فلش بک...
بخشی از کتاب زندگی نامه ی آنتونیو کونته با نام «سر، قلب و پاها»، نوشته ی آنتونیو دی روسا
اسکودتو و پیام بوفون
روز چهارشنبه، 2 اُم ماه مه سال 2012ورزشگاه جدید یوونتوس، دقیقه ی 85 اُم بازی یوونتوس - لچه، آندره آ بارتزالی توپ را به بوفون پاس می دهد، اما او نمی تواند توپ را به خوبی دریافت کند و برتولاچی، بازیکن لچه، توپ را در اختیار می گیرد... گل، بازی مساوی می شود، یک بر یک. تنها 5 دقیقه تا پایان بازی. «من دستان خود را به شکل غریزی رو سرم و در میان موهایم گذاشته ام، نه برای گلی که دریافت کردیم، برای بوفونی که شوکه زده شده است، یوونتوس لحظات حیرت انگیزی را سپری می کند، تنها دو بازی باقی مانده و فقط یک امتیاز جلو تر از میلان. بعد از سوت پایان بازی سعی می کنم بازیکنان را تشویق کنم. اما هنگام رفتن به خانه بسیار نا امید هستم.»
در نیمه های شب، کونته صدای رسیدن پیامی به موبایلم را می شنود، بوفون است: «متاسفم آنتونیو، من اشتباه کردم. ترجیح می دادم تا رباط پایم پاره شود تا چنین اشتباه گزافی را به ضرر یوونتوس مرتکب شوم. کونته هم به سرعت پاسخ می دهد: «تو نیاز نیست برای چیزی یا به کسی عذر خواهی کنی، چون سابقه ات برای همه روشن است. تو چیزهای زیادی به یوونتوس و تیم ملی ایتالیا داده ای. لازم نیست که پوزش بخواهی، نه از من، نه از هم تیمی هایت، نه از مدیران باشگاه و نه از هواداران. تو هر آنچه را که در اختیار داری به ما می دهی و در آینده نیز چیزهای زیادی به ما خواهی داد.»
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
