650 پاسخ برای این موضوع

[Prince Claudio]

من درتمند رو بیشتر از بایرن دوست دارم و علاقه خاصی به این تیم جدید درتمند دارم ...
بدم نمی یاد امسال هم با درتمند بازی داشته باشیم ...

تو مرحله حذفی بیشتر از هر تیمی از این دورتمند میترسم برای مقابله . ما شاید بتونیم ستاره های تیم های مختلف رو از کار بندازیم و بازی خودمون رو دیکته کنیم ولی در مقابل دورتمند مقابل یک تیم قرار میگیریم نه ستاره ها. درست مثل شاختار که خیلی اذیتمون کردن . شخصیت تیمی دورتموند از شاختار هم بالاتر و بهتره . بدجور بازی سختی میشه مقابل دورتموند و حداقل دوست دارم تو مراحل پایانی بهشون بخوریم .

[mohammad.mahdi]

جای خاصی پیدا نکردم این رو بگم اینجا میگم بعد مدیران محترم بیان یه تذکر بدن بره جایی که باید بره !

یه مراسم و همایشی چند ساعات پیش در یه کلیسای بزرگ و بسیار زیبا در شهر رم برگزار شد با نام
HALL OF FAME : CALCIO ITALIANO

در این مراسم از بهترین و بزرگترین ستاره های سابق ایتالیا و آتزوری و سری ا تجلیل به عمل آمد هم در بین مربیان و هم در بین بازیکنان و هم داوران.این مراسم رو شبکه RAI SPORT 1 پخش کرد که من متاسفانه از وسطش رسیدم و دیدم.در این مراسم از دینو زوف و جیامپیترو بونیپرتی و جیووانی تراپاتونی تجلیل به عمل آمد.در بخش مربیان هم از مارچلو لیپی بابت زحماتش در تیم ملی ایتالیا و باشگاه یوونتوس و افتخارات متعدد در سری ا تقدیر به عمل امد و البته خود لیپی به دلیل عدم حضور در ایتالیا در مراسم نبود.

از چند بازیکن و مربی دیگه تیم های دیگه مثل مالدینی و دامیانو تومازی و مارچلو نیکی (داور با سابقه ایتالیایی) و چند بازیکن سابق فیورنتینا و رم و اینتر تقدیر به عمل آمد.

حسن اشاره کرد که مالدینی یه پیراهن به بونیپرتی تقدیم کرد.بونیپرتی هم در یه اقدام با حال پیراهن شماره 9 ایتالیا که آخرین بار باهاش در میادین حاضر شد رو به فدراسیون فوتبال ایتالیا تقدیم کرد.(پیراهنه خیلی درب و داغون بود تو آستینش اندازه 2 تا طول دست جا می شد!!!)

[Drughi]

در فلورانس برگزار شد شهردار فلوانس که کاندیدای اینده انتخابات هم هست حضور داشت . متاسفانه منم از وسطش رسیدم .

[Babak]

بحثی بود در تاپیک بازی با کالیاری در مورد تیم کاپلو و کونته و شاید مقایسه یا تفاوت ها. چیزی بود که بد ندیدم مطرحش کنم.

یکی از وجه تمایزهای یووه با تیم های مدعی دیگه این موضوع بوده که یووه معمولاً یک تیم کامل هستش تا یک تیم ستاره دار که برای جزب ستاره هاش هزینه های گزاف بکنه. در اون مقطع 2 ساله کاپلو هم در واقع تیم فقط ترکیب ثابت قدرتمندی داشت وگرنه روی نیمکت از همون نفراتی استفاده میکرد که سوای چند نفر، مابقی شاید بازیکنان متوسط و یا نهایتاً خوب بودن. برای مثال این ترکیب اول کاپلو در فصل 2005/06 بود:

بوفون

زامبروتا کاناوارو تورام زبینا

ندود امرسون ویرا کامورانزی

تره زگه زلاتان

این در حالی بود که روی نیمکت سوای آله، بازیکنانی حضور داشتند که بعضاً یا از دوران اوج شون فاصله گرفته بودن -مثل بیریندلی و پسوتو- یا در حد همون بازیکن معمولی باقی مونده بودن -مثل زالایتا یا اُلیویرا- یا اینکه اومدن-شون بیشتر یه ریسک بود -مثل موتو-. در واقع تو همون تیم ما بازیکنانی مثل جانیکدا رو داشتیم که در حد امرسون و ویرا نبود ولی هر موقع بازی میکرد خیلی خوب و آماده بود. پس نمیشه قاطعانه گفت که تیم کاپلو تیم پر ستاره ای بود. در واقع تیم کاپلو به نوعی تنها به اندازه یک تیم یازده نفرِ ستاره داشت که باید اینجا جای زبینا و آله رو با هم عوض کرد! هرچند که در نیم فصل اول همون سال آبیاتی کمک بزرگی برای تیم بود و نبودش در بازی با میلان خودش رو نشون داد.

همین موضوع تو فصول پیش-تر هم بود. لیپی با تیمی قهرمان اروپا شد که برای مثال بازیکنانی مثل فرارا یا کونته با اینکه یه وزنِ در تیم بودن، ولی از تیم ملی دور بودن. حتی نفراتی مثل ویالی که به ناحق از تیم ملی ترد شد. تو همون تیم کسانی مثل آتلیو لومباردو مدت ها بود که از فُرم اصلی-شون دور بودن. و حتی کسانی مثل توریچلی یا پورینی برخلاف اینکه در یووه خوب بودن -بخصوص توریچلی که جزو بهترین مدافعین اروپا بود- ولی هیچ موقع روشون برای آتزوری حساب نمیشد. حتی همین قضیه در مورد تاکیناردی هم اتفاق افتاد و با اینکه جزو بهترین ها بود ولی معمولاً برای بازی های دوستانه بعضاً به تیم ملی دعوت میشد. اگر نگاهی به اون تیم لیپی هم بندازیم، متوجه میشیم که در واقع اون تیم بیشتر از اینکه متکی به خط دفاع قدرتمندش یا خط هافبک بزرگش باشه، یا اینکه متکی به بازیکن خاصی، در واقع یک تیم به معنای واقعی بود. یک تیم یکدست. تیمی که حتی با قهرمانی در اروپا، سهم زیادی در آتزوری یورو 96 نداشت و فقط پروتزی یک مهره ثابت از یووه در تیم ملی بود.

از این مثال ها زیاد هستش. مثلاً کرانیوتی با خرید ستاره های بزرگی مثل یاپ استم، کلودیو لوپز، هرنان کرسپو، گایزکا مندیتا یا استفانو فیوره به فکر کسب جام بود -اینها رو به کسانی مثل پروتزی، پانکارو، دینو باجو، کوواچویچ، میهایلوویچ، پائولو نگرو، ایوان دلاپنا، نستا، لوکا مارکجیانی، کارل پوبورسکی، استانکوویچ و دیگو سیمونه اضافه کنید- ولی در مقابل یووه با تیمی به زمین میرفت که برای مثال ذخیره های مهاجمینش کسانی مثل نیکولا آموروسو بودن. یا در خط میانی کسانی مثل فابین اونیل رو داشتیم. در واقع کسانی مثل کونته، تاکیناردی و فرارا با اینکه جزو بهترین ها در اروپا بودن، ولی شاهد هستیم که هیچ مربی ملی به اونها روی خوش نشون نمیده. تاکیناردی که حتی در یک تورنمنت بزرگ ملی هم بازی نمیکنه. فرارا بعد از جام جهانی 90 سالها از تیم ملی دور میمونه و برای یورو 2000 دعوت میشه. و البته کونته هم بعد از جام جهانی 94 برای یورو 2000 به تیم میاد. هرچند که این بخشیش برمیگرده به تفکر مربی های میلانی اون مقطع تیم ملی.

در مورد تیم فعلی کونته هم چیزی رو باید بگم. تیم کونته در ابتدای فصل گذشته تیم کاملی نبود. در واقع اکثر کسانی که امروز ستاره های تیم هستند -مثل بونوچی، بارتزالی و البته په په در فصل گذشته- کسانی بودن که هیچکس توقع این درخشش رو ازشون نداشت. همین موضوع در مورد ویدال هم صدق میکنه که میتونست به ملوی دوم بدل بشه. در واقع یووه فعلی هم کمبود داره ولی چون از لحاظ تیمی در وضعیت بسیار خوبی قرار داره، این کمبودها به چشم نمیاد. در واقع یووه در هیچ مقطعی تیم ستاره ها نبوده و در هیچ مقطعی هم -به جز در موارد خاصی مثل ملو، دیِگو، آمائوری و مارتینز- پولش سوخت نشده. اگر جایی برای خرید روبی باجو یا بوفون بیش از حد معمول هزینه کردِ، در واقع سود بالایی به دست آورده.

و البته موضوعی رو نباید فراموش کرد. در فصل گذشته میلان در حد یک مدعی بود -مثل همیشه-، و اگر تیمی مثل اینتر افت کرد، در واقع به جایگاه اصلیش برگشت که در 17 سال رکود نراتزوری ازش به یاد داریم. در واقع رقیب همیشگی یووه، میلان بودِ. هرچند که در مقاطعی هم رم و لاتزیو برتر بودن. در گذشته به یووه، اینتر، فیورنتینا، رم، میلان، پارما و لاتزیو لقب هفت خواهران سری آ رو میدادن در حالی که الآن سالهاست که اودینزه و ناپولی هم جزو تیم های خوب و حتی مدعی سری آ هستند. پس نمیشه سری آ فعلی رو لیگی تحلیل یافته نسبت به قبل دونست. در واقع این سری آ نیست که تحلیل پیدا کرده، بیشتر این موضوع برمیگرده به قدرت یووه و شکست ناپذیری بیانکونری.

[BatigoL]

رضا شاید از نظره تو این یه استدلالیه که سیر منطقی داره ! من ازت 1 سوال میپرسم . با این استدلالی که میکنی پس والنسیا تو فصل 2004 که 58 امتیاز اورده نسبت به والنسیایی که تو فصل پیش 61 امتیاز اورده قطعا تیم سر حال تر و با کیفیت تری داشته نسبت به 2004 دیگه ؟! حالا بنظرت واقعا این والنسیا که فقط از اوله فصل میجنگه واسه مقام سومی اصلا قابل مقایسه هست با اون تیم رویایی که خودت خیلی بهتر از من شرایطش رو یادت میاد از 2000 تا 2004 ؟ واقعا اینکه بخوایم کیفیت تیما رو نسبت به گذشته با امتیازهایی که بدست اوردن در قدیم و حالا مقایسه کنیم به هیچ وجه نمیشه اسمش رو گذاشت استدلاله منطقی . استدلالی منطقیه که در اکثره شرایط درست باشه نه اینکه پر باشه از مثال نقض ! همین الان برو جدول لیگ انگلیس تو اون 2 فصل رو با فصله پیش مقایسه کن با این استدلال ببین چقد تناقض تو حرفت بوجود میاد . اما راجع به 1 حرفه دیگه ای که خوندم دارم به این نتیجه میرسم که از نظره دوستان مونتلای این فصل به مراتب رقیب سخت تری هست نسبت به " دینو زوف " اون زمان و آلگری هم طبیعتا قدر تر از " آنجلوتی " اون زمان و شاید تا فردا نظری داده بشه که تیم استراماچیونی رو هم خیلی با کیفیت تر نسبت به تیم " مانچو " بدونن ! با این اوصاف میشه نتیجه گرفت که تیم کونته هم قطعا موفق تر از تیم " کاپلو " بوده , نتیجه نظر سنجی هم کاملا درسته رضا ! یادته 1 سری سره بحثه جووینکو 1 نظرسنجی از TuttoJuve گذاشتم و در جوابم چی گفتی ؟! حالا که با خنده همچین نظرسنجی میذاری و نظره دیگری رو تکراری میدونی و مسخره در نظر میگیری یاده اون حرفت میوفتم ... خیلی از ماها اون 2 فصل رو یادشه اما قطعا امثال محمد و مانی خیلی خاطرات واضح تری نسبت به ما باید داشته باشن و فک نمیکنم کسی تو این شک داشته باشه ! من آقا محمد رو اصلا نمیشناسم و هیچ صحبتی هم تا حالا باهاشون نکردم ولی میبینم در مقابله نظری که داده شده از ایشون , برچسبه " تنفر از کونته سره اله " چسبونده شده و نظرش رو از سره تنفر جلوه میدید اما حقیقتا اینطوری نیس ! من مطمئنم اگه مانی هم تو این بحث شرکت کنه نظری مخالف شما داشته باشه شاید نظره اون رو هم بخاطره تنفر بدونید ! قدری دارید کونته رو بالا میبرید که واقعا میشه گفت از طرف " بت " ساختید ! این بت خیالی هم یه وقتی متاسفانه شکسته میشه اما این حرف رو تاریخ ثابت میکنه نه بحث بین ما ! + با اینکه 100 درصد میدونم این چیزی هم که الان مینویسم اصلا معیاره درستی واسه مقایسه نیس اما واقعا میلان تو اون سال ها ابر قدرت بود با آنجلوتی و بقوله خودتون تنها ایتالیایی بود که تو اروپا میدرخشید . اسم بازیکنارو نگا کنید و مقایسه کنید با تیم فعلی ! دیدا - کافو - مالدینی - کاستاکورتا - شوا - گتوزو - اینزاگی - روی کاشتا - جیلاردینیو - نستا - سیدورف - پیرلو - کاکا - ... واقعا یکی از بهترین نسل های تاریخ باشگاه میلان رو داشتن اون موقع با مربیگری آنجلوتی !

[Reza]

در مورد پاراگراف اول، به سه دلیل حرفت در مورد ادعای من درست نیست. 1- فاصله ی 58 امتیاز و 61 امتیاز گویا نیست برای قضاوت. ولی فاصله 20 امتیازی رم، لاتزیو، پارما یا دیگر تیم ها در امتیاز جمع کردن می تونه گویای تفاوت کیفیت باشه. فرق بین تیمی ته جدولی و تیم میانه جدولی نیست ؟ (پارما) یا فرقی بین تیم وسط جدولی و تیمی که جزو بالانشین هاست نیست ؟ (لاتزیو) درسته فوتبال ریاضی نیست، ولی بعضی از تفاوت های ریاضی اینقدر بزرگ میشه که غیرقابل انکار می شند. منظور من بزرگی و کوچکی اعداد نبوده، منظور من تفاوت جایگاه تیم ها بوده. 2- اونجا گفتم، اینجا هم میگم. هدف من از بیان این آمار این نبود که بگم این لیگ قوی تره. هدف این بود که بگم اون لیگ قوی تر نیست. خیلی فرق هست بین این دوتا. درواقع من نیومدم چیزی رو اثبات کنم، اومدم چیزی رو نقص کنم. خواستم بگم با این حرف هایی که زده شد در مورد 2005 و من همون حرف ها رو مخاطب قرار دادم، به نظر نمی رسه لیگ 2012 ضعیف تر باشه. و اگر قرار باشه روی این مسائل استناد کرد حتی به نظر می رسه لیگ 2012 بهتر باشه ! این به این معنی نیست که دارم میگم لیگ 2012 سخت تره. اتفاقا چیزی که من اصرار کردم روش این بود که "ماهیت لیگ تفاوت محسوسی نکرده" و ادعایی بیشتر ازین نکردم. 3- اساس شروع بحث من آمار نیست. آمار وسیله بود. در مورد والنسیا اگر بخوام نظر بدم اول باید خودم دیدگاهی داشته باشم و بعد به وسیله آمار پشتبیانیش کنم. لیگ 2005 رو من دیدم، و اتفاقا توی همین فروم حسین صالحی هم نشستم و در موردش پست دادم و بحث کردم. همینطوری توی خاطرات دور یادم میاد بحث های موتو و زلاتان رو. یادم میاد اون چند هفته ی متوالی که یوونتوس نمی برد و اختلاف زیادش با میلان داشت جبران می شد. یا بازی های لیگ قهرمانان که اتفاقا فکر می کنم بازی با لیورپول با اشتباهات داوری حذف شدیم. یادم میاد عکس الکس رو از سایت یوفا سیو کردم بعد ازینکه با سر پایین شالگردن روی دوش رد می شد و بازیکن های لیورپول پشت سرش خوشحالی می کردند و چقدر این عکس دردناک بود. یادم میاد به گل های الکس در اندک دقایق بازیش. حتی مصاحبه ی آخر فصل الکس یادم میاد که گفت از کاپلو برای کاری که در یووه کرد تشکر می کنم، ولی برای من هیچکاری نکرد و احساسی ازین بابت بهش ندارم. من از روی آمار حرف نمی زنم، از روی مشاهده ی خودم حرف می زنم. ولی آمار هم بهم کمک می کنه. این حرفی که می زنم که ماهیت لیگ عوض نشده، در راستای دفاع از کونته نیست. اعتقادمه و اعتقادم بوده. همونطور که قبل از یورو و قبل از جام جهانی هم من توی پارسفوتبال به دفعات بحث کردم که لیگ ایتالیا ضعیف نشده، بحث کردم که استعداد های لیگ ایتالیا کم نشدند. بحث کردم که فوتبال ایتالیا فقط کمبود تئوریسین با تجربه برای میدان های بزرگ داره نه کمبود استعداد و افت فوتبال و ... . نظر شخصی من همیشه این بوده (درست یا غلط) و ارتباطی با وضعیت فعلی یووه و کونته نداره. ثابت کردنش هم خیلی ساده است.

[ADP10]

به پیشنهاد محمد ، قرار شد برگزار کننده این ایده من باشم اگه طرحی در مرد نحوه برگزاری این مسابقه دارین بهم پ.خ کنید ، ممنون @};-

[MARCHISIO]

یک سوال دارم از دوستانی که کمی سنشون از من بیشتره هیچ وقت صحبت امدن توتی به یووه نشد؟شایعه یا یووه بهش پیشنهاد بده؟

[Sayyed Amir]

- میخواستم ازتون بپرسم که کدوم اتفاق سال 2012 براتون خاطره انگیز بود ؟! حالا چه بد چه خوب. - برای من چند تا اتفاق بودن که واقعا خاطره انگیز بودن. اولی اینکه سوپرایز شدم که بازیکن مورد علاقه ام آندره آ پیرلو توسط یووه خریداری شد ! و سوپرایز دوم وقتی بود که شروع به درخشش توی یووه کرد و کم کم ستون اصلی تیم شد. دوم اینکه تیم تونست توی در رقابت های لیگ قهرمانان توی گروهی که وسط های کار خیلی ها می گفتند که حذف میشه ، اول گروه بشه و خیلی ازش تعریف و تمجید شد که همیشه اینا رو یادم میمونه و فراموشم نمیشه. مخصوصا خرف مورینیو که گفت از رویارویی با یووه هراس داره ! سومین اتفاق گلزنی دل پیرو توی 700مین بازیش برای یووه بود. بازی که فقط در صورت برد توی کورس قهرمانی می موندیم و با سوپر گل اله تو کورس موندیم و آخر سر هم که شیرین ترین اتفاق پارسال بود قهرمانی پس از شش سال بود. قهرمانی که با درخشش تک تک بازیکنان یووه و کاریزمای کونته رقم خورد که به همه فهموند یووه برگشته ! اما تلخ ترین اتفاق خداحافظی اسطوره تیم بود که به قولی " این رسمش نبود ! " پ ن : یکی جواب پست بالایی رو هم بده

[Prince Claudio]

سال 2012 فوتبالی برای من 2 اتفاق بد داشت و نمیشه به خوبی ازش یاد کرد. 1. خوردن 4 گل در فینال یورو. بدترین نتیجه فینال یوروها اونم مقابل منفورترین تیم از نظر خودم اسپانیا 2. هدایت کردن الکس به درب خروجی باشگاه که دیگه بدترین از این اتفاق ممکنه رخ بده ؟ اون قدر این اتفاق بد بود که حتی قهرمانی یوونتوس رو هم تحت تاثیر قرار داد تا سال 2012 بدترین سال فوتبالی از نظر من باشه حتی بدتر از 2006 و تبعید به سری ب

[Friend]

یک سوال دارم از دوستانی که کمی سنشون از من بیشتره
هیچ وقت صحبت امدن توتی به یووه نشد؟شایعه یا یووه بهش پیشنهاد بده؟

من سنم بالاتر نیست ولی تا جایی که من یادمه همیشه حرف از پیوستن توتی به میلان بود.
بعدشم اون زمانی که توتی برای ایتالیا درخشید یعنی سال 2000 و همه شناختنش رم خیلی شرایط خوبی داشت ، سال بعدش قهرمان سری آ شده بود. برای همین همه میدونستن که توتی رم ترک بکن نیست

[L'Avvocato]

انصافاً فصل 1999/2000 فصل دردناکی بود. توی لیگ 18 تیمی اون زمان فکر کنم تا هشت هفته به پایان 9 امتیاز از لاتزیو جلو بودیم و تیم هم شدیداً روی دور بود و 5 یا 6 بازی آخرش رو پشت سر هم برده بود ولی از بازی با میلان یووه لغزید و بعدش هم بازی مستقیم با لاتزیو. این جمله ی سون گوران اریکسون هنوز جلوی چشممه:" تا روز آخر به یوونتوس شلاق خواهیم زد". آخرش هم اون بارون لعنتی پروجا و یک پایان دراماتیک.

[la roccia]

آنجلوتی واسه یووه مردی با پایان های غمناک بود و اولین پایان غمناک این مرد نیمه نهایی لیگ قهرمانان بود که همه انتظار داشتن یووه به فینال برسه بعد از تساوی تو اولدترافورد و وقتی تو دل آلپی 2-0 از منچستر جلو افتادیم دیگه تو فینال داشتیم خودمونو میدیدیم که یهو پایان غمناک از همون ابتدا واسه آنجلوتی شروع شد و یوونتوسی که تو اون بازیها نباخته بود و تا دقایق آخر شانس داشت به منچستر گل سوم رو بزنه و خودش صعود کنه گلی خورد که شد آب سرد و ریخت توسر همه طرفداران یوونتوس از اون روز تا حالا از منچستر و فرگوسن متنفرم

[Drughi]

محمد سایت ورزشی نیست ،فوتبال منیجر مثل همین فیفا خودمون و ...