به نظرم اشتباه هست که خرید ها و عدم فروش های باشگاه را کاملا گردن مدیریت فعلی بندازیم.
به نظرم برخلاف گذشته که با پول فروش زیدان، تیم فوق العاده ای ساخته شد، اینبار با فروش پوگبا یکی از بزرگترین اشتباهات مدیریت رقم خورد. 95 میلیون برای هیگوایین بزرگترین اشتباه تیم مدیریتی بود. چون این مبلغ قبل از پرداخت فسخ نیمار بود می شد کاملا با 105 میلیون پوگبا چند بازیکن خوب گرفت و تیم را تقویت کرد. یا حداقل دو بازیکن، یکی برای خط حمله و دیگری پر کردن جای خالی پوگبا.
بعد از اون فرصت برای خرید رونالدو پیش اومد که یکی از بهترین اتفاق ها از لحاظ اقتصادی بود ولی چون هنوز قسط دوم ایگوایین باقی مونده بود و نیاز مبرم به بازیکن در خط هافبک داشتیم، قدرت خرید در خط هافبک را بسیار کم کرد و توانایی هزینه معقول برای خط هافبک را عقب انداخت.
اشتباه بعدی برگشتن بونوچی با اون قیمت و حقوق بالاتر بود، نه تنها به نظرم بر خلاف سیاست های اخلاقی باشگاه بود بلکه از لحاظ مالی هم ضرر بود، در کنار اینکه بونوچی قبل از رفتن به میلان نبود و برگشته بود به دوران بونوسوتی.
این اشتباهات منجر شد بازیکنان جوان و مستعدی که حتی علاقه مند به پیوستن به یوونتوس بودن را از دست مخصوصا در خط هافبک، به عنوان مثال تولیسو.
ضمن اینکه فقط نگاه کردن به فرصت های بازار منجر شد تا حتی بازیکنان مورد نظر مربی هم توسط مدیریت جذب نشود، در بعضی موارد دیگه توان مالی جذب بازیکن مورد نظر نبود. این حرف برای هر سه مربی سابق یوونتوس مخصوصا کونته و آلگری صادق هست. آلگری مدت ها در خواست یک بازیکن فیزیکی ( قد بلند، توانایی حمل توپ و حفظ توت. بازیکنی شبیه رابیوت) در میانه میدان داشت که هر سال گزینه هایی مطرح میشد ولی هیچ کس خریداری نمی شد
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
در حال حاضر چندین اشتباه روی هم جمع شده و داره اثر خودش را نشون میده، در خط هافبک متاسفانه امره جان را هم از دست دادیم تا یک تعویض خوب را هم از دست بدیم. در حال حاضر رابیوت، بنتانکور و با در نظر گرفتن احتمالات ملو را داریم که حداقل نیاز به دو بازیکن با کیفیت دیگه هست.
در خط حمله هیگوایین و رونالدو و دیبالا هستند که مشخصا هیگوایین دیگه جایی در ترکیب نداره و باید جایگزین خریداری بشه.
در دفاع چپ اسپیناتزولا را به دلایل منطقی فروختیم ولی هیچ جایگزین مناسبی نخریدیم. در دفاع راست دنیلو و کواد را داریم که دنیلود واقعا در حد و اندازه های تیم یووه نبوده و به نظرم یک دفاع پیر بالای 30 رایگان جذب می کردیم همون کار را می کرد.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
جمع بندی نهایی این هست که شرایط کنونی را نمیشه فقط و فقط مسئولیت یکی از مدیران یووه دونست، همونطور که موفقیت ها را نمیشه فقط به اسم یک مدیر نوشت.
پاراتیچی در نبود ماروتا انتخاب های خوبی هم داشته، مثل خرید دمیرال و ده لیخت. ده لیخت دومین مدافع گرون دنیا هست ولی کم نیستند گرونترین ها در دنیای فوتبال که به بن بست خودند و پروژه ای شکست خورده بود مخصوصا در خصوص بازیکنان 19 و 20 ساله. ده لیخت را من یکی استعداد یابی موفق می دونم.
عدم توانایی تیم مدیریتی در فروش موفق یا تمدید های غیر منطقی بر می گرده به سرگردانی کل تیم در جایگزین کردن آلگری مخصوصا از سال چهارم به بعد. تیم مدیریتی نمی تونست گزینه های مناسب و مد نظر را به عنوان سرمربی به تورین بیاره بنابراین مجبور بود با آلگری تمدید کنه، تمدید با آلگری به معنی حفظ بازیکنان مورد نظر مربی هست از اونجایی که توان خرید بازیکنان مد نظر نیست. یعنی تمدید با ماتوییدی، خدیرا و ...
اگر در صورت کلی تیم مدیریت سرگردان تغییر مربی و در گیر اجباری تغییر سبک تیم به یک باره نبود قطعا می تونستند تمدید قرارداد نکنند و یا فروش بهتری داشته باشند، ولی لنگان لنگان راه رفتن کار را به جایی رسانده که آنیلی متوجه شد دیگه نمیشه راه رفت و نیاز به یک تغییر عمده هست. پس برای این انقلاب هزینه هایی باید که حتی می تونه شامل از دست دادن اسکودتو باشه، فسخ کردن بازیکنان مسنی که به دلایل وضع قوانین مالیاتی جدید در چین ، حتی باشگاه های چینی هم علاقه مند نیستند تا حدودی منطقی به نظر میرسه.
قصدم حمایت از پاراتیچی نبود فقط خواستم بگم این شرایط با خرید هیگوایین که بیشتر به نظر میرسه انتخاب ماروتا باشه شروع شد. شاید پاراتیچی اون مدیر دانا و مدبر مورد نیاز یوونتوس نباشه، ولی شرایط کنونی هم تنها دست پخت اون نیست.