5762 پاسخ برای این موضوع

[Senmorta]

با اینکه ایتالیا تا حالا فوق العاده نتیجه گرفته اما خیلی به این تیم خوش بین نیستم. علتش هم خود مانچینیه
مانچینی هیچ وقت جلوی تیمای بزرگ و توی بازی های بزرگ حرفی برای گفتن نداشته
ولی خب واقعا دوست دارم قهرمانی ایتالیا رو ببینم

[AliReZaZa]

فکر می کنم لازمه فیلم بازیهای ایتالیا توی یورو رو پروفسور ویه را بذارن تماشا کنن برامون توضیح بدن یه تیم چطور دیگه باید بازی کنه که از نظر ایشون قابل قبول باشه

فرانسه عزیزشون هم که دیروز جلوی تیم محلات مساوی کرد!

[Orphée]

در گذشتۀ نه چندان دور ، صعود آتزوری بستگی به اما و اگر داشت و همیشه بد شروع میکرد و سندروم بازی دوم هم داشت ولی امروز حریفاش مسابقه میذارن که از ایتالیا کمتر گل بخورن تا بلکه بعنوان تیم دوم صعود کنن... #مانچینی

اما خب مشکلات فوتبال ایتالیا ریشه دار تر از این حرفاست و همه چی از تلاش برای حذف یوونتوس شروع شد... باخت ۶-۲ دو ماه پیش رم به یونایتد ، باخت ۵-۰ آتالانتا با لیورپول ، حذف میلان توسط منچستر ، تحقیر ناپولی جلوی گرانادا و چهارم شدن اینتر (قهرمان سری آ!) رو نه تنها نباید فراموش کرد ، بلکه از همین امروز باید آستینها رو بالا زد چون راه حل مشخصه... آیا اتفاقیه که تا قبل از سال ۲۰۰۶ ، هم تیم ملی ایتالیا کهکشانی بود و هم اکثر بازیکنان آس ، ایتالیا رو برای ادامۀ بازی انتخاب میکردن؟

[Jack Sparrow]

تا اینجای رقابت ها که من دیدم، ایتالیا جدی ترین مدعی تورنمنته. با نگاه بدبینانه و خودانتقادی هم دیدم!

[Senmorta]

اگه ایتالیا مثل همیشه به سختی و با دست و پا زدن از گروهش بالا می اومد بیشتر می تونستم بهش امیدوار باشم چون می گفتم این همون ایتالیاست که قراره تو حذفی گل بکنه و تا فینال بره اما الان حس می کنم قراره به اولین تیمی که ذره ای قدرتمندتره بخوریم و حذف بشیم!
امیدوارم که اشتباه بکنم!

[Jack Sparrow]

اگه ایتالیا مثل همیشه به سختی و با دست و پا زدن از گروهش بالا می اومد بیشتر می تونستم بهش امیدوار باشم چون می گفتم این همون ایتالیاست که قراره تو حذفی گل بکنه و تا فینال بره اما الان حس می کنم قراره به اولین تیمی که ذره ای قدرتمندتره بخوریم و حذف بشیم!
امیدوارم که اشتباه بکنم!

هیچکدوم از تیمای قدرتمند نظمی که ایتالیا داره رو نشون ندادن، سه بازی کلین شیت اتفاقی نیست. مانچینی تونسته توازن خوبی تو ترکیبش پیدا کنه، اینو تو اسپانیا یا آلمان ندیدیم تا الان. ایتالیا به حدی آسون از سوئیس گذشت که همه اصلا یادشون رفت سوئیس چه تیمی بود.

من به این ایتالیایی که دیدیم به شدت امیدوارم ...

[Senmorta]

هیچکدوم از تیمای قدرتمند نظمی که ایتالیا داره رو نشون ندادن، سه بازی کلین شیت اتفاقی نیست. مانچینی تونسته توازن خوبی تو ترکیبش پیدا کنه، اینو تو اسپانیا یا آلمان ندیدیم تا الان. ایتالیا به حدی آسون از سوئیس گذشت که همه اصلا یادشون رفت سوئیس چه تیمی بود.

من به این ایتالیایی که دیدیم به شدت امیدوارم ...

درسته
اما به نظرم به لحاظ بازیکن تیم های دیگه ای هستن که از ایتالیا قوی ترن
تیم کونته هم خیلی منظم بود اما از پس آلمان برنیومد

[GioVanni Agnelli]

- مشکلی که تیم مانچو داره نبود بازیکن با تجربه و گیم چنجر هست.

وگرنه به لحاظ ساختار تیمی و سبک بازی قطعا بهترین تیم جام هستیم.

[AliReZaZa]

درسته
اما به نظرم به لحاظ بازیکن تیم های دیگه ای هستن که از ایتالیا قوی ترن
تیم کونته هم خیلی منظم بود اما از پس آلمان برنیومد

 

به این نکته هم توجه کن که اون تیم آلمان قوی ترین تیم 20 سال اخیر جهان بود. تیم های این جام انگشت کوچیکه اون آلمان هم نیستن

من به این ایتالیا خیلی امید دارم. تیم خیلی متحده و با روحیه بالایی هم میاد توی دور حذفی

کمی چاشنی شانس در کنار ضعف فرانسه، آلمان و اسپانیا (که تا حالا اینطور بوده) می تونه اولین افتخار ملی کیه لینی رو فراهم بیاره!

[Senmorta]

به این نکته هم توجه کن که اون تیم آلمان قوی ترین تیم 20 سال اخیر جهان بود. تیم های این جام انگشت کوچیکه اون آلمان هم نیستن
من به این ایتالیا خیلی امید دارم. تیم خیلی متحده و با روحیه بالایی هم میاد توی دور حذفی
کمی چاشنی شانس در کنار ضعف فرانسه، آلمان و اسپانیا (که تا حالا اینطور بوده) می تونه اولین افتخار ملی کیه لینی رو فراهم بیاره!

به نظرم همون آلمان که می گید قوی ترین تیم ۲۰ سال گذشته ترکیبش از فرانسه ی الان ضعیف تر بود.

[back to juve]

به هر حال ایتالیا اگر نگیم در حد قهرمانی هست در حد 4 تای اروپا هست قطعاٌ، 

 

پس نتیجه میگیریم با وجود ضعیف یودن عملکرد باشگاه ها در اروپا، هنوزم ایتالیا حرفایی واسه گفتن داره، هر چند بعید میدونم قهرمان اروپا هم از پس یه تیم متوسط آمریکای جنوبی بر بیاد! 

[AliReZaZa]

به نظرم همون آلمان که می گید قوی ترین تیم ۲۰ سال گذشته ترکیبش از فرانسه ی الان ضعیف تر بود.

 

دوست من کیفیت ترکیب نه! عملکرد ترکیبه که مهمه وگرنه فرانسه 2002 از فرانسه الان هم پر مهره تر بود (https://www.national...002/France.html) ولی توی مرحله گروهی حذف شد!

عملکرد ترکیب آلمان رو هیچ تیمی توی 30 سال اخیر نداشته. به مدت 14 سال توی همه نیمه نهایی های یورو و جام جهانی بودن کار کمی نیست. حداقل من تیم دیگه ای رو هم رده آلمان یادم نیست

[Orphée]

 

به این عکس خوب دقت کنید و بخاطر بسپُریدش... به مناسبت درگذشت بونیپرتی ، قرار بود همه از بازوبند مشکی استفاده کنن ولی فقط ویالی اینکارو کرده و ایوانی ، مانچینی و اوریالی * در حالت خوشبینانه بخاطر تنگ نظری و در حالت بدبینانه بخاطر حقارتشون نتونستن بونیپرتی رو ورای رنگها و یوونتوس ببین و ذره ای برای یکی از بزرگترین بُتهای تاریخ فوتبال کشورشون ارزش قائل بشن... اونوقت چطور انتظار دارید ما مثلاً بارلا رو دوست داشته باشیم یا باور کنیم که تیمهای ایتالیایی با یووه خصومتی ندارن؟

 

* این آقا سابقۀ سیاهی هم داره و در جریان افتضاح پاسپورت جعلی رکوبا ، بعنوان مدیر فنی وقت اینتر ، 2 سال محکوم شد...

[Orphée]

قال آریغو ساکی بعد بازی با اسپانیا :

 

« بونوچی وحشت زده بود ، او نمایش خوبش مقابل بلژیک رو تکرار نکرد، خیلی توپ لو داد ، فضاها رو نبست و در یارگیری ناموفق بود. کیه لینی وا داده بود ، در حفظ مالکیت نگران کننده ظاهر شد و در نفوذ به زمین حریف ناموفق بود. کیه زا یک سولوئیست (تک رو) هست ، گل عالی زد ولی نتونست با و برای تیم حرکت کنه... »

 

Spoiler

[Jack Sparrow]

قال آریغو ساکی بعد بازی با اسپانیا :

« بونوچی وحشت زده بود ، او نمایش خوبش مقابل بلژیک رو تکرار نکرد، خیلی توپ لو داد ، فضاها رو نبست و در یارگیری ناموفق بود. کیه لینی وا داده بود ، در حفظ مالکیت نگران کننده ظاهر شد و در نفوذ به زمین حریف ناموفق بود. کیه زا یک سولوئیست (تک رو) هست ، گل عالی زد ولی نتونست با و برای تیم حرکت کنه... »

Spoiler

از محدود دفعاتی که با اریگو ساکی موافقم ...

[اون که من دوسش دارم]

ایتالیا توی زمین همه بزرگان اروپا جام برده

 

1938 در زمین فرانسه قهرمان جهان شد

1982 در زمین اسپانیا اول شد

2006 در زمین المان جام گرفت

2021 هم از خاک انگلیس به عرش رسید

[Orphée]

بازی بعدی ایتالیا 11 شهریور و مقابل بلغارستان و از سری مسابقات انتخابی جام جهانی قطر هست و بعد در 10 مهر هم نیمه نهایی لیگ ملتها رو مقابل اسپانیا داریم. فقط آلمان در 1972-74 ، فرانسه در 1998-00 و اسپانیا در 2008-10-12 موفق شدن یورو و جام جهانی متوالی ببرن! به گفتۀ #گاتزتا ، بازیکنهای های لایت شده اونهایی هستن که احتمال تغییرشون بعد از یورو هست مثلاً کیه لینی با باستونی یا مویزه کین با ایموبیله...

 

جالب اینجاست که مجموع تعداد گلهای بعلاوۀ پاس گلهای چیرو ایموبیله و هری کین در یورو 2020 برابر بود ؛ ایموبیله 2 گل + 2 پاس گل و هری کین 4 گل ... تازه کین داشت تو مملکت خودش بازی میکرد! ولی یکی شده لُرد و بی مصرف و اون یکی 120 میلیون ارزش داره و خیلیا معتقدن بهترین مهاجم دنیاست!

[Senmorta]

یعنی قراره اینسینیه جام جهانی هم بازی کنه؟!

[Pouya]

برای روبرتو: ایتالیا ایتالیاست.

 

9 سال پس از شکست عجیب ایتالیا برابر اسپانیا در فینال یورو 2012، لاجوردی پوشان این بار در لندن برای فتح مهمترین جام قاره سبز، به مصاف میزبان اصلی تورنمنت رفتند. پسران روبرتو منچینی، اسپانیای منسجم و جوان لوییس انریکه را قربانی کردند تا برای سومین بار در دو دهه اخیر شانس خود را برای قهرمانی آزمایش کنند. به جبران باخت تحقیرآمیز فینال کیف، برای به فراموشی سپردن تلخ ترین باخت تاریخشان در روتردام، برای کسب افتخار پس از 53 سال و برای بازگرداندن معصومیتی از دست رفته.

 

بازی اما به بی رحمانه ترین شکل ممکن آغاز شد؛ حتی زودتر از فینال قبلی. توپی در زمین حریف لو رفت و با درایت هری کین، شاو در دقیقه 2 انگلستان را در خانه اش پیش انداخت. بونوچی و کیلینی، مثل هواداران ایتالیا بهت زده بودند و با هر حمله انگلیسی ها، آن بازی ِ کابوس وار از جلوی چشمانشان می گذشت. این بار قرار است چند گل بخوریم؟ 3، 4 یا 5؟! سایر بازیکنان کاملا شوکه و بی هدف، فقط با احساس توپ را جلو می بردند تا راهی برای بازکردن دروازه میزبان پیدا کنند؛ تمام راهها بسته بود. ایتالیایی ها انگار فوتبال یادشان رفته بود و تا اواخر نیمه نخست تنها یک تیم در میدان حضور داشت.

 

بازی با همان گل در نیمه اول خاتمه یافت. روبرتو منچینی اما ظاهرا آرام بود، چون می دانست باید شاگردانش را هم آرام کند. ولی او نیز از درون عصبی و شعله ور بود. فینالش را خراب کرده بودند. ایتالیای زیبا و معصومـش در لبه پرتگاه بود. می دانست فوتبال چقدر بی رحم است و یک بازی می تواند 3 سال را ویران کند. البته اوضاع در دقایق پایانی کمی امیدوارکننده تر شده بود، خصوصا که نتیجه می توانست بدتر باشد اگر پسران ساوثگیت جسورانه تر بازی می کردند.

 

نیمه دوم آغاز شد. ایتالیا شوک آن گل زودهنگام را هضم کرده بود. تیم با روحیه بازی می کرد و با حوصله. معلوم بود مانچو تاثیرش را گذاشته، اما این ها کافی نبود. 10 دقیقه پس از شروع نیمه مربیان، روبرتو منچینی مهم ترین تصمیم عمرش را گرفت. با دو تعویض، ساختار دفاع و بازی ایتالیا را تغییر داد. حالا لاجوردی پوشان می توانستند با انگلیس ِ ساوثگیت مقابله کنند. آنها برتری نفری مراحل قبل خود را پس گرفتند. حملات هر بار زهردارتر می شدند و بالاخره پس از گذشت نیمی از نیمه دوم، پیکفورد تسلیم شد. بونوچی بازی را به تساوی کشاند. 1-1. حالا همه چیز از نو شروع میشد و کم کم فینال 2012 در ذهن طرفداران آتزوری جای خود را به 2006 می داد.

 

ایتالیا در ادامه نیز برتری خود را بر میزبان دیکته کرد، اما راه به جایی نبرد. 90 دقیقه با همان نتیجه به اتمام رسید تا کار در فینال یورو 2020 مانند هر دو بازی نیمه نهایی به وقت اضافه کشیده شود. منچینی تیمش را به مرور محتاط تر کرد؛ می دانست که دیگر جای اشتباهی وجود ندارد. تمرکز خود را بر مهار حریف گذاشت و دل بست به تک ضربات براردی و برناردسکی. بازی به پایان رسید. 

 

نوبت ضربات مرگبار پنالتی رسید. آیا قرار بود فینال برلین تکرار شود یا رزبول؟ بلوتی که پنالتی چند روز قبلش ایتالیا را به بازی برگردانده بود، این بار در نقش ماسارو ظاهر شد تا ایتالیا به لبه تیغ برود. آسمان آتزوری تیره و تار شد؛ اما در آن ناامیدی محض نوری پدیدار شد. پنالتی ِ مهم را بونوچی زد؛ مرد اول ایتالیا در فینال و از آن طرف رشفورد و سانچو توپ را خراب کردند تا قاب تعویض های پایانی ساوثگیت به گونه ای دیگر در تاریخ ماندگار شود. براردی و برناردسکی هم ضربه خود را وارد دروازه کرده بودند تا کار ناتمامشان در وقت اضافه را اینجا تکمیل کنند. نبرد جورجینیو و پیکفورد بر تعلیق ضیافت پنالتی ها افزود؛ اما جیجیو با یک مهار دیگر کار را تمام کرد. باورکردنی نبود.

 

باورکردنی نبود. سایه شوم فینال های اروپایی بالاخره رخت بربست تا ایتالیا بعد از 5 دهه بر بام اروپا بایستد. جانلوکا ویالی رفت در آغوش روبرو منچینی تا ناکامی دوران بازی خود را پس از سالها در کسوتی دیگر جبران کنند. دیشب بزرگترین شب عمر ورزشی همه آنها بود. همه آنهایی که ایتالیا را از فرش به عرش بردند. تیمی که نتوانسته بود حتی به جام جهانی راه یابد، حالا قهرمان اروپاست.

 

مانچو ایتالیا را دوباره زنده کرد تا نشان دهد بازهم می توان گفت ایتالیا، همیشه ایتالیاست. سرسخت تیم تاریخ که اگر قهرمان نشود، همواره به نزدیک ترین شکل ممکن از دور رقابت ها کنار می رود تا غمی برای همیشه در ذهن و قلب هوادارانش بماند. از ناکامی در نبرد ناپل برابر دیگو مارادونا و یارانش گرفته تا شکست در زیر آفتاب سوزان با پنالتی های بارزی و باجو. از صدای تیر دروازه پس از ضربه دیبیاجو تا تسلیم 2 سال بعدش در دقیقه 93 مقابل فرانسه و ویلتورد. از حذف در کمدی-تراژدی 2002 مقابل کره تا شادی تلخ کاسانو مقابل بلغارها. حتی ایتالیای نصفه و نیمه دونادونی، در زمان خود تنها تیمی بود که برابر اسپانیا خم نشد.

 

این ها برای یک دهه از یادها رفته بود و فاجعه 2018، جرقه 2016 را نیز کمرنگ کرده بود.

 

حالا اما داستان کاملا فرق دارد. روبرتو منچینی رفت کنار فروچو والکارجی به عنوان تنها مردی که کشورش را قهرمان اروپا کرده؛ جایگاهی که حتی بزرگانی چون اریگو ساکی و جُوانی تراپاتونی هم نزدیک آن نشدند. مانچو برخلاف چزاره پرندلی به بخت خود لگد نزد و بعکس دینو زوف افسانه ای خوش شانس بود تا نام خود را در تاریخ آتزوری جاودانه کند. و شاید مهمتر از آن، بازگرداندن فلسفه خاص ایتالیا بود. جمله ای که همواره پس ذهن هواداران چند دهه اخیر لاجوردی پوشان است: فرقی نمی کند چه کسانی در زمین باشند، ایتالیا ایتالیاست.

پ.ن.: درود و عرض ادب. دلم براتون تنگ شده. امیدوارم حالتون خوب باشه و این قهرمانی بهتون چسبیده باشه. خیلی خوشحالم که فروم همچنان سرپاست. برقرار باشید.

[back to juve]

این قهرمانی واقعاً عجیب بود، از یه طرف کرونا و از طرف دیگه ناکامی دراز مدت باشگاه های ایتالیایی، خیلی افراد کمی بودن که رو ایتالیا حساب قهرمانی باز میکردن، این نشون میده موفقیت تیم های باشگاهی تو اروپا همیشه نشون دهنده موفقیت تیم های ملی نیست