خب احکام اعلام شد ، خیلیا تو این فروم و 180 میلیون نفر سراسر دنیا ناراحت شدن ، و البته کسایی هم بودن که خوشحال شدن و اینو یه جور "چرخش پاشنه ی در" می دونن.
نامه ی سرگشاده ی یکی از هوادارای یوونتوس یه اسمِ ماسیمو کِرِپالدی ، که حدود یک هفته پیش نوشته رو با هم می خونیم. خیلی طولانی بود و من به کمک
فراز ترجمه اش کردم. (تیکه های سختش رو فراز کمک کرد.)
توصیه می کنم که دوستانی که در جریانِ کامل پرونده نیستن نخوننش چون گیج می شن.سراسر نامه متلکه!
بگذارید برای بدتر از این آماده بشیم
سلام به همه ی هوادارا ، امروز صبح می خوام با همشون صحبت کنم ، نه فقط بیانکونری ها که اولین کسایی بودن که با حوادث تند اخیر زخم خوردن ، بلکه هوادارای فوتبال ، طرفدار هر رنگی. اونایی که فک میکنن شاید ما از حدود تجاوز کرده باشیم.
و چیزی بیشتر از انتظار من وجود داره ، اونایی که با وقایع خیلی عجیبی که از اقامتگاه رم به گوش می رسه مواجه شدن و خیلی خشمگین بودن.من خیلی دست ها رو به نشونه ی همدردی رو شونه ام حس کردم ، از خیلی از طرفدارای میلان. هوادارای خوش مشرب می تونن بدون اینکه توهین کنن بحث کنن. خیلی از هوادارای سایر تیم ها. البته طبق معمول به استثنای طالبانی هایی که بُتِشون سن جاچینتو فاکتی و افعی هاست.
متاسفم ، ولی واسه اونا معمولا خیلی بعیده که بتونن دنیای واقعی رو بدون شالگردنِ مشکی و آبی دور گردنشون ببینن.شایدم براشون خیلی سخت بوده که اولین بازی رسمی شون تو این فصل تو splato ؛
[2] انجام بشه.
بذارید بریم سروقت خودمون.اون جایی که شما رو می خوام ببرم فقط یه دادگاه نیست ، وکیل متخصص تو قوانین ورزشی توش نیست.یه مطقه ی دست نیافتنیه.من این نوع تجزیه و تحلیل رو به آدمای باهوش تر از خودم واگذار می کنم.
می خوام ببرمتون به یه رستوران خیلی ساده تر ، جایی که یکی در مورد پاهای منشیِ جدید رئیس [ :1: ] ، یکی در مورد پاستای همیشه سوخته نظر می ده و بحث سر میز، داستانِ کونته است.
می خوام ببرمتون به رختکن ، جایی که توش 12 تا قهرمان با شکم های کوچولو [ :1: ] سعی می کنن با اعتماد به نفس این پا و اون پا کنن و فوت و فن های دلپیرو رو اجرا کنن.حتی اونجا هم وقتی [بازیکن] نفس نفس زنان ، رستورانو برای پیدا کردن یه جرعه آب شیر زیر و رو میکنه ، از هیولایی به اسمِ کونته صحبت میشه.
می خوام ببرمتون به یه کاباره ی ورزشیِ تیپیک ، اونایی که تو هزاران فیلم و کتاب توصیف شده ، جایی که عقلانیت و سادگی حکم فرماست.
کجا رو دیگه پیدا می کنید [...] که فرق بین تبصره ی 24 و 23 رو خیلی باحال توضیح بدن و یک هفته از بازیِ تِرِزته
[1]محروم کنن.
گفتم که ، تو این جور جاها هیچی درمورد اتفاقایی که افتاده نمی فهمیم.
می شه فهمید که ما هنوز با یوونتوس و با کونته هستیم. چون یوونتوس برگشته که پیروز بشه و اینکه کونته Top Player -ِ واقعیِ ما و پدرِ ستاره ی سومه.
می شه فهمید که فدراسیون فوتبال ضد یوونتوسیه و از یوونتوس عصبانیه چون ازشون 434 میلیون یورو غرامت خواسته به خاطر خلاف های وحشتناکی 6 سال پیش انجام دادن.[اشتباهاتِ فدراسیون]
حتی فهمیده می شه که چرا این اتفاقا افتاده ، هر چه تو کافه سبزه تر باشی [بیشتر مورد توجهی] ، تو رختکن ، تو بار ... کونته گفته :"یووه داره تاوان جسارتش برای پیروزی در زمین رو می ده ، 'مصون از هر رسوایی'."
بعضیا می گن ریشه ی همه چی به بعد بازی یووه-میلان برمی گرده ، جاییکه کونته به گالیانی می گه مافیا (که بنظر میرسه بشدت به تریج قبای گنگسترهای واقعی برخورد!).چون عکس هایی هست از سوپر دادستان[ :1: ] که داره تو استادیم همراه با [مردِ] کروات طلایی [گالیانی] لبخند می زنه. انگار قهرمان عدالت ورزشی [ :1: ] تو اتاقشم پوسترِ ریورا
[3] رو چسبونده.
اگه خوب نگاه کنیم ، اینجا یه درهم امیختگی بی معنی هست ، ولی با هم دیگه یه همبستگیِ منطقی دارن.ولی بعدش به این نتیجه ختم میشه که : بابا بی خیال ؛ غیرممکنه!
در تضاد با چیزایی که آدم نمی فهمه - ولی [بعدش] فقط بابت هیچی - و اینجوریه که تموم میشه!
ما آدم های معمولی تو ایم جاهای واقعی زندگی می کنیم که مثلِ روز روشنه که کونته هیچ کاری انجام نداده ، روشنه که یه محاکمه است که توش 23 نفر ، [حرفایِ] ورژنِ محجوب جاسوسی جنایی رو انکار می کنن.
جاسوسی ، بله.[...]
فقط تلاش کنید ، تجسم کنید که دزدِ ملیِ این کاباره ی ورزشی یه مرد بی گناه رو متهم می کنه که کلوچه ای رو که تو کاباره غیب شده رو دزدیده. در حالیکه 23 تا آدم دیگه ای که اونجا بودن، ادعایی خلافش رو دارن. تو چنین موقعیتی کی به صاحب این ورزش اردنگی خواهد زد؟
اما ما اینجا با بینِ آدمای عادی نیستیم ، با موقعیت معمولی و قوانین ساده و موثر سرو کار نداریم ،
ما اینجا در سیرک عدالت ورزشی هستیم.
ما اینجا تو مکان تاریکی هستیم که اونا بستنش تا تفتیش کنن ، ما در جایی هستیم که مثلاً ، سیه نا به خاطر رفتارِ غیرقانونیِ ورزشی سری آ رو با -6 امتیاز شروع می کنه در حالیکه چند سال پیش ، یه تیم با -10 امتیاز به سری B پرتاب می شه ، بدون اینکه کار اشتباهی رو انجام داده باشه. آیا این درسته "قاضی حقیقیِ شمالگان"؟
وقتی این اتفاق می افته ، اینقدربا تیم بدرفتاری میشه ،حالا همون حادثه درباره ی کونته داره رخ می ده.ببینید باز هم با تیم بد تا میشه ، [بعد از اینکه] برمی گرده و بعد از 2006 ، پیروز میشه .
چه تصادفی ، چه تصادفی.
بیاید به امروز برگردیم.
افکار عمومی معتقدن که اینکه جلوی قاضی اثبات کنی که جرمی مرتکب نشدی ، کار راحتیه و آخرشم کونته حتی یه روزم محروم نمیشه.
یکی زمزمه می کنه :"اما شنیدی وکیل چی گفت؟ آقای رِنِزیس و کیاپرو گفتن که کونته کاملا امنیت داره و نباید بترسه."
و دوباره : "اما دیدی چند تا اختلاف بین ورژن های مختلفِ [حرفای] کارابیو بود و کلی حفره تو پرونده های مورد اشاره هست و اینکه چقدر فرق هست تو رفتاراشون؟"
و بالآخره زیباترین :"اما اگه اون آدم خلاف کار بازی ها رو بخره ، کلی پول از شرط بندها بگیره و آخرش به گناهش اعتراف کنه تا 4 ماه محروم بشه ، چی باید به کونته بدن با این عدالت قضایی؟ فقط باید معذرت خواهی کنن."
اما این کار رو نخواهند کرد ...
من حالا هیولای کونته رو با هیولای هیولاها ، لوچانو موجی مقایسه می کنم.
هر کی در پروسه ی ناپولی روزنامه ها رو خونده باشه [می دونه که]، صبح ترسا کازوریا ، رئیس قضاتِ دادگاه ، حکم رو خوند و توپ رو تو یخچال گذاشت [?] ، تا یه پیروزی شیرین رو جشن بگیره. جنگید ولی بالآخره بهش رسید.
خوشتون بیاد یا نیاد عدالت و حقیقت مثل تو فیلم ها باید پیروز می شد.
همه ی روزنامه ها ، شاهدان ، جلوگیران [!] و خود شاکیانِ اصلی و باحال مثلِ Nucini, Baldini, Mancini, Zeman Facchetti ، تو اتاق دادگاه خدیدن و به یه نتیجه غیرقابل اجتناب هدایتش کردن ، تبرئه ی کامل.
و بعدش ،[همش] راز ، تاریکی و [چیزای] غیر قابل فهم [ـه] ؛ لوچانو شکست خورده ، و در همون دادگاه اول محکوم میشه.
[که]در تضاد با همه ی چیزهای عجیب ، همه ی چیزهای منطقی و کل ِّعقل سلیم[ـه].
هوادارای عدالت برای یک "ع" -ِ بزرگ آماده بشن چون هنوز تموم نشده.
هیچ اشکالی نداره اگه Mensurati حتی Zapelloni و حتی Cruciani (و نه Palombo او ما رو متکبر به حساب می آره) هم تصدیق کنن که ما دست مایه یک دسیسه مسخره قرار گرفتیم و دادگستری ورزشی داره صفحه ای تاریک از تاریخش رو ورق میزنه.
اشکالی نداره اگه خیلی ها از رئیس کمیته انضباطی بپرسن که : که آیا این فروپاشی ارابه ای موسیقی امپراتوری رم نیست که آبه ته به شکل باورنکردنی توش پنهانه و جایی که پتروچی ، ترتیب دهنده اون "میزِگرد صلح" بی حاصل هم هیچی نمی گه؟
اینجوری تموم میشه ، اینجوری که موجی با عدالت به وسیله ی قضات تندروی ضد-یوونتوسی یا با پول
یکی لگدمال میشه.
و هیچ کس هیچ کاری نمی تونه انجام بده ، مث کاریه که تو دادگاه های شوروی انجام می دادن ؛ اما چندین سالِ پیش.
من فکر کنم حتی در میانمار (برمه ی سابق) هم براشون افت داشته باشه که در سطحی اینقدر پایین و در حد جنگل های عدالت ورزشی ایتالیا باشن.[ :lol: ]
این قبیله ی مصون ، به لطفِ »تبصره ی حَکََمیت« -ِ بی مزه ، می نویسه و بازنویسی می کنه.
کلیدش اینجاست ، سلاح پنهانی اینجاست ، حصارِ محافظ اینجاست.
از گلوله های دودزا و دوز مناسبی از بی هوشی استفاده می کنن ... ولی رئیس آنیلی عزیز ، بعد از این همه حرفای خوب ، واقعیات رو نگاه کن.
این تعدی به قوانین ، حجاب های معبد را کنار خواهد زد.
بهتره از دادگاه بخوایم لیگ رو بحالت تعلیق در بیاره تا بیش از این باعث خنده دیگران نباشه
چکار باید بکنی وقتی در این عدالت فقط کونته ی بیچاره باید با جریمه حداکثری دست و پنجه نرم کنه؟
فکر نکنم هیچ کدوم از مایی که به این فوتبال با دیده احترام نگاه میکردیم ، بتونیم باور کنیم که لیگ به این زودی ها خودش رو با این شرایط جدید تطبیق میده.[یعنی لیگ یجورایی با این کارا اون حالت بالانس سابق رو نداره.]
چه تورنومنت منظمیه که توش اعضای - تصادفا یوونتوسی - همین الان محروم میشن.اینتری (پالاسیو و رانوکیا ) باید در موردشون قضاوت بشه ، و هنوز تو زمینن. دادستان عمومی ناپل داره در ارتباط با تیم ناپولی با خونسردی عمل میکنه ، تیمی که 2 بازیکنیش کاناوارو و گراوا متهمن که توسط مافیا در مورد بازی جنوا-سمپ تطمیع شدن. تازه بیخیال لاتزیو. همه این بازیکنا باید بتونن بازی کنن؟
ما در ایتالیا دیوونه ایم ، کشوری که شرمی نداره....
بذارید بفهمم ، بپه اسکولی می تونه بازی کنه و په په و بونوچی نمی تونن؟
پس من تایید حرفام نزدیک می شم.برای بدتر از این آماده باشید.علی رغم همه ی مدارک کونته به سختی محروم میشه.[که شد.] من با دو تا دعوت از صمیمِ قلبم نتیجه گیری می کنم : 1- رئیس ؛ موانعی مث تبصره ی حکمیت رو بشکن . ( موراتی این رو برای بوکاتزی انجام داد ، چه اتفاقی واسش افتاد؟) به سبک یووه به مصاف همه ی اینا برید البته سخت تر و محکم تر.
2-به نظرِرئیس مونتی که تو بازبینی مخارج
[4] حرف مفت می زنه ، فدراسیون و ارگان های وابسته اش ، مفیدن ؟ خدمت میکنن؟همین فردا باید بسته بشه.
و دوران صاحب این کاباره ی ورزشه هم به سر اومده ، که جای انگل هایی شده که باعث شدن ما ده ها میلیارد ضرر کنیم و مجبور بشیم بیشتر و بیشتر ازشون متنفر بشیم.
[1] : یه جور بازی کارتی شبیهِ پاسور.
[2] : همون تیم کشور کرواسی که تو مرحله ی انتخابی یورو لیگ با اینتر بازی کرد.
[3] : بازیکن مشهور میلان.
[4] : Spending Review یه بازبینی کلانه که در کشورهای توسعه یافته ای مثه انگلیس و فرانسه و ایتالیا انجام میشه و هدفش بیشتر کاهش هزینه های غیر ضروری که بر دولت تحمیل میشه. هدف اصلی یا صرفه جوییه یا تزریق این هزینه ها به جاهایی که بیشتر نیازه و میتونه موثرتر باشه و میشه درشون پیشرفت های کلیدی حاصل بشه
)
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
