من به شخصه اصلا بهش به عنوان یه بازیکن یوونتوس بهش نگاه نمیکنم و باید یه اتفاقی بیفته تا نظرم نسبت بهش عوض بشه .
اینجا یوونتوسه . یه بازیکن فقط به خاطر استعدادش یا به خاطر پیشینش نمیتونه اینجا محبوب بشه ، باید از جون مایه بذاره . باید اون کاریزما رو بدست بیاره چیزی که من از موراتا نمیبینم . وقتی بازیکنی از دقیقه 75 به بعد میاد تو زمین ، حتی یه ثانیه هم نباید راه بره ، باید تا جایی که میتونه پرس کنه یا بدوه.
تنها اتفاقی که این فصل یکم خوب بود تو کارنامه موراتا ، اون تکلش تو بازی رم بود که اگه یه دعوای درست حسابی راه مینداخت الان بازیکن محبوبم بود . فقط یه مشت یا کله میزد الان جاش اینجا نبود.
ویدال و توز اون محبوبیتو با جنگندگیشون بدست اورد .
یورنته با یه فصل بازی نکردن .
پوگبا ، با بازی خوبش واستعدادش ،
قدیمی ها هم به خاطر غیرتشون و موندن تو یووه محبوب شدند . ولی این بچه نه گل درست درمونی زده نه بازی اونچنانی کرده که بخواد از زیر فشار در بیاد .
+ به نظرم یه چند تا مصاحبه درباره ی یوونتوس میتونه واسش خیلی مفید باشه ، اما هم من میدونم هم خودش میدونه که دلش جای دیگست و کسی که دلش با یووه نباشه لیاقت این پیراهن رو نداره!!!! .
درکل زیاد بهش امید ندارم .
It is sometimes hard in times like these to understand God's way. Why would he allow nine innocent people to be run down in the prime of their lives by a senior citizen who, perhaps, shouldn't be driving? It is then that we must understand God's sense of humor is very different from our own. He does not laugh at the simple "man walks into a bar" joke. No, God needs complex irony and subtle farcical twists that seem macabre to you and me. All that we can hope for is that God got his good laugh, and a tragedy such as this will never happen again.