عشق من آتزوری
[img width=480 height=320]http://totallycoolpix.com/wp-content/uploads/2012/29062012_euro2012_sf_germany_italy/euro2012SF_001.jpg[/img]
http://s1.reutersmedia.net/resources/r/?m=02&d=20120628&t=2&i=624336782&w=&fh=&fw=&ll=460&pl=300&r=CDEE85R1N0200
قبل از هر حرفی اول میخوام بگم این اشکها برای من به اندازه این شادی ها ارزشمند هست.همیشه فوتبال 2 رو سکه داره و این احساساتی که براش تولید میشه هدف اصلی فوتبال هست و این با ارزشه.به هوادارای تیم رقیب تبریک میگم به خاطر فوتبال جوانمردانشون .به دنیا تبریک میگم بعد از مدتهای زیاد چنین فوتبال زیبا و پاکی رو میبینه.فوتبال بین 2 تیم بزرگ و محترم که تاریخ این قاره سبز رو رقم زدند.
هرچند صحبت های من حرفهای تکراری هست اما نمی خوام چیزی نگم و در این هیجان شرکت نداشته باشم ولو به اندازه چند کلمه... :rose:
از خوندن پست های شماها و مصاحبه های بازیکنا لذت میبرم.خیلی وقت بود هممون در حسرت دیدن این روزها بودیم.اما صبر کردیم و ....
تو این روزها جمله تقریبا مشترکی درباره ایتالیا زده میشه که ساعتها فکرم به خودش مشغول میکنه و اون جمله اینه که "
ایتالیا با قلبش فوتبال بازی میکنه "
همین جمله کوتاه کافیه که بفهمم مسیر هواداری رو درست انتخاب کردم و از اینکه 12 سال پیش این کشور و فلسفش رو به عنوان تیم محبوبم انتخاب کردم پشیمون نباشم.
هرکسی میتونه تعبیری از اونچی که میبینه داشته باشه اما باید لحظه ها و اتفاقات ریز و درشت رو تو یک روند تیمی درنظر گرفت.
به همین علت یک سری مسائل کلیدی رو باز میکنم.
این ایتالیای شاداب و پرانرژی تو وجودش قلب تپنده ای به نام یوونتوس داره.درواقع این ایتالیا باید سپاسگذار یوونتوس باشه همونطور که اسپانیا باید سپاسگذار بارسلونا باشه.
و این یوونتوس باید مدیون کونته باشه همونطور که بارسا باید مدیون گواردیولا باشه.
تمامی تاکتیک های ایتالیا و کلیدی ترین بازیکناش بازیکنای یووه هستند.
تو هیچ تورنمنتی ندینم ایتالیا بیاد دو plan در جریان مسابقات استفاده کنه و براحتی برای مقابله با هر تاکتیکی ضدش بکار ببره.لما یووه به ایتالیا یاد داد که
هرگز نگو هرگز.
ردپای دفاع 3 نفره و هافبک 3 نفره و بازی بر حسب مالکیت توپ و پاس های زیاد فقط در ردپای یوونتوس دیده میشه.3 دفاع اصلی و عالی ایتایا یوونوسی اند.حتی بالزارتی از درخشش در یووه مشحور شد و انو هم یکجور یوونتوسی هست.خط هافبک ایتالیا دقیقا داره نقش هافبک های یووه انجام میده با تغییر ده روسی به جای ویدال
حتی سبک بازی ایتالیا از زمان به روی کار اومدن پراندلی در سال 2010 با الانش آسمون تا زمین فرق داره.
پراندلی مربی بود که تو به مالکیت توپ اعتقاد نداشت ولی الان میتونه بازی کنترل کنه.پراندلی از بزرگترین کارهایی که کرد این بود از پتانسیل تیم قهرمان ایتالیا یعنی یووه بهترین تزریق رو به تیم ملی کرد.
پراندلی باز هم باید از کونته ممنون باشه که چنین بازیکنای باکیفیتی رو دراختیارش قرار داده.مسئله تشکر از کونته قط به خاطر القای تاکتیکی و سبک بازی نیست بلکه بیشترش به خاطر احیای بازیکنای تیمش و رسوندنشون به پتانسیل واقعیشون هست.
کی فکرش رو میکرد بونوچی بازیکنی که اون طور یک تنه باس اشتباهات مرگبار و بی مسئولیتی هاش داشت یووه رو نابود میکرد و مورد تمسخر سایر تیمها بود حالا اینطور در برابر یکی از بهترین تیم های حال حاضر جهان و بازیکنایی که قیمت چند میلیون پوندی دارند مثل یک سد محکم بایسته و حالا نه تنها در ایتالیا بلکه در کل جهان مورد ستایش قرار بگیره؟آیا کسی میتونه الان بگه بونوچی چیزی کمتر از جان تری و متیو هوملس داره؟
کی فکرش میکرد بارزالی 30 ساله حالا بشه مطمئن ترین دفاع ایتالیا و یکی از بهترین دفاع های جهان؟
کی فکر میکرد مارکیزیو که همه سقف فوتبالش رو یک بازیکن معمولی میدیدند و از قیاسش با تاردلی خند شون میگرفت حالا واقعا پرنس رو لقب برازندش بدونند و تا الان یکی از شانس های مسلم بهترین بازیکن جام بدوننش؟
پیرلویی که زیر سایه قهرمانی میلان در غیابش محو شد و همه اونو فراموش کردند حالا به جایی رسیده که سایر هوادارای غیر ایتالیایی ژاوی و اینیستا رو در برابرش ناچیز میدونند و بوفون که حالا میتونم بگم بهترین دوران فوتبالشی رو داره سپری میکنه و ............
[img width=480 height=297]http://redbullfanatics.com/wp-content/uploads/2012/05/Antonio-Conte.jpg[/img]
پس در درجه اول باید از کونته تشکر کنم
اما مسئله مهم دیگه ای هم هست.
و اون هم مسائل غیر فنی فوتبال هست.
اگه به تاریخچه قهرمانی تیمها تو تورنمنت های ملی و باشگاهی نگاه کنید نمیبینید که تیمی تونسته باشه در تمامی بازی های یک تورنومنت با اقتدار ظاهر بشه و به راحتی قهرمانی جام شده باشه.اگه هست برام مثال بیارید؟
همیشه تیمها باید برای قهرمانی از یک گلوگاه های خطرناک عبور کنند.
نمونه این حرف خیلی زیادهست.
شاید بارزترینش سلطه بارسلونا بر فوتبال باشه.اگه سال 2008 و در بازی معروف بارسا و چلسی که 1-1 شد اون اتفاقها نمیفتاد و اگه عدالت برقرار میشد بارسا حذف میشد هرگز شاهد ظهور چنین بارسایی نبودیم
شاید اگر در بازی ایتالیا و اوکراین در جام جهانی 2006 اون پنالتی ناحق گرفته نمیشد نمیتونستیم از آلمان ها برا کسب رده دوم پرافتخارترین تیم جهان پیشی بگیریم.
قهرمانی امسال چلسی با هزاران اما و اگر و لحظات سخت و طاقت فرسا بدست اومد و .... و این روند کماکان ادامه داره.
این همه نوشتم تا بگم یک تیم برا قهرمانی باید در لحظه ها پیروز بشه و نه در دقایق
یک تیم باید خیلی چیزهای دیگه داشته باشه تا قهرمان بشه نه فقط مالکیت توپ.تیم یوهاخیم لو از لحاظ کیفیت بازی تیم بی نقصی یود اما از لحاظ روحی و روانی ضعف داشت
به همون اندازه که مالکیت مهمه غرور مهمه.تلاش مهمه.انگیزه مهمه.خشونت مهمه.شخصیت مهمه.اراده مهمه.....
حتما یکسری هاتو بازی معروف موناکو و رئال مادرید تو مرحله 1/4 حذفی سال 2003-2004 باشگاههای اروپا رو یادتونه.موناکو با شکست کهکشانی های مادرید با نتیجه 3-1 به دور نیمه نهایی رفتند.نتیجه باورنکردنی.بعد از بازی از دیدیه دشان پرسیدند شما چه تاکتیکی اتخاذ کردین تا تونستین این رئال قدرتمند رو حذغ کنید.دشان در جواب اون سوال گفت : " من فقط به بازیکنانم گفتم که اگه تلاش و دوندگی داشته باشید ستاره های رقیب تبدیل به بازیکنای معمولی میشند "
این همون فاکتوریه که ایتالیا تا به اینجا داشت.یعنی تلاش و دوندگی.
اون هم دلیل داره و بارز ترینش اینه ایتالیا اومده تا یکبار دیگه خودش اثبات کنه و زیر نام های تیم های تازه به دوران رسیده نمونه.چون ایتالیا تاریخ داره و نمیشه تاریخ حذف کرد.
شاید در ظاهر ساده باشه جلو المان ایتالیا فوتبال خودش دیکته کرد و چندین موقعیت گل داشت اما در عمل رها شدن از پرس شدید المان ها که اون هم شاکله بایرن مونیخ هست و از بهترین تیم های مالک توپ هست نیاز به دوندگی و تلاش بی نهایت داره.میشه به مارکیزیو حق داد که اون موقعیت رو به دی ناتاله پاس نده و نبینه چون تو هر بازی بالای 12 کیلومتر میدوه و تا اینجا دونده ترین بازیکن جام بوده.دوندگی و تلاش مضاعف یازیکنهای ایتالیا در شرایط نابرابر جلو آلمان و با دو روز استراحت کمتر و بازی 120 دقیقه ای و طی نمودن مسافت 900 کیلومتری کار سختی هست.
تلاش ایتالیا برا پیروزی در این دیدار و خوشحال کردن مردمش وصف نشدنی بود
اما بحث بازکنان .
مطمئنا این ترکیب حال حاضر ایتایا بهترین ترکیب از داشته های پراندلی هست.برا اولین بار هر 3 مدافع یوونتوس در کنار هم بازی کردند.کیلینی بارها به عنوان دفاع چپ برا یووه بازی کرده بود و با بازی در اون جناح بیگانه نبود.ضمن اینکه برا بازیهای سخت و بزرگ کیلینی میتونه ضعف دفاعی مدافع چپ رو به خوبی جبران کنه.همین اتفاق هم افتاد و آفرین به پراندلی که این ریسک رو کرد و کیلینی به سمت چپ برد.
اما بالزارتی که یکی از بهترین بازیکنهای این بازی بود قبلا هم بارها و بارها در زمان کاپلو در سمت راست خط دفاعی یووه بازی میکرد و جای خودش با زامبروتا به طور چرخشی عوض میکرد.به همین دلیا تونست تو اون سمت راست که پست غیر تخصصیش هست جواب بده.البته ناگفته نمونه بالزارتی ازیکن دو پا هست و میتونه از هر دو پاش بازی بگیره.
اما در بازی مقابل اسپانیا باید تیم حریف ایتالیای دور گروهی رو فراموش کنه چون ده روسی اومده به میونه میدون.یعنی میتونم بگم ده روسی داره فوق حد تصور بازی میکنه.
چقدر این بازیکن خوب شده.اصلا قابل قیاس با جام جهانی 2010 نیست.شوتهاش عالی.تکل هاش عالی.تعصبش عالی و بازیسازی خوبی هم داره.حضور ده روسی در قیاس با تیاگو موتای کند و متوسط یک غنیمت هست.حضور ده روسی به همراه مارکیزیو میونه میدون رو به نفع ایتالیا کرده و پیرلو با دوندگی این 2 نفر میتونه بدون مزاحمت کمتری بازیسازی کنه
جدای از اون مونتولیوو فراتر از حد انتظار بازی کرده.تاثیرش رو روند تیمی و خلق موقعیت برا بالوتلی و کاسانو نتیجه داده.
اما میرسیم به خط حمله.نمیدونم این بالئتلی واقعا انقدر خوب هست یا دیشب فقط یک جرقه بود که دیگه تکرار نشه.
دیشب خارق العاده بود.جاگیریاش خوب بود و خیلی خوب خودش رو به موقعیت میرسوند.قدرت بدنی فوق العاده ای داره و به راحتی میتونه از پس چندتا مدافع بگذره.اون هم در برابر کسی مثل هوملز.
خیابانی حرف درستی میزنه که میگه اگه خوب باشه تبدیل میشه به سوپر ماریو.
واقعا چنین بازیکنی حیف هست بره تو حاشیه و نتونه این روند ش رو ادامه بده.باز هم جاداره از پراندلی به خاطر حمایتش از ماریو سپاسگذاری کرد که با وجود فشار رسانه ها و هوادارا بهش اعتماد کرد.
زوج کاسانو و بالوتلی بیشک باید جلوی اسپانیا فیکس باشند و اگه خودشون باشند روز خوبی در انتظار راموس و پیکه نیست
[img width=480 height=296]http://juventiknows.com/wp-content/uploads/2012/06/Italy-Starting-XI_ENGLAND_Euro2012.jpg[/img]
حرفام رو کوتاه میکنم و میگم دوران طلایی فوتبال اروپا با ورود ایتایووه آغاز شده و میتونه پرافتخارترین نسل تاریخ سرزمین چکمه ای رو رقم بزنه