روز جمعه ی گذشته ( 10 آگوست) گاتزتا مصاحبه ای با ویالی منتشر کرده که در زیر می خونیم :
چه کسی مدال طلای المپیک در رشته ی فوتبال مردان رو می گیره؟
برزیل تیمی بسیار قوی ئه که همین الانش هم قادراند توی یک جام جهانی بازی کنند و تا دو سال دیگه که تورنمنت توی خونه ی خودشون برگزار میشه ، می تونن قوی تر هم بشن.
و چه کسی قهرمان سری آ خواهد شد؟
هنوز هیچ چیز مشخص نیست و امیدوارم که تا روز آخر هم تعلیق و هیجانش رو برای ما حفظ کنه. با این تعداد بازیکن جوانی که به تیم ها تزریق شده اند، کیفیت لیگ ارتقاء پیدا می کنه. این چیزِ خوبی ئه: [ماتیا] دسترو، [لورنتزو] اینسینیه، [ساموئله] لونیو، مردان سخت کوش و قوی ای هستند و از نظر ذهنی هم به همان اندازه توانا هستن. آینده ی ما در دستان خوبی قرار داره اما اجازه بدین بهشون زمان بدیم که رشد کنن و خودشو وفق بدن با شرایط.
یووه لیگ قهرمانان رو در پیش داره، که باعث تحلیل قوای اون ها میشه. اینتر و میلان دارن با یه شوق و فلسفه ی جدید استارت میزنن: بازیکن های جدید و دوباره جون گرفتن. رُمِ بالدینی تیمی جدید ئه با بازیکن های جوونِ بسیار. ناپولی در لیگ قهرمانان شرکت نداره ، اون ها تیم خیلی محکمی اند. و در نهایت اودینزه هم هست، به علاوه ی سمپدوریا که من 20 سال بیش اسکودتو رو با این تیم بردم.
یووه تیم غالب ئه، تیم مورد علاقه ی منه: بسیار با تجربه، با استعداد و دارای قابلیت مدیریت کردن شرایط نامساعد و حتی کسب انرژی از آنها.
درباره ی محرومیت احتمالی مربی تیم، کونته صحبت کنید.
خیلی خوبه که مربی رو همراه خود داشته باشین، اما دور از مربی بودن هم همچین مشکل وحشتناکی نیست! فکر می کنم یووه در صورت محرومیت او هم برنامه هایی داره.
خونه تکونیِ حسابیِ میلان بیشتر سورپرایز کننده است یا اینتر؟
اینتر قابل پیش بینی بوده، بعد از تریبل کردنشون (کسب سه اسکودتو ) این حس به وجود اومد که اون ها به آخر خط رسیدن. بیشتر باشگاه ها نمی تونند به یکباره تغییرات انقلابی به وجود بیارن، اون ها باید کم کم تغییر کنن. میلان بیشتر دور از انتظار بود، اما به دلیل وضعیت مالی اخیر، قابل درک بود؛ اما در کل ناگهانی بود. میلان در مدت زمان کم تغییر نسل داده و اومدن که رقابت کنن.
داستان شرطبندی هم که هست.
من تا به حال در این مورد نظری ندادم و ترجیح میدم که ندم. اما در کل برای من که خارج گود هستم، بسیار ناراحت کننده است. چه برای کسی که عاشق این ورزش ئه و چه کسی که فقط راجع بهش حرف میزنه ، وقتی ببینه که باهاش (منظور فوتبال ئه) درست رفتار نشده و ازش استفاده ی درست نشده، حقیقتاً دردآوره.
تیم ملی لذت فوق العاده ای به ما داده و همچنین لیگ در فصل گذشته، که معتقدم پاک بودن. ما باید از این جهت بهش نگاه کنیم چرا که هنوز داستان های (جنبه ها) زیبایی درش وجود داره.
چرا گفتین رمِ بالدینی و نگفتین رمِ زمَن؟
چون من فرانکو رو می شناسم، من می دونم فلسفه ی باشگاه چیه، می دونم پروژه چیه، او وقتی مربی رو انتخاب کرد واسه من پیغام فرستاد و خبر داد. رم تیم فریبنده ای ئه، اون ها فصل گذشته رو با نتایجی آغاز کردن که هر کسی رو راضی نمی کرد. اما همون طور که فرانکو همیشه میگه، دستیابی به شئ نیست که ما رو خوشحال می کنه، بلکه راهی ئه که طی می کنیم. او جدی، متفاوت و هیجان انگیزه.
آیا زمن مربی مناسبی ئه برای رم؟
توی زمین مشخص میشه. اما حتی عواملی وجود داره که جلوی موفقیت یه مربی بزرگ رو می گیره . این فاکتورها ربطی به مهارت های مدیران، مربیان و بازیکنان ندارن، بعضی وقتا هستن و بعضی وقتا هم نه.
تا حالا کدوم ترانسفر بهترین بوده؟
یه بازیکن تاپ با قیمت بالا خواهد اومد که یا به یووه میره، یا میلان و یا اینتر.
دل پیرو به کجا خواهد رفت؟
او هنوز تشنه ی رقابت ئه و دنبال تیمی می گرده که همین ویژگی رو داشته باشه. اون می تونست به یه تیم عجیب (یه چیزی تو مایه های شانگهای ) بره اما این کار رو نمی کنه. او تا آخر صبر خواهد کرد. به نظرم در انگلستان و در تیم هایی مثل لیورپول، چلسی یا تاتنهام می تونه موفق باشه.