ویلیام جان چارلز ; غول نجیب
[img width=480 height=446]http://www.whoateallthepies.tv/wp-content/gallery/british-footballers-abroad/pa-photos_t_10-british-footballers-played-abroad-photo-gallery-beckham-charles-lineker-2810a.jpg[/img]
بسیاری جان چارلز را بزرگترین بازیکن تمام دوران بریتانیا میدانن ، او هم میتوانست در پست هافبک بازی کند و هم مهاجم نوک
حتی اگر لازم بود بود میتوانست در نقش دفاع و یا هافبک دفاعی هم به تیم خدمت کند ، وقتی در تیم لیدز یونایتد ، هافبک وسط بود ، رکورد خارق العاده 42 گل در یک فصل را به اسم خود ثبت کرد
این آمار بدون شک قابل مقایسه با هیچ یک از هافبک های کنونی نیست
جان اولین برتانیایی ای بود که در ایتالیا موفق به کسب عنوان شد و از 40 سال پیش تا این لحظه ، جزو بهترین خریدهای تیم های ایتالیایی از لیگ انگلیس بوده .
چارلز خیلی زود با استایل و نوع فوتبال ایتالیا خو گرفت
به خاطر همین هم هست که او در نظر هواداران "یوونتوس" مثل "خدا" بود و به او لقب "غول نجیب" را دادن
[img width=480 height=360]http://www.independent.co.uk/multimedia/archive/00166/charles_166331s.jpg[/img]
جان در تاریخ 27 دسمبر 1931 در "سوانسی" به دنیا آمد و فوتبال را با برادر بزرگترش "مل چارلز" شروع کرد و به باشگاه محلی "گراوند استف" پیوست و خیلی زود وقتی تنها 15 سال داشت توسط استعدادیاب های باشگاه لیدز کشف شد و به تیم آماتورها پیوست و دو سال بعد به تیم اصلی راه پیدا کرد
در این سالها ، او در نقش هافبک وسط ظاهر شد و وقتی به تیم ملی دعوت شد که لقب جوان ترین بازیکن تاریخ تیم ملی ولز را یدک می کشید و اولین بازی ملی را در مقابل ایرلند شمالی بازی کرد
در آپریل 1949 وقتی تنها 17 سال داشت ، در وسط میدان ، مامور مهار ستاره و مهاجم میانی تیم ملی اسکاتلند ، "بیلی هولیستون" شد ، کسی که در بازی برابر تیم ملی انگلیس که 3-1 تمام شده بود مرد اول زمین بود .
اما در این بازی و وقتی نتیجه 0-0 تمام شد ، نتوانست زبان به تعریف از چارلز نگشاید و بعد از بازی گفت : " این پسرک 17 ساله بهترین هافبک وسطی بوده که در تمام عمرم با اون روبرو شدم"
هرچند مدتی بعد ، مربی باشگاهش ، نظر خود را در مورد پست او تغییر داد و از او خواست تا با قد 190 سانتیمتری و وزن 90 کیلوگرمی خود ، رهبری خط حمله را به عهده بگیرد و با وجود هیکل عظیم و ترسناکش ، چارلز شدیدا چابک و فرز و سرحال بود
او فوق العاده مستعد بود ، بازی با پا و کنترل توپ و بازی تک ضرب او فوق العاده بود و علاوه بر این ، بازی در هوا را هم به همین زیبایی انجام میداد
نه فقط به خاطر قدرت جهش و بالاتر از مدافعین بودنش ، بلکه به خاطر ضربات سری که راهی دروازه میکرد
در آن سال (54-53) ، چارلز در نقش مهاجم بسیار موفق بود و در اولین فصل خود ، 26 گل به ثمر رساند و بهترین گلزن لیگ شد
در سال 1956 ، با درخشش جان ، پیشرف قابل ملاحضه ای کرد و دومین قهرمانی لیگ خود را کسب کرد
در همان سال برای اولین بار ، به عنوان کاپیتان تیم ملی ولزدر مقابل ایرلند شمالی بازوبند را به دستان خود بست .
اما مهم تر از این نکته ، حضور "امبرتو آنیلی" ، رئیس باشگاه یوونتوس ایتالیا در ورزشگاه بود
امبرتو چیزی که دیده بود را پسندیده بود ، اما مذاکرات ماه ها طول کشید ، اما سرانجام جان ، قرارداد خود را درآگوست 1957 با یوونتوس بست !
مبلغ 65.000 یورو که گرانترین تراانسفر یک بریتانیایی بود.
حالا دیگر اعجوبه ی آرژانتینی یوونتوس ، عمر سیوری ، یک زوج جدید پیدا کرده بود
پیش از این ، مهاجمین انگلیسی در میان مدافعین درشت هیکل ایتالیایی گم میشدند ، اما در همان فصل اول ، جان فوق العاده ظاهر شد و لقب بهترین بازیکن در ایتالیا را به نام خود ثبت کرد
در مدت 5 ساله حضور جان در یوونتوس ، این باشگاه موفق به کسب 3باره لیگ و 2باره ی جام حذفی شد .
در لیگی که اساس آن بر بازی تدافعی و به اصطلاح "کاتناچیو" پایه گذاری شده ، 93 گل در 155 بازی باورنکردنیست !
همان سال اول حضور چارلز در یوونتوس ، مصادف شد با تنها دوره ای که تیم ملی ولز به رقابت های جام جهانی فوتبال راه یافت !
هرچند که خیلی ها معتقدند با خوش شانسی به این رقابت ها راه پیدا کردند ، زیرا که رقیبان از به خاطر مسائل سیاسی از رویارویی با اسرائیل سر باز زده بودند و تیم ملی ولز هم در دور رفت و هم دور برگشت با نتایج 2-0 این تیم را شکست داده بود !
در جام جهانی 1 پیروزی ، 3 تساوی و 1 شکست حاصل تلاش وی و تیمش بود !
فقط در بازی در برابر برزیل به دلیل مصدومیت نتوانست در زمین حاظر شود و این بهترین فرصت برای خودنمایی اسطوره آینده ی برزیل بود ، پله 17 ساله در این بازی با نک گل خود نتیجه ره به نفع تیم ملی کشورش کرد .
در بازگشت به تورین یوونتوس به یکه تازی خود با مهیب ترین مثلث هجومی آن زمان ، " بونیپرتی ، سیوری و چارلز" ادامه داد
اما دیری نگذشت که او و خانواده اش دلتنگ سرزمین خود شدند و دوباره به باشگاه سابقش لیدز برگشت .
هرچند خیلی کوتاه بود و تنها 11 بالزی انجام داد و 3 گل هم به ثمر رساند و در نوامبر دوباره به ایتالیا برگشت و قرارداد 70.000 یورویی خود را با تیم پایتخت نشین ایتالیا امضا کرد
اما جادوی او دیگر مثل سابق نبود و فروغ و درخششی که در لیدز و یوونتوس داشت را کسی از او ندید و همین مساله باعث شد تا دوباره به ولز و این بار به تیم "کاردیف سیتی" بپیوندد
در سال 1966 بود که از کشفهایش رو آویزان کرد و خیلی کوتاه به مربیگری یک تیم خارج از لیگ پرداخت
چیزی که غول نجیب را فراموش نشدنی کرد این بود که او هرگز از زمین بازی اخراج نشد و حتی 1 بار هم اخطاری از سوی داوران نگرفت
"دنی بلنچ فلور" کاپیتان تیم تاتنهام در مورد چارلز گفته :
" هرآنچه که جان انجام میداد اتوماتیک وار بود ، وقتی به سمت موقعیت گلزنی حرکت میکرد حس غریزی و غیرارادی او بود ، پاهای من آنچه که در افکار من هست را انجام نمیدن و این چیزی هست که جان و بازیکنایی مثل او را از سایرین متمایز میکند و باعث میشود که من هرگز مثل او بازیکن بزرگی نشوم "
نکات جالب :
در زمان خدمت سربازی برای کشور ولز ، در رشته های کریکت ، بستکتبال و بوکس نیز فعالیت داشته
در نظرسنجی ای که در سال 1997 در بین هواداران یوونتوس انجام شد ، جان جارلز به عنوان بهترین بازیکن خارجی تمام ادوار این باشگاه تا آن زمان انتخاب شد
در سال 2004 ، به عنوان یکی از 100 قهرمان ملی کشور ولز اتخاب شد ( رتبه 19 جدول) .
یکی از خیابان های شهری که در آن متولد شده را به اسم " خیابان جان چارلز" نامگذاری کردند
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
ولی بدنش فقط عضله ست 
