یک سری از یوزر ها هستن که دقیقن تیپ شخصیت و حرکات و طرز رفتارشون ، عین همون قشر معروف این روزهای ایران یعنی دلواپسان هستند !
یعنی اگر کوچیک ترین حرف و نکته و انتقاد تا برسیم به حرف تند و چیزی که از نظر این دلواپسان نامودبانه باشه ، اینا خودشو نو میندازن وسط و خشتک طرف و جامه خویش را میدَرَند تا مبادا به اصول ذهنی اونا خدشه ای وارد نشه
اصولی که الان حول محور مارکیزیو و کونته و ... میچرخه ! افراد تیپیکال ذکر شده ، به صورت اتوماتیک خودشونو در مقام پاسخگویی میبینند و در هر شرایطی خودشونو ملزم با پاسخ دندان شکن و سرجای نشاندن حریف میکنند ! حالا با سند و مدرک های خودشون یا اینکه بی احترامی کنند و نیشخند و طعنه بزنند که { فلانی تو که از این انتقاد میکنی هیچی حالیت نیست نمیفهمی} و ....
اگر واقعن طرز فکرتون اینه، چرا به کسی که چیزی نمیفهمه از شخصیت اسطوره ای شما ، پاسخ میدین ؟ اونم در حالی که بارها این حرکت رو تکرار کرده و تکرار دلواپسی شما هم تاثیری در سر به راه شدندش نداشته ؟
دوما ، کجای ازادی بیان گفته که حرف شما چون صحیحه ( ولو اینکه شاید نباشه) طرف مقابل حق نداره نظر منفی بده در مرد یه شخصیت مشترک ؟ حتا اگر مغرضانه باشه باز هم حق ابراز نظر داره.
من انتقاد جدی ای از این افراد ندارم ، حتا میشه اسم این پست منو درد دل گذاشت ، تنها نکته ای که میخوام بگن اینه که ، خیلی این حرکت چندش آور هست.
I can count all the things I fear
I close my eyes but they don't disappear
If there's a god then there's a guarantee
But if there's not it's just you and me
Can you feel it coming
Can you feel it coming
Can you feel it, feel it, feel it