همیشه برای ما یوونتوس اصل بوده
از رفتن بازیکنامون ناراحت میشیم و غرغر میکنیم ولی همیشه هواداره یووه بودیم
تراپاتونی . پلاتینی . باجو . دل پیرو . بونوچی . دینو باجو . زیدان . مارکیزیو . اینزاگی . عمر سیوری . لیپی
از یووه رفتن
مثلا من عاشق بونوچی بودم آیا دنبالش راه افتادم و رفتم فروم میلان و هواداری خودمو اعلام کردم و برای دشمنانش شاخ و شونه کشیدم؟
مثلا من عاشق ربرتو باجو بودم آیا دنبالش راه افتادم و رفتم فروم میلان واینتر هواداری خودمو اعلام کردم و برای دشمنانش شاخ و شونه کشیدم؟
مثلا من عاشق بوفون بودم آیا دنبالش راه افتادم و رفتم فروم پاریس و هواداری خودمو اعلام کردم و برای دشمنانش شاخ و شونه کشیدم؟
مثلا من عاشق زیدان بودم آیا دنبالش راه افتادم و رفتم فروم مادریدو هواداری خودمو اعلام کردم و برای دشمنانش شاخ و شونه کشیدم؟
یوونتوس برای ما اصله و هیچ بازیکنی از دایره نقد خارج نیست
وقتی بونوچی رفت از چشمم افتاد و وقتی برگشت قبولش کردم (علاقم کمتر شد ولی صفر نشد)