218 پاسخ برای این موضوع

[mohammad.mahdi]

2 شب پیش کانال یوونتوس بازی فینال یوونتوس و آژاکس رو پخش کرد که در پنالتی یوونتوس برد :cry2: من بازی رو از دقیقه 85 دیدم یعنی به جان خودم که همون سال هم همین خری بودیم که الان هستیم یعنی آبرو رو برده بودن مهاجم های یووه در اون بازی! از همون دقیقه 85 که بازی رو دیدم تقریبا دقیقه 87 بود که پادووانو یه حرکت خوب انجام داد و ویالی با فن در سار تک به تک شد و فن در سار رو دریبل کرد و دروازه خالی رو زد بیرون چقدر زشت ... نیمه اول وقت های اضافه شروع شد و یووه دوباره به حملات ممتد خودش ادامه داد تا اینکه یوگویچ در یک موقعیت عالی در سمت چپ دروازه قرار گرفت و با سک ضربه سر به راحتی می تونست دروازه رو باز کنه که مثل آرش برهانی در محاسباتش اشتباه کرد و توپ رو به راحتی از دست داد. یکی دو تا موقعیت دیگه هم خیلی راحت از دست رفت تا نیمه دوم وقت های اضافه. در نیمه دوم وقت های اضافه یووه با شدت و نفرات بیشتری حمله کرد تا اینکه ویالی در یک موقعیت استثنایی تقریبا از 3 قدمیه دروازه نتونست گل بزنه و در ادامه الکس از 10 متری در حالی که می تونست یکی از اون گل های کلاسیک خودشو بزنه توپ رو فرستاد تو سینه ی فن در سار! آخرین موقعیت یووه در این بازی هم توسط الکس خلق شد که از پشت محوطه جریمه الکس یک شوت زد که داشت گل می شد ولی فن در سار با یک شیرجه ی خیلی خوب توپ رو به کرنر فرستاد. در پنالتی ها یووه 4-2 برد. اگه اشتبه نکنم پنالتی هامون رو فرارا و پسوتو و توریچلی و یووگویچ زدم(توریچلی رو فقط شک دارم) و نکته ی خیلی مهم در پنالتی ها این بود که تمام 4 نفری که پنالتی های یووه رو زدن فن در سار جهت پنالتی هاشون رو تشخیص داد :np: و الان کسایی هنگام اون ضربات پنالتی تا آستانه سکته رفتن رو درک می کنم اما به نظرم ستاره ی اون 35 دقیقه از بازی که من دیدم رو بخوام معرفی بکنم بدون شک انتخابم پادووانو خواهد بود همین که عکس امضام هست ... فوق العاده بازی کرد. به تنهایی خط دفاع آژاکس رو تو قوطی کرده بود. یکی از بهترین چپ پاهایی بود که در یوونتوس دیده بودم. با تکنیک، سرعتی، باهوش و البته دقیق در پاس ها و اگه یکی از اون موقعیت هایی که گیر ویالی و یوگویچ والکس آمد گیر پادووانو میامد الان بازی به پنالتی نمی رفت ... چقدر با الکس هماهنگ بود ... خودش میامد عقب از دشام توپ می گرفت و می برد جلو. یادشون بخیر

[ایمان یوونتوسی]

هیچکسی نیست که این بازیکن بزرگ رو فراموش کنه به طوری به این بازیکن علاقه داشتم و دوستش دارم که عکس های زیادی از این اسطوره بزرگ جمع آوری کردم فابریتزیو راوانلی در قلبم جا داره تمام دوستان من میدونستن که راوانلی یکی از بازیکنانی بود که من بی نهایت بهش علاقه داشتم هیچ وقت حرکات مو سفید یا مو نقره ای یوونتوس رو فراموش نمی کنم یکی از دلایلی که بعدها به المپیک مارسی علاقه پیدا کردم بخاطر راوانلی بود بازیکنی بود که حق آب و گل داره اون برای یوونتوس خیلی زحمت کشید یکی از مهره هایی بود که برای یووه افتخارات تاریخی بجا گذاشت و اسم خودش رو در تاریخ یوونتوس ثبت کرد با خودش جام و کاپی آورد که یکی از افتخارات باشگاه یوونتوس هست بازیکن کاملی بود از نظر قدرت بدنی توانایی بسیار بالایی داشت از نظر قدرت سرزنی اوفففففففففففففف که نپرس مدافعین رو روانی می کرد ضربات ایستگاهی خوبی میزد همیشه برای رقیب بازیکن ترسناکی بود و برای طرفداران یووه محبوب خلاصه بگم خاطرات بی نظیری رو برای من و تمام یوونتوسی ها بجا گذاشت. یاد قدیم افتادم واقعا یادش بخیر بعدا در مورد دشامپ عزیز هم باید یک پست بذارم هنوز حصرت میخورم کاش فوتبال جدید مثل فوتبال قدیم بود و بازیکنان متعصب داشت اینا که تک تک خداحافظی می کردن کم کم لذت فوتبال هم کم می شد و کم خواهد شد دلمون به الکس خوش بود اونم رفت لذت کم شد یک روزی تاکیناردی رفت دشامپ پسوتو راوانلی بریندلی یولیانو مونترو اون دلیویو دوست داشتنی با اون حرکات ریز نقشش و خیلی های دیگه... اصلا یک لحظه این اسامی رو خوندم انگار اون خاطرات اون حرص خوردن ها اون کل کل کردن ها با طرفداران رقیب اون قیافه ی درهم ورهم طرفداران رقیب بعد از شکست مقابل یوونتوس یادم اومد روزهای پرغرور که اینقدر از یووه مطمعن بودم که به تمسخر و خنده به طرفداران رقیب نگاه می کردم یادم میاد وقتی قرعه کشی شد و یووه با رئال برخورد کرد یک دوست رئالی دیدم احساساتش رو جلوی من و دوستان دیگه نتونست کنترل کنه یهو برگشت گفت این همه آرزو داشتم دوست داشتم رئال قهرمان بشه آخه خدایا الان موقع برخورد با یوونتوس بود من و همه ی بچه ها خندمون گرفت من یادم میاد یه بایرنی گفت خدا کنه به هر تیمی برخورد کنیم الا این یوونتوس باز یادم میاد ما در کلوپ بازی بودیم جمعمون جمع بود تلوزیون روشن بود اخبار ورزشی داشت میگفت وقتی قرعه کشی جام باشگاه های اروپا اعلام کرد یووه با بارسلون برخورد کرده این همه بارسلونی نشسته بودن یک صدا از این کلام استفاده کردن ای وااااااااااااااای یوونتوس چنان نیش خندی با غرور بهشون زدم که انگار خبر خوشحال کننده ای برای من بود به خدا همه از یوونتوس وحشت داشتن من هیچ رقیبی رو نمیدیم که طرفدارش از یووه وحشت نداشته باشه خدایا یعنی میشه من اون روز رو دوباره ببینم لبخند غرور آمیز به سری A برگشته اما تو چمپیونزلیگ هنوز مونده. من با جرات به طرفداران رقیب میگفتم که رفیق دوست دارم یووه با تیمت سرشاخ بشه تا تیمت محک جدی بخوره ولی اون جرات نداشت چون اولین که قدرت یوونتوس رو میدید برای تیم خودش شانس کمتری قائل بود بعد اگه واقعا کرکری می خوند بعد تیمش می باخت بدجور مورد تمسخر یووه ای ها قرار می گرفت اما ما اگه میباختیم راحت می گفتیم یووه یا حریف رو دسته کم گرفت یا بدشانسی آوردیم به هر حال برای باخت های اندک یووه بهانه برای ما زیاد بود یووه واقعا غول وحشت آور اروپا و بی رحم بزرگ بود. یوونتوس بی رحم گرگ ستمگر یادم میاد زمانی که کاپلو سر مربی رم بود تو روزنامه خبر ورزشی اگه اشتباه نکنم خونده بودم قیل از بازی رم و یوونتوس کاپلو گفت خدایا در مقابل یوونتوس به من رحم کن این تیم قدرت بسیار زیادی داره آخ حال کردم وقتی این رو خوندم ):

[ایمان یوونتوسی]

سلام داداش یوونتوسی عزیز محمد مهدی از آشنایت خیلی خوشحال شدم :rose: اما یک چیزی رو در اون بازی خدمتت باید بگم. محمد جون اون بازی برای من هم خیلی دلهره آور بود یک استرس وحشتناکی بود که حد نداشت اما موقعیت آژاکس در اروپا رو باید در نظر گرفت آژاکس اون دوران راحت بگم از بارسا الان قویتر بود من یادم میاد خبرنگاران با کادر فنی یووه صحبت کردن و یک گزارش تهیه کردن البته این بعد از بازی بود چند وقتی گذشت اونا گفتن ما به 1 هفته تمرین کردیم که بتونیم توپ رو از بازیکنان آژاکس بگیریم روان شناشان ما مدتی با بازیکنان یووه کار کردن که اعتماد بنفس کافی به بازیکنان بدن تا به خود باوری برسن که میتونن آژاکس آمستردام هلند رو شکست بدن یکی از بازیکنان یووه که یادم نمیاد چه کسی بود از خاطراتش تعریف کرد و گفت تمرینات ما بسیار سخت و طاقت فرسا بود ما چقدر تمرین دفاعی کردیم که موقعی توپ رو از دست میدیم بتونیم توپ رو از چنگ بازیکنان آژاکس خارج کنیم در آوردن توپ از دست بازیکنان آژاکس واقعا سخت بود در اوایل بازی اعتماد بنفس عجیبی داشتیم در مقابل تیمی قرار گرفتیم که از تمام تیم های اروپایی بهتر و قویتر بود محمد جون اون خراب کردن موقعیت ها از استرس و فشار روانی زیاد هم بود بازیکنان یووه خوب بازی رو کنترل کردن تو دقیایق نخست بازی بود فکر کنم دقیقه ی14 بود اگه اشتباه نکنم شایدم کمتر شک دارم اما فابریتزیو راوانلی این گرگ یوونتوس گل نازی گذاشت بعد لیتمانن تلافی کرد و گل مساوی زده شد آژاکس واقعا قوی بود تقریبا یووه بعد خوردن گل مساوی دچار استرس هم شد هوای کار اومد دستش که آژاکس تیمی نیست که بشه جلوش ریسک زیاد کرد حالا استرس زیاد شده تو یک نیمه حساب کار دست دو تیم اومد اون توپ خراب کردن ها بابت استرس بیش از حد بود که آخر هم قهرمانی مال یووه شد اما یووه بدشانس فینال ها بود من دیگه عادتم شده بود هر فینالی که می رسید قبل بازی میگفتم بازم نائب قهرمان شدیم در تمام فینال ها وضعیتش خوب بود و حقش قهرمانی اما بدشانس بود تو فینال آخر یووه و میلان کونته تیرک دروازه میلان رو لرزوند اما تقدیر بر این بود میلان قهرمان بشه

[GioVanni Agnelli]

- امروز 25 آپریل، سال مرگ آندره آ فورتوناتو هست، بازیکنی که در جوانی به علت سرطان ذات الریه فوت کرد.
25 آپریل 1995 در آستانه بازی ایتالیا - لیتوانی این بازیکن 24 ساله همه رو شوکه کرد، در همون فصل یووه با لیپی 23مین قهرمانی سری آ رو به دست اورد و به نام فورتوناتو ثبت شد.

فورتوناتو دفاع چپ بود و در سال 1993 از جنوا به یووه پیوست.

[img width=480 height=385]http://www.shiaupload.ir/images/56743331494997633716.jpg[/img]

روحش شاد @};-

[Numero Uno]

پیام سایت رسمی یوونتوس به مناسبت سالگرد درگذشت آندره آ فورتوناتو:

«یک جوان مهربان و با اخلاق. بازیکنی با استعداد انکار نشدنی و صداقتی غیر قابل پرسش. یک لبخند گرم، 18 سال پیش با دستان بی رحم سرنوشت از ما ربوده شد. آندره آ فورتوناتو 25 آپریل 1995 ما را ترک کرد، پیش از آغاز 24 سالگیش. او در نبرد با سرطان خون شکست خورد. اما خاطره ی آن لبخند در خاطرات ما حک شده است زیرا آن لبخند هرگز از روی صورت او محو نشد، تا روزی که از میان ما رفت. و این درسی است برای همه ی ما. آندره آ می خواست با لبخند خود به درس دهد، تا مثل او زندگی کنیم و به همان متانت او با نبرد های زندگی روبرو شویم. او به ما یادآوری کرد که گاهی مغلوب شدن در بعضی از نبرد ها مشکلی ندارد، اما ما هرگز و هرگز نباید حتی فکر باختن را هم در ذهن خود داشته باشیم. و ما برای این درس از تو تشکر می کنیم آندره آ. ما هرگز درس عبرتی را که برایمان بر جا گذاشتی فراموش نخواهیم کرد.»

امروز 25 آپریل، سال مرگ آندره آ فورتوناتو هست، بازیکنی که در جوانی به علت سرطان ذات الریه فوت کرد.

سرطان خون داشته بهمن.

*The left-back, an Italian international, passed away on this day in 1995 after he was diagnosed with leukaemia

Spoiler

Leukemia: malignant neoplasm of blood-forming tissues*

[Soheil Bianconeri]

[img width=480 height=195]http://www.shiaupload.ir/images/58991322009446708790.jpg[/img]
سرجیو پورینی مدافع سابق یوونتوس [1997-1993]


- به نظر من آن ها به دو بازیکن درجه یک و تاپ, یکی در خط حمله و یکی در خط دفاع نیاز دارند و به نظرم لازمه که هر دو بازیکنان با تجربه ای باشند


- اکنون یووه مدافعینی دارد که نمیتوانند در بازی های سطح بالا به خوبی با مهاجمین قدرتمند مقابله کننند و در خط حمله ووچینیج مهاجم خوبی است اما این کافی نیست

[J U V E N T I N I]

به بهانه ی ارسال این پست گفتم یادی بکنیم از رامپولا، گلر دهه ی 90 یوونتوس، که 10 فصل بازیکن یوونتوس بود ولی تعداد بازیهاش به عدد 100 نرسید!

رامپولا متولد 10 آگوست 1962 در پاتی (مسینا) ایتالیاست. رامپولا فوتبال خودش رو از سال 1979 و در تیم محلی پاتــِـسه آغاز کرد.
یک سال بعد، این دروازه بان مورد توجه سران تیم چزنا واقع شد و به این تیم پیوست. رامپولا در 83 بازی برای چزنا به میدان رفت. در سال 1983 به تیم وارسه نقل مکان کرد و تا سال 1985 در این تیم موند. 73 بازی رو هم برای این تیم به ثبت رسوند. اما اوج فوتبال رامپولا جایی بود که به تیم کرمونسه نقل مکان کرد. رامپولا از سال 1985 تا 1992 پیراهن این تیم رو به تن کرد و 255 بازی برای این تیم انجام داد و در نهایت در سال 1992 به یوونتوس نقل مکان کرد و در پایان فصل 2002-2001 هم از میادین خداحافظی کرد.

اولین بازی رامپولا در سری آ به بازی تیم کرمونسه با اینتر در سال 1989 برمیگرده که در اون بازی کرمونسه 2-1 شکست خورد.
جالبه که رامپولا یک گل هم برای کرمونسه به ثمر رسونده!

اما رامپولا تنها 99 بار برای یووه بازی کرده که مهمترین بازیهاش به شرح زیر هستند:
میلان 1-3 یوونتوس 17 آپریل 1993
دورتموند 1-2 یوونتوس 18 آپریل 1995
فیورنتینا 1-4 یوونتوس 29 آپریل 1995 ^*
یوونتوس 0-3 لاتزیو 7 می 1995 (در این بازی دی متئو و بوکسیچ بهش گل زدن)
رم 3-0 یوونتوس 28 می 1995 (تاکیناردی بهش گل به خودی زد + گل های آبل بالبو و دانیل فونسکا)
اینتر 1-1 یوونتوس 18 دسامبر 1996

+ آخرین بازیش برای یوونتوس هم مقابل سمپدوریا در تاریخ 12 دسامبر 2001 بود که یووه 5-2 پیروز شد.

+ در طول دوران بازیش در یووه، 15 بار مقابل ضربات پنالتی رقبا قرار گرفت که فقط یک بار موفق به مهار اون ها شد.حالا اون یک پنالتی رو بگید از کی گرفته؟ گابریل باتیستوتا !!! در بازی یوونتوس و فیورنتینا که بالا^* بهش اشاره کردم ، یه پنالتی به سود فیوره اعلام میشه که رامپولا اون رو مهار میکنه.

+ 3 کارت زرد و 2 کارت قرمز رو در کارنامه اش داره. در تاریخ 4 فوریه 1996 در بازی یوونتوس مقابل ویچنزا در درگیری ای که بین رامپولا و لومباردینی به وجود میاد، داور هر دو نفر رو از زمین اخراج میکنه! یووه اون بازی رو 2-1 میبازه.
کارت قرمز دوم رو هم در تاریخ 13 مارچ 1999 مقابل اودینزه دشت میکنه! در حالی بازی با نتیجه ی 1-1 در جریان بوده، بازیکن اودینزه باهاش تک به تک میشه که رامپولا بیرون از محوطه روش خطا میکنه و اخراج میشه. جانشینش هم مورگان دی سانتیس بوده در اون بازی! یووه در نهایت 2-1 پیروز میشه.

+ رامپولا از جمله بازیکنانی بود که خیلی مفت و مجانی، یه کلکسیون کامل از افتخارات تیمی رو کسب کرد.
3 بار اسکودتو رو برد + 1 کوپا ایتالیا + 2 سوپر کاپ ایتالیا + 1 لیگ قهرمانان اروپا + 1 جام یوفا + 1 سوپر جام اروپا + 1 جام بین قاره ای = 10 جام با یوونتوس

رامپولا بعد از دوران بازیگریش، در یوونتوس موندگار شد و مربی دروازه بان ها بود. البته دورانی رو هم کمک مربی دروازه بان ها بود.

[img width=480 height=312]http://www.campaniasuweb.it/sites/default/files/articolo/immagine/201111/michelangelo%20rampulla.jpg[/img]

رامپولا از همکاران چیرو فرارا هم بود.

و در نهایت در اکتبر 2010 به 18 سال همکاری با یووه پایان داد. در سال 2011 سرمربیگری تیم درتونا در سری D رو به عهده گرفت اما فقط 6 ماه در این تیم کار کرد و در دسامبر 2011 قراردادش رو فسخ کرد.
در 17 می 2012، دعوت لیپی رو لبیک گفت و الان هم در کادر فنی تیم گوانگژو اورگراند حضور داره. :rose: موفق و موید باشه. :rose:

[Drughi]

اون کچل پشت سر دلپیرو ، کونته ست ؟

+ رامپولا اینجا کفتر گرفته

[J U V E N T I N I]

آره قبل از عمل

[حامد]

داشتم با خودم فکر می کردم تا یکی از بازیکنای یووه در دهه 90 رو که اینجا کمتر بهش پرداخته شده رو به یاد بیارم و کمی درموردش بنویسم که یکهو یاد بازیکنی افتادم که همنام های زیادی تو فوتبال جهان داشته و شاید بازم داشته باشه: نیکلا آموروزو

آموروزو رو به عنوان فوروارد یووه در سالهای پایانی دهه نود و اوایل دهه 2000 با شماره 16 رو هنوز به یاد دارم. آموروزو در خلال سااهای 1996 تا 2002 یکی از بازیکنان یووه بود و با اینکه همیشه اونو به عنوان یک ذخیره انرژیک و مشکل گشا می شناختیم اما به نظر می رسه خیلی زود طرفدارا اونو فراموش کردن.

البته یوونتوس دوبار آموروزو رو به ناپولی و پروجا قرض داد اما نگاه به کارنامه حضور این بازیکن ایتالیایی در یوونتوس نشون می ده که 53 بار برای این تیم به میدان رفت و تنها 9 گل زد. هرچند اون 9 گل از قضا جزو حساس ترین و مهم ترین گل های یووه در آن سالها بود. مثلاً به عنوان نمونه آموروزو در رقابت های جام قهرمانان فصل 97-1996 که یووه در دیدار فینالش 3 بر 1 مغلوب دورتمند شد و نائب قهرمان شد بعد از میلینکو پانتیچ بال تهاجمی یوگوسلاو تیم آتلتیکو با 4 گل در کنار بازیکنانی مثل دل پیه رو، آلن بوکسیچ، کریستین ویری، کارلس هاینس ریدله و ... از گلزنان برتر آن رقابت ها بود.

گل زیبای او در بازی به خاطر ماندنی سوپرکاپ اروپا در سال 96 و در دیدار یووه - پاریس ان ژرمن هنوز در خاطره هواداران یووه باقی مانده. گل ششم یووه در آن دیدار که 6-1 شد و تصویر فروپاشی دروازه برنارد لاما در آن بازی هرگز فراموش نخواهد شد.

آموروز همین سال 2011 بعد از حضوری یک فصله در باشگاه آتالانتا از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

[img width=480 height=288]http://www.canalejuve.it/wp-content/uploads/2012/06/Amoruso_GN.jpg[/img]

[GioVanni Agnelli]

JUVENTUS 1991

[img width=480 height=272]http://www.shiaupload.ir/images/83599842472948640983.jpg[/img]

[Soheil Bianconeri]

سرجیو پورینی - به نظر من یوونتوس بیشتر به هیگواین نیاز داره تا یووتیچ هیگواین یک پدیده است و یوونتوس هم فاقد همچین بازیکنی است تو خط حمله - اگر یووه میخواد از صعود و جهش تو اروپا مطمئن بشه نیاز داره که یک بازیکن تاپ رو به خدمت بگیره - یوونتوس با همین شرایط میتونه دوباره قهرمان ایتالیا بشه اما برای قهرمانی اروپا چیزهای ذیگه ای هم لازم است - یکی دیگر از مهاجم هایی که من بهش علاقه زیادی دارم ژکو هست - البته که یوونتوس اگه این بازیکن را به خدمت بگیره یک سرمایه گذاری بزرگ کرده . و شما تو این موضوع نمیتونید قدم اشتباهی رو بردارید

[Drughi]

بوبو ویری تو تولد 40 سالگیش گفته حالا میتونم حرفم رو بزنم من یه یوونتوس ام ! یوونتوس رو تا سر حد مرگ دوست دارم !

[GioVanni Agnelli]

^^^ - تو بخشی از مصاحبه ش گفته که اون موقع یووه خط حمله پر تراکمی داشت و شده بود مثل آتزوری که هیچ مهاجمی دووم نمیاره و جاش رو به نفر بعدی میده و من به ناچار یووه رو ترک کردم، زمانی که در اینتر بودم با رفتارهای خوبی مواجه شدم و بهم اعتماد شد، اونجا من رو دوست داشتند و همیشه مورد اعتماد مربیان قرار می گرفتم، کی از این وضعیت بدش میاد ؟! بیخودی نیست که من همیشه عاشقش بودم

[Soheil Bianconeri]

سرجیو پوریـنی : " یوونتوس یک فرصت بزرگ را برای پیروزی از دست داد و کونته حق دارد که عصبانی باشد. موقعیت های زیادی را یووه بدست آورد و شوت های زیادی زد البته بازیکنان دقت کمی داشتند. اما دروازه بان کپنهاگن هم بسیار خوب و جسورانه دفاع کرد از دروازه " " من فکر ی کنم که یوونتوس مشکل مهم و خاصی را برای ادامه کار نداره و فقط بی دقتی بازیکنان بود که باعث عدم نتیجه گیری تو این بازی شده بود " پورینی در انتها به بازی با گالاتاسـرای می پردازد : " یوونتوس باید حتما گالا را شکست دهد . یووه به این برد نیاز خواهد داشت زیرا رئال قطعا دور از دسترس قرار دارد "

[delpiero1993]

سرجیو پورینی:

[FONT="]ویدال بهترین بازیکن یوونتوس در سالِ 2013 بود و بازیِ یوونتوس-ناپولی که 0-3 به نفع یوونتوس تمام شد،بهترین بازیِ یوونتوس بود.[/FONT]

[FONT="]فکر نمی کنم که یوونتوس برای رقابت در لیگ به قوی تر کردنِ خود نیاز داشته باشد؛زیرا همینطور هم قوی ترین تیم است.[/FONT]

[FONT="]اما یوونتوس برای موفقیت در اروپا در سالِ بعد نیاز به دو بازیکنِ با کیفیت و شخصیتِ بالا دارد.[/FONT]

[sia10]

توماس هسلر بازیکن سابق یووه چند روز پیش وارد ایران شد
پرچم بالاست
چرا نمیگین.من خودم رفتم کشف کردم.یه لحظه مخم ارور داد با اندریاس مولر قاطی کردم ولی دست برقضا اینم یوونتوسی بود

بعد از جام جهانی 90 با 15 میلیون مارک آلمان از کلن به یووه پیوست.در 32 بازی1 گل زد و سال بعدش با 14 میلیون مارک ازیووه به رم رفت و در 88 بازی 11 گل زد.
توماس دستیار مرزبان در پدیده هست.با پرچم یووه به استقبالش میریم فکر کنم خودش هم 24 سال پیش یادش رفته!جا بخوره

[ace of glass]

پائولو سوسا بازیکن دهه 90 یوونتوس که الان مربی بازل هست خیلی خوب داره نتیجه میگیره و لیورپول رو تو خونش حذف کرده.....ب امید موفقیتش

[Soheil Bianconeri]

 

دیدیه دشام بازیکن فرانسوی سابق یوونتوس که 5 سال در بیانکونری حضور داشته است در آستانه دیدار حساس بین یووه و موناکو در بازی برگشت یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مورد این بازی صحبت کرد . سرمربی تیم ملی فرانسه در این باره گفت :
 

" من لیگ قهرمانان اروپا را دنبال می کنم چرا که بازیکنان فرانسوی زیادی وجود دارند و من برای دیدن تلاش آن ها در چنین سطوح بالایی این بازی ها را می بینم "

" من بازی یوونتوس - موناکو را سطح بالا دیدم و دیداری تاکتیکی بود که موناکو بازی خوبی انجام داد اما یوونتوس توانست هرچند به سختی ، برنده شود "

" (فوتبال) فرانسه باید از اینکه دو نماینده در جمع تیم های یک چهارم نهایی دارد راضی باشد "

" در حال حاضر پس از بازی ِ اول، پاریس سن ژرمن کار سختی برای صعود دارد اما موناکو هنوز شانس دارد. هرچند یووه پس از پیروزی در ورزشگاه خود شانس بیشتری دارد "

" بازیکنان یوونتوس با تجربه تر از موناکو هستند و می دانند که در سطح بالا چگونه بازی کنند، اگرچه بازی در لیگ قهرمانان پاشنه آشیل (ضعف) آن ها بوده و در تلاشند که در این فصل آن را برطرف کنند "

پوگبا ؟

" او آینده و جای زیادی برای پیشرفت در سن 22 سالگی دارد، اکنون مصدوم است اما فصل بزرگی را رقم زده "

" پوگبا یک عنصر مهم برای تیم ملی ما بشمار می رود و داشتن ِ او در وضعیت عالی برای جام ملت های اروپا مهم خواهد بود "

" اگر بخواهد که در یوونتوس بماند انتخاب مهمی خواهد بود زیرا یووه هنوز هم یک تیم سطح بالا در فوتبال اروپا و جهان است "

[Donnie]

20 سال بدون آندره آ...

 

 

امروز سالگرد مرگ غم انگیز آندره آ فورتوناتو بازیکن جوان یوونتوس است که بازیکنان و هواداران یوونتوس را شیفته خود کرده بود.

آندره آ در سه شنبه غمگین 25 آوریل 1995 درگذشت. مردی که جوانمردی خود را در داخل و خارج زمین به نمایش گذاشته بود در چنین روزی سرطان خون او را از ما گرفت.

20 سال از آن واقعه ی غم انگیز می گذرد ولی دو دهه دوری از باعث نشده که ما او را فراموش کنیم و آندره آ در قلب های همه ی یوونتوسی ها قرار دارد.

کومو، جنوا، پیسا و در نهایت یوونتوس تیم های بودند که آندرا در آن بازی کرد، فردی که توسط جیوانی تراپاتونی سرمربی بیانکونری به تیم آورده شد و به دلیل بازی های فوق العاده جای خود را در ترکیب تیم اصلی پیدا کرد.

او در زمین مسابقه آرام بود و در رختکن به ما یاد می داد که برای غلبه بر دشواری های زندگی باید مبارزه کرد، آندرا در طول دوران زندگی خود، کلاس و شخصیت بالای خود را نشان داد.

هر چند او در گذر جوانی ما را ترک کرد، اما خاطرات همراه با او تا سال ها زندگی خواهند کرد.