:hihi:اینا رو نیگا :clapx:
دانلود:
http://www.4shared.c...ne_2011_20.html
:Juveflag:
پیرو فاسینو شهردار تورین در پیامی به اندریا انیلی :
" این قهرمانی رو تبریک میگم ، این قهرمانی افتخار بزرگی برای تورین و ایتالیاست ، این قهرمانی برای تورینی ها افتخار آمیز است ، آنها با اطمینان زیادی منتظر این قهرمانی بودند "
اسکودتو ! به خانه خوش آمدی ...
[img width=480 height=319]http://s3.picofile.com/file/7374932147/79148358011529031200.jpeg[/img]
قهرمانی شماره 30 ؛ سومین ستاره یوونتوس
شب آرزو ها ، شبی که میلیونها هوادار ایتالیایی و غیر ایتالیایی با وجود همه تفاوت های فرهنگی و زبانی اما در یک کلمه اشتراک دارند " یوونتوس " ؛ با قلبی مالامال از ترس ، استرس و اضطراب فراوان پای تلویزیون ها میخکوب شدند تا ببینند تب داغ فوتبال ایتالیا ، این رقابت پایاپای برای کسب عنوان قهرمانی ایتالیا بین بزرگ قدرت های سنتی سرزمین چکمه ای چه سرنوشتی خواهد داشت .
اینتر در جوزپه مئاتزا میزبان میلان رده ی دومی است و یووه پنجه در پنجه کالیاری می اندازد . از همه جای اروپای شرقی برای این بازی آمدند . هوادارانی از صربستان و اوکراین ، حتی بلژیکی ها هم خودشان را به ورزشگاه رساندند تا شاید از نزدیک شاهد کسب قهرمانی و 30 اُمین اسکودتو یووه باشند . آن طرف ایتالیا هم جو بسیار سنگینی حکم فرماست . اینتری ها برای اعاده حیثیت هم که شده و البته کور سوی کوچکی برای رسیدن به رقابت های اروپایی باید برنده از این میدان خارج شوند و چه خبری میتواند از این برای یووه شیرین تر باشد ؟
هر 2 بازی همزبان سوت میخورد و میتوانیم به جرأت بگوییم دقیقاً همین 4 تیم در شب تاریخی فوتبال ایتالیا سرنوشت قهرمانی را در دستانشان دارند . لغزش یکی حکم تحقق رویای دیگریست . میلانی ها و یوونتوسی ها چشمانشان به بازی خودشان است و گوشهایشان درگیر اخباری است که از بازی دیگر به گوش میرسد . هیچ کدام یک لحظه آرام و قرار ندارد . یوونتوس بر بازی کاملاً مسلط است و نشان میدهد که عظمی جز کسب 3 امتیاز حیاتی این دیدار ندارد . آن طرف میدان اینتر حسابی پرانگیزه بازی میکند و توپ و میدان را در اختیار دارد . میلان آمده ضد حمله و رسیدن به گل است . استرس به وضوح در ساق روسونری و بیانکونری های ایتالیا دیده میشود . تنها چیزی که باید مورد توجه باشد ، حفظ تمرکز در این شرایط حیاتی است . هر تیمی کوچکترین غفلتی کند ، دیگر فرصت جبران وجود ندارد .
صدای تشویق پایتخت نشین ها به گوش اهالی شمال شرقی ایتالیا هم میرسد ! بله اینتر اولین گل خود را وارد دروازه میلان کرده . هواداران یوونتوسی سر از پا نمیشناسند . از اینطرف ووچینیچ هم با گل خود یوونتوس را پیش انداخته و این معنی جز رسیدن به اسکودتو دوست داشتنی ندارد . البته هر 4 تیم میدانند هنوز آغاز این ماجرا پرهیجان است و فرصت زیادی برای تغییر سرنوشت باقی مانده ...
کونته سعی میکند با فریادهایش ، استرس و دستپاچگی را از میان شاگردانش دور کند . نقطه مقابل ، آلگری ژست همیشه خونسرد خود را حفظ کرده و دست بر سینه وقایع سن سیرو را رصد میکند .
فشار های میلان در دقیقه اخر نیمه اول جواب میدهد و داور برخورد بحث برانگیز بواتنگ و سزار را پنالتی تشخیص میدهد ! چه تصمیم سرنوشت سازی ، این گل میتواند شرایط میلان را به کل تغییر دهد .
کُری خوانی های سزار برای ایبراهیموویچ هم در نوع خود جالب توجه است . سوت داور و ضربه قاطع زلاتان بازی را به تساوی میکشد . یووه اما بعد از گل کمی پر اشتباه و بی دقت عمل میکند . برخورد بد لیکشتینر و بازیکن حریف همینطور ضربه بدی که به سرش وارد شد او را روی برانکارد از زمین خارج میکند . این میتواند ضربه روحی تأثیر گذاری برای یووه باشد . هم تیمی هایش با بهترین آرزوها او را از زمین بدرقه میکنند و کاسرس جای او را پر میکند . هر دو 45 دقیقه نیمه اول تمام شده . میلان 1 - اینتر 1 | یوونتوس 1 - کالیاری 0
5 مِی 2002 ؛ رقابت 3شاخه برای قهرمانی !
[img width=480 height=320]http://s3.picofile.com/file/7374943973/85874093290075448927.jpg[/img]
5 May برای خیلی از یوونتوسی های دنیا روز خاطره انگیزی هست . روزی که فوتبال ایتالیا یکی از پرتنش ترین روزها بلکه پرتنش ترین اونها رو تجربه میکرد . 3 تیم در کورس قهرمانی ! یوونتوس ، اینتر و رم هر 3 تا روز آخر فرصت قهرمانی دارند . چیزی که نه تنها در تاریخ فوتبال ایتالیا که در تاریخ فوتبال اروپا هم کمتر سابقه داشته .
هفته پایانی رقابتها ؛ یوونتوس مهمان اودینزه است ، لاتزیو از اینتر پذیرایی میکند و تورینو در تورین از رم فابیو کاپلو میزبانی میکند ! اینتر ، یووه و رم بترتیب 69 68 و 67 امتیازی هستند و رده اول تا سوم رو به خودشان اختصاص دادند .آنجا هم بازی ها بصورت همزمان برگزار میشود . هر کدام از این 3 تیم میتوانند در یک روز از عرش به فرش برسند . جو ورزشگاه المپیکو رم خیلی عجیب و باورنکردنیست . بخش اعظمی از ورزشگاه تیم لاتزیو را تشویق میکنند اما در این بین هستند هواداران آسمانی پوشی که ترجیح میدهند با تشویق اینترمیلان اسباب قهرمان نشدن احتمالی رقیب همشهری خود ، رم را فراهم کنند ! فضای خیلی عحیبی که فقط در سرزمین چکمه ای قابل تجربه ست ...
یوونتوس معطل نمیکند و همان دقیقه 2 با مهاجم گل زن خود ترزگه ، حساب کار را 1-0 میکند تا نشان دهد در راه قهرمانی شوخی ندارد .
یوونتوس پا پس نمیکشد . باز هم یورش به دروازه حریف و اینبار آقای گل سری آ با از خود گذشتگی ، الکس دل پیرو را صاحب موقعیت میکند و نوبت کاپیتان است که فاصله را به 2 افزایش دهد . دقیقه 11 یوونتوس 2-0 از اودینزه پیش است . بفاصله تنها 1 دقیقه کریسیتن ویری ، مهاجم آماده آن روزی های اینتر و ایتالیا بالاخره تیم خود را پیش می اندازد . رقابت وحشتناک است . هواداران نگرانی که مرتب رادیو را به گوش خود نزدیک و دور میکنند صحنه های جالب و خاطره انگیزی را رقم زده . هنوز از تورین خبری به گوش نمیرسد ...
یوونتوس مصمم است که بازی را با برد پشت سر بگذارد اما بنا به دستور مارچلو لیپی بزرگ ، یووه ایتالیایی وار سعی در حفظ نتیجه دارد . ریسک حمله در این دقایق و لحظات شاید منجر به از دست رفتن همه اندوخته تیم شود . به المپیکو بر میگردیم . بازی بینهایت پرسرعت دنبال میشود . تنها 7 دقیقه از گل ویری گذشته که لاتزیو با کَرل پبورسکی بازی را به تساوی میکشد . چهره در هم رونالدو جوان به تصویر کشیده میشود .
اینتر سراسیمه بدنبال جبران نتیجه است . آنها یقیناً از نتیجه همزمان و برد یوونتوس باخبر هستند ...
بازی یک لحظه از تکاپو نمی ایستد . باز هم به فاصله کمتر از 5 دقیقه دی بیاجو این مهره کهنه کار ایتالیا و اینتر باز هم تیمش را از حریف پیش می اندازد . فریاد های پیاپی هکتور کوپر تمامی ندارد .
همچنان از تورین هیچ خبری نیست . رم ظاهراً فعلاً قصد ندارد تغییری در سرنوشتش ایجاد کند و یووه بر بازی مسلط است ؛ اینتر هم هنوز در تکاپوی کسب 3 امتیاز .
دقایق پایانی نیمه اول هست و 2 تیم آماده رفتن به رختکن هستند . اینتر تا پایان نیمه اول ، قهرمان ایتالیاست ...
هنوز چند دقیقه ای از شروع نیمه دوم نگذشته که باز هم این پبورسکی ست که با گل خود برای بار دوم بازی را به تساوی میکشید . این لاتزیو دست بردار نیست ، اصلاً دست بردار نیست . هواداران یوونتوسی با گل های پبورسکی فریاد قهرمانی سر میدهند . فضا بینهایت زیبا و فراموش نشدنی ست ... در ادامه تلاش های رونالدو هم اثری ندارد و دیگو سیمونه و سیمونه اینزاگی تیر های خلاص را به جسم بیجان نراتزوری شلیک میکنند .
لاتزیو 4 - اینتر 2 ! اوضاع از این حد هم بدتر میشود وقتی که بالاخره رم هم با گل دقیقه 68 کاسانو حریف تورینی خود را شکست میدهد و این یعنی اینتر یک شبه از قهرمانی به رده سوم سقوط میکند !!
یوونتوس 26 اُمین قهرمانی خود را جشن میگیرد و در آخر اشک های رونالدو میماند و یک دنیا حسرت ...
----
برگردیم به جوزپه مئاتزا ؛
آنجا هم بسان 10 سال قبل همان دقایق اولیه نیمه دوم ایبراهیموویچ با یه حرکت ناگهانی میلان را به گل دوم میرساند . آیا ایبراهیموویچ میتواند کَرل پبورسکی 10 سال قبل باشد و سرنوشت قهرمانی را عوض کند یا خیر چیزیست که تنها 45 دقیقه به یافتنش زمان باقیست ... پیروزی میلان یعنی هنوز هم امیدها برای کسب قهرمانی باقی است و حتی پیروزی پرگل یوونتوس هم تأثیری بر این رویه ندارد .
[img width=480 height=320]http://s3.picofile.com/file/7374931612/Nazio_milan.jpg[/img]
جایی که بنظر میرسد کار اینتر تمام است ، دیگو میلیتو دست بکار میشود و با 2 گلی که به ثمر میرساند شادی را به اردو خود و راه راه پوشان تورینی بر میگرداند . اشاره های کونته به بوفون و اعلام نتیجه 3-2 خیلی خیلی جالب است . ایبراهیموویچ به شدت عصبی است . فریاد های اعتراض اون بر سر هم تیمی هایش چند باز از طریق تصاویر تلویزیونی پخش میشود .
شبهه رکورد او هم خراب میشود و دیگر همه تیم های زلاتان با قهرمانی فصل را به اتمام نمیرسانند ...
سوت پایان بازی و اینبار اینترمیلان است که مسیر یووه برای قهرمانی را کمی هموار میکند .
باز هم همان نتیجه تاریخی 4-2 اما اینبار امتیاز هایی که در پاکت نراتزوری ریخته میشود ...
[img width=480 height=358]http://s3.picofile.com/file/7374931826/juve_21_672_458_resize.jpg[/img]
تحقق رویای از دست رفته
6 سال سخت ؛ 6 سال توأم با غم و ناراحتی ... ستارگانی که طاقت همراهی تیمشان در سری بی را ندارد ، چمدانهایی که بسته میشود و بازیکنان بزرگی که با یووه به فوتبال اروپا شناخته شدند خیلی راحت از آن جدا میشوند . این بین اما هنوز روح بزرگ یوونتوس در بین اسطوره ها وجود دارد . اله دل پیرو و جیجی بوفونی که از قهرمانی جهان ! به کشور بازگشته اند حاضر میشوند در کنار تیمشان بمانند ، حتی در دسته دوم !
پاول ندود و داوید ترزگه بزرگ هم بهمراه ژرمن کامورانزی دوست داشتنی ثابت میکنند فوتبال چیزی ورای پول و قهرمانی است . قهرمانان واقعی خود را هم داخل و هم خارج زمین ثابت میکنند .
تیمی که با امتیاز منفی کار خود را شروع میکند با قدرت به صحنه اصلی رقابت ها برمیگردد . 5 فصلی که در ظاهر شاید یووه در سطح اول فوتبال ایتالیا بازی میکرد اما شکست ها و رکورد های بدی که در این سال های آخر از خود به جای گذاشت زخم های به غایت عمیقی بود که روح و جان هر یوونتوسی را تا مدت ها آزار میداد . دیگر خبری از یوونتوس افسانه ای نبود . خبری از قهرمانی های پیاپی و ترس حریفان از یک یوونتوس کوبنده وجود نداشت . دیگر هر جوانک تنبان در رفته ای به خود جسارت خدشه وارد کردن بر پیکر نیمه جان بانوی پیر را میداد ... فریاد های اعتراض همه روزه ، نا امیدی ها ، سر افکندگی ها و حتی پشیمانی هایی که گاهاً در چشمان جماعت یوونتوسی اعم از بازیکن و هوادار به چشم میخورد . لحظات سختی که کمتر یوونتوسی را به برگشت به آنچه که در DNA یوونتوس وجود دارد ، امید میدهد . بعد از تعویض های مکرر مربی و بازیکن های بی کیفیت ، نوبت به بازیکن کهنه کار دیگری بنام آنتونیو کونته میرسد که بر مسند سرمربیگری یووه بنشیند . فریاد اعتراض ها از استخدام مربی جوان و کم تجربه باز هم وجود دارد اما کونته نشان میدهد چه اندازه ذهن پویا و خلاقی دارد و میتواند از یه یوونتوس نیمه جان ، تیمی مدعی کسب عنوان هر 2 جام اسکودتو و کوپا ایتالیا بسازد . از او ممنونیم بخاطر همه حس غروری که باز هم به بدنه یوونتوس برگرداند .
مطمئناً 6 May سال 2012 هم مثل 5 May ده سال قبل برای همیشه در ذهن ها باقی میماند ...
[img width=480 height=357]http://s3.picofile.com/file/7374931933/74762748939419131663.jpg[/img]
درود بر یوونتوس بزرگ
[img width=415 height=600]http://img4up.com/up2/57448151442901620006.jpg[/img]
[img width=422 height=600]http://img4up.com/up2/14023063692727567318.jpg[/img]
[img width=422 height=600]http://img4up.com/up2/08945998226471509538.jpg[/img]
[img width=422 height=600]http://img4up.com/up2/10397773889226409884.jpg[/img]
+100دیشب از وقتی یووه گل اول رو زد ! بیشترین نگاهم به بازی میلان و اینتر بود !
اینتر که گل اول رو زد خیالم راحت شد و برگشتم به بازیه یووه !
وقتی میلان 2 گل زد ! دو دستی بازیه یووه رو چسبیدم ! اوج استرس و هیجان این زمان بود که مبادا یووه گلی بخوره !
اما وقتی گل دوم رو زدیم دیگه خیالم از یووه راحت شد ! با آرامش بازی میلان و اینتر رو نگاه کردم و چقدر لذت بخش بود حقارت آلگری را دیدن !
فقط موقع بازی که قهرمانیمون اوکی شد خوشحال بودم به خصوص وقتی خنده های الکس رو میدیدم!
نمیدونم چرا بعدش اون خوشحالی که باید داشته باشم رو نداشتم ! شاید به خاطر این بوده که ضمیر ناخوداگاهم بهم فهمونده که این قهرمانی و شادی بعدش سال هاست که حقمون بوده و حالا که بهش رسیدیم اتفاق خاصی نیفتاده و می بایست زودتر از اینا این صحنه ها رو میدیدم !
اما از دیشب تا الان آرامش خاصی دارم که از صدها خوشحالی برام لذت بخش تره
بالاخره هر کسی باید از یه جایی شروع کنهآقا یه مشکلی این وسط الان هست یوونتوس اگه خودش رو تقویت کنه و سال بعد بره UCL هم موفق باشه 100 درصد بین نسل جدید خیلی محبوب میشه . اونوقت مثل بارسا نشیم همه بیان بگن تازه 2 سال هوادار یوونتوس شدین :waiting: من کسی بهم این حرفو بنه شاتالاق میکوبم تو گوشش کار به درگیری می کشه :2mo5pow: :Larisa: خدا خودش به خیر کنه .
بالاخره هر کسی باید از یه جایی شروع کنه
اگر اینطور بود که آقا نادر و پیمان باید تو گوش همه ما یکی یه سیلی میزدند
0 کاربر، 0 مهمان و 0 عضو مخفی