نتیجه منصفانه این بازی 5-2 به سود لاتزیو باید میشد... حالا اینکه نشده رو باید در شزنی و ایموبیله جستجو کرد!
دوستان از جمیع جهات بازی رو بررسی کردن و لذت بردم از خوندن مطالب این تاپیک.
برای دوستداران بازی تاکتیکی، یکی از زیباترین بازیهای فصل بود. هر دو مربی مشغول شطرنج بازی کردن بودن نه فوتبال. در نهایت هم آلگری با چاشنی شانس و ذکاوت پیروز بازی شد.
- امروز میخوام بعد مدتها بین 2 نیمه هم پست بدم ببینم چجوریاست...
شما کلا پست بده... هر موقع و هر جا باشه ما با اشتیاق میخونیم مطالب خواندنیتون رو
کانسلو هم بهترین موقع برگشت که هم خودش روحیه گرفت هم میتونه به تیم کمک کنه .
خوبیِ داشتنِ دیشیلیو همینه که میشه از کانسلو به عنوان سلاح کشنده وقتی تیم حریف خسته است، استفاده کرد. شاید اگه کانسلو از اول بازی میکرد انقدر موثر نبود. ولی وقتی تیم حریف بعد از پرس سنگین، نفس میبره، حضور کانسلو میشه برگ برنده. دیشیلیو یکی از وظایف مهمش که استراحت دادن به کانسلو هست رو هم داره به خوبی انجام میده.
سناریوی این بازی منو یاد بازی برگشت با تاتنهام انداخت. حتی تعویض الگری که بازی رو برگردوند هم خیلی شبیه دو تعویض اون بازی بود. در باهوش بودن الگری شکی نیست ولی چیزی که برای من جالبه اینه در این دو سال یادم نمیاد هیچوقت به اندازه ی این دو بازی تحت فشار بوده باشیم و جالب تر اینه که هر دو رو با نتایج مشابه و اتفاقات مشابه بردیم. فارغ از اینکه این قضیه شخصیت یوونتوس و حالا تا قسمت زیادی هوش الگری رو می رسونه، چیزی که جای بحث داره اینه که تاتنهام و لاتزیو چرا باید با چنین سطح بازی ای نهایتاً ببازند؟! جای بحث داره واقعاً این قضیه ...
در مورد چند تا بازیکن هم بدم نمیاد یه نظری بدم. بونوچی به نظرم روی همون صحنه ای که مصدوم شد فاجعه بود. کندی وحشتناکی رو نشون داد که در نهایت سر همون هم زد خودش رو مصدوم کرد. با توجه به اینکه به نظر می رسه بازیش رو به افول هست و از طرفی هم روگانی بالاخره داره بعد از چند سال یه چیزایی نشون میده، من شخصاً تازه دارم متقاعد میشم که روگانی می تونه آروم آروم بازیکن اصلی تیم باشه. تا الان واقعاً روگانی من رو متقاعد نکرده بود ولی الان به نظر میاد صلابت دیگه ای پیدا کرده بازیش. دیبالا بازی قبل فوق العاده بود و امشب هم بد نبود. به نظرم خیلی خوب و وظیفه شناس داره بازی می کنه و یه جورایی خودش رو فدای تیم کرده که این قابل تقدیر هست. و در آخر جا داره از ده شیلیو بگم که نسبت به فصل قبل بیش از هر بازیکن دیگه ای پیشرفتش قابل ملاحظه اس. درسته فول بک تک بعدی محسوب میشه و عملا فقط دفاع بلده، ولی این فصل همون کار رو داره به درستی انجام میده. به نظرم می تونه از اون دسته بازیکن های بی ادعای همیشگی یوونتوس باشه که مدت طولانی توی تیم بمونه و هر از چندی ازش استفاده بشه بعنوان ذخیره ی قابل اتکا.
برای این مطلب، صرفا دکمه تشکر را کافی ندونستم. استفاده کردیم بزرگوار
بچهات خودش پاسِ گل همون صحنه رو داد به حریف...
ولی انصافا روگانی داره مزد صبر و تلاشش رو میگیره. اینکه بارزا و بونوچی مصدوم بشن و بنعطیه بره رو از خوش شانسیش نمیدونم... پاداش صبوری و پشتکارشه.
احتمالا طلاییترین فرصت تمام دوران بازیگریش نصیبش شده که امیدوارم قدر بدونه و بدرخشه.