تقریبا دقیقا 70 با یه مهاجم عوض شد وقتی دیگه عقب بودیم. کلا فرارا همیشه مشکلات مصدومیت داشت، اون بازی هم چندتا مصدوم داشت که کیلینی یکیش بود. فکر کنم خود دل پیرو هم تا قبل از بازی 100 درصد آماده نبود و مطمئن نبودن به بازی برسه.

[Prince Claudio]

چیرو هیچ وقت هم از مصدومیت گله ای نمیکرد . یعنی برای باختش رو گردن بقیه نمینداخت . این واقعا خوبه .

[مسعود]

چیرو علاوه بر مشکل مصدومیت یک مشکل بزرگتر هم داشت ؛ اون هم مثل کونته به مالکیت توپ و تحت فشار قراردادن حریف از این راه خیلی اعتقاد داشت اما ابزار این کار رو نداشت ، در یوونتوسی که چیرو در اختیار داشت ، پیرلو و ویدال حضور نداشتن ، علاوه بر این بک چپ و راست ما هم یکی از ضعیف ترین های اروپا بود با حضور گریگرا و مولینارو شاید بشه روی فرم نبودن بوفون رو هم به بدشانسی های چیرو اضافه کرد ؛ در مجموع من هیچوقت چیرو رو مقصر ناکامی ندونستم چونکه در وجود مدیریت ضعیفی که از سرمربی بخواد تمام تاکتیک تیم رو روی بازیکنی مثل دیگو متمرکز کنه نباید زیاد از چیرو توقع داشت ؛ چیرو شاید نه بلکه قطعا می تونست موفق باشه در یووه اما نه در اون یوونتوس پر حاشیه و با اون مدیریت ضعیف این رو هم بگم که در بعضی از جلسه های تمرینی یوونتوس تعداد بازیکنان حاضر در زمین از تعداد بازیکنان حاضر در کلینیک باشگاه کمتر بود ، با این شرایط من این فصل سمپدوریا رو در 36 هفته نه بعنوان هوادار این تیم بلکه برای حمایت از اسطوره ی یوونتوس تشویق می کنم ، موفق باشی چیرو .

[J U V E N T I N I]

چیروی عزیز یه مصاحبه کرده که حسش نیست ترجمه کنم! :rose: ولی از بازیکنانش در تیم زیر 21 سال ایتالیا تشکر کرده و گفته خیلی بده که کار رو نیمه تمام رها کردم و از فدراسیون،آریگو ساکی و مائوریتزیو ویچیدی هم تشکر کرده! در مورد تجربه اش در یووه هم گفته:درسته که من یه تیم بزرگ رو رهبری نکرده بودم ولی عضوی از تیم قهرمان لیپی بودم...و اضافه کرده درست نیست که بگم ولی کسانی که من رو در یووه استخدام کردند قادر نبودن تیم رو به جای مطمئنی برسونن

[J U V E N T I N I]

راکی ِ عزیز ( :rose: :love: ) مصاحبه ای انجام داده و مثل همیشه حس ِ برتری طلبیش رو نشون داده!

-من یک گروه جنگنده میخوام

-تا چندی پیش روی کارهای بدنی تمرکز داشتیم ولی الان روی کارهای سرعتی و کار با توپ تمرکز کردیم؛بنا بر این ساق بازیکن ها سبک تر میشه!

-جالب نیست که خوان آنتونیو هنوز از فصل پیش مصدومه ولی من بازیکنان مستعدی مثل نناد کریستیچیچ دارم که میتونن در 3-3-4 بازی کنن!

-[در مورد پُلی] تا زمانی که بازیکن ماست،مثل بقیه باهاش رفتار میشه...چند روز آینده جلسه ای باهاش خواهیم داشت تا بدونیم اون چی میخواد

-قطعا آزمون بزرگیه که در هفته ی اول در ورزشگاهی مثل سن سیرو به مصاف تیمی بریم که تا یک قدم اسکودتو رفته!ولی ما هم بازی سختی رو برای میلان رقم میزنیم

-اولین چیزی که از تیمم میخوام،قدرتمند بودنه! گروهی که تا آخرین لحظه ی مبارزه،تسلیم نشه! من یه گروه جنگجو میخوام!

:rose: :rose: :rose: