587 پاسخ برای این موضوع

[حامد]

[img width=480 height=360]http://u.goal.com/94700/94748.jpg[/img]

یوونتوس - اینتر میلان
دیدار بین تیم های مدعی قهرمانی در رقابت های فصل 2001-2002 سری A / کریستین ویری مهاجم آماده آن سالهای فوتبال ایتالیا که در همان فصل با 22 گل زده بعد از دیوید ترزه گه از یووه و داریوهوبنر از پیاچنزا سومین گلزن برتر لیگ ایتالیا در مصاف با مدافع نام آشنای یووه، مارک یولیانو درگیر است. / یووه و اینتر در هر دو بازی رفت و برگشت به نتیجه مساوی رسیدند اما در پایان این یوونتوس بود که به مقام قهرمانی رسید و اینتر مکانی بهتر از رده سوم جدول پیدا نکرد.

[حامد]

10 ژوئن 2007 روز تسویه حساب بود.
روزی که یوونتوس با اقتدار به دشمنانش فهماند که جایگاه اش در سری B نیست.
غول های تورینی فاتحانه و با اقتدار در حالیکه در ابتدا با امتیازات منفی زیادی مواجه بودند در پایان با اختلافی زیاد جام قهرمانی را بالای سر بردند تا بار دیگر به سری A و خانه اصلی شان بازگردند.
آن روز تنها، زمانی بود که یووه در طول فصل 2006-2007 شادمان بود و به شکوه سابقش پس از سقوط بازگشته بود. هرچند از هفته ها پیش ترش تکلیف برای آنها مشخص شده بود و قهرمان لقبشان گشته بود.
آن شب بینکونری بار دیگر خندید هرچند این روزها خنده از لبان آنها کمی فاصله گرفته است...

[pezhman]

یه خاطره تو ذهنم اومد الان ولی درست یا غلط بودنش رو هیچ وقت تحقیق نکردم ولی فکر کنم ضربه کات دار رو یوونتوسیها اختراع کردن . چون یادمه حدودا بیست و دو سه سال پیش تلویزیون یه فیلمی نشون داد که در باره فوتبال بود . اون موقع من هفت هشت سالم بود . توی فیلم که به سبک قدیمی بود یه تیمی میخواست با یوونتوس بازی کنه ولی بازیکناش میترسیدن . دقیقا این دیالوگ یادمه که بازیکناش تو رختکن میگفتن یوونتوسیها شوتهایی میزنن که خیلی عجیبه و در هوا قوس میگیره و تغییر جهت میده اسم فیلم یادم نیست . اساتید قدیمی اگه یادشون میاد بگن

[alexi kourd]

منم یادمه پژمان یه عده کارگر بودن تو ایرلند یا اسکاتلند فکر کنم کارگرای معدن بودن منم اسم فیلم خاطرم نیست یه جامی مثل جام اروپا درست کردن

[pezhman]

منم یادمه پژمان یه عده کارگر بودن تو ایرلند یا اسکاتلند فکر کنم کارگرای معدن بودن
منم اسم فیلم خاطرم نیست
یه جامی مثل جام اروپا درست کردن

اره يه همچين چيزايي بود

[حامد]

[img width=480 height=324]http://cdn.bleacherreport.net/images_root/images/photos/001/244/229/1282355_crop_650x440.jpg?1307592175[/img]

یوونتوس در فصل 1999-2000 یکی از ناکام ترین فصول خودش رو تجربه کرد.

فصلی که یووه در اون نه موفق به کسب جامی در داخل ایتالیا شد و نه تونست در رقابت های اروپایی که به زحمت بهش راه پیدا کرده بود، خودی نشون بده.

عکس که می بینید مربوط می شه به آنتونیو کونته، مربی اینروزهای یووه و کاپیتان آن روزهای باشگاه.

یووه که در فصل 1998-1999 موفق به کسب مستقیم سهمیه لیگ قهرمانان نشده بود، مجبور در رقابت های جام اینترتوتو شد. رقابت هایی که آن روزها برگزار می شد تا از میان تیم های شرکت کننده، سه تیم جواز حضور در رقابت های جام یوفا رو به دست بیارن. جوازی که هرچند یووه به زحمت و البته شایستگی تونست اون رو به دست بیاره اما در ادامه و با ورود به رقابت های جام یوفا توفیقی نصیبش نکرد.

در عکس آنتونیو کونته رو می بینیم که در دیدار پایانی و برگشت یووه مقابل تیم رن فرانسه اولین گل یووه رو وارد دروازه این تیم کرد.

یووه در دیدار رفت موفق شده بود، در شهر چزنای ایتالیا با دو گل فلیپو اینزاگی تیم فرانسوی رو بدرقه کنه. در دیدار برگشت و در زمین تیم رن هرجند با گل دقیقه سی ام کاپیتان خود یک بر صفر جلو افتاد اما در نهایت با حساب دو بر دو متوقف شد و در مجموع دو دیدار 4-2 به همراه تیم های هامبورگ آلمان و وستهام یونایتد انگلستان به رقابت های جام یوفا راه پیدا کرد.

[Drughi]

حامد جان یووه در این فصلی که شما نام بردی در هفنه اخر قهرمانی رو از دست داد در پروجا و نائب قهرمان شد . فصل مد نظر شما 98-99 هست که یووه 6 ام شد .

[حامد]

ممنون حسن جون از توضیحت.
اما من هم تو متنم اشاره کردم به این که در اون فصل یووه یک ناکام بود و نتونست در ایتالیا و اروپا مقام اولی به دست بیاره. بدیهه که منظورم یک تیم ضعیف یا شکست خورده، متزلزل و یا این مدل چیزا نبود.
ممنون از توجهت دروگی اصیل.

[Drughi]

ممنون حسن جون از توضیحت.
اما من هم تو متنم اشاره کردم به این که در اون فصل یووه یک ناکام بود و نتونست در ایتالیا و اروپا مقام اولی به دست بیاره. بدیهه که منظورم یک تیم ضعیف یا شکست خورده، متزلزل و یا این مدل چیزا نبود.
ممنون از توجهت دروگی اصیل.

من بی دقتی کردم ، شرمنده الان که با دقت تر خوندم متوجه شدم .

[حامد]

ژانویه 1999 تورینو و باشگاه بزرگ یوونتوس آماده ورود ستاره جوان باشگاه موناکو بود.



یوونتوس تیری آنری 22 ساله را یه قیمت 10/5 میلیون جذب خود می کند.



آنری شماره 6 یووه را بر تن می کند و به عنوان وینگر در این تیم توپ می زند.



او که در نیم فصل دوم 1998-1999 به یووه پیوسته در بیشتر اوقات از روی نیمکت تیم را همراهی می کند که در نهایت 16 بار فرصت بازی به او می رسد. هرچند بسیاری از این تعداد بازی را او به عنوان یار تعویضی وارد میدان می شد. او در همین مدت کوتاه حضور خود با وجود بازی در نقش یک وینگر موفق به زدن 3 گل برای یوونتوس نیز می شود.



اما در تابستان سال 1999، آرسن ونگر، سرمربی آرسنال انگلستان او را به سمت تیم خود فرا می خواند و یووه در یک انتقال موفق با مبلغ 11 میلیون او را راهی هایبوری لندن می کند. یعنی 500 هزار بیشتر از مبلغ انتقال او از موناکو به یووه!



هرچند او بعدها تبدیل به یکی از بهترین فوتبالیست های جهان می شود اما خاطره حضور نیم فصله او در یووه برای همیشه در خاطر طرفداران باقی مانده است.

[حامد]

تابستان 1999 ستاره ای 25 ساله و آفریقایی از باشگاه پرآوازه آژاکس آمستردام به یوونتوس آمد که به اعتقاد بسیاری از طرفداران فوتبال جهان در آن زمان بهترین گل تاریخ فوتبال را او به ثمر رسانده بود.

بازیکن سیه چرده تیم ملی نیجریه که در دوران اوج گیری تیم ملی این کشور در اوایل دهه 90 یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان آن بود. یک هافبک میانی فوق تکنیکی با خصیصه بازی کاملا فیزیکی در مرکز زمین.

حضور مقتدرانه در اوج جوانی در جام های جهانی سالهای 1994 و 1998 و قهرمانی همراه با تیم ملی نیجریه در مسابقات فوتبال المپیک سال 1996 از او بازیکنی ساخت که پس از خروج از باشگاه ایتالیایی رجینا و کلن آلمان در نهایت در میان ستارگان آژاکس توپ بزند. اما در نهایت این یوونتوس بود که در تابستان 1999 با انتقال این بازیکن به تورینو، صید ارزشمندی را از آن خود ساخت.

اما صحبت از گل بی نظیر او شد. بد نیست یادی از آن هم بکنیم. گلی که در رقابت های جام جهانی 1998 و در دیدار مقابل تیم ملی اسپانیا او با شوتی سهمگین و تماشایی در میان بهت و حیرت آندونی زوبی زاره تا، دروازه بان سرشناس آن روزهای اسپانیا و از میانه های زمین زد تا همیشه در خاطر علاقه مندان ورزش فوتبال در سراسر دنیا خواهد ماند.

اما یووه تیمی نبود که برای اولیسه، اقبال زیادی داشته باشد. نیمکت نشینی و مصدومیت بازیکن شماره 5 آن روزهای یووه باعث شد او تنها موفق شود 8 بار با پیراهن یووه به میدان برود. تابستان بعد مقصد او فوتبال آلمان بود. جایی که هیچگاه در آن نتوانست موفقیت گذشته اش را تکرار کند. اتفاقی که برای اکثر بازیکنان نسل طلایی فوتبال نیجریه افتاد...

اما اتفاقی که این بازیکن سابق یووه را برای ما ایرانی ها کمی معروف تر می کند، داستان درگیری او با دوست صمیمی و هم تیمی اش در سال 2004 است. شاید بد نباشد ماجرا را برای یادآوری مرور کنیم: « میانه‌های دیدار روستوک و بوخوم است. کارهای اولیسه همه را متعجب کرده است. دوست صمیمی وحید چندبار است که او را با صدای بلند مورد خطاب قرار می‌دهد. اوج این اعتراض‌ها در بازی، با ضربه دست اولیسه به سینه وحید نمایان می‌شود. در رختکن و بعد از پایان دیدار اولیسه پس از جر و بحثی کوتاه با سر به صورت هاشمیان می‌کوبد و بینی او را می‌شکند. »

هاشمیان در این باره می گوید: با ساندی در طول بازی چندبار بحث و جدل کردیم. او با عصبانیت به من گفت که چرا این‌قدر دریبل می‌کنم و من هم گفتم که او نه مربی، نه کمک‌ مربی و نه کاپیتان است و حق چنین برخوردی ندارد پس از بازی ساندی به رختکن آمده و پس از حدود 5 ثانیه بحث ناگهان سرش را به صورتم کوبید و بینی من شکست، من واقعا شوکه شدم!

وحید حتی در روزهای بعد سعی کرد با میانجیگری خود از شدت جریمه‌های دوست خود اولیسه کم کند ولی اتهام نژادپرستی ساندی به وحید نه تنها نتوانست جو را کمی به سود اولیسه تغییر دهد بلکه سبب شد که وحید نیز میانجیگری خود را فراموش کند. هاشمیان درباره ادامه این اتفاق می گوید: او گفت که من به سیاه‌ پوستان توهین کرده‌ام. اما این دروغ محض است. تمامی بازیکنان این موضوع را می‌دانند.

در نهایت هم باشگاه بوخوم در مورد این موضوع تشکیل جلسه داد و ضمن حمایت از هاشیمان، ساندی اولیسه را اخراج کرد. بدین ترتیب ساندی اولیسه از کلیه وظایف مربوط در باشگاه خلع و از این تیم اخراج شد.

بازیکن سالهای نه چندان دور یووه، سرانجام در سال 2006 برای همیشه از دنیای توپ گرد خداحافظی کرد.

[حامد]

[img width=480 height=342]http://www.reocities.com/Colosseum/7366/ams4.jpg[/img]

او از همان ابتدا که در تابستان 1995 به یووه آمد، دوران سیاهی را پشت سر گذاشت.

مصدومیت کهنه زانوی باعث شد در 2 فصلی که یوونتوس، باشگاه او بود هیچگاه بازیکنی ثابت نباشد. با اینهمه 35 بار لباس یوونتوس را در میادین مختلف پوشید و تا روزی که تورینو را به مقصد انگلستان و باشگاه کریستال پالاس ترک کرد همیشه یکی از بازیکنان دوست داشتنی باشگله در آن سالها بود.

صحبت از اتلیو لومباردو هست. بازیکن سابق یووه در سالهای میانی دهه نود. بازیکنی که حرکات و استایل بازی اش که همیشه با اغراق و حرکات بانمک عامدانه او همراه بود باعث شده بود در کنار بازی های نسبتا قابل قبولش برای هواداران بانوی پیر، تبدیل به بازیکنی محبوب شود. هرچند مصدومیت های بلند او مانع از این شد که در تاریخ باشگاه یووه ماندگارتر شود.

لومباردو یکی از بازیکنانی است که در دیدار رفت و برگشت نهایی سوپر کاپ اروپا و مقابل تیم پاریسن ژرمن یکی از آن 9 گل معروف را وارد دروازه برنارد لاما، دروازه بان اول فوتبال فرانسه در آن روزها کرد.

لومباردو یکی از خوش شانس ترین بازیکنان یووه هم بود. چراکه در زمان حضور در این تیم، یوونتوس در یکی از رویایی ترین فصل های تاریخ خود در فوتبال جهان بزرگی می کرد. یوونتوسی که همراه با اتلیو لومباردو در رقابت های جام قهرمانان اروپا، سوپرکاپ اروپا و حتی جام بین قاره ای با اقتدار پیروز شد و با فتح آنها بر فراز قله فوتبال جهان در رده باشگاهی ایستاد.

لومباردو اینک، دو سالی است که همراه با روبرتو مانچینی در انگلستان به مربیگری می پردازد.

[img width=480 height=294]http://www.tuttosport.com/images/58/C_3_Media_908658_immagine_l.jpg[/img]

[حامد]

یان راش یکی از بازیکنان گلزن دو دهه پیش فوتبال انگلستان و حتی جهان و مهاجم سرشناس باشگاه لیورپول بود. بازیکنی که یکی ار افتخارهای فوتبالی من دیدن بسیاری از بازی های او به خصوص در اوایل دهه نود بود. بازیکنی که با سبیل های معروفش در خط حمله لیورپول در طول حدود 15 سال بازی بیش از 250 گل به ثمر رساند. اما نکته ای که باعث می شود او جزئی خاطرات سیاه و سپید باشگاه یونتووس هم باشد حضور یک فصله او در تورین بود که در تابستان 1987 اتفاق افتاد.

وقتی قرار بر این شد که آقای گل رقابت های لیگ برتر انگلستان که در آن فصل برترین گلزن بلامنازع فوتبال جزیره و یکی از برترین گلزنان آن روزهای فوتبال جهان، لیورپول را بعد از سالها ترک کند، خیلی ها بر این عقیده بودند که این یک حرکت تاکتیکی از سوی باشگاه لیورپول برای دلجویی از فاجعه هیسل است. این بود که یان راش در میان سیل اشک های هوادارن تیم بندری لیورپول به تورین نقل مکان کرد. این انتقال در فوتبال جهان آنقدر سروصدا به پا کرد که نظیرش را تاکنون کمتر در فوتبال جهان می توان دید. این ترانسفر مانند آن است که دل پیرو یا توتی بخواهند از باشگاه محبوبشان جدا شوند!

اما باز کردن دروازه های فوتبال در ایتالیا برای راش آنقدر سخت بود که او هرگز نتوانست روزهای خوبش در لیورپول را این بار در یووه تکرار کند. راش نه در تمام بازی های یووه اما در بیشتر آنها حاضر بود و این نه به خاطر بازی هایش بلکه بیشتر به دلیل سابقه ای که از او و انتظاری که از وی می رفت، بود. او در زمان حضورش آنقدر پرتلاش بود که طرفداران بدبین و دو آتشه یووه او را به کم کاری در یووه متهم نکنند.



راش یک در طول فصل، در بسیاری از دیدار های سری A، کوپا ایتالیا، لیگ اروپا و سایر بازی های یووه برای این تیم در خط حمله به میدان رفت اما در چهل بازی که او برای یوونتوس انجام داد تنها توانست 13 گل به ثمر برساند و در همین حد در خاطرات بانوی پیر هم ماندگار شد.

یان راش 27 ساله در آگوست 2008 با قراردادی نمادین و 2.8 میلیونی بار دیگر به لیورپول بازگشت و در طی چند سال بازی که در ادامه برای تیم محبوش انجام داد، بار دیگر درخشید و کمتر از 100 گل دیگر به ثمر رساند تا بیش از خاطرات هوادارن یوونتوس در بین هوادران قرمزپوش لیورپول جاودانه شود.

یان راش که ملیتی ولزی داشت، سرانجام در سال 2000 و در سن 39 سلالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. راش این روزها در آستانه ورود به پنجاه سالگی در کلاس فوتبال باشگاه لیورپول مشغول آموزش فوتبال به کودکان و نوجوانانی است که قصد ورود به دنیای فوتبال و باشگاه لیورپول را دارند.

[حامد]

به مناسبت چهل و یکمین سال تولد آنتونیو کیمنتی ( با تاخیر حدودا 3 هفته ای! )

بعد از شش فصل غیر پیاپی حضور در یووه و یا واضح تر، نیمکت یووه، با اینکه شاید طرفداران چندان به اینکه او آیا بار دیگر در دیداری برای یووه به میدان خواهد رفت یا نه کوچکترین اهمیتی نمی دادند اما دل او شدیدا می طپید.

در دیدار قبل مقابل فولهام که به حذف یووه از یورو لیگ انجامیده بود او مسئول حفاظت از دروازه ای بود که بارها توسط بازیکنان این تیم انگلیسی فرو ریخت. و این بار در دیدار مقابل سامپدوریا و شاگردان لوئیجی دل نری در حالی به میدان می رفت که آخرین ایستگاه او بعد از سالها حضور در یووه بود.

او می دانست که این آخرین باری خواهد بود که برای یووه به میدان خواهد رفت. دوست صمیمی جی جی بوفون در بسیاری از روزهایی که او به دلیل مصدومیت از ترکیب یووه دور بود هم کمتر شانس بازی به دست می آورد.

بسیاری از طرفداران یووه که در جلسات تمرینی یووه در وینوو حاضر می شدند، دیگر می دانستند که آنتونیو بیش از آنکه هدف اصلی اش بازی برای یووه باشد، نقش یک کمک مربی برای مربی دروازه بانان یووه و رقیبی پر تجربه برای دروازه بانان جوان و حتی جی جی بود. با اینکه متولد شهر باری بود اما چنان عاشقانه یوونتوس را دوست داشت که هر که نمی دانست گمان می برد، او زاده تورینو است.

[img width=480 height=333]http://www4.pictures.zimbio.com/gi/UC+Sampdoria+v+Juventus+FC+Serie+tuhH-k30rFxl.jpg[/img]

کینتی اولین بار در تابستان 2002 و بعد از پایان رقابت های جام جهانی فوتبال در کره و ژاپن بود که از باشگاه قبلی اش ( لچه ) به یووه آمد. اما در حالی که در آن روزها 31 ساله بود و در اوج دوران دروازه بانی اش به سر می برد شاید هرگز گمان نمی کرد تا حدود یک دهه بعد که از فوتبال خداحافظی می کند هیچ وقت نخواهد توانست روزهایی با طعم موفقیت از خود به جای بگذارد.

کیمنتی هیچ وقت به دروازه های تیم ملی ایتالیا هم نرسید. او هیچگاه دروازه بانی ماندگار در کشورش نشد. پوستر او هیچ وقت در اتاق هیچ علاقه مند به فوتبال و یا حتی یک دروازه بان جوان ایتالیایی به عنوان الگو نصب نمی شود. حتی در تاریخ پر از افتخار ایتالیا نیز کسی از او یاد چندانی نخواهد کرد اما در گوشه ای از شمال غرب ایتالیا و در شهر تورینو هواداران وفادار بانوی پیر، او را و تمام صبوری ها و روزهایی را که به عنوان دروازه بان سوم و گاهی دوم و بسیار کوتاه اول برای باشگاه بود، فراموش نمی کنند.

کیمنتی برای هواداران یوونتوس همیشه به عنوان یکی از وفاداراترین دروازه بانان تاریخ باشگاه محفوظ خواهد بود. دروازه بانی که برخی از تیفوسی های یووه به او لقب "گلر صبور" و یا "پدر گلر" داده اند. دروازه بانی که در طول 6 فصل تمام حضور در یووه، حتی به اندازه 20 بار هم در ترکیب قرار نگرفت. و این تمام کارنامه دروازه بانی بود که با ریش های کاملا سفید در آخرین روزهای بهار 2010 برای همیشه از یوونتوس و دنیای توپ گرد خداحافظی کرد.

یاد آنتونیو کیمنتی و حضور همیشه با روحیه اش در خاطرات سیاه و سپید یوونتوس به خیر.

[Nader Shirazi]

خاطرات سفر به تورین قسمت اول : بالاخره هر آدم عاشقی اگر واقعا عاشق باشه به مراد خودش میرسه / بعد از یک عمر عاشق بودن بالاخره خداوند پاداش بزرگی بهم داد که تا آخر عمر ازش ممنون خواهم بود. بعد از این همه انتظار بالاخره به شهر رویاهای خودم / به شهری که زمانی میشل پلاتینی در آن زندگی میکرد و هم اکنون الکس در آن نفس میکشد رسیدم / صیح روز جمعه 29 ژولای 2011 با پرواز لوفتانزا دوسلدورف را به مقصد تورین ترک کردیم . از همون روز اول هم میدونستم که پرواز ما بسیار خلوت خواهد بود. چون بعید میدونستم که کسی بخواد از دوسلدورف راهی شهر تورین شود. با 15 مسافر و با آن هواپیمای بزرگ 1.10 دقیقه طول کشید که به آسمان شهر تورین رسیدیم. برایم غیر قابل باور بود که تا چند لحظه دیگر پا به خاک عشق میزارم. تابلوی خوش آمدی به شهر تورین هیحان مرا بیشتر کرد. فرودگاه متوسط ولی بسیار خلوت از قبل برایم قابل پیش بینی بود . ولی بیشتر از همه ندانستن اطلاعات فرودگاه از سفر تیم یوونتوس به آمریکا مرا غافلگیر کرد. وقتی سوال کردیم آیا زمان برگشتن تیم از در اصلی وارد میشوند اصلا خبر نداشت که یوونتوس در اردوی تابستانی و در ایالات متحده به سر میبره . خلاصه بعد از سوار شدن اتوبوس و راهی شدن به مرکز شهر که هتل اقامتم در انجا قرار داشت مناظری از محدوده شهر بسیار برایم لذا بخش بود. 45 دقیقه در لذت تماشای مناظر بیرون بودم که به مرکزشهر رسیدم . با زبان انگلیسی که برای بسیاری از مردمان شهر خیلی غریب بود هتل را پیدا کردم و راهی آنجا شدم . شهر بسیار در آرامش قرار داشت و از هیاهوی شهر پاریس که هفته پیش در آتجا اقامت داشتم بسیار برایم آرام بخش بود. بعد از گرفتن اتاق در هتل سان پائولو در نزدیکی مرکز شهر برای ناهار و مقداری خرید راهی شهر شدم . وقتی در فروشگاه مشغول خرید بودم به ساکنان شهر حسودی میکردم که تیم محبوب من و عشق من به اینها تعلق داره و هر یکشنبه میتوانند بانوی پیر را از نزدیک ببینند . در ناباوری که دارم در شهر تورین خرید میکنم به یک شهر وند تورینی در مورد ورزشگاه جدید صحبت کردیم که با بدبختی فهمیدم زیاد با فوتبال سر و کار نداره . ولی وقتی فهمید از ایران به عشق یووه راهی تورین شدیم کم مونده بود دیوانه بشه . بعد از خرید برای صرف ناهار راهی رستوران کوچکی شدیم که با گپ و گفتگو با صاحب رستوارن متوجه شدیم اون هم زیاد اهل فوتبال نیست . احمدی نژاد را بیشتر از یوونتوس میشناخت!. ولی وقتی اون هم فهمید از ایران راهی تورین شدیم تا این شهر را ببینیم اومد جلو تا بیشتر ما را ببیند.

[MaMpIeRo]

دمه این دوتا دوستی که این دوتا پسته اخرو رو فرستادن شدیدا گرم :beg: :beg: :beg:

[حامد]

این بار قصد دارم درباره دفتر خاطرات سیاه و سپید یووه را ورق بزنم و به بازیکنی برسم که اصلا خاطراتی در یووه ندارد!

داستان از این قرار است که اورلاندو اوربانو از بازیکنان پرورش یافه خود باشگاه یوونتوس بود. او فوتبال اش را در 17 سالگی و همراه تیم های پایه ای باشگاه یوونتوس و در قامت یک مدافع از سال 2001 شروع کرد.

اوربانو در سال 2004 از سیستم جوانان باشگاه یوونتوس به نوعی فارغ التحصیل شد. اوایل تابستان همان سال بود که قرار بر این شد تا اسم او به عنوان یکی از مدافعان باشگاه در رده بزرگسالان در فصل 2004-2005 ثبت شود اما در حالی که چند بازی دوستانه برای یووه پیش از آغاز فصل به میدان رفت در نهایت در آخرین فرصت نقل و انتقالات مسئولان یوونتوس تصمیم گرفتند اوربانو را به باشگاه رجینا قرض بدهند. نشان به همین اتفاق او در حالی که جزوی از بازیکنان یووه بود و عضوی از این باشگاه محسوب می شد هیچ وقت نتوانست برای این تیم در یک بازی رسمی حتی یک دقیقه بازی کند.

کلکسیونی از تیم های دسته دومی و سومی مقاصد بعدی او بودند. پاویا - تورس و کاتانتزارو باشگاه های بعدی او بودند. او در هیچ کدام از آنها که بعضا یک فصل و گاهی نیم فصل حاضر بود تبدیل به یک بازیکن ثابت نشد و در نهایت در سال 2007 اوربانو به عنوان بازیکن آزاد به باشگاه پُتنتزا در سری C1 پیوست.

این بازیکن اکنون 27 ساله فصل پیش رو به صورت قرضی همراه با تیم پروجا در سری D گذراند تا سرنوشت ناکام فوتبالی اش تکمیل شود. اگر اعصابش را دارید بد نیست بدانید در این تیم هم او تعداد بازی هایش به تعداد انگشت های یک فصل نرسید.

اورلاندو اوربانو از مکتب یوونتوس آمده بود اما در نهایت فوتبالیستی با سطح کمی بالاتر از محلات ایتالیا شد. هرچند در 27 سالگی می توان همچنان اندکی امید برای رسیدن به آرزوهای فوتبالی داشت...!!!

اوربانو را باید بازیکنی حائز رکورد در تاریخ باشگاه یونتوس دانست. بازیکنی با کلکسیونی از رکوردهای منفی! برخی از رکوردهای اولاندو اوربانو در تاریخ باشگاه یوونتوس را با هم مرور می کنیم:

- یکی از معدود بازیکنانی که عضو باشگاه بود اما یک بازی هم برای آن انجام نداد!
- تنها بازیکنی در باشگاه یووه که نام فامیلی اش با حرف U شروع می شود!
- تنها بازیکن در تمام تاریخ باشگاه که بعد از یووه تا سری D نیز پیش رفت!
- از معدود بازیکنان یووه؟! که بعد از خروج از آن هیچگاه موفق به بازی در سری A نشد!
- یکی از ناشناس ترین بازیکنان تاریخ فوتبال باشگاه یوونتوس!


« از معدود عکس هایی که از این بازیکن با لباس یوونتوس موجود است!»

[حامد]

حالا که در فروم بحث بازیکنان برزیلی تاریخ باشگاه یوونتوس داغ شده بد ندیدم که باز هم سری بزنیم به خاطرات سیاه و سفید باشگاه.

در کنار بازیکنان مختلف برزیلی، یوونتوس در تاریخ خودش یکبار هم طعم سرمربی برزیلی رو چشیده که مربوط می شه به اوایل دهه 60 میلادی. جایی که Paulo Lima Amaral سکان هدایت بانوی پیر را بر عهده داشت. این مربی برزیلی دو فصل سرمربی یووه بود. اولین اون مربوط می شه به فصل 1962-1963 که در اون یووه بعد از اینتر به مقام نایب قهرمانی سری A رسید. اما فصل بعد، یعنی 1963-1964 دوره چندان جالبی برای یووه و این مربی برزیلی نبود و یووه مشترکا به همراه فیورنتینا چهارم شد!

آمارال این روزها 84 ساله هست و در زادگاه ریودوژانیرو مشغول سپری کردن دوران کنهسالی اش. آخرین تیمی که این مربی برزیلی سابق یووه در اون مربیگری کرد الهلال عربستان بود که مربوط به سال 1978 می شه که در همون یک فصل تیم الهلال را که در سال قبلش قهرمان سوپرکاپ آسیا شده بود تبدیل به تیمی کرد که قهرمانی هایش را از دست داد! بعد از اون بود که برای همیشه از مربیگری خداحافظی کرد و به کشورش برگشت.

از جمله تیم هایی که بعد یوونتوس در اونها مربیگری کرد، می شه به جنوا، پورتوی پرتغال و تیم ملی پاراگوئه اشاره کرد.

[حامد]

تابستان 2004 یوونتوس به شدت خواهان كواچ شد اما اولی هوینس با حالت تهدید و اخطار به مقامات یوونتوس هشدار داد دست از سر كواچ بردارند. یوونتوس به چنین مدافعی نیاز داشت، حتی در حضور كاناوارو و تورام. اما نه یوونتوس كوتاه می آمد و نه بایرن و بهتر بگویم اولی هوینس! این كشمكش ها و مصاحبه های جنجالی یك سال به طول انجامید و بالاخره یوونتوس پیروز این درگیری ها بود.

روبرت كواچ تقریبا همزمان با پیوستن جولیانو جانی كدا به یوونتوس پیوست. او در اولین تمرین با سرمربیگری كاپلو بسیار آماده نشان داد و در اولین مصاحبه خود این چنین گفت: «از اینكه در یوونتوس هستم حس خوبی دارم و آمدم كه فوتبال جدیدی یاد بگیرم. یوونتوس همواره تیم بزرگ و خوبی بوده و بازیكنان خوبی نیز دارد. از اینكه در كنار تورام، كاناوارو و زامبروتا بازی می كنم خوشحالم و از اینكه در تیمی بازی می كنم كه بازیكنانی نظیر دل پیه رو، ندود و بوفون را دارد، احساس غرور می كنم!»



او در اولین فصل حضور خود در یوونتوس 18 بازی انجام داد كه با توجه به حضور مدافعان بزرگی كه یوونتوس داشت، راضی كننده به نظر می رسید. در اروپا و جام حذفی نیز به میدان آمد و در كل نمره قبولی را گرفت.

با رفتن كاپلو و بسیاری از بازیكنان یوونتوس و وضع آشفته این تیم، كواچ هنوز تصمیمی مبنی بر اینكه در یوونتوس بماند یا برود نگرفته بود تا اینكه دیدیه دشان، سرمربی یوونتوس از كواچ درخواست می كند در تیم بماند و برای صعود به سری A كمك كند. كواچ نیز با قبول پیشنهاد دشان در یووه باقی می ماند.



کواچ فصل بعد هم تنها موفق شد در همان اندازه های فصل پیشین در دیدارهای سری B برای یووه به میدان برود. ( 17 بازی ) و سرانجم با آمدن رانیری به یووه جایی در تیم برای خود نبیند. سرانجام عازم دورتمند شد و پرونده خاطرات این بازیکن در یوونتوس بسته شد. اما یاد او برای همیشه جزو وفادارن یووه در سری B حفظ خواهد شد.

[ehsan-alex]

هنوز هم نتونستم هضم کنم که چرا یووه کواچ رو از دست داد، به مراتب بهتر از مدافعانی بود ک هبعدش توسط یوونتوس جذب شدن