[img width=480 height=290]http://estaticos03.marca.com/albumes/2012/06/10/aficion_invade_gdansk_2012/1339334637_extras_albumes_0.jpg[/img]
اینم علت هنگ کردن بالوتلی:
Modern Catanaccio ?
*
* کاتاناچیو در زبان ایتالیایی به معنی قفل در هست.
بازی دیشب ایتالیا - اسپانیا فقط یه بازی معمولی نبود. مسابقه جذابی که به جز تقابل ستاره های دو تاتیم نکته های زیادی رو هم داشت که هر کس میتونه برداشت های متفاوتی از اون داشته باشه.
[img width=480 height=277]http://nowwatchtvlive.com/wp-content/uploads/2012/06/Spain-vs-Italy-June-10-2012.jpg[/img]
1- ایتالیا بین تمام تیمهای یورو و نه فقط تیمهای مدعی از نظر آماده سازی و تدارک برای این تورنمنت، بدترین وضعیت رو داشت و دقیقا همین نکته بباعث ترس قهرمان جهان شده بود اونا به خوبی متوجه این نکته شده بودند که ایتالیا همیشه تیم خطرناکیه و ایتالیا زخم خورده و بحران زده خطرناکتر ! به جز اون یادآوری این نکته که ماتادورها تو 80 و اندی سال گذشته نتونست ایتالیا رو در هیچ مسابقه رسمی و در جریان بازی شکست بدن استرس مضاعفی رو بهشون وارد کرده بود.
اولین جایی که این ترس خودش رو نشون داد، ترکیب اولیه اسپانیا بود. دل بوسکه تصمیم گرفت تیمش رو بدون مهاجم نوک و با خیل عظیمی از هافبکها و مهاجم نماها به زمین بفرسته. در واقع به نظر میرسید که میخواد وسط زمین رو بدست بگیره و با یه تیر دو نشون بزنه؛ اول اینکه ارتباط پیرلو با سایر بازیکنان و خصوصا مهاجمان رو محدود کنه دوم اینکه رو حرکات پا به توپ، تکنیک و خلاقیت فردی بازیکناش به گل برسه. شاید با توجه به ظواهری که از اردوی ایتالیا مشاهده میشد و دفاع مضحکی که اتزوری جلوی روسیه به نمایش گذاشت، این کارش منطقی بود اما شاید دل بوسکه یه نکته رو فراموش کرده بود؛ این که: ایتالیا مهد کاتاناچیوست!
2- جام جهانی 2010 تورنمنت اسف باری برای آتزوری محسوب میشد شاید بشه به اون تیم لقب یکی از بدترین تیمهای تاریخ فوتبال ایتالیا رو داد. انتخابهایی که توسط مارچلو لیپی انجام شده بود زیاد غیر منطقی به نظر نمیرسید؛ چون اتزوری در حال پوست اندازی و تغییر نسل اجتناب ناپذیری بود. اما با توجه به زمان کمی که لیپی داشت ریسک میدون دادن به جوونا رو نکرد و تصمیم گرفت بازیکنای با تجربه ولی بی انگیزه رو با خودش به جنوب آفریقا ببره و البته نتیجه چیزی بجز فاجعه نبود.
شاید آزاردهنده تر از حذف شدن تو مرحله گروهی وضعیت دفاع ایتالیا بود. ایتالیا در تاریخ خودش فرواردهای بزرگی رو دیده که خیلی از کشورها حسرت داشتن یکی از اونا رو میخورن. اما دفاع تیمی فوق العاده و مدافعان خوب چیزیه که آتزوری باهاش شناخته میشه.
در طول جام جهانی 2006 این قضیه به خوبی برای همه ثابت شد. ایتالیا تو کل تورنمنت در جریان بازی فقط و فقط یک گل دریافت کرد که اونم توسط زاکاردو مدافع خودی در بازی مقابل آمریکا به ثمر رسید!!
این دفاع بتونی و مشهور برای مدتی ناپدید شده بود و با توجه به مهره ها و شرایط فوتبال سرزمین چکمه ای به نظر نمیرسید به این زودیها دوباره احیا بشه ولی بازی دیشب کورسوهای امید رو دوباره زنده کرد.
3- کاتاناچیو یکی از سیستم های پایه فوتبال به شمار میاد. سیستمی که تاکید اصلیش به تمرکز روی دفاع و تشکیل یه دفاع تیمی سازمان یافته هست. این سیستم در طول تاریخ کاملا پویا بوده و در قالب های مختلف قرار گرفته و با تاکتیک های دیگه ای عجین شده. با اینکه کاتاناچیو قدمت خیلی طولانی داره ولی اولین بار در دهه 1960 توسط هلنیو هررا مربی آرژانتینی اینترناسیوناله میلان معرفی شد.
آرایش های اصلی سیستم 3-3-3-1 و 1-4-4-1 و مشتقات اینها هستند و همونطور که مشخصه نیاز اولیه این سیستم این هست که همیشه یه سوییپر (لیبرو) پشت مدافعا قرار بگیره و اشتباهای احتمالی اونا رو جبران کنه و البته این مدافع باید توانایی شروع حمله و ارسال پاس های بلند و مستقیم از خط دفاع به حمله و طرح ریزی ضدحمله برق آسا رو به خوبی داشته باشه.
مدافعای دیگه هم وظیفه داشتن با هر بازیکن حریف دفاع man to man رو انجام بدن و هر لحظه هر کدوم چسبیده به یکی از مهاجمای حریف بازی کنن. در واقع با اینکار ضریب اطمینان در دفاع دو برابر میشد و به همین خاطر به اون duoble marking (یارگیری دوبله) میگفتند.
اما این سیستم اشکالات عمده ای داشت و با سرعتی تر شدن فوتبال داشت به سمت منسوخ شدن پیش میرفت تا این که توتال فوتبال هلندیها به دادش رسید.
در واقعا تنها تاثیری که توتال فوتبال روی کاتاناچیو هلنیو هررا گذاشت اضافه کردن دفاع منطقه ای و به نوعی انعطاف در دفاع به اون بود. تو این روش بعضی از بازیکنها یارگیری man to man رو با مهاجم حریف انجام میدادند و بعضی هاشون هم zonal defense رو برای پیشگیری از حرکتهای پا به توپ مهاجمای تکنیکی و هافبکها در دستور کارشون داشتند.
اینکار باعث میشد هافبکها هم در دفاع شرکت کنند. به ترتیبی که هر هافبک وظیفه پوشش یک قسمت از زمین رو بر عهده داره و وقتی سرجای خودش نیست هافبک کناری وظیفه داره محدوده خودش رو گسترش بده.
در واقع شروع دفاع یک خط به جلو رفته بود. به این سیستم جدید zona mista گفته شد که به معنی "بازی به سبک ایتالیایی" هست.
نقش سوییپر مورد اشاره در نسخه اصلی کاتاناچیو نه تنها در این سیستم جدید کمرنگ نمیشه بلکه به صورت حیاتی تری جلوه میکنه؛ در اینجا این بازیکن تقریبا موازی با دو مدافع دیگه ولی با گرایش عقب بازی میکنه و باید به اون دوتا کمک کنه. گفته میشه بهترین کسی تا بحال تونسته در این نقش بازی کنه گایتانو شیره ا مدافع افسانه ای و فقید یوونتوس و تیم ملی ایتالیا بوده. شیره ا به همراه یکی از رویاییترین تیمهای تاریخ یوونتوس در این سیستم بازی میکردند:
به جز این این سیستم از یه هافبک دفاعی، بازیساز، دو تا wingback، یک مهاجم دوم و یه مهاجم نوک تشکیل میشه که در هنگام دفاع هر کدوم یه پست به عقب میان. در واقع هافبک دفاعی به center back، هافبک بازیساز به هافبک دفاعی و مهاجم دوم به پلی میکر تبدیل میشه.
مثال بارز اجرای درست این سیستم ایتالیای 1982 هست که تونست با همین شیوه قهرمان جهان بشه.
اما با اخرتاع سیستمهای جدید این شیوه تا حدود زیادی از کار افتاد در واقع به وجود اومدن دفاع خطی و البته قانون آفساید این روش رو ناکارآمد نشون میداد. تو فوتبال امروز فقط تیمهای ضعیفتر برای اینکه ضعف تکنیکی بازیکناشون رو پوشش بدن از سایه این سیستم استفاده میکنن. کاتاناچیو در این چند وقته از مهد و زادگاه خودش یعنی ایتالیا فاصله گرفته و همونطور که گفته شد توسط تیمهای با ابزار ضعیف تر اجرا میشه.
4- اما دلیل اصلی نوشتن تاریخچه کاتاناچیو، سبک فوتبالی بود که ایتالیا در بازی دیشب ارائه داد. چزاره پرندلی وقتی مشکلات تیمش رو در بازی مقابل روسیه دید تصمیم گرفت تغییر سیستمی رو تو تیمش اعمال کنه و با 3 دفاع به زمین بره. دلیلش هم مشخص بود؛ بازیکنای زیادی از ایتالیا با این سیسم آشنایی داشتن و یکی از سیستمهای اصلی قهرمان لیگ داخلی، یوونتوس هم در طول فصل 2-5-3 بود. اما به نظر میرسید 2-5-3 آتزوری با یووه فرق داشته باشه. کونته بیشتر تمایل داشت سیستم 3 دفاعه یووه رو به صورت خطی بچینه اما پراندلی ترکیب خط دفاع ایتالیا رو با یک سوییپر تشکیل داده بود اون هم در حالی که پست تخصصی این لیبرو یا سوییپر مورد استفاده یعنی دنیله دروسی هافبکه. ولی این ریسک به بهترین شکل جواب داد و دروسی بازی خیلی خوبی رو از خودش به نمایش گذاشت. با اینکه در کارهای دفاعی انفرادی هم موفق بود اما بازی خوبش زمانی به چشم اومد که از کیلینی و بونوچی دو مدافع مرکزی تیم حمایت میکرد و گاها اشتباهات اونا رو جبران میکرد. قدرت بازیسازی ذاتی هم که درِش وجود داره باعث شد ارتباط خط دفاع با خطوط دیگه حفظ بشه.
در واقع دیشب ایتالیا نوعی کاتاناچیو مدرن رو به نمایش گذاشت.
خط هافبک متشکل از مارکیزیو، پیرلو، موتا، جاکرینی و ماجو به ترتیب تو نقشهای wingback, side midfielder, defensive midfielder, playmaker, center midfielder قرار گرفته بودند و کاسانو به عنوان second striker و بالوتلی به عنوان center forward انجام وظیفه میکردند که دقیقا با zona mista معروف همخوانی داشت. خط هافبک به خوبی همدیگه رو پوشش میدادند و خط دفاع یارگیری توامان من-تو-من و منطقه ای رو انجام میدادن. البته معیارهای فوتبال مدرن مثل آفسایدگیری و... هم به خوبی رعایت شده بودند.
همه این هماهنگی درحالی بدست اومده بود که پرندلی فرصت خیلی کمی برای پیاده سازی همچین سیستمی تو تیمش داشت و بدون شک اینکارش قابل تحسین هست.
5- حالا باید منتظر موند و دید آیا ایتالیا از بازی بعدی موفق به پیاده کردن همچین سبک بازی میشه و میتونه کاتاناچیو رو به شکلی جدید احیا کنه و یا اینکه این بازی تصادفی بیشتر نبوده.
راست گفتی ها اینقدر عجله داشتم اشتباه کردمحمید آقا یه نگاه بندازی میبینی که جاکرینی نفر اول نطر سنجی هست.
به نظر من هم بونوچی باید اضافه بشه چون خیلی با کیلینی و ده روسی فاصله میگرفت و همین کارهاشون باعث دوتا موقعیت تورس شد.
0 کاربر، 0 مهمان و 0 عضو مخفی