در نیمه نهایی امسال کلمه رخوت نقش پررنگی داشت
رخوت =سستی
وقتی تیمت بازی رفت رو 3.0 جلو افتاده
لیگ رو هم با قدرت بردی
و به همه بازیکنات در بازیهای لیگ استراحت میدی
تیم حریف هم ستاره هاشو نداره
ناخودآگاه یه جور سستی می یاد سراغت
و همینجا مرگت شروع میشه
مربی حریف یه المانیه و تیم هم یه تیم انگلیسی
که در سریعترین زمان توپ رو روی دروازت میرسونن و استادیومی پر شور دارن
المانی تا سر حد مرگ میجنگه و در مباحث روحی روانی و انگیزشی استاده و انگلیسی در کوتاه ترین زمان هجوم میبره
(کلوپ منو یاده اوتمار هیتسفلد در فینال 1997 علیه یووه میندازه که دقیقا چنین شرایطی بر یووه حاکم بود و همه یووه رو از قبل برنده میدونستند/درتمند هیچ جام اروپایی نداره مگر همون جامی که ما بهش تقدیم کردیم!!! )
من اگر تیمم با اختلاف 50 امتیاز هم قهرمان لیگ بشه و شنبه بازی داشته باشم و سه شنبه هم لیگ قهرمانان داشته باشم
شنبه به هیچ وجه به بازیکنان اصلی خودم استراحت نمیدم
برای همین هست میگم دروازه بان اصلی نباید در طول فصل بی دلیل روی نیمکت بشینه
بخصوص دروازه بان باید همیشه در مسابقه باشه و تمرین براش زهره
(تجربه فینال 2003 یووه و میلان که یووه استراحت داد و یه جور رخوت تیمو گرفت و فینالو باختیم )
شاید بعدها بشنویم مصدومیت صلاح و فیرمینیو از طرف کلوپ یه برنامه ریزی بوده شاید نمیدونم
و ترفندی بوده که بازیکنای حریف رو در رخوت بیشتر فرو ببره
(مثل داویدز خودمون که روزگاری دستوری اخراج شد و بردیم )
بعد از گل اول به رخوت میتونیم ترس رو هم اضافه کنیم و کار حریف رو تموم کنیم