2 سال پیش وقتی در 118 امین سال باشگاه یوونتوس بیش از هر زمان دیگه ای در طی این 118 سال در آستانه ی کسب 3 گانه که بزرگترین افتخار تاریخ هر باشگاهی می تونه باشه قرار گرفتیم مدام فکر می کردم که چه فرقی متونه داشته باشه کسب 3 گانه و از بین رفتن رویای 3 گانه و وقتی تو فینال به بارسلونا باختیم حتی خودمم فکر می کردم شاید 118 سال دیگه طول بکشه که اینقدر به فتح 3گانه نزدیک بشیم!
البته خوشبختانه آلگری و بازیکن ها ما رو 2 سال بیشتر منتظر نگذاشتن و جالا بعد از 2 سال یه بار دیگه در آستانه ی فتح 3 گانه هستیم و قطعا عطش آبدارچی تا ریاست باشگاه برای این عنوان بیشتر شده.
چیزی که در مورد نکته ی تاکتیکی این بازی به ذهنم میرسه اینه که به گذشته ی آلگری تو بازی های بزرگ اروپایی و کلا تو بازی های بزرگ جام ها نگاه کنیم می بینیم آلگری یه استراتژی مهم داره و اون اینه که خیلی هجومی بازی رو شروع میکنه با یه پرس بسیار شدید و هجمه ی حملات زیاد و تلاش برای گل زدن در دقایق ابتدایی ...
- هم بازی رفت و هم برگشت جلوی دورتموند تو فصل اول آلگری
- بازی برگشت جلوی فیورنتینا نیمه نهایی کوپا ایتالیا فصل اول آلگری که 3-0 بردیم رفتیم فینال
- بازی رفت مقابل رئال نیمه نهایی اروپا 2 فصل پیش با حملات و پرس شدید یووه شروع شد
- فبنال برلین با پرس شدید یووه تو 4 دقیقه اول قبل خوردن گل شروع شد
- رفت و برگشت حلوی من سیتی فصل قبل گروهی لیگ قهرمانان
- رفت و برگشت جلوی بایرن 1/8 فصل هر دو بازی با پرس شدید یووه شروع شد
- رفت و برگشت جلوی پورتو این فصل با پرس یووه شروع شد
- رفت و برگشت جلوی بارسلونا این فصل با پرس یووه
- رفت و برگشت جلوی موناکو همین فصل با پرس شدید یووه شروع شد
- رفت و برگشت جلوی ناپولی نیمه نهایی کوپا ایتالیا با حملات یووه شروع شد
- فینال کوپا ایتالیا همین فصل با لاتزیو با حملات شدید یووه شروع شد
مثال ها زیاده ... فارغ از اینکه نفرات اصلی هجومی یووه ثابت هستن و خیلی دست آلگری برای تعویض تو فاز هجومی باز نبوده کلا آلگری خیلی علاقه داره بازی رو با پرس و حملات شدید شروع کنه و خیلی زود به گل برسه و در ادامه توپ و مالکیت رو به حریف بده و بعدش از فضاها استفاده کنه ...
حالا گاهی اوقات این پرس با یه گل سریع از حریف مثل فینال برلین فروکش می کنه یا با گل دقایق ابتدایی یووه ترجیحا قبل از دقیقه 30 آلگری به خواستش میرسه و بازی رو مال ِ خود می کنه یا اینکه تا دقایق آخر بازی بدون گل پیش میره ولی مجموعا آلگری به رسیدن به گل در دقایق ابتدایی خیلی علاقه منده ...
اصولا همیشه دیدیم وقتی تیم آلگری همون دقایق اول به گل میرسه خیلی بیشتر بازی رو با آرامش هم در دفاع و هم در حمله ادامه میده و این موضوع دقیقا وقتی برعکس میشه که در همون دقایق اول گل بخوره پس دقایق اول بازی تا حدود دقیقه 30 خیلی مهمه از این نظر که آلگری به هدفش که رسیدن به گل در دقایق اولیه هست میرسه یا نه بعدش یه مقدار با احتیاط و دست به عصا جلو میره که این اتفاقا رو روند بازی تیم هم تاثیر میذاره ...
2 سال پیش وقتی تو فینال برلین بلافاصله بعد گل مساوی گل 2ام رو خوردیم تقریبا مطمئن بودم که دیگه به بازی برنمی گردیم چون مشخص بود آلگری برخلاف چهره اش که خیلی آروم بود دچار هیجان تاکتیکی شده بود و خیلی سریع و سراسیمه دنبال تموم کردن تکلیف فینال بود و همین درهم ریختگی باعث شد بازیکن هایی مثل پیرلو که دیگه نمی تونستن تو اون فینال به یووه کمک کنن تو زمین بمونن و یکی مثل موراتا که حرکات ظریفش و خیلی گل های یووه تاثیر داشت از زمین بیرون آمد. اگه یووه اون گل 2 ام رو سریع نمی خورد واقعا آلگری می تونست بهتر فکر کنه و این قدر دستپاچه نشه.
شنبه شب تو کاردیف آلگری دنبال تاکتیک سنتی و محبوب ی خودشه ... گلزنی تو دقایق اول ...
وقتی منطقی تر فکر می کنیم می بینیم واقعا 2 سال پیش قوا و ابزار هجومی یووه خیلی کمتر از الان بود ... توز و موراتا در خط حمله و منطقی که فکر می کنیم می بینیم نباید از اورا و لیششتاینر انتظار غافلگیر کردن دفاع بارسا رو می داشتیم و همین طور از ویدالی که بیشتر یه هافبک دونده بود تا یک ترکوارتیستا ... و همین طور پوگبایی که کمتر تو بازی های خیلی بزرگ Game Changer بود ...
اما حالا وقتی یه نگاه منطقی می کنیم به بضاعت خط حمله می بینیم که دنی آلوز و ساندرو و پیانیچ بارها تو بازی های بزرگ با پاس هاشون موقعیت گل های فوق العاده ای رو طراحی کردن و دیبالا و مانژوکیچ و ایگواین گل های مهم یا لااقل حرکات تاثیر گذاری تو بازی های بزرگمون داشتن و ترکیب اینا با هم به مراتب قدرت خلاقیت و Creativity بیشتری نسبت به بضاعت هجومی 2 سال پیش ما دارن ...
ما همواره در تمام فینال ها خط دفاعی خوبی داشتیم و از خط دفاعی مون خیلی کم ضربه خوردیم و بیشتر مشکلمون این بوده که خط حمله مون تو بازی های بزرگ اونقدر برش نداشته ... امیدوارم آلگری از ابزار هجومی ما که اتفاقا ابزار خوب و کافی ای برای ضربه زدن به رئال هست خوب استفاده کنه ...
رسیدن به گل تو 30 دقیقه اول با حملات و پرس خوب بازیکنای هجومی و کنترل رئال تو 20-30 دقیقه آخر بازی که اتفاقا توش بسیار خطرناک هستن با کمک خط دفاعی و دروازه بان خوبمون همون جزئیات تاکتیکی هست که دیروز گفتم و به مراتب بیشتر از مسائل روحی و روانی اهمیت داره ...
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
هرکی اراده کنه سر میزنه ، بازی مقابل موناکو مانزو امباپه رو رها کرد و ضربه سر زد ، فالکائو رو سر بارتزالی پرید زد ...
