9496 پاسخ برای این موضوع

[اون که من دوسش دارم]

ای ماه من ای میر من

ای کعبه و ای پیرمن

منظورم از مستی تویی

ای عشق عالم گیر من

از مستیم منظور تو

خومخانه و انگور تو

جانا سراپا نور تو

از می تویی تفسیر من

آزاده ای دلبسته ام

دلبسته ای وارسته ام

صدپاره ای نگسسته ام

ای عشق تو زنجیر من

بی می کجا میخواره ام؟

بی لطفه تو بیچاره ام

غم دیده ای غم باره ام

ای وای از این تقدیر من

از عشق زیباتر تویی

از اشک بالاتر تویی

از گریه بالاتر تویی

در این شب دلگیر من

[Orphée]

اکانت رسمی یووه با راه انداختن #BestJuveGoal اقدام به نظرسنجی پله پله کرد که فینال بین این گل الکسی به فیورنتینا در 1994-95 و این گل رونالدو به سمپدوریا در 2019-20 برگزار شد و باز هم الکس 55.4 به 44.6 % برنده شد!

 

لیپی مربی وقت یووه در مورد این گل : « 9/10 بازیکنا قطعاً اول سعی میکردن توپو استُپ کنن و بعد به هم تیمیشون پاس بدن. اله ولی مثه 9 نفر دیگه نبود! او کیفیت خارق العاده ای داشت و غریزه ای برای گلزنی از غیرممکن ترین زاویه ها... »

 

الکس تازه 20 سالش شده بود که با این گل بازگشت بزرگ یووه به بازی رو کامل کرد و بازی 2-0 باخته رو 3-2 بردیم! فصلو درواقع برامون درآورد! چون باعث شد اسکودتو رو بعد 8 سال / تحمل خلأ رفتن پلاتینی از یووه ببریم و نوار 3 سالۀ اسکودتو بُردنای کاپلو با میلانو پاره کنیم!

[mory]

 

الکس گفته از انتخاب پیرلو کاملا شوکه شدم و به هیچ عنوان انتظار این اتفاق رو نداشتم و دنیای فوتبال در حال تغییره و بازیکنان سریع تر به صندلی مربیگری می رسند ...برای پیرلو آرزوی موفقیت کرده .

به نظر الکس ، پیرلو توانایی های لازم رو برای پیش تر رفتن از زیدان رو هم داره ... و به خاطر شناخت از بازیکنان و محیط یووه شانس موفقیتش بالاست .

[Orphée]

خوراک فکری : آخرین یوونتوسی که موفق شد آقای گل سری آ بشه، دل پیرو بود در 2007-8 با 21 گُل اونم در حضور توتی 31 ساله، زلاتان، دی ناتاله، ترزگه و... از اونموقع به بعد 9 بازیکن مختلف آقای گل لیگ شدن و 0 یوونتوسی... باز میشه قبول کرد که زلاتان و کاوانی و ایکاردی و شاید هگوآن بهتر از مهاجمای 12 سال اخیر یووه بودن ولی بقیه چی؟ بنظر میرسه در این 14 سال ، سرمایه گذاری زیادی رو مدافعین کردیم و این ما رو محدود کرده و نذاشته صاحب سبک بشیم! شاید وقت تجدیدنظر فرا رسیده...

[mory]

بنظر میرسه در این 14 سال ، سرمایه گذاری زیادی رو مدافعین کردیم و این ما رو محدود کرده و نذاشته صاحب سبک بشیم! شاید وقت تجدیدنظر فرا رسیده... :

بسیار عالی بود .

متاسفانه تمام تلاشمون این بوده که بهترین مدافعین و دروازه بان رو برای تیم استخدام کنیم ولی اون اهمیت و نگرانی رو برای دو خط دیگرمون قایل نبودیم ...

[Orphée]

بازدید 19 سال قبل الکسی از یه بیمارستان کودکان :

 

     

 

منکه کلاً با رسانه ای شدن امور خیریه مخالفم ولی الکس رو هم خوب تو این چند سال شناختم...

[mory]

 

جمعی به تو مشغول و تو غایب  ز میانه ...

[اون که من دوسش دارم]

من توتی رو یه جور مزاحم میدیدم

اون زمانی بود که اله هم بود و بیخود و بی جهت برای اله مزاحم شد!!!

هیچگونه فایده ای هم برای اتزوری نداشت!!!

توتی که بود نمیشد دعوتش نکرد چون هوادارهایی داشت!!

رسانه های توتی طلب و تنوع طلب هم بیشتر باعث میشدن توتی به تیم ملی تحمیل بشه!!

نظر شما ؟

[Dreamer]

^

ن من اینجوری فکر نمیکردم! البته توتی کمی حسود بود اما در مجموع دوست خوبی برای الکس بوده و هست جلوتر از خیلی ها... از نظر فنی هم تو جام جهانی 2006 ب نظرم خیلی خوب بازی کرد... ب عنوان ی هوادار آتزوری معتقدم اون نسل رسالت خودشو انجام داد با قهرمانی جهان از این رو دیگه دوست ندارم برگردم ببینم کی مزاحم بوده البته دیدن بازی الکس همواره برام چیز دیگه ای بوده اگه تو ایتالیا کمتر بازیشو دیدم میذارم ب حساب کج سلیقگی سرمربی ها تا توتی و امثال توتی...

[Dreamer]

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه ...

این عکس چقدر زیباست! سپاس

[اون که من دوسش دارم]

به فوتبالش فقط در حد رم احترام میذارم

اگر توتی نبود ایتالیا چیزی از دست نمیداد 

یادم نمیاد کار خاصی کار خارق العاده ای  برای اتزوری کرده باشه 

[mory]

@اون که من دوسش دارم

محمد قبول دارم که رسانه ها بیشتر روی توتی مانور میدادن تا الکس ...بالاخره توتی بازیکن رم بود و پایتخت نشین و حواشی رسانه ای داشت ...و کلا خیلی رسانه ها با یووه و بازیکنانش همراه نبودند .

اما در کل فکر می کنم امثال توتی و الکس قربانی نوع فوتبالی که در ایتالیا ( چه ملی و چه باشگاهی ) ارائه می شد ، شدند ...فوتبال ایتالیایی مخصوصا در اون دوره در فاز تهاجمی بسیار خسیس بود و اساس بازیش بیشتر دفاع قدرتمندانه بود تا مثلا حمله ی پردامنه یا پر تعداد ...

معتقدم الکس و توتی هیچ کدام در تیم ملی خیلی موفق نبودند .

@Dreamer

ممنون ...

[اون که من دوسش دارم]

وقتی تو نیستی . قلبمو واسه کی تکرار بکنم؟
گلهای خواب آلوده رو . واسه کی بیدار بکنم؟
دست کبوترای عشق . واسه کی دونه بپاشه؟
مگه تن من میتونه بدون تو زنده باشه؟
ای که تویی همه کسم . بی تو میگیره نفسم
اگه تورو داشته باشم . به هر چی میخوام میرسم

[اون که من دوسش دارم]

توتی در جام ملتهای 2004 و جام جهانی 2002

 

توتی بازیکن خوبی بود ولی بیخود و بی جهت هوویی شد برای دل پیرو 

هوویی که تراشیده شد برای اله 

اون اوایل که ساچی جرات استفاده از اله رو نداشت بعدا هم مربیهای دیگه بنا به دلایلی بلد نبودن از اله استفاده بکنن

(رونالدوی 18 .19 ساله رفت جام جهانی 94 و ذخیره برزیل موند،، ولی ساچی ماسارو را برد 94 و به اله هم در 96 یورو فضایی انچنانی نداد مگر ترس و لرز)

(مربیهای سنتی ایتالیا میگفتن یا باجو یا اله یا اله یا توتی . عرضه استفاده همزمان از اینا رو نداشتند و متاسفانه اله هم مرد سر به زیری بود که فقط فوتبالشو بازی میکرد)

مگه میشه ستاره گلزن یووه باشی و توی تیم ملی بلد نباشن ازت استفاده بکنن

مربیهای ملی با انتخابهای اشتباه خودشون اون اعتماد بنفس لازم رو به اله ندادن و توتی بی ادب هم هیچوقت نتونست در رده ملی کار خاصی برای اتزوری انجام بده 

 

دل پیرو 91 بازی 27 گل ملی 

توتی 58 بازی کلا 9 تا

[Gin]

سال آخرِ حضور الساندرو دل‌پیرو در یوونتوس، به عنوانِ یه رنج تو ذهنم می‌مونه. مرگ تدریجیِ یه عشقِ بزرگ که ناپدید شدنش مقدره؛ ثانیه به ثانیه؛ تکه به تکه؛ تا وقتی که چیزی جز مِهری یک‌طرفه باقی نمونه...

بازی نمی‌کرد و درنتیجه عذاب می‌کشید. این موضوع از درون اون رو می‌خورد؛ ناراحتیش پیدا بود. به نظر می‌رسید که می‌خواد دنیا و هرچیزی که توش هست رو خرد کنه. صورتش همه چیز رو دربارۀ وحشتی که درش زندگی می‌کرد می‌گفت...

سعی کرد احساسات واقعیش رو پنهان کنه، ولی نمی‌تونست. تو این زندگی یا یه مَردی یا یه بازیگر؛ حد وسطی وجود نداره...

حتی تو روزای آخر هم هر موقع فرصت بازی پیدا می‌کرد، نجابت فوق‌العاده‌ای از خودش نشون می‌داد. گوهرِ اعلای زیبایی. اون لحظات براش فرصتی بودند برای دوباره کودک شدن. بیش از یک‌بار جلوی همه گریه کرد؛ بدون اینکه جلوی خودش رو بگیره؛ دقیقا مثل یه کودک...

بعد از بازیِ یکی مونده به آخرش (مقابل آتالانتا در تورین)، بالاخره مقابل حجم احساسات درهم‌شکست. ضمیرش و میلی که برای مشارکت داشت. رختکن رو غرق در اشک کرد؛ ما هم؛ همراه با اون و برای اون. و بعد خداحافظی کردیم و اون به سیدنی رفت.

 

-قسمت‌هایی از کتاب پیرلو

پ.ن: اگر اشتباه نکنم قبلا هم دوستان قسمت‌هایی رو  گذاشته بوند و شاید تکراری باشه  

[اون که من دوسش دارم]

یکبار امیرحسین حرف بسیار خوبی زد که بعد از چند فصل هنوز از یادم نرفته ...

یکی میشه دلپیرو یکی هم میشه توتی ...

واقعا این بشر با این اخلاق بیخود و غرور بیجاش منفورترین بازیکن دنیاست پیش من .

[اون که من دوسش دارم]

 

 

 

دلم از این گرفته اسطوره های ما واقعا چقدر شان و شخصیت دارند که جواب بی احترامی های توتی ملعون رو نمیدند و باهاش دهن به دهن نمیشند البته اینها چیز جدیدی نیست نمونش بازی رفت و برگشت پارسال ، پادویین سه برابر تو اسکودتو برده ، نه از نظر اخلاقی اسطوره ای نه از نظر فوتبالی

 

 

 

[اون که من دوسش دارم]

من خودم شخصا رُم رو دوست داشتم و توتی رو هم خیلی دوست داشتم بعد از الکس .. اما بعد از یه بازی که با لاتزیو داشتن و توتی خیلی بدجور به پای یکی از بازیکن های لاتزیو لگد زد ، نظرم راجبش عوض شد .. کلا الکس که تکه و همتا نداره ... اما یه اسطوره ای حتی شبیه به الکس باید از نظر اخلاقی هم خوب باشه .. نه تو هر جنگ و دعوایی شرکت کنه و حتی با حریف زد و خورد کنه ... این از اسطوره بودن به دووره ...

[اون که من دوسش دارم]

این توتی اومده بود فقط پیرلو رو بزنه عجب بشریه.........کیلینی کلا یا از خجالت تیم حریف در میاد یا تیمشو خجل میکنه...........

[Jack Sparrow]

آقا دیگه نابودش کردی

ولی به شخصه، جدا از خوبی ها و بدی هاش، دیدن پنج دقیقه از بازی توتی رو به ‌کل این سه چهار سالی از فوتبال که بدون توتی گذشت ترجیح میدم. توتی احساسی بود متعصب بود مغرور بود و حتی اگه کمی زیاده روی کنیم، بی ادب و بد اخلاق بود؛ اما توتی بود دیگه
تو این زمونه ای که همه چی شده نقش بازی کردن و بدلکاری و حقه بازی و شعبده بازی، واسه من توتی جز آخرین بازمانده های فوتبال واقعی بود که رفت. مثه الکس مثه بوفون مثه ده روسی مثه اینیستا ...

توتی درست سر جای خودش بود ...