@juveh
لطف داری دوست من . جز اینجا نمی دونم باید کجا این حرفا رو می زدم . جدا از اختلافات جزئی و حتی گاها اساسی که در ایده ها و طرز فکرها هست، اینجا خیلی خوبه و خوشحالم که اینجا با همه ی شمام.
ببینید من وجدانا از هیچ کسی متنفر نیستم . ولی حق دارم چیزی که باورش دارم رو مطرح کنم. اول آلکس و بلافاصله یوونتوس جزو اولین عشق و علاقه های زندگیم اند. ولی کورکورانه و از روی اجبار یا اتفاق، بعنوان عشق، نیمدن تو زندگیم. کلی بررسی کردم و فهمیدم این باشگاه و بخصوص آلکس، ارزش اینکه یک عمر بهشون توجه بشه و عاشقشون باشی رو دارن. یک مجموعه ی کامل از افتخار و ارزش و اعتبار.
با سر کار اومدن این جوجه‌گان آنیلی و غیره، اولویت باشگاه دچار تغییر شد. روباه صفتی ذهنهاشون رو گرفت و اسطوره های باشگاه با کام تلخ تا ابد به یادگار موندن. فقط کسانی مثل شما می فهمن من روزی که آلکس داشت خداحافظی می کرد چه حالی داشتم . فقط شمایی که می دونی روز کنفرانس خبری بوفون، حال و هوای توی مغز من چطوری بوده .
پول و تبلیغات و پیشرفت تجاری جای افتخار و غرور و یک فوتبال پاک رو گرفته . هدف ارائه ی فوتبال نیست . بلکه فوتبال رو وسیله ای برای پیشرفت تجاری می دونن.
احساس حماقت می کنم. چون الان نقش هوادار یک برند تجاری رو دارم . احساس می کنم عاشق Sumsung یا LG ام. و تصورم از بازیکنایی که الان هستن و دوسشون دارم ، مثل اینه که عاشق کارمندای بخش اجرایی مثلا سامسونگ باشم .
حرف من رو تعداد خیلی کمی درک خواهند کرد. احترام خیلی خاصی برای همه دوستانم در اینجا قائلم . حرفهای من رو بد برداشت نکنید. من یک دیوانه ی فوتبال ام (Italian Crazies). چند بار در اوج بی پولی رفتم سالن و دیده ام که ناگهانی روی پول سالن شرط بسته ن. و یه جورایی حتی بازی حیثتی هم بوده . ولی وجدانا هیچ کدوم اینا برام مهم نبوده و فقط با عشق بازی خودم رو کرده م. تا اینجوری نباشی، تا عاشق خود فوتبال نباشی ، همه ی حرفهام برات احمقانه ترین حرفهای دنیاست.
--------------------------------------------
خطاب به یوونتوس : من برای جامهات و فینالهایی که رفتی و گرفتی یا نگرفتی و مدالها و مقامهایی که کسب کردی عاشقت نشده م . اون موقع که عاشق شدم آمار هیچ جام و مقامیت رو نمی دونستم . هرگز توی گوگل سرچ نکرده م که تعداد و سال و عنوان جام و مقامت رو برام نشون بده . من قطعا تنها دیوانه ای نیستم که اینجوری عاشقته . شاید کم باشیم ولی هستیم و خواهیم بود. برام مهم نیست کی میاد و کی میره . برام مهم نیست مدیرا باهات چی میکنن . تا اون آخرین نفسی که می کشم توی سلولهای مغزم تویی . با تمام وجود به خاطر خواهم آورد حسی رو که باهاش، باهات، عشق رو تجربه کردم. عشقی که هرگز مثالش رو جز به خانواده م به هیچ کس و هیچ چیز نداشته م . هرگز ازت جام و برنده شدن و ... نمی خوام عشق من. هر جوری که باشی باهاتم. حتی اگر روزی بیدار بشم و بفهمم کل مفهوم یوونتوس خواب بوده و توهمات، باز هم عاشق همون خیالم. 
بانوی پیر من ، با نهایت پررویی بهت قلاده ی تجاری بستن و اون آرم افتخار آمیزت رو از گردنت کندن. اون روزی که آواتار پروفایلم رو اینجا عوض میکردم دقیقا به همین مسئله فکر میکردم. خیلی با خودم کلنجار رفتم که آواتارم رو عوض کنم یا نه . ولی عوضش کردم تا بدونی حتی با قلاده ای که بهت بستن دوستت دارم. گذاشتمش تا فکر نکنی با وجود اون ، دیگه بهت نگاه نمی کنم. همیشه در ذهن من زیباترینی. اونا نمی دونن که در حقیقت خودشون رو کوچیک کردن. شاید روزی پشیمون شن. شایدم نه . چرا باید برامون مهم باشه !!؟؟ بانوی عزیزم من و تو قوی تر ازینام که با این بادها بلرزیم. و این رو فقط من و تو می دونیم و کسایی که مثل من و تو هستن.
---------------------------------------------
فکر نمیکنم زیاد مرتب باشه . خیلی قشنگ تر ازین هم می تونستم بنویسم. ولی فکر قبلی می خواست و الان ویرایش، ویرایش نمی کنم . می ذارم همین بمونه . ببخشید دیگه .
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
