اول از همه بگم از 98 طرفدار ایتالیام و چون برادرم آرژانتینی بود به دلایل بچگانه از همون دوران نسبت به آرژانتین و آرژانتینی تنفر داشتم
البته تونستم حل کنم این موضوع رو تو خودم به تازگی که دلیلی برای تنفر از هیچ تیمی و هیچ شخصی نیست
دی ماریا : ی بازیکن کلاس جهانی اومد به ترکیب یووه . درسته اون چیزی که انتظارش رو داشتیم نشد ولی به نظرم با وجود آلگری نمایش قابل قبولی داشت . یکی که فوتبال زیاد نمیبینه بعد جام جهانی ازم پرسید بازیکن یوونتوس کی بود تو این جام . واقعا چه اسمی بزرگتر از دی ماریا که بشه با افتخار ازش نام برد
دیبالا : با رقم نسبتا بالایی خریدیمش اون سال . اوایل الگری حتی بازیش نمیداد . بازیکنی نشد که میخواستیم هر چند فصل ساری عالی بود و بهترین بازیکن لیگ شد در حضور رونالدو . به نظرم نمادی شد برای یوونتوس. نباید میفروختنش. یوونتوس با دیبالا شناخته میشد
هیگواین: نمیتونم بگم دوستش داشتم ولی عملکرد خوبی داشت و به نظرم اصلا نمیشه نمره کمی بهش داد
توز : بازیکن بزرگیه . دقیقا نیاز خط حمله یووه بود . همون بازیکنی که لازمش داشتیم . فصل اولش مکمل خوبی نداشت ولی با ورود موراتا زوج خوبی تشکیل دادن . فوق العاده براش کمه
آلمیرون : از اون دست بازیکنا بود که تو اوج عملکرد ضعیف یووه تو اون سالها بازیکنی بود که تو پی اس برام بازی میکرد
کلا اون سالها همه بازیکنا برام محبوب بودن
پریرا : این بازیکن هم بد موقع خورد به پست آلگری. دقیقا جایی که نیاز داشت پیشرفت کنه اگه اشتباه نکنم یا نیمکت نشین بود یا تو پست غیر تخصصی به کار گرفته میشد و عملا نابود شد
---------------
خط اول رو گفتم تا به اینجا برسم . انتخابم با اختلاف بازیکنی که علیرغم آرژانتینی بودنش هیچوقت ازش بدم نمیومد هیچ ، از دیدنش لذت میبردم . توز دوست داشتنی
با تشکر از حامد عزیز بابت طرح این موضوع