این مستندایی که در مورد یوونتوس داره پخش میشه این روزها واقعا قشنگه ... مثل همین Da Berlino A Berlino
یه review کرده بود وضعیت یوونتوس رو از بعد جام جهانی 2006 تا همین بازی فینال کوپا ایتالیا ... خیلی جالب بود ...
به طور جزئی تر در مورد لیگ قهرمانان امسال هم یه نگاهی انداخته بود به عملکرد یوونتوس. به نظرم یه جاهایی از حضور یوونتوس در این فصل لیگ قهرمانان خیلی کلیدی و حیاتی بود. اون قدر که می تونه در تاریخ باشگاه یوونتوس ثبت بشه.
1- سیو بوفون تو بازی آخر مرحله ی گروهی با اتلتیکو مادرید که همون دقایق اول بازی هم بود روی تک به تک. خیلی سخت بود گرفتن اون توپ ... کار هر دروازه بانی نبود بگیره. اگه گل می شد الان تو لیگ اروپا باید دست و پا می زدیم!
2- بغل پای موراتا روی گل دوم بازی رفت با بروسیا دورتموند ... چه بغل پای دقیقی! خیلی ناگهانی توپ افتاد جلوی موراتا و فقط صدمی از ثانیه موراتا وقت داشت که تصمیم بگیره چجوری اون توپ رو گل کنه ... یکی از بهترین بغل پاهای این چند سال اخیر باشگاه بود ...
3- این احتمالا خیلی به سختی ِ 2 تای قبلی نیست ولی مهمه به نظرم. شوت توز روی گل سوم یوونتوس به دورتموند تو بازی برگشت. نمی دونم اون گل رو از نمای پشت دروازه دیدین یا نه ... توز انرژی و قدرت بسیار زیادی رو پشت توپ و شوتش گذاشت. خیلی خیلی زیاد. یه جورایی با تمام قدرت از تمام وجودش اون شوت رو زد ... سرعت اون شوت 103 کیلومتر بر ساعت بود اگه اشتباه نکنم.
4- سیوهای بوفون تو دقایق اول بازی رفت جلوی موناکو ... واقعا ممکن بود همون 1/4 حذف بشیم. به طور ملموس تر می تونم اینجوری بگم که تفاوت باخت 3-1 آرسنال تو زمین خودش با برد 1-0 ما جلوی موناکو شاید همون سیوهای بوفون بود که ما رو در بازی نگه داشت ...
5- دخالت استورارو روی ضربه ی سر خامس رودریگز ... دیگه به نظرم نیازی به توضیح بیشتر نداره ...
6- سیو بوفون روی شوت بنزما با پای چپ تو بازی برگشت که با کف دست راست گرفت فرستاد کرنر ... خیلی خیلی کلیدی بود ... مشابه همین رو نیمار به نویر زد تو بازی برگشت بارسا - بایرن و نویر گل خورد ... ولی بوفون گرفت و با وجود اینکه 1-0 عقب بودیم ما رو در بازی نگه داشت ...
و خیلی صحنه های ماندگار دیگه ...
مجموعا می خوام بگم ممکن بود خیلی زودتر از این حرفا حذف بشیم ... ولی هم روی تک صحنه های حساس و هم روی کلیت بازی ها تمرکز و تسلط خوبی داشتیم. و البته هر چقدر تا حالا خوب و کم اشتباه بودیم باید چندین و چند برابر مسلط تر و متمرکزتر باشیم برای فینال ... 12 تا 90 دقیقه رو گذروندیم که به اینجا برسیم ... این دفعه و این 90 دقیقه به اندازه ی تمام 12 بازی قبلی باید تمرکز داشته باشیم ... امیدوارم تک تک نفراتی که شنبه بازی می کنن قدر تک تک صحنه هایی که باعث شد شنبه در برلین باشیم رو بدونن و برای هر ثانیه ی فینال بجنگن ...
نه این که مثل بچه های لوس و ننر ادا دربیارن 
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
:
