137 پاسخ برای این موضوع

[moha684]

بهمن ترکیبت مورد قبول من هم هست.حتی با وجود جیلاردینو تو همین ترکیب اگه جای جاکرینی و دیامانتی عوض بشه و بجای جیلا از سبا یا الشراوی استفاده بشه بهترین ترکیب ممکن رو میتونیم جلوی اسپانیا قرار بدیم

[GioVanni Agnelli]

Spoiler

اجازه هست فقط واسه همین یه بازی من سرمربی آتزوری بشم ؟! بخدا قول میدم که بازی رو ببریم :cry2:

^^^ - محمد، اصلا به عمد دیامانتی رو اونجا گذاشتم، دیامانتی یه بازیکنی هست که به راحتی میتونه نفوذ کنه، سانتر کنه، شوت بزنه، پاس بده و در بین مدافعین حریف فاصله بندازه، در فاز هجومی که نقشش تعریف شده ست، ولی در کارهای دفاعی دامانتی نقشی نداره، بلکه مارکیزیو باید پوشش بده و جای مارکیزیو رو هم جاکرینی پر میکنه، در واقع وقتی که مورد حمله قرار میگیریم دیگه دیامانتی نباید برگرده عقب، مارکیزیو به جای دیامانتی بازی میکنه و جاکرینی هم میاد وسط زمین که با سرعتش بتونه توپ ربایی کنه و به خط حمله برسونه. چنین اتفاقی در بازی مقابل برزیل چند باری انجام شد و من خوشم اومد، به نظرم جالب میتونه باشه.

[ایمان یوونتوسی]

یکسری بازیکنانی هم دعوت شدن که اصلا در حد تیم ملی ایتالیا نیستن و یکسری در جایگاه هایی بکار گرفته شدن که اصلا مفید نیستن آکویلانی نباید دعوت می شد جیلاردینو دیگه اون جیلاردینوی سابق نیست ماجو خیلی ضعیف کار کرد چرا آکویلانی و منتولیوو در کنار هم در یک ارنج قرار می گیرن حتی در یک سایتی که یادم نیست کدوم سایت بود خبری رو خوندم که کارشناسان ایتالیایی هم به این قضیه معترض بودن اکویلانی و منتولیوو نباید در یک ارنج با هم قرار بگیرن در بازی ایتالیا و ژاپن پراندلی این عمل رو انجام داد و در همون نیمه ی اول آکویلانی رو تعویض کرد

[moha684]

البته این تغییر وظایف زمانی میتونه انجام بشه که توسط اسپانیا توی قوطی قرار نگیریم. ما جلوی برزیل مواقعی رو تهاجمی بازی کردیم ولی جلوی اسپانیا خیلی فرصت هجوم پیدا نمیکنیم که بخوایم از دیامانتی این وظایف رو بخوایم. دیاماتی اگه به عنوان مهاجم دوم استفاده بشه به همراه سبا میتونن شاس گلزنی ما روی ضدحملات رو به شدت بالا ببرن.

[L'Avvocato]

سیستم هر چی باشه ترجیح میدم پیرلو رو نزدیکترین هافبک به خط دفاع نبینم و حتماً یه فاصله ای بین اون و خط دفاعی باشه حالا اگه شده حتی با 4 هافبک و یه هافبک دفاعیِ صرف کار کنیم.

به طرز عجیبی هیچ استرسی نسبت به این بازی ندارم.

Spoiler

یعنی الان ندارم. حالا کو تا پنج شنبه

Spoiler

[Reza]

من هنوز هیچ بازی تیم ملی ایتالیا رو ندیدم. و شاید حرفی که می زنم اشتباه باشه. ما یه بحث انعطاف تاکتیکی داریم، یعنی مربی تیم با تیم روی یه اصولی کار می کنه که بتونه تیمش رو فراتر از یک تاکتیک توی زمین قالب بده. روی یه سری کارهای ترکیبی منطقه ای کار می کنه با تیم و فلسفه ی تیم رو جوری پیاده می کنه که بتونه با چند چینش باهاش پیش بره. ولی آیا اتفاقی که برای تیم ملی ایتالیا (خصوصا با فوتبال های متفاوت یکه ازش دیدیم : دفاعی، ضد حمله، تهاجمی) داره می افته همینه ؟ آیا این انعطاف تاکتیکی پراندلی ؟ یا اینکه پراندلی بعد از 3 سال هنوز نمی دونه چطوری می خواد با ایتالیا بازی کنه؟ می خواد تهاجمی بازی کنه یا تدافعی ؟ می خواد 4-2-3-1 ضد حمله ای فیورنتینای خودش رو پیاده کنه یا 4-3-2-1 درخت کریسمس با شونصد تا هافبک وسط ؟ می خواد 3-5-2 بازی کنه؟ می خواد روی زوج بالوتلی + الشراوی/کاسانو سرمایه گزاری کنه یا می خواد تک مهاجمه بازی کنه؟ وضعیت خط دفاع چی میشه؟ حتی چیزهای دیگه هم هست، مثلا اینکه پراندلی کلا چند تا وینگر آورده که اگر خواست 3-5-2 بازی کنه بتونه حداقل تعویضی تو بازی داشته باشه، چه برسه به اینکه اگر بازیکنی مصدوم شد ؟ پراندلی یکم من رو گیج می کنه، تو هر تورنمنتی و هر مقطع حساسی که پیش اومده براش این مسئله رو داشتیم. من ازون جایی که بازی های تیم ملی رو توی دوره ی پراندلی کم دیدم نمی تونم به درستی قضاوت کنم که باید اسم این رو گذاشت انعطاف تاکتیکی، یا ادامه ی بی هویتی تاکتیکی تیم ملی بعد از 3 سال.

[juve's fan]

در تایید صحبت های رضا...متاسفانه پراندلی نمیدونه اصلا با خودش چند چنده...پراندلی از اون تیپ مربی هاست که تمایل داره تغییرات زیادی رو تو ترکیب تیمش اعمال بکنه یا حداقل تو این مدتی که تو آتزوری بوده این طور عمل کرده...اما آیا آتزوری میتونه با این سبک و سیاق موفق باشه؟...چیزی که در این تورنومنت قابل پیش بینی بود مصاف با اسپانیا بود...بالاخره هر مربی قبل از شروع هر تورنومنت یه سری پیش بینی های تاکتیکی برای خودش برای رویارویی با حریفان داره...اگه ما بر فرض میخواستیم با اسپانیا 3-5-2 بازی کنیم آیا با خودمون وینگر و پیستون تخصصی برزیل بردیم..به جز ماجو با قاطعیت میشه گفت خیر...نکته تعجب برانگیز دیگه در آتزوری پراندلی، لاین آپ های عجیب و غریبه...حضور توامان پیرلو،آکوئیلانی و مونتولیوو در میانه میدان چه بازخوردی میتونه برای آتزوری داشته باشه؟بعضی مواقع میبینیم پراندلی میخواد به رقبا اصطلاحا رکب بزنه ولی در عمل خودش و تیم خودمون بیشتر از حریف سردرگم میشن و نتیجه ش میشه تعویض بازیکنی مثل آکوئیلانی تو همون دقیقه 30 بازی!!! چند روز پیش بوفون از ایتالیا پراندلی حمایت کرد و گفت " من از سال 1978 به بعد ایتالیایی به این شادابی و این سبک از فوتبال که فوق العاده تهاجمیه به یاد ندارم...." یکی دو روز پیش کلودیو جنتیله که به نوعی نماینده ای از نسل 1978 به بعد بود در مقام پاسخ به جی جی گفت : " ما به هیچ وجه تدافعی صرف بازی نمی کردیم...فوتبال ما حسابگرانه و فکورانه بود...ما از باختن بیزار بودیم... از دید من خوردن 8 گل در 3 بازی برای ایتالیا فاجعه است..." من به شخصه با نظر جنتیله موافقم...به نظر من ایتالیا پراندلی به هیچ وجه هویت یک تیم ایتالیایی رو نداره...ممکنه برای عوام و اونایی که فوتبال رو فقط در پاس دادن و خلق موقعیت میبینن تیم دوست داشتنی باشه ولی برای هوادارانی که فوتبال رو با فرارا و کاناوارو و مالدینی شناختن این تیم فاجعه س...نه توانایی دفاعی صرف داره...نه تیمی سراسر هجومیه...نه صرفا تیمی هستش که به دنبال مالکیت توپ باشه...نه تیمیه که فوتبال دفاع ضد حمله رو اجرا بکنه...کلا ملغمه ای از سبک ها و چینش های مختلفه که برای من طرفدار آتزوری آزاردهنده س...

[MARCHISIO]

این ترکیبی که بهمن گذاشته یک لحظه فکر کردم یوونتوس با اسپانیا بازی داره فقط جای استفان و ویدال و میرکو در این ترکیب خالیه بزرگ ترین ارزوی ورزشی ایم در سال 2013 اینکه ایتالیا اسپانیا رو شکست بده فقط به خاطر بوفون هر طوری هست دوست دارم کاسیاس در برابر بوفون شکست بخوره فقط همین

[moha684]

تا اونجایی که من یادم میاد پراندلی زمانی هم که توی فیورنتینا بود فلسفه ی فوتبال تیمش مبتنی بر مقابله با تاکتیک حریف بود.تیم پراندلی هیچوقت فوتبال خودش رو به تیم مقابل دیکته نمیکرد و این حریف بود که فوتبالش رو به اون تیم دیکته میکرد و البته تفکر پراندلی هم مبتنی بر این بود که با ضد تاکتیک مناسبش با حریف روبرو بشه.(البته این چیزیه که من یادم میاد.اگر اشتباهه بگید) هنوز هم همون تفکر رو تا حدودی داره ولی سعی داره با تغییر اون تفکر تیمش رو هجومی به میدان بفرسته در حالیکه بجای موفقیت توی فاز هجومی داره به ساختار دفاعی ضربه میزنه.مثل کلاغی که میخواد راه رفتن کبک رو یاد بگیره ولی پرواز خودش رو هم فراموش میکنه. در هر حال پراندلی تا اینجا واقعا خوش شانس بوده.من تاثیر یوونتوس بر آتزوری رو توی نایب قهرمانی یورو بیشتر از تاثیر پراندلی میدونم

[Nader Shirazi]

هر چی خوش گذرونی در ریو و در کنار خانواده بود تمام شد. ایتالیا به جایی رسیده که تازه فهمیده باید خودش باشه. مطمئنا بازی سختی پیش رو است. ولی فکر میکنم ایتالیا خیلی متفاوت تر از آنچه در سه بازی گذشته به نمایش گذاشته ظاهر بشه. مسئله حیثیت و کمی انتقام هم در کار است. اجرای تاکتیک 2-5-3 منو به بازی امیدوار کرده . جای تفکرات کونته را در این بازی خالیه . کاش نیمه ایتالیا را به تفکرات کونته اختصاص دهیم و نیمه زمین حریف را به تفکرات پراندلی . اولین لاین شرط بندی روی این بازی اومده که برای برد ایتالیا 1 به 8.43 در نظر گرفته شده که برد ایتالیا را خیلی کم احتمال دادند. ولی به هر صورت به ریسکش می ارزه .

[ehsan-alex]

بدون بالوتلی کار یه کمی سخته، البته یه مقدار از یه کمی بیشتر سخت تره، به هر حال تنها مهاجم درجه یکی که داریم سوپر ماریوئه، دلبستن به جووینکو و جاکرینی ( ) که جدیدا تو خط حمله قرار میگیره خوش خیالی محضه! توی این بازی حتما باید 5 تا هافبک داشته باشیم در وسط زمین وگرنه بازی رو باختیم،فکر می کنم 4_ 5 _1 بازی کنیم خیلی بهتره، اگر بالوتلی رو داشتیم روی ضد حملات می تونستیم از سرعت و قدرت بدنیش نهایت استفاده رو ببریم و به اسپانیا ضربه بزنیم، ولی در نبود بالوتلی من گزینه اولم الشاراوی هستش که سرعتش دست کمی از بالوتلی نداره و شم گلزنی بالاتری هم داره نسبت به بقیه و بعد از اون ناچارا جاکرینی، جووینکو بازیکن با دقت و باهوشی نیست و این بازی نیاز به یه مهاجم فرصت طلب و باهوش داره که از حداقل موقعیت ها حداکثر استفاده رو بکنه. هر چقدر جلوی دروازه شلوغ تره باشه کار اسپاینا سخت تره، اگر پراندلی بخواد تیم رو اونجوری که مقابل برزیل ارنج کرد بفرست تو زمین باید شاهد یه شکست سنگین مقابل اسپانیا بود. این تیم 1 سال پیش از اسپانیا شکست سنگینی خورد و الان پر از انگیزه ست واسه انتقام امیدوارم پراندلی تصمیم اشتباهی نگیره!

Spoiler

من نمیدونم چرا الان که اسپانیا اینقدر رو فرم و قویه و ایتالیا که اینقدر تغییرات داشته و ضعیف ترین تیم تاریخش رو داره باید راه به راه بخوریم بهم :np:

[Drughi]

من خودم 2تا سیستم رو جلو اسپانیا دوست دارم اجرا بشه . بوفون د شیلیو بونوچی بارتزالی ماجو پیرلو مارکیزیو د روسی مونتی ال شعراوی جیلا و یا بوفون د شیلیو بونوچی بارتزالی ماجو مارکیزیو د روسی پیرلو ال شعراوی چرچی جیلا

[GioVanni Agnelli]

- تركيبي كه Sky‌ پيش بيني كرده و اميدوارم شوخي باشه !

بوفون
كيه ليني بونوچي بارتزالي
ماركيزيو پيرلو دروسي ماجو
ديامانتي
الشراوي جيلاردينو

واقعا پراندلي قصد نداره كه درس بگيره ؟! بازي گرفتن از ماركيزيو به عنوان هافبك چپ ؟!

پ.ن : بالوتلي كلا جام رو از دست داد ؟! :np:

[Prince Claudio]

بالوتلی که برگشت ایتالیا. ولی خب فقط امیدوارم دوباره دقیقه 50 آرزو نکنم که کاش همین الان بازی تموم بشه ! اگه قراره ببازیم با یک بازی نزدیک ببازیم و تا دقایق آخر امید داشته باشیم و اصلا چه بهتر که تو پنالتی ها ببازیم

[ALEX107]

اسپانیا همون ساختار بارسلونا رو داره پس ما هم باید ساختار بایرن روداشته باشیم از نظر دروازبان ، دفاع ، هافبک که از بایرن سرتر هستیم از نظر هجومی فقط مشکل داریم چون باید مقابل اسپانیا فقط ضد حمله باید زد به نظر من ایه شیوه و سیستم بهترین باشه : بوفون ده شیلیو کیلینی بارزالی ماجو پیرلو ده روسی مونتولیوو الشراوی ماکیزیو(جاکرینی) جیلاردینو

[Sayyed Amir]

- دکتر کاستیلاچی ، پزشک تیم ملی مصاحبه کرده و گفته که تمام سعی ـشون رو می کنن تا پیرلو به این بازی برسه . - تورس مصاحبه کرده و گفته که نباید ایتالیا رو دست کم بگیریم و خودمون رو فینالیست بدونیم !

[GioVanni Agnelli]

- مصدومیت بالوتلی خودش به تنهایی کلی بدشانسی ـه ! دیگه غیبت پیرلو واقعا نهایت بدشانسی آتزوری میتونه باشه. حالا که قصد انتقام داریم مدام با مصدومیت ها و مشکلات گوناگون داریم مواجه میشیم، وضعیت پیرلو که اصلا مشخص نیست ولی حتی اگه به بازی هم برسه نمیشه انتظار یک پیرلوی فوق العاده رو داشت. ضمن اینکه گزارشگر Sky گفته که پیرلو در صورتی که بازی کنه و دوباره دچار مصدومیت بشه قطعا برای چند ماهی باید خونه نشین بشه ! همین به خوبی وضعیت وخیم پیرلو رو نشون میده.

[Juve1996]

هاوارد وب داور این بازی انتخاب شد.

[ایمان یوونتوسی]

درسته همه نگران بازی هستن اما بیایم یک مقدار مثبت تر به این قضیه نگاه کنیم این جام کنفدراسیون ها پیش زمینه ای برای احیای تیم ایتالیا برای رقابت های جام جهانی هست چون ایتالیا هم با برزیل میزبان بازی کرده و هم قرار با اسپانیا مدعی بازی کنه و از طرفی با تیم های درجه ی پایین تری مثل ژاپن و مکزیک بازی داشته و ضعف های خودش رو شناسایی می کنه این جام یک جام جهانی کوچک بود برای معیار حریفان آینده ی ایتالیا امیدوارم آقای پراندلی تجربه ی بزرگی در مقابل حریفان خودش کسب کرده باشه و در جام جهانی با یک تاکتیک ویژه وارد بشه و این سبک و شیوه ی الان رو کنار بذاره اتفاقا الان دوست دارم ایتالیا ضعف های خودش رو در مقابل اسپانیا پیدا کنه و تاکتیک خودش رو فعلا پیش اسپانیا لو نده اگه تاکتیکی پراندلی برای مغلوب کردن اسپانیا داره دوست ندارم الان پیش اسپانیا لو بره پراندلی باید بذاره اسپانیا خیال کنه که ایتالیا زیاد تیم خطرناکی نیست و بعد به موقع ایتالیا در جام جهانی حالگیری اساسی خودش رو به حریفان نشون بده و با دیدی باز در جام جهانی پا بذاره و اگه اسپانیا با ایتالیا در جام جهانی رو در رو شد اونجا اسپانیا رو مغلوب کنه

[mohammad.mahdi]

یکی از معدود دفعاتی هست که آتزوری بازی داره و اون بازی حساس هم هست و من خیلی حرفم نمیاد :sigh: تنها کاری که می تونم بکنم اینه که فکر کنم و فکر کنم و فکر کنم و البته منتظر بمونم. واقعیت اینه که اصلا مثل بازی یووه با بایرن یا بازی فینال یورو نمی تونم برای این بازی لحظه شماری کنم. حتی اون استرس شیرینی که برای اون 2 بازی داشتم رو هم الان ندارم و حتی الان که فکر می کنم می بینم ایتالیا اصلا اون ایتالیای همیشه هم نیست که بخوایم براش بالا پائین بپریم و ... ایتالیای فعلی فقط به آبی لاجوردی و داشتن ستاره های قدیمی خودش زنده اس و اون روح بزرگ آتزوری رو نداره و درش نمی بینم. آتزوری فعلی رو اصلا قابل قیاس با تیم یورو 2000 یا حتی همون تیم 1 سال پیش در یورو نمی بینم. نه از نظر ستاره بلکه از نظر روح ساری و جاری ایتالیایی در زمین... همیشه یا تیمی اونقدر در زمین خوب بازی می کنه که حرفی برای کسی باقی نمی گذاره یعنی در طول 90 دقیقه بیننده رو مجاب می کنه که اون تیم رو برنده بدونه یا قدرت 2 تیم مساویه و شاید یه سری عوامل از بیرون زمین و یه سری عوامل روحی روانی باعث برتری تیم میشه که من هیچ کدوم رو در تیم فعلی نمی بینم که بخوام بهش امیدوار بمونم برای بازی با اسپانیا. این تیم اسپانیا رو میشه به راحتی شکست داد، البته نه به راحتی بلکه راحت تر از اون چیزی که عوام فکرش رو می کنند و اسپانیا رو شکست ناپذیر می دونن ولی من اصلا آتزوری فعلی رو در سطحی نمی دونم که بخواد از پس اسپانیا بر بیاد ... قبل از فینال یورو 2012 خیلی امیدوار بودم که ایتالیا بتونه اسپانیا رو شکست بده. خیلی بیش از حد هم امیدوار بودم حتی تمام اراجیفی که در رسانه ها و سایت ها و مصاحبه ها و حتی پست های بچه ها تو فوتیران و همین فروم در مورد قوی بودن اسپانیا و از پیش بازنده بودن ایتالیا گفته می شد کوچکترین خدشه ای در عزم و خشم من برای پیروزی آتزوری تاثرگذار نبود و من مطمئن بودم یا می بری یا در پنالتی و این چیزا می بازیم حتی بین 2 نیمه هم من امیدوار بودم بتونیم 2 گل رو جبران کنیم ولی خب دیگه ایتالیا خیلی کم رمق تر از اون چیزی شده بود که بخواد از پس اسپانیا بر بیاد ... اون ایتالیا ... به لطف سوپر سیوهای سلطان بوفون برابر اسپانیا در بازی اول و بعد برابر نگلیس و آلمان، درخشش پیرلویی که دوباره خودش رو به همه اثبات کرد، نمایش قابل تحسین خط دفاعی و کارهای بسیار ریز و موثر کاسانو و بازی کاملا خیره کننده دروسی و مارکیزیو و مونتولیوو به فینال رسیده بود، تونسته بود با قلع و قمع کردن انگلیس در طول 120 دقیقه و به خاک افکندن ژرمن های مغرور به فینال برسه، کوله باری از انرژی + و امید و اعتماد به نفس و تحسین پشت اون تیم بود، ایتالیا تونسته بود تمام نگاه ها رو به خودش معطوف کنه، آتزوری کبیر با طی کردن سخت ترین مسیر ممکن به فینال رسیده بود و همه در برابر عظمت کار آتزوری سر تعظیم فرود آورده بودن. اما حالا چی؟! حقیقت اینه که آتزوری خیلی در این تورنمنت بد کار کرده. ایتالیا هیچ وقت تورنمنت ها رو خوب شروع نکرده. از یورو 2000 که ایتالیا تونست در بازی اول ترکیه رو 2-1 و در بازی دوم بلژیک رو 2-0 برد تا این تورنمنت هرگز نشده که آتزوری در 2 بازی اول مرحله ی گروهی یک جام 6 امتیاز بگیره. یعنی یورو 2000 تا الان در 7 تورنمنت که این نشون میده ایتالیا معمولا شروع خوبی نداشته ولی به مرور بهتر شده. ولی الان من حتی نشانه های خوب شدن رو هم در این تیم نمی بینم. وفتی روز اول بازی با مکزیک آمدم پست دادم و گفتم فاجعه تنها لغتیه که به ذهن من می رسه همه از جمله حسن عزیز آمدن و گفتن حرفت درست نیست و فکر می کردن این انتقاد های من ساخته ی یک ذهن بیماره ولی 12 سال زندگی کردن با آتزوری دقیقا کاری با من کرده که همون بازی اول یه تیمو از آتزوری ببینم می تونم بفهمم این ایتالیا در این تورنمنت چیکاره است همون طور که با بازی اول تیم امید ایتالیا برای انگلیس در اسرائیل عین روز برام روشن بود که اون تیم تا فینال می ره و با دیدن همون بازی اول ایتالیا با مکزیک فهمیدم این ایتالیا حال و روز خوشی نداره. علی ای حال پراندلی خیلی اوضاعو خراب تر از اون چیزی کرده که فکرش رو بکنیم. اگر چه این جام اهمیت زیادی نداره نه برای من نه برای ایتالیا و نه برای پراندلی ولی میشه فهمید پراندلی با چه طرز تفکری داره جلو میره. به هر حال چیزی که مشخصه اینه که نه از نظر فنی و از نظر روحی ایتالیا آمادگی غلبه بر اسپانیا رو نداره. گاهی تیم شما خیلی قوی تر از حریفت نیست ولی تکیه بر مسائل روحی روانی و تاریخی در بیرون از زمین می تونه به شما انرژی ای رو بده که باهاش طومار تیم حریف رو در هم بپیچی. کما اینکه 30 سال شکست ناپذیر بودن برابر آلمان کاری با سربازان آتزوری کرد که آبا و اجداد رومنیگه و بیرهوف و دیگر آلمانی ها فکرش رو نمی کردند. انرژی حاصل از این 30 سال شکست ناپذیری تمام بازیکنان ایتالیا رو متحول کرده و به حق باید اعتراف کرد زحمات تمام نسل های آتزوری در این 30 سال و ایجاد کردن یه غول از آتزوری در برابر دیدگان ژرمن ها کاری کرد که ایتالیایه 2012 مثل آب خوردن آلمان رو به خونه بفرسته ... اما الان ایتالیا از نظر فنی که هیچی ... از نظر روحی هم اون توان و رمق رو نداره. نه آلمان و انگلیسی رو تار و مار کرده ... نه معادله ای رو بر هم زده ... نه پیرلو و بوفون ماورایی رو داره و نه انرژی + آنچنانی که باهاش بخواد اسپانیا رو تکه تکه کنه بر خلاف تمام چیزهایی که 1 سال پیش داشت و حماقت پراندلی در 4 دفاعه بازی کردن در فینال با اون همه ستارگان آماده و گلوله های اعتماد به نفس و خشم و تعصب تحسین برانگیز و دادن انواع و اقسام فضاها به اسپانیا نگذاشت ایتالیا اون شب رو آسوده و البته پر از هیجان به خواب بره ... در حالی که فقط چند روز قبل ایتالیا با همون اسپانیا و با 3-5-2 بازی کردن تونسته بود از اون تیم 1-1 ی رو بگیره که از نظر من کاملا ارزشمند بود. در عصری که اسپانیا فی الواقع مجالی برای در هم شکستن و نابود کردن ایتالیا نداشت و حقیقتا آتزوری تمام فضاهای ممکن رو بر اسپانیا بسته بود. درسته اخبار حاکی از اونه که پراندلی می خواد یک بار دیگه به 3-5-2 رو بیاره ... درسته می خواد تجربه بازی نخست مرحله ی گروهی یورو 2012 و گرفتن اون مساوی 1-1 با 3-5-2 برابر اسپانیا رو تکرار کنه اما پل هایی رو پشت سر این تیم خراب کرده که کار رو کمی سخت کرده. پل هایی که هر چند بعضی هاشون ناخواسته بوده و بعضی هاشون حاصل اشتباهات شخص پراندلی به طور مستقیم. خوردن 8 گل در 3 بازی، نداشتن یک بوفون کاملا آماده، مصدومیت پیرلو و آماده نبودن مونتولیوو و بازگشت سوپرماریو به خونه و تغییر و تحول های بسیار زیاد در تیم و نداشتن یک سیستم قابل اتکا بعد از 3 سال مربی گری بر ایتالیا و نداشتن کاسانو و دی ناتاله ی یورو و 100 البته نداشتن اون روح و اصالت بازی آتزوری در این تیم فعلی همه و همه موانعیه که میشه در موردش فکر کرد و شاید حتی بشه با نگاه به همین پارامتر ها نتیجه و برنده ی بازی رو از همین الان معلوم دونست. اگر چه میشه تز های زیادی برای نوع سیستم 3-5-2 بازی برابر اسپانیا داد، اگرچه میشه لاین آپ های زیادی رو متصور شد و اگر چه میشه با یه سیستم خوب حتی به بردن اسپانیا یا حداقل کشوندن بازی به اوقات اضافه و ضربات پنالتی فکر کرد اما باید به خودمون بیایم و ببینیم که این آتزوری خیلی با تیم 1 سال پیش فرق می کرده. و این فرقو کسی جز سرمربی تیم به وجود نیاورده ... مصدومیت ها و گل هایی که شاید بشه 4 تاش رو اشتباه مسلم داورهای دونست قطعا تقصیر پراندلی نبوده ولی شروعی فاجعه بار از نظر من در بازی برابر مکزیک و بعدش برابر ژاپن (هر چند تقدیم 2 گل از طرف دارو در بازی برابر ژاپن خودش مزید بر علت شد) و اون لاین آپ های فضایی اشتباهات مستقیم پراندلی بود و حالا که تیم در آستانه ی از نظر من یک رقابت نابرابره خیلی سخته که بخوایم شانس زیادی برای آتزوری قائل باشیم مگر اینکه 3-5-2 خیلی خوبی انتخاب بشه، 3 نفر خط دفاعی و بوفون شبی فوق العاده رویایی رو بگذرونن و نسیم شانس هم بعد 2006 و بعد از هفت سال به پرچم آتزوری بوزه تا بشه دوباره شبی پر هیجان رو با هم ببینیم. تا بشه بعد از شب حماسی وستفالن و ورزشگاه ملی ورشو یک شب خاطره انگیز دیگه رو در کارنامه آتزوری ثبت کرد ... و البته شکست در این بازی اصلا نباید فاجعه آمیز و یک شکست بزرگ دیگه تلقی بشه چون نمی تونه بدتر از اون 2 بازی برابر ژاپن و مکزیک باشه و البته می تونه سیگنال و پیامی باشه برای سرمربی تیم و اینکه اصالت و روح بازی ایتالیایی رو به این تیم برگردونه ...