ترزگه الهام بخش ناب ترین شادی های فوتبالی من یوونتوسی بوده و هست
زمانی که هنوز انقدر بزرگ نشده بودم که احساسات نابم لکه دار بشه
زمانی که وقتی شب فینال چمپیونزلیگ 2003 از میلان شکست خوردیم تا صبح بهت زده خوابم نبرد
خوشحالیهای مرموزش که سرشار بود از طراوت و خوشی
وقتی تو تیم کاپلو تو ورزشگاه سن سیرو تو اون آفتاب دلچسب روی سانتر برگردون الکس روی دستای دیدا ضربه سر نهایی رو زد و یه راست رفت توبغل آقام دلپیرو..
گل های عجیب غریبش تو مرحله های حذفی به کهکشانی های رئال که همیشه خوب حذفشون میکردیم.
یا اون ضربه های سرضربش که نمیشد متوجه بشی چطور انقدر قدرت و دقت میتونن یجا تو ساقهای یه بازیکن با اون استیل خاص جمع بشه..
یا حتی ضربه سرای سهمگینش که از صدتا شوت بدتر بود..
همه و همه کنار شخصیت بینظیرش که به دل هر انسانی مینشست حتی از فرسنگ ها دورتر و از پشت تلویزیون های غالبا 14 اینچی کوچیک
اینکه تو مطمئن بودی این بازیکن عاشق یوونتوسه و با تمام وجود میتونی روش حساب کنی..
بلندترین پستم تقدیم به بازیکنی که همیشه جای خاصی تو قلبم داره
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
؛ بقیۀ گلها رو هم رونالدو (3) ، ژورکائف و جی جی اوکوچا زدن..
]
. درست شد 
، نمیشه بیاد شهرمون من ببرم این ور اونور رو نشونش بدم؟ 
