شما هم اکنون در حال مشاهده انجمن ها به صورت کاربر مهمان می باشید.در این حالت شما دسترسی به تمامی امکانات انجمن ندارید و امکان دریافت فایل ها به جز خود IPB را ندارید. اگر که عضو سایت می باشید اینجا را کلیک نمایید. در صورتی که تمایل به عضویت دارید اینجا را کلیک نمایید. عضویت در سایت رایگان می باشد!
یوونتوس خیالی ...
#441
ارسالی 14 June 2023 - 10:34 AM
پابلو اوسوالدو هم گرچه برای ایتالیا بازی کرد اما آرژانتینی بود گرچه ستاره درخشانی نبود برای یووه....
انتخاب بین توز و دیبالا سخته. متاسفانه فقط دو فصل توز رو در اختیار داشتیم ک من از فصل اولش اصلا رضایت نداشتم. در مسابقات چمپیونزلیگ اون فصل توز هیچ گلی نزد و یووه تو مرحله گروهی سوم شد و در لیگ اروپا هم فقط یک گل بیارزش ب بنفیکا زد! همون فصل اوسوالدو دو گل تو لیگ اروپا برامون زد اما فصل دوم توز اوضاع براش بهتر شد گرچه بازم گلهای موراتا ارزش بیشتری در راهیابی یووه ب فینال سیال داشتند سه گل مقابل مالموی ضعیف و دو گل مقابل دورتموند و یک پنالتی برابر رئال مادرید البته منکر تاثیرگذاری بازیش نیستم مخصوصا اینکه یکی از دلایل درخشش موراتا خود توز بود اصلا... اما در مجموع تو اروپا انتظار بیشتری ازش داشتم بخاطر تجربه بالاش مخصوصا فینال.
انتخاب من دیبالاست اما با فاصله اندک نسبت ب توز... دیبالا هم تو اروپا گل خاصی ب سرمون نزد و علیرغم فرصت بیشتر نسبت ب توز فقط یک مسیر تا فینال اروپا رو توزوار ب همراه ما طی کرد! اما ب علت تاثیرگذاری در مسابقات داخلی و احساس بیشتر انتخابش کردم.
- saeed-nedved, حامد, GioVanni Agnelli و 8 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
ما در رنگها زندگی می کنیم اما رویاها سیاه و سپیدند...
#442
ارسالی 14 June 2023 - 11:03 AM
یوونتوس همیشه پذیرای بازیکنانی با ملیتهای مختلف بوده؛ یکی از این ملیتها «آرژانتین»است. از قضا فصلی که سپری شد نیز با حضور گروه قابلتوجهی از بازیکنان این کشور در یوونتوس همراه بود. مضاف بر این طبق آمار؛ پس از برزیل و فرانسه، آرژانتین سومین کشور غیر ایتالیاییست که بیشترین بازیکن را در باشگاه یوونتوس داشته است.
طبق استعلامی که گرفتهام (و شوربختانه نمیدانم تا چه حد قابل استناد و صحیح است) تاکنون 20 بازیکن آرژانتینی برای تیم اصلی یوونتوس به میدان رفتهاند و در مجموع 1003 بازی برای بیانکونری انجام و 351 بار نیز برای این تیم گلزنی کردهاند.
از همین فصل که شاهد ویترینی متنوع از آرژانتینیها بودیم: ماتیاس سوله، لئاندرو پاردس، آنخل دیماریا و انزو بارِنهچـهآ تا فصلهای اخیر: پائولو دیبالا، گونزالو هیگواین و کریستین رومهرو و سالهای نهچندان دور و چهرههایی نظیرِ کارلوس توز، سرخیو آلمیرون، روبرتو پِریرا، گوئیدو وادالا، خوان اسنایدر و خوان پابلو سورین.
البته نامهای فراموشنشدنی در تاریخ یووه نظیر: عمر سیوُری، ریموندو اُرسـی، رائول کونتی و خوان وایرو نیز هستند که به دلیل عدم مواجهه مستقیم نسل ما با بازیهای آنها، دشوار میتوان ارزشها و کیفیت فنی آنها را جز با استناد به آمارها و توصیفات برجای مانده از آنها ردیابی کرد.
در این بین، ستارهی محبوب یوونتوس «مائورو ژرمن کامورانزی» به همراه «لوئیس مونتی» نیز بازیکنانی دو رگه و ایتالیایی - آرژانتینی محسوب میشوند که شاید نتوان با توجه به درخشش و حضورشان در جمع آتزوری، آنها را در فهرست قطعی آرژانتینیهای یوونتوس جای داد. نکته حاشیهای و جالب این است که در مرور این دست از اسامی میتوان به نامهای بزرگ دیگری همچون دیوید ترزهگه نیز رسید؛ فوروارد فرانسویِ یووه که از خانوادهای آرژانتینی در نورماندیِ فرانسه زاده شد و حتی دوران قابلتوجهی از کودکیاش را نیز در بوینسآیرس گذارنده.
در این بین شاید نام چهرههای کمتر شنیده شده که اغلب به صورت قرضی به باشگاههای دیگر فرستاده میشدند و استعدادهای ناشکفتهی جوان و گمنام نیز قابل افزودن باشد. با این حال ملاک انتخاب گزینههای آرژانتینی یووه بازی برای تیم اصلی (ولو یک دقیقه) است.
با توجه به مقدمهی گفته شده و با رخصت از بزرگان و مدیران فروم، شاید خالی از لطف نباشد شبهچالشی برای انتخاب بهترین آرژانتینی سه دههی اخیر تاریخ باشگاه یوونتوس ترتیب دهیم.
برای انتخاب، استفاده از سرشناسترین نامهای آرژانتینی یووه که در پاراگرافهای بالا از آنها یاد شده مفید خواهد بود.
فراموش نکنید برای انتخاب بهترین آرژانتینی سه دههی اخیر تاریخ باشگاه یوونتوس تنها به یک نام نیاز داریم.
پس لطفاً پس از بررسیها و تحلیلهایتان، صرفاً یک بازیکن را به عنوانِ نهاییترین گزینه اعلام کنید.
انتخاب من
کارلوس توز
انتخاب کارلوس توز به عنوان بهترین بازیکن آرژانتینی یووه در سه دههی اخیر در حالی که تعداد بازیها، گلهایزده، عناوین فردی و تیمی کسب شده و حتی حاشیههای به یادماندنی از او بسیار کمتر از سایر گزینههاست، طبعاً اقناعکننده و جذاب به نظر نمیرسد.
دو فصل حضور، 95 بازی و 50 گلزده به همراه همراهی با یووه در کسب دو اسکودتو، یک کوپا ایتالیا و یک سوپر کوپا ایتالیا نیز هرگز نمیتوانند مقوم و امدادگری برای بهبود این انتخاب متزلزل محسوب شوند.
پس چه دلیلی باعث میشود در محضر ستارگانی مثل دیبالا، هیگواین و حتی دیماریا برای او احترام و اعتباری مضاعفتر لحاظ کرد. آیا اساساً گلزن بودن در انتخاب او و مثلاً بیتوجهی به خوان پابلو سورین یا رومهرو دخیل بوده یا جز همین چند نمونهی محدود، گزینهای جذاب به چشم نمیخورد؟
ستارهای عصیانگر که آپاچی توصیفی درخور برای او بود؛ بازیکنی صریح که طبق آنچه او از آن با عنوان «مشکل فرهنگی با انگلیسیها» نام برده بود در طول دوران حضورش در منیونایتد از آموختن زبان این کشور خودداری کرد؛ نخستین وارث شماره 10 یووه پس از دلپیهرو؛ بازندهی سربلند بیانکونری در دیدار نهایی لیگ قهرمانان اروپای 2015؛ به ثمر رساندن حداقل 20 گل در هر فصل از حضورش در جمع یووهایها؛ خوشحالیهای منحصربه فرد او پس از گلزنی و آدمکی که در شورتش پنهان میکرد و پس از گلزنی به عشق دخترش آن را درآورده و در دهان خود میگذاشت یا عیشِ ماندگارش پس از گلزنی که به «رقص توز» معروف شد . . . شاید حتی این ویژگیها نیز تأثیری برای مجاب شدن در انتخاب به عنوان بهترین بازیکن آرژانتینی سه دههی اخیر باشگاه یوونتوس نداشته باشد.
توز بسیار پیشتر از تمام این توصیفات و فراتر از تمام این حاشیهها شمایلی باصلابت از یک گلزن بالفطره از آمریکای جنوبی بود. مهاجمی سریع، سرسخت، قدرتمند، سختکوش، پویا و همهکاره. یک دریبلزنِ قهار و ماهر با امتیازی خارقالعاده در نواختنِ شوتهای مرگبار. توز یکی از همان بازیکنان مورد علاقه مربیانی بود که میتوانستند از استقامت، سرعت، قدرت و کار تیمی او در زمین برای لحظاتی که مالکیت از دست میرود، بهره بگیرند. کارلیتوس بازیکنی کاملاً تکنیکی و باهوش و خلاق از نظر تاکتیکی بود. همآغوشی و همنوایی توپ با پاهای او فقط و فقط نوید «گل» یا «خطر» میداد و موقعیتیابی و توانمندیاش در بازی به عنوان مهاجم دوم و یا حتی هافبک هجومی نیز او، فوتبالیستی جامعالشراط(!) ساخته بود.
میتوان او و شیوهی بازیاش را دوست داشت و ستود یا در میان بازیکنانی صرفاً خوب در فوتبال آرژانتین طبقهبندی کرد اما توز برای من، نمادی از همان مهاجمانیست که همیشه باور داشتم راستهی کار یوونتوس است؛ یکی از همانها که بودنش این احساس را به طرفدار میداد که یک فورواردِ به تمام معنا در نوک پیکانِ هجومی تیم محبوبت ایستاده است. یک عنصر هجومی قابلاتکا و کاریزماتیک که استواری، مهابت و صلابتش برای غنجرفتن دلهای کفایت میکرد.
- saeed-nedved, Orphée, mory و 5 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
Tu sei la squadra del cuore
sempre in campo undici eroi
vinci l'impossibile e vai
Ti seguiremo anche noi
#443
ارسالی 14 June 2023 - 11:07 AM
حین بازی فینال چند شب پیش به محض اینکه توپ به خط حمله اینتر میرسید پیش خودم میگفتم یه توز داشتن فاتحه سیتی خونده میشد.
توز بازیکن بسیار خاصی برای یووه بود که تو دوران خاصی هم به یووه اومد. به نوعی میتونم بگم اولین مهاجم باکلاس یوونتوس معاصر بود. تا قبل از توز مهاجمامون سری آیی بودن و وقتی توز اومد بلاخره یه مهاجم اروپایی داشتیم.
دیبالا بازیکنی بود که تو بدترین بازی های تیم با شعبده بازی نتیجه رو یجوری برامون در می اورد. چیزی در مایه های باجو. شب به یاد موندنی ای جلوی بارسا برامون رقم زد اما فصل بعد هم با خامی و بی تجربگی جلوی رئال خلع سلاحمون کرد و تو خونه خودمون سلاخی شدیم. از نظر من با اومدن رونالدو دیبالا هم محو شد و وقتی فیورنتیناییون هم اضافه شدن دیبالا دیگه امیدی برای پس گرفتن جایگاه پیشا رونالدوش تو تیم نداشت.
دیبالا رو بازیکنی میدونم که نتونست به اوج عملکردش تو یووه برسه و پتانسیل هایی داشت که هیچوقت تماما بالفعل نشدن.
- saeed-nedved, حامد, Orphée و 6 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
#444
ارسالی 14 June 2023 - 11:43 AM
ولی به دور از شوخی، توز به عنوان یک بازیکن کلاس جهانی وارد یووه شد و گل های خاص هم کم نزد، تاثیر زیادی هم روی تیم گذاشت و به جورایی کاپیتان معنوی تیم بود. شخصا افتخار میکنم که توز رو حتی برای مدت کوتاهی در اختیار داشتیم.
از طرفی دیبالا به عنوان یک استعداد بزرگ وارد یووه شد ولی به بد مربی خورد، وگرنه نبوغ خودش رو در همون یک سال ساری به خوبی نشون داد که چه توانایی داره. هر چند مصدومیت ها هم دخیل بودند در اینکه به اون چیزی که باید تبدیل بشه، نشد !
از دید آمار و تأثیرگذاری دیبالا هر ساله های رغم همون مصدومیت ها، همواره یکی از بهترین های یووه بوده و چندین سال برای ما بازی کرد.
در نهایت با یک اختلاف میلیمتری و قلبی شکسته، دیبالا رو انتخاب میکنم.
- saeed-nedved, حامد, Orphée و 7 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
bahman_alex
B a H M a N
GioVanni Agnelli
●•٠·˙Ȥɛɗɲέƙ Ɠгƴɡɛгɑ˙·٠•●
ϾĦɌƗSŦƗɅƝ ƤѺƲLSΣƝ
𝔃𝓭𝓮𝓷ě𝓴 𝓰𝓻𝔂𝓰𝓮𝓻𝓪
#445
ارسالی 14 June 2023 - 01:18 PM
واقعا ی تیمی که می خواد سبک ضد حمله بازی کنه به همچین بازیکنی نیاز داره .
سریع ، چارچوب شناس ، خوش تکنیک و جنگجو ...
- saeed-nedved, حامد, GioVanni Agnelli و 7 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
ای به رویا سرسپرده با توام ای همه خوبی
راهی کدوم دیاری...
#446
ارسالی 14 June 2023 - 06:58 PM
اول از همه بگم از 98 طرفدار ایتالیام و چون برادرم آرژانتینی بود به دلایل بچگانه از همون دوران نسبت به آرژانتین و آرژانتینی تنفر داشتم البته تونستم حل کنم این موضوع رو تو خودم به تازگی که دلیلی برای تنفر از هیچ تیمی و هیچ شخصی نیست
دی ماریا : ی بازیکن کلاس جهانی اومد به ترکیب یووه . درسته اون چیزی که انتظارش رو داشتیم نشد ولی به نظرم با وجود آلگری نمایش قابل قبولی داشت . یکی که فوتبال زیاد نمیبینه بعد جام جهانی ازم پرسید بازیکن یوونتوس کی بود تو این جام . واقعا چه اسمی بزرگتر از دی ماریا که بشه با افتخار ازش نام برد
دیبالا : با رقم نسبتا بالایی خریدیمش اون سال . اوایل الگری حتی بازیش نمیداد . بازیکنی نشد که میخواستیم هر چند فصل ساری عالی بود و بهترین بازیکن لیگ شد در حضور رونالدو . به نظرم نمادی شد برای یوونتوس. نباید میفروختنش. یوونتوس با دیبالا شناخته میشد
هیگواین: نمیتونم بگم دوستش داشتم ولی عملکرد خوبی داشت و به نظرم اصلا نمیشه نمره کمی بهش داد
توز : بازیکن بزرگیه . دقیقا نیاز خط حمله یووه بود . همون بازیکنی که لازمش داشتیم . فصل اولش مکمل خوبی نداشت ولی با ورود موراتا زوج خوبی تشکیل دادن . فوق العاده براش کمه
آلمیرون : از اون دست بازیکنا بود که تو اوج عملکرد ضعیف یووه تو اون سالها بازیکنی بود که تو پی اس برام بازی میکرد کلا اون سالها همه بازیکنا برام محبوب بودن
پریرا : این بازیکن هم بد موقع خورد به پست آلگری. دقیقا جایی که نیاز داشت پیشرفت کنه اگه اشتباه نکنم یا نیمکت نشین بود یا تو پست غیر تخصصی به کار گرفته میشد و عملا نابود شد
---------------
خط اول رو گفتم تا به اینجا برسم . انتخابم با اختلاف بازیکنی که علیرغم آرژانتینی بودنش هیچوقت ازش بدم نمیومد هیچ ، از دیدنش لذت میبردم . توز دوست داشتنی
با تشکر از حامد عزیز بابت طرح این موضوع
- saeed-nedved, حامد, GioVanni Agnelli و 6 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
#447
ارسالی 14 June 2023 - 11:28 PM
قطعا کارلوس توز برای من برترین جایگاه رو داره.
توز برای من تو دوران پسا دل پیرو بهترین مهاجم یووه بوده.
با قیمت خیلی پایینی اومد و دو سال دلبری کرد و شاید اگه قهرمان 2015 می شدیم، بهترین بازیکن سال اروپا می شد.
البته توپ طلا بعیده چون مسی و رونالدو حتی اگه کل فصل مصدوم هم می بودن، بازم جایزه رو به یکیشون می دادن.
ای کاش می شد توز رو یه فصل دیگه هم نگهش می داشتیم.
درسته گفت می ره بوکا که تا وقتی جوان هست به تیم مورد علاقش خدمت کنه، ولی یکی دو سال بعد با پیشنهاد نجومی رفت به چین و این شاید یعنی می شد با دادن پول بیشتر نگهش داشت.
استاد ماروتا خدیرا رو با افزایش حقوق تمدید کرد، شاید می شد یه حالی هم به توز داد تا می موند.
بعد از توز هم انتخاب من هیگواین ئه.
- saeed-nedved, حامد, GioVanni Agnelli و 5 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
#448
ارسالی 15 June 2023 - 12:59 AM
توز با اختلاف بعد دل پیرو بهترین ده یووه بود یادمه روز اول که جذب شده بود ازش سوال کرده بودن شماره ده تو یووه خیلی سنگینه جواب داده بود من عادت دارم تو بوکا هم شماره مارادونا رو پوشیدم.واقعا هم بر اومد از پس پوشیدن این شماره
- saeed-nedved, حامد, GioVanni Agnelli و 7 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
#449
ارسالی 15 June 2023 - 01:57 AM
به نظرم بعد از اومدن توی ۱۰ سال اخیر، با احترام به مانژوکیچ، توز بهترین مهاجممون بوده.
به نظرم دیبالا و هیگواین هم خوب بودن اما توز در سطح دیگری بود.
- حامد, Orphée, mory و 5 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
#450
ارسالی 15 June 2023 - 01:05 PM
عمده دلیل اون برمیگرده به نیمه نهایی جام جهانی 1990 ایتالیا .
جایی که همه فامیل جلوی تلویزیون قدیمی مادربزرگم جمع شده بودیم و من تنها ایتالیایی جمع در محاصره طرفداران مارادونا نشسته بودم و منتظر معجزه روبرتو باجوی افسانه ای بودم .
معجزه ای در کار نبود . گل تساوی کلودیو کانی گیا با پشت سر به والتر زنگا و شکست در ضربات پنالتی با درخشش عجیب و غریب سرجیو گویی گوچه آ و رقم خوردن یکی از تلخ ترین خاطرات فوتبالی و شروع تنفر من از آرژانتین .
اسم کامورانزی اومد . هروقت اسمش میاد من ناخوداگاه قلبم میگیره . که چه بازیکنی در تیم داشتیم و قدرش رو ندونستیم . و چقدر غریبانه رفت از تیم. اگر ملیت ارژانتین رو انتخاب میکرد قطعا من هم اینجا راحت تر انتخاب میکردم
بازیکنی که معروف بود اگر خدا هم توپ رو از اون بالا بندازه کامو اون رو استپ میکنه . ( بیصبرانه امیدوارم حامد یکی از اون پستهای قشنگ و معروفش رو در مورد کامو بزنه )
اما در مورد انتخابم که قطعا توز هست .
اصولا خیلی به امار و ارقام توجه نمی کنم من . برام مهم نیست کی چند تا کل زده و کجا زده . با توز حال من بهتر بود . حس بهتر و مطمئن تری داشتم . ( مثلا هیچوقت به دیبالا بطور صد در صد اون حس اطمینان رو نداشتم )
مضاف بر اینکه کلا از بازیکنای یاغی و اپاچی خوشم میاد
و فاکتور دیگه که برام مهمه داشتن عقل و شعور بازی . خیلی کم دیدم که مثلا در افساید گیر کنه . یا در انتخاب پاس یا شوت و دریبل یا هرچی اشتباه کنه .
کلا با توز حس و حال قشنگتری بود
- حامد, GioVanni Agnelli, mory و 6 فرد دیگر از این پست تشکر کرده اند
<p>36 سال سياه و سفيدغم قفس به كنار . آنچه عقاب را پير ميكند پرواز زاغهاي بي سر و پاست
0 کاربر در حال خواندن این موضوع است
0 کاربر، 0 مهمان و 0 عضو مخفی