این فصل آسونترین اسکودتوی تاریخ رو باختیم... گناه بود. فرض کنید دو تا مربی رو که هدف هر دو رو مدیریت در سال اول صعود به سی ال تعیین میکنه ؛
اولی اونقدر غافلگیرکننده ظاهر میشه و بلندپروازه که همون سال اول تیمو قهرمان میکنه و سال سوم رکورد امتیازو میشکونه و سالها یووه رو از رقباش جلو میندازه...
دومی چون توجیه داره که هدف مدیران صعود به سی ال بوده ، با تمام وجود درست برای همون هدف و نه یه کلمه بیشتر و نه کلمه کمتر کار میکنه و با اینحال صعودش همچنان در خطره...
هدف رو بذار ترزگه تا حداقل علی دایی بشی... اگه هدفت علی دایی باشه ، مومن زاده هم نمیشی... #نظرشخصی
به نظرم ترکیب تیمی که الان داریم با تیم 2011 خیلی متفاوته. در مورد کیفیت بازیکنا حداقل به نظرم واضحه که خط هافبک اون موقع اصلا با خط هافبک الان قابل قیاس نبود. در مورد خط حمله نمی دونم واقعا! شاید فرق خاصی نداشته باشه. موراتا و کین پایه ی ثابت خط حمله ی ما بودن این فصل! ولاهوویچ که وسط فصل اومد و دیبالا و کیه زا هم مدت خوبی رو مصدوم بودن (البته شخصا نمی دونم قرار بود آلگری تا چه حد با کیه زا خوب کار کنه!!! اوایل فصل چندان خوب نبود کیه زا که البته می تونه دلایل مختلفی باشه والزاما به گردن آلگری نیست اما انصافا وقتی یاد کینگزلی کومان بد بخت می افتم شکم به عملکرد آلگری به حد قابل توجهی می رسه!!!) اون موقع دل پیرو رو داشتیم که کونته خودش نیمکت نشینش کرد. و به غیر از اون کوالیارلای نا آماده و متری و جاکرینی و په په و... . به نظرم یک مشکلی که الان داره خط حمله کمبود نفراته! یعنی چندتا کلنگ داریم که استراحت هم نمی تونن بکنن!
در مورد خط دفاع هم باز فکر می کنم وضع تیم کونته بهتر بود. بارتزالی اون موقع بازیکن اسمی ای نبود اما حداقل میشه گفت احوالاتی مثل پیرلو داشت. کیه لینی قطعا 2011 خیلی روفرم تر از الان بود و بونوچی رو هم نمی دونم حقیقتش! دفاع کناری ها هم تقریبا مثل الان بودن. دانیلو و لیختشتاینر شاید در یه حد باشن و سمت چپمون هم که در هر دو دوره اوته!
اما توی دروازه هم تفاوت زیادی داشتیم با الان! شخصا فکر می کنم استوراری که ذخیره ی بوفون بود به مراتب از شزنی بهتر بود!
در کل به نظرم ترکیب اون موقع در مجموع واقعا از الان استخون دار تر و قوی تر بود و خب علاوه بر این، اون موقع تیم چند سال بود که قهرمان نشده بود. به غیر از بزرگای تیم که از سری بی با تیم مونده بودن و خیلی انگیزه ی زیادی برای قهرمانی داشتن، بقیه ی بازیکنا هم جوون و نسبتا گم نام بودن و برای بردن واقعا انگیزه داشتن. استادیوم جدید هم خودش یک امتیاز بزرگ بود.
اما الان ترکیب تیم اینطوریه که یه عده به حد کافی قهرمان شدن و بقیه هم با حقوقی که می گیرن شاید از شرایط راضی باشن و بازیکن واقعا با انگیزه خیلی زیاد نداریم تو ترکیب.
البته این رو قبول دارم که میلان اون سال شاید از هر تیمی که الان داره تو سری آ بازی می کنه ترکیب قوی تری داشت اما واقعا به غیر از میلان تیم دیگه ای نبود. نه اودینزه نه ناپولی اندازه ی ناپولی الان یا میلان یا آتالانتای الان نبودن و خب اینتر هم واقعا از وقتی ماروتا رفته اونجا ترکیب خوبی داره. تازه لاتزیو و رم هم حداقل مربی های با تجربه و اسمی ای دارن(هرچند که مورینیو خیلی وقته که سطح مربیگریش در حد شعور و شخصیت نداشتش پایین اومده ولی خب به هر حال یه اسمی داره!)
خلاصه به نظرم خیلی قیاس درستی شاید نباشه.
این رو هم می خواستم بگم که خب همون کونته که غافلگیر کننده ظاهر شد هم آخرش کارش به جایی رسید که می گفت توی رستوران 100 یورویی نمیشه با 10 یورو غذا خورد و به نظرم فصل سومش حداقل در مورد لیگ قهرمانان و لیگ اروپا همین رویکرد آلگری رو داشت. و خب شاید آلگری می خواد به مدیرا نشون بده که تیم باید برای فصل دیگه تقویت بشه که بهتر از این کار نمی کنه و به نظرم اگه قرار باشه این فصل مثلا دوم سوم بشیم و توی یک چهارم چمپیونز لیگ حذف بشیم و تیم رو تقویت نکنن و دوباره سال دیگه هم همین نتایج تکرار بشه، خب شخصا ترجیحم اینه که امسال چهارم بشیم، جلوی ویارئال توی خونه تحقیر بشیم اما سال دیگه حداقل توی لیگ قهرمان بشیم و توی چمپیونز هم حداقل تا فینال بریم دیگه!( من حس می کنم هنوزم ته دلم به فینال راضی ام! 
)
اما خب نمی دونم! شایدم من خیلی دیگه اعتبار برای آلگری قائلم! ولی خب به نظرم این هم که بگیم آلگری داره به قصد کم کاری می کنه و براش مهم نیست تیم بهتر نتیجه بگیره هم حرفی نیست که بشه به این راحتیا قبولش کرد و شواهد خیلی بیشتری می خواد.
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
(پیرو بحث اخیرمون در مورد دشیل و بریندلی 
