من متوجه این قسمتی که بولد کردید نشدم
مثال مادرید فصل قبل رو دوباره میزنم، بعد از گل سوم چرا تسلیم کنش رئال شدیم؟
این واقع گرایی یعنی ادامه ی حملات در مقابل امثال جنوا و کروتونه و همه ی اونایی که بعد از گل اول تصمیم به جبران میگیرن و ما رو به دفاع وادار میکنن، در مقابل اینها که دیگه ابزار ادامه ی حملات و تحمیل بازیمون رو داریم پس چرا موقعیتی مثل بازی با جنوا رو پیش میاریم؟
می بخشید دیر پاسخ میدم.
به عنوان مثال فردی باید یک سازه بسازه. با تصور اینکه به غیر از بطری پلاستکی چیزی در اطراف شما نیست مجبور هستید از همین ابزار استفاده کنید. توانایی ساختن این سازه ها با این ابزار نیازمند خلاقیت و هوش هست. ساختن یک سازه با بطری پلاستیکی قطعا زیبا نیست ولی نیاز (هدف) که داشتن یک سازه هست را برطرف می کنه. آلگری این توانایی را داره که با توجه به ویژگی های فردی و تیمی بازیکنانش تیم را به هدف که پیروزی هست برسونه. شاید این زیباترین راه حل ممکن نباشه ولی نیاز را برطرف می کنه. آلگری کم از این خلاقیت ها به کار نبرده و بازیکنان را در پست های مختلف به کار گرفته تا هدفی که داره برآورده بشه. نمونه ای که در تیم موجود هست بازی کردن مانژو به عنوان بال، دادن وظایف دفاعی به استورارو در خط حمله و بال. پیانیچ را نسبت به زمانی که در رم بود یک خط کاملا آورد عقب و ...
شاید این ها باعث شده بازی تیم زیبا نباشه مخصوصا در دو سال گذشته، ( سال اول تیم به دلیل حضور بازیکنان متفاوت بهتر بازی می کرد) ولی نتیجه مطلوبی ( نه ایده آل) در تمامی تورنومنت ها به دست آورده.
---------------------------------
هر کسی در زمان نوجوانی آرزو هایی داشته، آیا همه ی ما به آرزوهامون رسیدیم! آیا تمام برنامه هامون درست پیش رفتند. آیا در مواقعی بر اثر خستگی واکنش های غلط نشون ندادیم.
دو سال اول بازی با رئال آلگری اشتباه یکسانی مرتکب شد و وظایف بیش از حدی به مانژو داد و همونطور که انتظار می رفت مانژو از دقیه 60 به بعد شروع به تحلیل میره و توانایی پرس و خراب کردن بازی مدافع سمت راست رئال و هافبک دفاعیشون را نداشت برای همین از این دقایق به بعد خطر رئال کاملا جدی می شد.
ولی آیا راه حل دیگه ای بود مقابل این رئال ایستاد و مقاومت کرد!!! اگر بود چرا هیچ تیمی نتونست اون ها از رسیدن به قهرمانی متوقف کنه. سه سال پیاپی اصلا شوخی نیست و اون ها شایسته قهرمانی بودن. سال پیش آلگری به دنبال این راه حل بود ولی مهار کردن زوج مارسلو و رونالدو اصلا کار آسونی نیست و بالاخره ضربشون را خواهند زد. بعضی از بازیکنان هستند که به تنهایی تفاوت ها را رقم می زنند هر چند کوچک ولی داشتن چندتا از این بازیکنان در کنار هم متوقف کردنشون را سخت می کنه. خط هافبک رئال کاملا برتر از خط هافبک تیم ما بود. در دفاع چپ مارسلو بدون شک بهترین هست. در خط حمله هم رونالدو وزنه ای هست که هرکسی میتونه تفاوت بود و نبودش را احساس کنه حتی در تیم ما هم به واضح مشهود هست. در بازی رفت رئال بعد از گل اول در دقایق شروع بازی آیا حرف دیگه ای داشت بزنه، واقعا نه تا لحظه ای که رونالدو اون برگردون فوق العاده را زد و روند بازی را عوض کرد.
در بازی برگشت هم روند به همین ترتیب پیش رفت و آلگری به نظر من استراتژی همون بازی رفت را پیش گرفت. تیم با دوندگی زیاد و پرسینگ نتیجه گرفت. تیم خسته بود و کادر فنی به این نتیجه رسید که بعد از گل سوم فشار بازی را کمتر کنه برای وقت ها اضافه. تصمیم کاملا منطقی هم بود چون هیچ تیمی نمی تونه 90 دقیقه تمام حمله کنه اون هم در سطح مراحل حذفی لیگ قهرمانان. همه هم منتظر وقت ها اضافه بودند ولی مارسلو و رنالدو باز هم ضربه خودشون را زدند. هیچ کسی انتظار اون گل ثانیه های آخر از مادرید را نداشت ولی بازیکنانی هستند که تفاوت ها را رقم می زنند.
پس از اینکه حسابی خستتون کردم، به طور خلاصه بگم که تصمیم، کم کردن فشار برای نگهداری انرژی برای بازی مقابل دو دوره قهرمان پیاپی این مسابقات در وقت اضافه بود ضمن اینکه ریسک اینکه در ضد حمله تیم گل بخوره و تمام دست آورده ها بخاطر طمع از دست بره بود. ولی متاسفانه یووه در سالیان اخیر بعد از پیرلو و رفتن پوگبا هیچ وقت بازیکنی نداشته که بتونه مرکز میدان را مدیریت کنه و ریتم به بازی بده. برای اینکار یا نیاز به فیزیک بدنی هست یا خلاقیت خیلی بالا که بازیکنان ما هیچ کدوم را در خط هافبک ندارند. و به نظر من تا این مشکل هم حل نشه تیم همچنان مشکل خواهد داشت.
----------------------------------------------------------------------------------------------
هر بازی شرایط خودش را داره. تیم پارسال از 38 بازی لیگ 30 بازی را پیروز خارج شده و 5 تساوی و سه شکست داشته. سال قبل تر از اون 29 برد داشتیم. همونطور که در ابتدای پاسخم هم پرسیدم آیا همیشه همه چیز بر طبق خواسته های ما پیش میره. آیا همه ما به نتایجی که دوست داشتیم رسیدیم. ولی مسئله اینجا هست که آلگری در پایان سازه ای که باید داشته باشیم را ساخته حالا هرچند زیبا هم نباشه.
ضمن اینکه یووه در مقابل تیم های ضعیف تر به دلیل اینکه در یک ماراتون حضور داره سعی می کنه مثل یک دونده ماراتون بدوه و زیاد انرژی نزاره، در صورتی که تیمی مثل کوترونه یا جنوا می دونه این یکی از چند باری هست که حداقل چند برابر معمول بازیشون دیده میشه و مثل یک دونده 100 متر با قضیه برخورد می کنه. خیلی طبیعی هست که پیش بیاد در بازی های با این شرایط با مشکل روبه رو بشید. مخصوصا زمانی که قبل یا بعد از بازی های لیگ قهرمانان هست.
به طور خلاصه شما اسم این عمل را می زاید خنثی بودن آلگری و منتظر عمل حریف برای عکس العمل بودن، من اسمش را می زارم تصمیم آلگری برای ذخیره انرژی چون دلیلی نداره وقتی با صرف کمترین هزینه به هدف رسیدی تصمیم بر هزینه بیشتر داشته باشی.
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
