به نظرم نیم فصل دومش با آلگری به مراتب از نیم فصل دومش با کونته بهتر بود و چیزی درحد نیم فصل اولش در همون فصل بود!بهترین نمایش‌هایی رو که تو دوران بعد از کالچوپولی از یه بازیکن یوونتوس دیده‌ام توز ارائه کرده (از دیدِ من). نیم‌فصل دومش زیر نظر کونته و به ویژه نیم‌فصل اولش با آلگری شگفت‌انگیز بود و به نظرم اون سال تنها مسی ازش بهتر بود. همچنین به نظرم بهترین دوره‌ی فوتبالیِ خود توز هم همون دو نیم‌فصل بود.
+
بارتزالی در مورد توز (اگر اشتباه نکنم مربوط به چند ماه پیش ـه):
طی دوره‌ی حضورِ ده ساله‌ام در یووه، توزاز نظر شخصیتی جزو سه فردِ برتر بود؛ در لحظات مهم همیشه حاضر بود. اون یه بازیکنِ بزرگ و یه پدیده بود.
سه همبازیِ برترم در یووه؟ پیرلو که یکی از بهترین هافبک‌های بیست سالِ گذشته ست. بوفون که من بهترین دروازه‌بان تاریخ می‌دونمش. دوتای بعدی رو با هم میارم؛ دل پیرو و توز؛ این دو نفر از گروهِ متفاوتی بودند.
توز تو نیم فصل دومش با کونته دقیقا یک بخش مهم از آبروریزی جلوی بنفیکا بود! توی اون بازی به نظرم مشکل اصلی یوونتوس ناکارآمدی خط حملش بود که توز مهم ترین نفرش بود. از طرف دیگه توی لیگ قهرمانان هم واقعا یک تنه بار خط حمله رو تا فینال به دوش کشید! به نظرم اون سال اگه بازیکنای کناریش نیمار و سوارز بودن به مراتب نمایش بهتری از اون نمایش فوق العاده ی مسی هم حتی به جا میذاشت! و در نتیجه منظورم اینه که درحقیقت از مسی هم بهتر بود به تنهایی و بیشتر لایق توپ طلا بود.
با بقیه ی صحبت هاتون هم کاملا موافقم. حتی با حرفای بارتزالی هم موافقم!
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
یه دونه یا رو جابجا کردید؛ درستش میشه ایندِپِندیِنته. همون فارسیش رو بگید: استقلال 
کاش یکی تو قواره توز میداشتیم 
