فروش کریستیانو رونالدو تنها 5 روز مانده به بسته شدن پنجره نقل و انتقالات ترسناک و چهبسا آسیبزا باشد.
یافتن آلترناتیوی (اگرچه نه در اندازههای او، اما) استاندارد نهتنها دشوار که یک جستجویِ جنونآمـــیز خواهد بود.
غمانگیز و سوالبرانگیز است که چرا رونالدو حاضر شده برای جدا شدن از یووه، چند میلیون که هیچ، بیش از 15 میلیون به منچستر سیتی تخفیف در حقوقِ ماهیانهاش بدهد.
چرا برای برای آنها آری و برای ما نه؟! یعنی باور کنیم به خاطر پِپ بوده یا پروژه آبیهای منچستر را بهتر از یووه دیده؟ افســـوس.
منچستر سیتی به راحتی میتواند تفکرِ حداقلنگرِ نهفته در ذهنیتِ مدیریت یووه را با معاوضه گابریل خسوس ارضاء و قانع کند.
البته او مهاجم بسیار خوبی است که در عینِ جوان بودن تجربه بینالمللی مقبول و قابلاتکایی دارد اما بیتردید به نسبت دو سه سال گذشته افت کرده است.
شاید معاوضه او با رونالدو بدون رد و بدل شدن پول پذیرفتنیتر باشد.
البته در حوزه مسائل اقتصادی صاحبنظر نیستم اما صرفاً بر اسا آمار و ارقام موجود و احتمالات عرض میکنم:
اگر این احتمال جدی باشد، یووه باید مابهالتفاوتِ قابل توجهی به آنها بدهد؛ شاید چیزی در حدود 15 میلیون یورو!
در مورد دستمزد ماهیانه هم بعید نیست طلب او حقوقی حوالی 12 میلیون باشد.
نمیتوان نپذیرفت که خلدون المبارک بُســـی کَیِّـــضتر از همتایان ایتالیاییاش است؛ امان از فلوس.
اگر قرار به رفتارهای جنونآمیز و گام نهادن به وادیِ دیوانگـــی است ای کاش ما نیز رسمِ عیاری میدانستیم و دل به این ورطه میزدیم.
نخستین شیدایی نیز انتقال شزنی در کنار رونالدو به مقاصدی دیگر و آغاز بازی مرگبارِ جذب دوناروما و ایکاردی از پیاسجی بود.
روی کاغذ فرضیه من امری محال است اما هر امر محالی نیز شدنـــی است؛ هرچه باشد نقل دیوانگی است.