19 پاسخ برای این موضوع

[GioVanni Agnelli]

دوستان،
خواهش میکنم بیایم همگی با م یک بحث ریشه ای داشته باشیم؛
6 گزینه هست در نظرسنجی که می تونست کمتر باشه و کلی تر و میتونست بیشتر باشه و جزئی تر؛

مثلا عدم ثبات میتونه هم در مدیریت باشه هم در کادر فنی؛
یا ادامه روند نزولی خودش هم میتونه به تنهایی یک گزینه باشه که در بر گیرنده چند گزینه دیگر هست !

حالا منم تحلیل خودم رو به زودی ارائه میدم؛
از شما هم توقع دارم دلیل خودتون رو موشکافانه و دقیق بیان کنید؛

[laudrup]

به نظر من علت افت یوونتوس به کل مجموعه مربوط میشه!
از الکان بگیر که خساست به خرج میده و پول در اختیار باشگاه قرار نمیده تا اون یارو ماروتا که نمیفهمه این تیم به یه مربی بزرگ و اسم و رسم دار که تجربه ی قهرمانی داره نیاز داره نه امثال دلنری که هنوز داره با خاطرات کیه ووش حال می کنه و این پیرمرده که تا دو سال پیش ارزو می کرد که تیمش جلوی یووه کمتر از 3 تا نخوره و حالا شده مربی یووه و ازین لاین آپ های عجیب و غریب میچینه!

[GioVanni Agnelli]

من ترجیح میدم گزینه به گزینه برم جلو و بعدش رای بدم.

کادر فنی : به مربی هایی که طی این 4 سال اخیر به یوونتوس اومدند که نگاه می کنیم، می بینیم هیچ کدومشون "مدیریت بحران" نداشتند. رانیری با اینکه موفق بود تا حدودی، ولی حتی مدیریت رختکن رو هم نداشت ! اون اتفاقات رو که حتما یادتونه ؟ بوفون بین دو نیمه میاد بین تماشاگرا میشینه، کامورانزی، تره زگه، الکس و هر کسی به یک شکلی اعتراض خودش رو نشون میده؛
فرارا با انگیزه وارد شد ولی در اولین بحرانی که دچارش شد غرق شد ! و هر چقدر دست و پا زد نتونست نه خودش رو نجات بده و نه تیمش رو. زاکرونی به نظر من برای تفریح اومده بود ! کاری هم نمی تونست بکنه، تیمی رو گرفته بود که 60% مصدوم بود، بی انگیزه بود، امیدی نداشت، "طرد" شده بود و فقط میخواست فصل تموم بشه !
دلنری با دیسیپلین خاص خودش اومد، به نظر من خوب بود و خوب شروع کرد (نه از نظر نتیجه)، کل مجموعه با انرژی کارش رو شروع کرد؛ ولی دلنری همون جوری که در سمپدوریا هم نشون داده بود، مدیریت بحران نداشت؛ دلنری تنوع تاکتیکی هم نداره و در حالی که امروز تیم تقریبا کاملی رو هم در اختیار داره، حتی از ایجاد موقعیت گل هم عاجزه !


بازیکنان : تره زگه گفت یوونتوس بازیکن های خوبی رو گرفته؛ ولی هنوز درک نکردند که در چه تیمی دارند بازی می کنند و بهتره به سری به تالار افتخارات یووه بزنند !
آکوئیلانی - کوالیارلا - په په - موتا - ترائوره - استوراری - بونوچی - مارتینز - کراسیچ.
کاری به عملکرد این بازیکن ها ندارم، ولی واقعا مطمئن نیستم که یوونتوس رو درک کرده باشند ! از این جمع؛ کوالیارلا، بونوچی و کراسیچ عملکرد به نسبه خوبی داشتند؛ ولی کوالیارلا مصدوم شد و کراسیچ در تنگنای تاکتیکی تیم گیر افتاد ! بونوچی هم هنوز مدفع جوونی هست ولی با این وجود خوب کار کرده. ولی وقتی که کیه لینی به عنوان دفاع وسط اصلی یووه و تیم ملی ایتالیا اشتباهات بچگانه ای ازش سر میزنه، نمیشه توقع داشت از بونوچی سرنزنه ؟!

بازیکن های خوبی هستند بعضی هاشون، ولی در بهترین حالت برای نیمکت خوب هستند؛
وقتی که آکوئیلانی میاد میگه من از ترس مصدومیت خیلی درگیر نمیشم، شاید اگه در باشگاه کوچیکی بود میشد بهش خرده نگرفت، ولی وقتی که داره به صورت ثابت برای یووه بازی می کنه، این حرف از توهین چیزی کمتر نیست ! بخصوص وقتی که قبلا رو می بینیم که یووه در هافبک وسط خودش بازیکن هایی مثل داویدز، ویرا، امرسون، تاکیناردی و ... رو داشته که "جنگنده" بودند ! حتی امرسون که به شخصه فوتبالش رو خیلی قبول نداشتم و ندارم، دوندگی داشت توی تیم، چون می دونست داره توی چه تیمی بازی می کنه !

ولی شاید مسئله فقط درک نکردن یووه نباشه، مسئله می تونه "سطح" این بازیکنان هم باشه؛
یوونتوس مارکیونی رو بیرون کرد، په په رو گرفت، که یه خصوصیات و ویژگی هاییش برتر از مارکیونی هست و بعضی بدتر؛
په په دقیقا از همون بازیکن هایی هست که برای نیمکت یووه هستند نه چیزی بیشتر !

استوراری هم عملکردش از منینگر 2 فصل پیش خیلی بهتر نبود؛ هر چند راضی کننده بود در کل.
بقیه بازیکن ها هم وضعیتشون مشخص هست.


مدیریت : مدیریت قبلی با کوبولی - بلان و سکو برنامه 5 ساله ای رو طرح ریزی کردند که در نیمه راه از هم پاشید ! یعنی در سال سوم به کلی نابود شد اون کادر مدیریتی؛
کادر مدیریت جدید شروع به کار کرد، با یک سری اهداف جدید و برنامه ریزی جدید؛
من هنوز نمیتونم درباره شون قضاوت کنم؛ چون در شرایط بحرانی تیم رو گرفتند و البته نتونستند نجاتش بدند !
ترجیح میدم صبر کنم؛ ولی این مدیریت جدید، یه چیزی رو باید به خوبی بدونه، باید توقعش از خودش بالاتر بره !


عدم ثبات : یوونتوس بخصوص این فصل اصلا با واژه ای به نام "ثبات" بیگانه بوده ! یک بار نشد 3 برد پیاپی داشته باشیم ! (البته 3 باخت پیاپی داشتیم )؛
عدم ثبات در هر چیزی میتونه اون مجموعه رو نابود کنه ! این یک اصل ثابت شده ست که در یووه رعایت نمیشه !


آمدن افراد کوچک به مجموعه ای بزرگ مثل یوونتوس : بخشی از این موضوع رو در بحث بازیکنان داشتم؛ بازیکن هایی که به تیم اضافه شدند "بزرگ" نیستند.
اما دلنری چقدر بزرگه ؟
ما در 4 سال اخیر، حتی یک مربی بزرگ هم نداشتیم !
در مدیریت هم وضعیت خیلی بهتری نداریم.
یک مجموعه بزرگ رو باید افراد بزرگ بچرخونند، افراد کوچیک نمی تونند.


ادامه روند نزولی در فصول اخیر : یوونتوس اگه دقت کنیم یک روند نزولی رو شروع کرد حتی از همون فصل دوم رانیری؛
رانیری به عنوان یک مربی کارکشته و با تجربه رفت و جاش رو داد به چیرو فرارای جوان.
فرارا در وسط کار فاجعه آمیر بود و جاش رو داد به یک مربی بیکار و در واقع از کار افتاده ای مثل زاکرونی؛ و زاکرونی هم جاش رو داد به مربی مثل دلنری با شرایطی ویژه و متفاوت.
یوونتوس طی فصل های اخیر ضعف های مختلفی رو داشته که رفع نکرده، تا جایی که به مشکلات بزرگی برای تیم تبدیل شدند؛
مولینارو - گریگرا جای خودشون رو به موتا - ترائوره دادند ! و کار به جایی رسید که یک بازیکن 18 - 19 ساله ای مثل سورنسن که یک مدافع وسط هست دفاع راست یووه رو توی دستش گرفت ! کاری به عملکرد سورنسن ندارم؛ ولی یک مدافع راست، باید یک "مدافع راست" باشه !
یووه روند نزولی خودش رو داره ادامه میده، و فقط بازیکن هاش عوض میشند !
درون دروازه قوی بودیم، تقویت شد، در دفاع ضعیف بودیم، تقویت نشد و البته بقیه پست ها هر کدوم به شکلی دچار دگرگونی شدند بدون اینکه تقویت آنچنانی شده باشند.

[Nader Shirazi]

به اعتقاد من فوتبال ایتالیا در دهه اخیر و شاید کمی دورتر دستخوش بازیهای پنهان پشت پرده بوده - داستان کالچوپولی سندی بر این ماجراست . حکومت چندین ساله یووه بر اسکودتو باعث شد که انگشت اتهام بطرف این تیم و در راس آن موجی بره - تنها راه رهایی از حکومت یووه بر فوتبال ایتالیا متهم کردن این تیم بر وقایع کالچوپولی بود - سقوط به سری ب بهترین راه برای نابود کردن پر افتخار ترین تیم ایتالیا بود - بازگشت به سری آ و نایب قهرمانی در اولین فصل باعث شد که ترس به سراغ سران پشت پرده بیاد - تشکیل مجدد دادگاه ها و باز کردن پرونده تا حدودی تیم رو به حاشیه برد و الان عواقب کار را میبینیم - آنها تیم را نابود کردند و سالها طول خواهد کشید تا یووه کمر راست کنه - یادمه با یک اینالیایی صحبت میکردم و نظرشو در مورد تیم یووه خواستم - گفت : این تیم هیچوقت نمی بازه - من اصلا یادم نمیاد با شکست زمین رو ترک کنه - یاد صحبتهای رحمان رضایی افتادمزمانی که تو مسینا بازی میکرد - میگفت : تمام تیمها باید برای دوم شدن مبارزه کنند چون یووه به هیچ تیمی اجازه نمیده قهرمان بشه - این مهمترین عامل در افت یووه بود ولی در حال حاضر افت تیم مربوط به خیلی عوامل میشه که دوستان در بالا ذکر کردند ولی به نظر من مدیریت جوان - عملکرد بد در نقل و انتقالات که اون هم ناشی از عدم بودجه کافی بدلیل احداث ورزشگاه میشه - را میتوان دیگر دلایل افت تیم حساب کرد ولی امیدوار باشیم که یووه با این همه قدمت و افتخار با قدرت بر میگرده و بر قله اروپا خواهد ایستاد - صبر لازم هست

[omid.juve]

lمن خودم به ورود آدمای کوچیک به مجموعه رای دادم، اما همونطور که بهمن برای هرکدوم از گزینه ها توضیحی داد، میشه دید که فقط یه مورد باعث این ناکامی ها نیست و مجموعه دچار مشکله شاید بحث مالی و تاسیس باشگاه رو بشه گیر نسبتا بزرگی برای نقل و انتقالات دونست، اما نمیشه از عدم اقتدار کسی مثل ماروتا هم چشم پوشید! کادر مدیریتی یووه مثل مربیش، برنامه خاصی پیش روشون نیست! به راحتی از اهدافی که خودشون مطرح کردن پایین میان و به کمتر از اون رضایت میدن! این وسط هم مسايلی مثل کم شدن سهمیه لیگ قهرمانان و اینجور تصمیمات به سقوط بیشتر تیم کمک میکنه. منکر این نکته هم نمیشه شد که بازیکنای یووه، یه سر و گردن پایین تر از تیمای رقیبن همین بازی اخیر رو که ببینید میشه تفاوت رو حس کرد! چشم دوختن به بازیکنای مسن! عدم حفظ و خرید بازیکنای جوون و آینده دار؛ کادر فنی کوچیک! همه و همه تیری هستن به تن لاجون یووه کبیر که الان فقط یه تیم معمولی نشون میده، که اگه به خاطر اسمش نبود، شاید همون بازیای بالای جدولش هم چندان به چشم نمیومد. این روند هم اصلاح نمیشه، مگر با تغییر نگرش کادر مدیریت؛ ورود مربی با سابقه و خوش سابقه و باهوش و خرید بازیکنانی در حد نام و جایگاه یووه این ورزشگاه هم امثال تمومه، ببینیم از سال بعد چی میشه

[Drughi]

اول از همه از بهمن تشکر میکنم به خاطر گز ینه هاچون سعی نکرده با آوردن گذینه هایی مثل فدراسیون و داوری و ... خودمون رو گول بزنیم ! من ایراد کلیم به یووه ساختار باشگاه بعد از کالچوپولی هست که یعنی قطعاً من مقصر اصلی رو مدیریت باشگاه بعد از این اتفاق میدونم ! اول از همه باعث شدن تا با رفتارشون دشام استعفا بده و دلیلش الان به بزرگترین مشکل باشگاه تبدیل شده اون هم این بود که مدیران محافظه کار بودن ! دشام قصد داشت بازیکن بزرگ به تیم اضافه کنه و مدیرا از نظر من این رو ریسک میدونستن و سعی کردم با بودجه ای که میشد 3-4 تا بازیکن خوب گرفت خواستن که چند تغییر بدون ریسک و معمولی بدن ! ازنظر من فکرشون این بود که نمیخواستن خطر کنن ! نمیخواستن با این کار توقعات رو بالا ببرن و دوباره همه چیز زوم بشه رو یووه ! همین کار هی ادامه پیدا کرد و ادامه پیدا کرد و این شد که 5 سال هست که حتی 1 ستاره هم پاش به تورین باز نشد ! همین اعمال باعث شد که یووه بعد از اون رخداد از لحاظ بین‌المللی فراموش بشه تا حدود زیادی . مدیران با تغییر مربی (رانیری) و (فرارا) خواستن یه سرپوشی روی اشتباهات خودشون بزارن . یووه تو این زمان به یه شک نیاز داشت به یه مرد بزرگ ! حالا میخواست مدیر باشه مربی باشه یا حتی بازیکن ! ببینید از بعد از کالچو پولی چه کسانی وارد باشگاه شدن و چه کسانی خارج شدن !!! ورودی ها : کوبولی ! بلان : سکو با ارتقاء سمت ! و رانیری ! اما در قبالش افرادی مثل بتگا و موجی و جیرائدو و کاپلو باشگاه رو ترک کردن !!! قهرمان هایی مثل تورام و زامبروتا و ... باشگاه رو ترک کردن اما هیچ‌ شخص بزرگی به باشگاه اضافه نشد . یووه مانند یه درختی شده بود که موریانه به تدریج در حال خوردن تنه اش از پایه بود ! حتماً نیاز نبود یووه در سری بی بمونه تا نابود بشه ! همین اشتباهات متعدد به ظاهر کوچک باعث تبدیل همچبن مشکل بزرگی شد . یووه هیچ فکری پشتت نبود واقعاً یعنی یکی مثل سناتور نداشت که براش تصمیم بگیره ! وقتی کوبولی باشگاه رو ترک کرد با اینکه شخص خاصی نبود ولی خوب یووه باز هم ساده‌تر شد ! بلان ؟!! رئیس و تصمیم گیرنده یووه بشه انوقت یکی مثل بتگا برگرده و نقش هویج رو هم بهش ندن ! خب مشخصاً افراد و فکر های کوچک و بی تجربه‌ای مثل کوبولی و بلان و الکان یووه رو دچار همچین مشکلی کرد که باعث شد یووه دیگه اون طمع و سیری ناپذیریش رو از دست بده !

[GioVanni Agnelli]

همین امشب داشتم با یکی از بچه ها حرف میزدم، گفتم فقط در صورتی با اخراج دلنری موافق هستم که یک مربی بزرگ بیاد؛
بعد نشستم فکر کردم، دیدم ما پول نداشتیم توی ژانویه که بازیکن بخریم ! ماتری رو که بازیکن قرضی خودمون رو دادیم به کالیاری تا تونستیم جذبش کنیم؛
بارتزالی با 300 هزار یورو اومد !! و تونی هم با مبلغ ناچیزی یوونتوسی شد. پس چطور میشه توقع داشت یک مربی بزرگ اورد به تیم که دیگه زیر 5 میلیون حقوق نداره ؟!

افتتاح ورزشگاه کمک خیلی بزرگی به تیم می کنه و من مطمئن هستم که یووه روزهای خوبش فرا می رسه؛ همین طور رایزنی های مختلف آنیلی برای بودجه سال بعد.
اما نباید فقط به این دل خوش کرد که مثلا 2 سال دیگه ما اینجوری میشیم؛ و الان رو مهم ندونیم؛
یوونتوس نمی تونه قهرمان بشه ؟ اشکالی نداره به نظر من؛ ولی نه اینکه حتی برای سهمیه یورو لیگ هم به زحمت بیوفته ! این درست نیست و حتما یک جای کار می لنگه؛
یوونتوس داره شخصیتش خورد میشه و این رو هیچ هواداری نمی تونه هضم کنه؛
این چیزی هست که منو عذاب میده؛ این شکست های تحقیر آمیز در مقابل تیم هایی که آرزوی برد یووه رو داشتند یک زمانی !

مسئله افت یووه فقط به این فصل و دلنری مربوط نمیشه؛ به فصل پیش هم برمیگرده و بلکه از همون شروع کالچوپولی شروع شد.
خیلی ها می گفتند که باید یک مدیر قدرتمند رو میوردند؛ ولی یادمون نره که کسی حاضر نبود این ریسک رو بپذیزه ! و کوبولی در مصاحبه ای که داشت گفت من ریسک کردم !
کسی حاضر نبود بیاد این ریسک رو بپذیره چون یووه تبعید شد به سری ب و نابود شد ! و شدیدا معتقدم اگه یووه به این سرعت برگشت به سری آ واقعا یک مورد استثنا بود که رخ داد؛ نه تنها صعودش بلکه حوادثی که درونش رخ داد واقعا استثنایی بودند، مثل موندن بازیکن هایی مثل الکس - بوفون - تره زگه و کامورانزی که هر کدومشون می تونستند در بزرگ ترین باشگاه های دنیا با خقوق بالا بازی کنند و افتخار کسب کنند.


قبلا هم گفته بودم، من به شخصه پذیرفتم که یووه افت کرده و زمان زیادی میخواد تا دوباره به سطح اول برگرده؛ ولی اون سرعتی که در ابتدا پیدا کرد این نظریه رو برای همه از جمله من به وجود اورد که یووه خیلی زود میشه همون یوونتوس سایق؛ ولی واقعا منطقی نیست !

من حس میکنم یوونتوس تنها شده ! باید یک نفر بیاد و یووه رو از این تنهایی نجات بده؛ حالا این یک نفر میتونه یک مدیر بزرگ باشه یا میتونه یک مربی بزرگ باشه.

[Alone]

به نطر من همونطور که احسان گفت علت افت یوونتوس به کل مجموعه مربوط میشه !
نقل انتقالات کاملا افتضاح - مربی نالایق و ...
من هیچ تعصبی تو سیستم مدیریتی یوونتوس نمیبینم !
در کل به قول بهمن یه نفر باید بیاد و یه تحول بده ! یه فرد بزرگ به همراه بازیکنانی بزرگ !

[delpiero1993]

همین امشب داشتم با یکی از بچه ها حرف میزدم، گفتم فقط در صورتی با اخراج دلنری موافق هستم که یک مربی بزرگ بیاد؛
بعد نشستم فکر کردم، دیدم ما پول نداشتیم توی ژانویه که بازیکن بخریم ! ماتری رو که بازیکن قرضی خودمون رو دادیم به کالیاری تا تونستیم جذبش کنیم؛
بارتزالی با 300 هزار یورو اومد !! و تونی هم با مبلغ ناچیزی یوونتوسی شد. پس چطور میشه توقع داشت یک مربی بزرگ اورد به تیم که دیگه زیر 5 میلیون حقوق نداره ؟!

افتتاح ورزشگاه کمک خیلی بزرگی به تیم می کنه و من مطمئن هستم که یووه روزهای خوبش فرا می رسه؛ همین طور رایزنی های مختلف آنیلی برای بودجه سال بعد.
اما نباید فقط به این دل خوش کرد که مثلا 2 سال دیگه ما اینجوری میشیم؛ و الان رو مهم ندونیم؛
یوونتوس نمی تونه قهرمان بشه ؟ اشکالی نداره به نظر من؛ ولی نه اینکه حتی برای سهمیه یورو لیگ هم به زحمت بیوفته ! این درست نیست و حتما یک جای کار می لنگه؛
یوونتوس داره شخصیتش خورد میشه و این رو هیچ هواداری نمی تونه هضم کنه؛
این چیزی هست که منو عذاب میده؛ این شکست های تحقیر آمیز در مقابل تیم هایی که آرزوی برد یووه رو داشتند یک زمانی !

مسئله افت یووه فقط به این فصل و دلنری مربوط نمیشه؛ به فصل پیش هم برمیگرده و بلکه از همون شروع کالچوپولی شروع شد.
خیلی ها می گفتند که باید یک مدیر قدرتمند رو میوردند؛ ولی یادمون نره که کسی حاضر نبود این ریسک رو بپذیزه ! و کوبولی در مصاحبه ای که داشت گفت من ریسک کردم !
کسی حاضر نبود بیاد این ریسک رو بپذیره چون یووه تبعید شد به سری ب و نابود شد ! و شدیدا معتقدم اگه یووه به این سرعت برگشت به سری آ واقعا یک مورد استثنا بود که رخ داد؛ نه تنها صعودش بلکه حوادثی که درونش رخ داد واقعا استثنایی بودند، مثل موندن بازیکن هایی مثل الکس - بوفون - تره زگه و کامورانزی که هر کدومشون می تونستند در بزرگ ترین باشگاه های دنیا با خقوق بالا بازی کنند و افتخار کسب کنند.


قبلا هم گفته بودم، من به شخصه پذیرفتم که یووه افت کرده و زمان زیادی میخواد تا دوباره به سطح اول برگرده؛ ولی اون سرعتی که در ابتدا پیدا کرد این نظریه رو برای همه از جمله من به وجود اورد که یووه خیلی زود میشه همون یوونتوس سایق؛ ولی واقعا منطقی نیست !

من حس میکنم یوونتوس تنها شده ! باید یک نفر بیاد و یووه رو از این تنهایی نجات بده؛ حالا این یک نفر میتونه یک مدیر بزرگ باشه یا میتونه یک مربی بزرگ باشه.

ما مدیر بزرگه رو که واقعآ یووه رو دوست داشته باشه رو داریم!تفاوت این آنیلی با آنیلی های قبل بی چیز بودنش هست.تو اون مدتی که باشگاه دست اومبرتو بود پشتش برادری مثل جانی بود!ولی الان پشت سر آندره آ نه برادرشه و نه کسی که یووه رو دوست داشته باشه و نه اونقدر به ایتالیا و احساساتشون اهمیت بده!و تا اونجایی که من میدونم خود زیر دستهای الکان به شدت ازش ناراضی هستن!
در این شرایط تنها راه نجات یووه همونیه که آندره آ تشخیص داده!یعنی 150 میلیون یورو!چون با بازیکن بزرگ مربی بزرگ میاد.اگر به لیپی بگن بیشترین حقوق مربی در جهان رو بهت میدیم بیا محاله قبول کنه!چون بنده خدا نه اعتبارش رو زیر سوال میبره و نه میتونه کاری بکنه.بهترین مربی هم با این بازیکنا نمیتونه یووه رو یووه ی سابق کنه.پس تنها راه همون 150 میلیونه که باهاش بازیکن بزرگ خریده بشه که مربی ای مثل لیپی یا کاپلو بتونن ریسک کنن!
نتیجه:بزرگترین مشکل یووه مدیریت و در راس آن جان الکان
اگر قرار نیست الکان کاری بکنه شدیدآ خواستار فروش یووه هستم! :cry2:

[bianco vino71]

من فقط و فقط مشكل رو در مديريت باشگاه مي دونم درسته كه مشكلات ديگه اشراه شده هم وجود دارند ولي اينها رو تبعات سوء مديريت مي دونم من قصد اشاره به مدير خاصي رو ندارم چون كل مديريت و در واقع تفكر حاكم بر تيم رو مقصر مي دونم البته نميشه از اشتباه فاحش مديران كنوني چشم پوشي كرد اشتباهي كه به يكباره تيم رو دگرگون كرد تا افراد بيشتري بدون درك بزرگي يوونتوس در اين تيم حضور داشته باشن من ريشه همه مشكلات رو در يكبارگي تغييرات مي دونم مديريت قبلي به خوبي درك كرده بود كه بايد تغييرات رو به تدريج انجام داد همونطوركه ضمن حفظ اسكلت اصلي به تزريق ستاره هايي مثل ملو و ديه گو پرداخت البته اجرا خوب نبود ولي من اون ذهنيت رو مي پسندم و هنوز نمي دونم واقعا ً فرارا چرا موفق نشد الان از يوونتوس بزرگ چه كساني توي تيم موندن ؟ الكس ، بوفون و ... واقعا ً ديگه كسي مونده ؟ مشكل اصلي اينجاست اگه زماني ديه گو و ملو خودشون در در ميان ستاره هايي مثل : الكس ، ترزگه ، ندويد ، بوفون ، كامو ، كانا و ... قرار مي گرفتن مي تونستن يوونتوس واقعي رو درك كنن و خودشون رو باهاش وفق بدن ولي الآن چي ؟ كراسيچ مي خواد پشت سرش كيو ببينه ؟ گريگرا ؟ ما بزرگ ترين فرصت رو واسه ترميم از دست داديم و كارمون روز به روز سخت تر ميشه من معتقدم فصلي كه الكس خداحافظي كنه آخرين فرصت واسه احياي تيمه درغيراسنصورت بايد يوونتوس تازه اي ساخت

[omid.juve]

حرف بهمن جالبه و همینطور حرف بیانکو مدیریت انتخابای غلطی رو پیش گرفت و به دنبالش نتایج بدی هم اومد تو این سالها تیمی مثل آرسنال هم پولی برای خرید ستاره ها نداشت، اما مربی بزرگش و مدیریت و در کنار همه اونا هواداراش، با هم تیمی رو ساختن که امروز هر کدوم از بازیکناش یه ستارن! ستاره هایی که نمیشه انکارشون کرد اما تو این چند سال بعد از برگشت از سری ب ما چه کردیم؟ ورود و خروج دیه گو! خروج مورچه اتمی! به حاشیه رفتن ده چلیه! و ... خوب قاعدتا رو بازیکنای پیرترمون هم که نمیتونستیم مثل قبل حساب کنیم! حالا هم کار به جایی رسیده که نصف تیم رو بازیکن قرضی پر میکنه و ما خودمون چیزی نداریم اگه تو این چند سال یه حرکت پایه ای شده بود، شاید اکثر ماها الان اینجوری آتیشی نبودیم و خرخره مربی رو هدف نمیگرفتیم، اما حیف! حیف که این سالا گذشتن و ما هر سال اگه نخوایم بگیم افت کردیم، باید بگیم همون جای قبلی ایم (که اونجا 5 و 6 جدول )

[GioVanni Agnelli]

من فقط و فقط مشكل رو در مديريت باشگاه مي دونم
درسته كه مشكلات ديگه اشراه شده هم وجود دارند ولي اينها رو تبعات سوء مديريت مي دونم
من قصد اشاره به مدير خاصي رو ندارم چون كل مديريت و در واقع تفكر حاكم بر تيم رو مقصر مي دونم
البته نميشه از اشتباه فاحش مديران كنوني چشم پوشي كرد
اشتباهي كه به يكباره تيم رو دگرگون كرد تا افراد بيشتري بدون درك بزرگي يوونتوس در اين تيم حضور داشته باشن
من ريشه همه مشكلات رو در يكبارگي تغييرات مي دونم
مديريت قبلي به خوبي درك كرده بود كه بايد تغييرات رو به تدريج انجام داد
همونطوركه ضمن حفظ اسكلت اصلي به تزريق ستاره هايي مثل ملو و ديه گو پرداخت
البته اجرا خوب نبود ولي من اون ذهنيت رو مي پسندم و هنوز نمي دونم واقعا ً فرارا چرا موفق نشد

الان از يوونتوس بزرگ چه كساني توي تيم موندن ؟
الكس ، بوفون و ...
واقعا ً ديگه كسي مونده ؟
مشكل اصلي اينجاست
اگه زماني ديه گو و ملو خودشون در در ميان ستاره هايي مثل : الكس ، ترزگه ، ندويد ، بوفون ، كامو ، كانا و ...
قرار مي گرفتن مي تونستن يوونتوس واقعي رو درك كنن و خودشون رو باهاش وفق بدن
ولي الآن چي ؟
كراسيچ مي خواد پشت سرش كيو ببينه ؟ گريگرا ؟
ما بزرگ ترين فرصت رو واسه ترميم از دست داديم و كارمون روز به روز سخت تر ميشه
من معتقدم فصلي كه الكس خداحافظي كنه آخرين فرصت واسه احياي تيمه
درغيراسنصورت بايد يوونتوس تازه اي ساخت

مانی؛ هر موقع بحث افت یوونتوس پیش میاد تو علت اصلی رو مدیریت تیم می دونی؛
و چند بار هم شده که به عنوان مثال بارسلونا رو مثال زدی که بعد از یه مدت که در لالیگا قهرمان نمیشد، با خرید چند بازیکن خوب از جمله رونالدینیو دوباره به سطح اول برگشت و از سال 2004 تا به الان داره آقایی میکنه در فوتبال اسپانیا؛
بارسلونا از سال 99 تا 2005 عملا هیچ مقامی به دست نیورده بود؛

ولی خودت فکر میکنی این مثال خوبی هست که میزنی ؟ با توجه به شرایط متفاوت فوتبال در دو کشور و اینکه بارسلونا افت کرده بود بخاطر قدرتمند شدن لیگش (توی این سالها فقط رئال نبود که قهرمان میشد) ولی یووه بخاطر سقوط به سری ب دجار این بحران شد.
اگه به نگاهی هم بندازیم به تیم هایی که سقوط می کنند، می بینیم که چقدر افت کردند، میلان وقتی که سقوط کرد، بعد از یک سال صعود کرد ولی دوباره رفت سری ب ! و چندین سال بدون افتخار بود؛

میخوام بدونم مثال دیگه ای داری ؟
چون افت یووه بخاطر بی برنامگی نبود، افت یووه بهش تحمیل شد !

[bianco vino71]

مي دونم چي ميگي اين حرف خودم توي فصل اول و دوم بعد از برگشتن از سري ب بود ولي من دارم مي بينم ما مسير رو اشتباه رفتيم همون بارسلونايي كه من مثال مي زنم اسكلت تيم رو به باد نداد فقط به ترميم تيم پرداخت اونم با تزريق چند تا مهره كه به دردش مي خوردن من ميگم ما اين فرصت رو از دست داديم امروز اسكلت اصلي يوونتوس بزرگ وجود نداره فقط الكس و بوفون باقي موندن و با اين تخليه ناگهاني درك تيم از بزرگي نامش از بين رفته چرا ما اينقدر راحت مي بازيم ؟ چون بازيكن نمي دونه اينجا فقط بايد پيروز شد من ميگم تا اسكلت اصلي رو داشتيم بايد تيم رو ترميم مي كرديم ولي امروز بايد تيم رو از نو بسازيم و اين راه درازي رو مي طلبه

[GioVanni Agnelli]

البته فهمیدم منظورت رو؛
ولی از اسکلت یوونتوس مگه چی مونده بود ؟
الکس - ندود - کامورانزی - تره زگه و بوفون؛ درسته ؟

به قول تو مدیریت قبلی این موضوع رو فهمیده بود و سعی داشت کم کم تیم رو ترمیم کنه؛ ولی مثلا برای جانشین ندود کی رو گرفت ؟
کامورانزی که همیشه مصدوم بود، بجاش کی رو گرفت ؟
دفاع راست تیم از زمان کاپلو مشکل داشت، چه اقدامی صورت گرفت ؟
و چیرو فرارا رو اورد که کلا سیستم تیم رو تغییر داد، ندود که خداحافظی کرد و کامورانزی هم نقش تازه ای گرفت. که البته بازم همش مصدوم بود و خیلی کم بازی میکرد.
یعنی عملا استارت این تغییرات رو همون مدیریت قبلی زد؛ چون فهمیده بود که تیم نیاز به تغییر داره.


من میخوام بگم یوونتوس نیاز داشت به این تغییر نسل، و حالا در برهه ای از زمان میخوایم تغییر کنیم که کلا نسل فوتبال ایتالیا افت کرده و ما هم به ناچار مجبوریم با این مسئله کنار بیایم؛
قبول دارم که اضافه کردن بازیکن هایی مثل گروسو و کاناوارو و حتی دیه گو و ملو به تیم کمک کرد، بخصوص کاناوارو گروسو که شخصیت یک قهرمان ملی رو داشتند؛ ولی تاریخ مصرف هردو این بازیکنها تموم شده و کاناوارو فصل دوم اصلا نمی کشید ! گروسو هم که دیدیم و داریم می بینیم وضعیتش رو.


درباره اینکه بازیکن های کوچیکی به تیم اضافه شدند 100% موافق هستم، ولی همین که می بینیم 7 بازیکن قرضی داریم یعنی اینکه تیم "پول نداره" ! وگرنه چه دلیل منطقی هست که بازیکن قرضی بگیریم اونم به این تعداد ؟!

یوونتوس مسیر صعودی خوبی داشت؛ ولی فصل پیش نابود کرد تمام رویاپردازی ها رو.

[حامد]

هنوز مست در تصویری بودیم که از جعبه جادویی دیده بودیم. مارچلو لیپی بزرگ با سیگار برگش بر روی چمن ورزشگاه المپیک برلین قدم می زد.
2 ماهی بود که از آن روز گذشته بود. سال 2006 بود و آغاز فصل جدید سری A. اما ما جایی دورتر از آن، سری B را شروع کرده بودیم. سمت و سویی که در اوج تنهایی می بایست با 9 امتیاز منفی به مصافی ناعادلانه با آن می رفتیم.

ماه ها گذشت تا سری B و همه خاطراتش نیز برای بیانکو نری ها تمام شود. حالا ما به لطف گلزنی های کاپیتان بزرگمان که در کلاس درس وفاداری به باشگاه، سری B را گلباران کرده بود و به تنهایی بر فراز گلزنان برترش ایستاده بود، امتیازمان مثبت شده بود! 85 امتیاز بالاتر از منفی بودیم و قاطعانه حقمان را با بازیکنان متعصب و بی توقعمان بازپس گرفتیم و به کالچو بازگشتیم.

سال 2007 بود. بعد از یکسال غیبت به رقابت بازگشتیم و در فصلی پرتلاش، مکان سوم را به خود اختصاص دادیم. در جدول گلزنان هم بار دیگر دل پیروی کبیر در سن 32 سالگی بر بلندای گلزنان برتر سری A ایستاد و دیگر یاور وفادار یووه؛ ترزگل همیشه عزیز بعد از او خط حمله آتشین یووه را به رخ تمام تیم های ایتالیایی کشاند.

سال 2009 یووه بار دیگر با رانیری به سیر صعودی اش بعد از بازگشت ادامه داد و با یک پله ارتقا در پایان فصل در مکان دوم قرار گرفت.

آن روزها همه چیز خوب بود. همه امیدوار بودند، فصل آتی یووه با ستاره ای دیگر بر قلب لباس هایش، به هدف اش برسد. اما روزهایی سیاه در پیش بودند. فصل هایی سرد که حتی دشمنان قسم خورده یووه نیز آنرا نمی توانستند در آن روزها پیش بینی کنند.

در پایان فصل بعد و در بهار 2010 یووه با 28 امتیاز کمتر از تیم رقیب (اینتر) در جایگاهی ایستاد که دل های میلیون ها بیانکونری در سراسر دنیا را از طپش بار ایستاند؛ هفتم!!!

در آغاز فصل بعدترش نیز همه از بازگشت روزهای خوب یووه حرف می زدند. جوانی از نوادگان خاندان آنیلی را عَلَم کردند و فصلی غم بار را دوباره به غول های تورینی تحمیل کردند. اما آن که یوونتوس ما را به این روز انداخت کیست؟؟؟

***
اگر به همان روزهایی که یووه از سری B به سری A آمد باز گردیم نام یک تیم را خواهیم دید که هم پا با ما به رقابت های دسته اول فوتبال ایتالیا بازگشت: ناپولی. تیم محبوب جنوب ایتالیا.

با یک مرور کوتاه به وضعیت این تیم خواهیم دید که، چه بر سر این تیم آمد که امروز و در سال 2011 این تیم در رده دوم جدول قرار دارد و یووه در رده هایی بسیار پایین تر!

من شمشیرم را از همین رو بر علیه آنیلی جوان می بندم. اینکه او از همان نوادگان خاندان بزرگ و قابل احترام آنیلی است مطلبی است که جای هیچ اما و اگری ندارد. اما اگر بخواهیم صرفا به خاطر اینکه قرابتی نسبی با بزرگان تاریخ یووه داشته باشد او را مورد حمایت کورکورانه قرار بدهیم و پیش از آنکه خود او حرفی بزند به مددش بشتابیم و هزینه های ساخت ورزشگاه یوونتوس آره نا، عدم حمایت مالکان باشگاه و دلایلی از این دست را مقصر ناکامی و افت یووه بدانیم، بد نیست کمی انصاف و واقع بینی به خرج دهیم و به عملکرد این مدیر کم تجربه در راس هرم مجموعه بزرگ یووه نگاهی دوباره بیاندازیم.

هیچ کس نباید منکر این نکته باشد که یووه در سال 2007 و در آستانه شروع رقابت های سری A، مدیریتی با امکانات مشابه آن چیزی که این آنیلی جوان در اختیار دارد، در کنار خود می دید. اما چه شد که مجموعه تحت هدایت کوبولی گیگلی (هر چند هیچگاه به اندازه سایر مدیران یووه محبوب نشد که این خود بحثی جداگانه است)، با یووه پریشان حال آن روزها عملکردی به شدت قابل دفاع تر از یووه این فصل و فصل گذشته کسب کرد؟ شاید جواب را تنها در نکته ای باید جستجو کرد که پیش از این به آن اشاره کردم. محبوب نبودن کوبولی گیگلی!

در اوج بلاتکلیفی و تعلل از سوی مسئولان رده بالای باشگاه، ژان کلود بلان که هرگز در حد سمت مدیریت کلانِ یووه نبود بر مسند کار نشست و اولین قربانی نام گرفت. عملکرد یووه تحت هدایت او تاسف انگیز ترین یوونتوس را در تاریخ باشگاه باعث شد. اما وقتی قرار بر این شد که آنیلی سکان کشتی به گل نشسته یووه را به دست بگیرد همه در بوق و کرنا کردند که او از خانوده ای می آید که یوونتوس با نام آنها هویت می یابد و ... اما گذشت زمان نشان داد که نباید تنها از روی احساسات قضاوت کرد و نام را فدای لیاقت و شایستگی کرد.

آندرآ آنیلی هیچ چیز برای یووه به ارمغان نیاورد جر اینکه در کورس رقابت با بدترین یووه تاریخ ( یوونتس فصل پیش ) قرار بگیرد. و با این سرعتی که او حرکت می کند بعید نیست رکوردی جاوردانه از خود در این زمینه بر جای گذارد و مسئولان ثبت رکوردهای گینس را وادار به مسافرت به تورینو کند!

انتخاب کادر مربیگری بسیار پر انتقاد در همان ابتدای فصل + عزل و نصب های نا موفق و پر حاشیه در سیستم اداری و اجرایی باشگاه و به روی کار آوردن دوست گرمابه و گلستانش حضرت ماروتا! شخصی که در ابتدای فصل با افتخار از فتوحاتش در سامپدوریا سخن به زبان می راندند این روزها هر کلامش مانند یک پتک بر مغز هوادارن بی گناهی است که تنها شکوه همیشگی باشگاهشان را طلب می کنند.

دوستان عزیز و بیانکونری من! مشکل پیش از آنکه از بازیکنان، کادر مربیگری و مدیران در سطوح پایین تر باشد، از راس مجموعه است. جایی که بعد از هیت مدیره و مالکان تصمیم گیری ها از وی است و اوست که وظیفه دارد در مقابل کلیه ناکامی ها و تحقر شدن های این روزهای یووه پاسخگو باشد اما از طنز تلخ روزگار، او چون از خاندان آنیلی است نه تنها حرجی بر او نیست بلکه این بازیکنان، سرمربی و مدیران لایه های پایین تر ( مانند ماروتا ) هستند که باید جور او را بکشند و مورد حمله منتقدین قرار بگیرند.

ممکن است عده ای این عقیده را داشته باشند که او نیز قربانی مالکان باشگاه یوونتوس است. اما اگر این فرض هم درست باشد، که نیست! ( مالکان یووتنوس که تغییر نکرده اند و دیوانه هم نیستند که در این روزگار وانفسا که معضلات مالی، نفس اقتصاد جهانی را به شمارش انداخته بی گدار به آب بزنند و از یووه پردرآمد برای خودشان یووه ای ذلیل و پر ضرر و سقوط کرده بسازند ) او به عنوان مدیر عامل باشگاه می بایست کلیه مشکلات، موانع و کمبود ها و نارسایی ها را در صورت وجود به صورت شفاف مطرح کند نه اینکه تنها به گفتن وعده هایی دلخوش کننده برای فصلی دیگر بسنده کند و هوادران بی شمار باشگاهی به این عظمت را فریفته رویاهای پوشالی نماید.

اگر قرار نیست، تغییری در ریاست باشگاه اعمال شود، به عنوان یک طرفدار ساده یووه امیدورام حداقل همان جیووانی کوبولی گیگلی معمولی را رئیس باشگاه کنند، بلکه او مانند همان 3 فصلی که یووه بحران زده را سرپا نگه داشت، بار دیگر نشان دهد که ریاست بر یک باشگاه با برنامه مشخص و مدون چیزی مهم تر از نام و نشان است.

( با تشکر از دوستانی که این مطلب را تا انتها مطالعه کردند، کلیه مطالب این پست، نظرات و دیدگاه های نگارنده هست و نظر دیگر دوستان می تواند از دریچه ای دیگر باشد. فلذا ضمن احترام به سایر نظارت تاکید دوباره می کنم، این نوشته تنها طرح، تحلیلی بر افت و ناکامی یووه در این فصل و فصل پیشین از زاویه نگاه حقیر است. )

[Reza]

اول این مقاله رو بزارم :

تیتر خوبی سوزی کامپانالا زده :

دل نری بی ایده !
مشکل یووه دل نری نیست، ولی این حقیقت که دل نری قبول ندارد مشکلی هست، چرا !


من هیچوقت طرفدار دل نری نبودم، حتی زمان معجزه ی کیوو که چیزی جز ضدحملات سخت کوشانه به همراه سابقه ی خوب در این زمینه چیزی نبود. ولی به نظر میرسه دلنری ازون زمان تا به حال هیچ تغییر و هیچ ایده ی جدیدی پیدا نکرده و این یعنی او به درد باشگاه بزرگ مثل یوونتوس نمی خوره.

مشکل یووه این نیست که در 11 بازی گذشته 7 باخت داشته، یا اینکه 4 تا ازین باخت ها در خونه بوده. حتی مشکل یووه این نیست که دلنری بسیار کسل کننده به همراه ناکارآمدی کامل در ساخت موقعیت گل بازی می کنه، مشکل یووه رو باید در تعویض های دلنری فهمید.

به اندازه کافی بد هست که شما به کار با تونی و ماتری ادامه بدید، ولی وقتی تیم مشکل عدم خلاقیت، نداشتن ایده و گره خوردگی بازی داره و وقتی نیاز هست تا جرقه ای به این تیم زد، هرکسی که به زمین بیاد بهتر از یاکوینتا ست. بازیکن پرتلاشی که بین همه ی مربی ها محبوب میشه در این تلاش اشتباه برای فیزیک کردن بیشتر فوتبال ایتالیا. اما در عوض الساندرو دلپیرو تنها 10 دقیقه فرصت پیدا می کنه، اونم 10 دقیقه که تیم در اوج نا آمادگی دلسردی قرار داره. اما اصلی ترین نکته در مورد دلنری آخرین حرکت او بود. آخرین برگ برنده ی او برای برگرداندن بازی درحالی که یووه یک گل خورده بود، 6 دقیقه با پایان بازی مانده و ... لئوناردو بونوچی ! یک مدافع، جای یک مدافع دیگر و بردن کیلینی به سمت چپ. اگر این ثابت نمی کنه که دلنری هیچ Plane B و ایده دیگری برای این بازی نداشت، پس چی ثابت می کنه ؟

دلنری صرف نظر از بازیکن هایی که در اختیار داشته، از زمان کیه وو تا به امروز تغییر نکرده. اینکه تیم ها رو به زمین خودی بکشه، اونا رو جلو بیاره و با ضدحمله به آن ها ضربه بزنه. وقتی اون ها به این تله ی بسیار ساده نمی افتند، یووه بصورت منفعل در زمین باقی می مونه و بدون ایده امید به این می بنده که اتفاقی بیافته. و اگر برای شما سواله که چرا یوونتوس دیگه گل نمی زنه و 3 بازی متوالی باخته، جواب شما همین خواهد بود.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

ولی من در یک مورد با بالا مخالفم. در درجه اول کاملا قبول دارم و حتی قبلا گفتم که این سیستم ضدحمله دلنری رو راحت میشه کنترل کرد. ما اول فصل این ضدحمله های سرعتی رو خیلی قشنگ بازی می کردیم ولی وقتی دستمون رو شد دیگه حرفی برای گفتن نداشتیم. ولی یه نکته دیگه اینه که یووه حتی با ایده هم نجات پیدا نمی کنه. فرارا ایده داشت. تغییر سیستم داد، پلن بی داشت، هرکاری که بگی کرد و هرجور انعطافی که لازم بود انجام داد و حتی گاهی مقطعی جواب می گرفت. مثلا وقتی سیستم رو به 4-2-3-1 تغییر داد و 5 تا زدیم. ولی همه ی اینا حکم مسکن برای بیماری قلبی بود. یووه مشکلات و درد های عمیق تری داشت و هر ایده ی صرفا یه مرهم کوتاه مدت با تاریخ انقضای نزدیک بود.

درمورد دلایل افت یووه توی تاپیکی که بهمن زده بزودی بیشتر حرف می زنم :
http://www.forum.juv...hp?topic=5291.0

من به کادر فنی رای دادم به دلیلی که سال قبل هم می گفتم و هنوز بهش اعتقاد دارم.

می گند نام ها فوتبال بازی نمی کنند و بهترین فوتبال رو بهترین بازیکن ها و بهترین مربی ها انجام نمی دن. این مهمه که اون تیم چقدر تیم باشه، دانش فوتبال چقدر باشه و ... . این حقیقت درسته، خیلی وقت ها مربی های تازه کاری ظهور می کنند که یهو موفق می شند. خیلی وقت ها مربی های تیم های کوچیک به تیم های بزرگ میان و نتایج فوق العاده ای می گیرند. خیلی وقت ها تیمی کوچیک و با بازیکنان معمولی هم میاد و یه موفقیت بزرگ کسب می کنه. همه ی اینا حقایق پذیرفته شده ای توی فوتباله.

ولی اینا شرایط و بستر خاص خودش رو داره. درحال حاضر خصوصا در قسمت مربی این چیزا به درد یووه نمی خوره. شاید رانیری، فرارا، زاکرونی و حتی دل نری اگر در یه دوره ی دیگه مربی یووه می شدند هرکدوم شانس موفقیت خیلی بالایی داشتند. ولی الان فضا و فشار کار توی یووه جوری شده که اجازه کار به هرکسی رو نمی ده. الان وقتی که "فقط" نام بزرگ جواب میده توی این تیم.

اگر توجه کنید مربی های یووه هرکدوم یه دوره موفقی داشتند. فرارا که تا یه دوره معروف به Mr 100% بود و حتی زمان برد تا بالاخره اولین شکستش رو تجربه کنه. دلنری هم امسال یه دوره داشت که 18 بازی متوالی شکست نخوردیم، بیشترین میزان گل در لیگ رو داشتیم. ولی یه نکته جالب در مورد تمام مربی های یووه بعد از سری بی اینه که همه ی اونا به اولین بحرانی که رسیدن، دیگه ازش سر بلند نکردن.

دلایل زیادی داره، ولی یه دلیل مهمش می تونه این باشه که وقتی نام مربی کوچیک باشه در بحران تمام تقصیرها گردنت مربی می افته. به دلیل اینکه نام مربی بزرگ نیست، سریع برچسب نالایق بودن و ناکافی بودن بهش می خوره. سریع بازیکن ها اعتقادشون رو به مربی از دست می دن و انگیزه اونا هم از بین میره. این مشکل از وقتی شروع شد که زمان رانیری نام بازیکن ها از نام مربی بزرگتر بود و مربی توانایی کنترل رختکن رو نداشت. بعد ازون هم با فرارا این قضیه ادامه پیدا کرد و با اولین بحران تیم دیگه سر بلند نکرد، زاکرونی و دل نری هم وضعیت مشابهی رو تجربه کردند.

شاید مشکلات پیش اومده تقصیر مربی ها نبوده به خودی خود. ولی به دلیل شرایط خاص، به نظر من این مربی ها برای حل این بحران ها نیاز به تکیه گاه محکم تری داشتند. اینجاست که دومین مشکل بزرگ یووه پیش میاد: مدیریت.

مدیریت یووه باید یا مربی بزرگی می آورد، یا چنان از مربی خودش دفاع می کرد که بتونه تیم رو جمع کنه، این همون چیزی که رانیری ازش گله کرد و می گفت مدیریت من رو تنها گذاشت. در مورد فرارا هم همینطور، و حالا در مورد دل نری هم سریع صحبت از زیرنظر بودن و دوباره بررسی کردن عملکردش هست. و باز همه چیز به مربی ختم میشه. درواقع مدیریت با شونه خالی کردن از تقصیرها، همه توجه رو به سمت مربی می بره. هرچند مثلا ماروتا هر از گاهی می گه ما همه به یه اندازه مقصریم ولی همچین حرف های کافی نیست.

می خوام بگم در کل، شاید این مجموعه، کلا مجموعه خوبی باشه. شاید پتانسیل های زیادی داشته باشه. ولی الان وضعیت یووه، فشار تماشاگرها و انگیزه بازیکن ها طوری نیست که هر مربی "خوبی" جواب بده. در این مقطع به طور خاص، زمانیه که فقط مربی بزرگ جواب میده ! مربی که اگر تیم به بحران رفت، کسی نتونه بگه تقصیر مربیه، همه بدونند ایراد از جای دیگه است.

[Juventus FC]

صحبت های رضا کاملا تایید میشه، همه مربی هایی که تا حالا اومدن همشون در یه مقطع ای خوب بودن و عالی نتیجه گرفتن ولی با اولین بحران تیم از هم پاشید در زمان رانیری هم اگر به بحران میخوردیم به عقیده من این بازیکنان بودن که تیم از بحران در می آوردن مگر نه رانیری کار خاصی نمیکرد نه تاکتیک عوض میکرد نه بلد بود روحیه بده نه چیز دیگه ، یعنی میشه گفت الکس بود که همیشه با ضربات ایستگاهیش رانیری را از خطر اخراج و طولانی شدن بحران نجات میداد. مدیریت باشگاه هم واقعا تا کی میتونه از مربی خودش دفاع بکنه ، مثلا پارسال وقتی از بایرن خوردیم و حذف شدیم تا 7 بازی پیاپی مدیریت باشگاه از مربیش حمایت کرد ولی وضع همش بدتر بود همش میباختیم همش تحقیر میشدیم ، هواداران هم از مدیریت باشگاه تقاضای دیگه ای دارند ، یه جا میرسه که مثه پارسال تمام باشگاه در سکوت خبری به سر میبره و هیچکس حق مصاحبه نداره ، میخوام بگم مربی هم هر چقدر نامش کوجک باشه مدیران تا یه جایی ازش حمایت میکنند ولی وقتی دیدن وضعیت خراب شد و دیگه جایی برای دفاع باقی نمونده اونها هم سکوت میکنند نه حمایت میکنند نه ...... وضعیت یوونتوس هم با وضعیت رم ، اینتر ، میلان فرق میکنه ما با امسال 4 سال میشه که هیچ جامی نبردیم حتی کوپا ایتالیا ، ولی اینتر که هر سال داره جام میگیره ، رم حداقلش اینکه هر سال به فینال کوپا ایتالیا میرسه و آخرین جامی که گرفته اگر درست گفته باشم ماله دو سال پیشه ، میلان هم در 2007 لیگ قهرمانان را فتح کرد و سال بعدش جام باشگاه های جهان را و همیشه هم تو کورس قهرمانی سری آ بوده (جز سال آخر آنچلوتی) این یوونتوس بوده که از سال 2007 تا حالا اصلا در کورس نبوده اصلا به فینال کوپا نرسیده اصلا نتونسته از 1/8 نهایی لیگ قهرمانان عبور بکنه اصلا نتونسته یه وقتایی از گروهش در اروپا صعود بکنه ، این چیزایی که وضعیت را برای یک مربی کم نام سخت میکنه این لئونارد. که داره با اینتر به اوج میره را ببینید به نظر من اگر با همین وضعیت بیاد یوونتوس هفته 5 اخراجش میکنند چون وضعیت تیم ما اصلا یه داستان دیگه است. یوونتوس فقط به یک نام بزرگ روی نیمکت احتیاج داره اون نام میتونه حتی تراپاتونی 80 ساله هم باشه حداقلش اینکه بزرگ بازیکنان ازش حساب میبرن وقتی مشکلی پیش بیاد کسی نمیکه تقصیره توئه . ما تا الآن همه ی راه ها را فتیم الی انتخاب یک مربی بزرگ . ما ترانسفر بزرگ انجام دادیم ترانسفرهای زیادی انجام دادیم هر بازیکنی را خواستیم خریدیم ، 3 بار کادر فنی را به کل عوض کردیم ، 2 بار مدیریت عوض کردیم ، 1 بار کل مدیریت و تغییر دادیم . ولی اصل کار را تا حالا انجام ندادیم ، اونم مربی بزرگ نه امثال دلنری یا حتی اسپالتی. کاپلو ، لیپی ، هیدینک ، تراپاتونی حتی من اعتقاد دارم آنچلوتی هم با اون عظمتش هیچ کاری در یوونتوس نمیتونه بکنه. فقط نام های بزرگ که البته شخصیت همیشه برنده بودن و قهرمانی را داشته باشن.

[Friend]

با اینکه مشکل اصلی مربیه و منم با شما موافقم که مربی بزرگ میتونه اکثر مشکلات رو حل کنه ولی من عامل اصلی رو این میدونم که افراد کوچیک وارد مجموعه شدن ، کسانی که روزی آرزو داشتن فقط بازیکن قرضی یوونتوس به باشگاه های کوچیک باشن ، حالا دارن تو این باشگاه بازی میکنن ، بازیکن خوب ما زیاد جذب کردیم ولی انقدر بازیکن معمولی گرفتیم که اون بازیکن های خوب تو اونها حل میشن از خریدهای امسال ، کراسیچ و کوالیارلا بی شک جزو بهترین ها بودن و واقعا فوق العاده هستند ولی در کنار این دو بازیکن ما 9 تا بازیکن معمولی هم خریدیم که بعضی هاشون مثل موتا و ترائوره فاجعه بودن ، البته آکوئیلانی رو هم بازیکن خیلی خوبی میدونم ولی مربی ای نداریم که بلد باشه ازش بازی بگیره ، مربی ای نداریم که ترس مصدومیت رو ازش دور کنه یا اصلا طوری ازش بازی بگیره که درگیریها رو یکی دیگه انجام بده و این توپ پخش کنه خلاصه این یوونتوس اول از همه مشکلش از مدیریته که بزرگ فکر نمیکنن ، ناپولی هم الان سودای قهرمانی تو سرش داره ولی بانوی پیر برای سهمیه تیم میبنده !!!! باتشکر

[hosseinjuve]

به نظر من مقصر اصلی این حال و روز یوونتوس مدیرها و مالک باشگاه هستن.و با اینکه موافق اخراج دلنری هستم ولی مقصر اصلی رو به هیچ وجه دلنری و بازیکنان نمیدونم. باید قبول کنیم که تیم الان یووه بین تیم های درجه 2 اروپا هم نمیتونه قدرتشو به رخ بکشه چه برسه به اینکه بخواد واسه قهرمانی بجنگه! باید مربی بزرگ بیارن که مطمئنا لازمه آوردن مربی بزرگ هم گرفتن بازیکن بزرگه. چون مسلما هیچ مربی بزرگی قبول نمیکنه با همچین بازیکنایی که شخصیت قهرمانی ندارن خودش رو خراب کنه.

[samiabi]

سلام من تازه اومدم میدونی شاید اگه دل نری قبل از سال 2006 میومد تو تیم میتونست تیم قهرمان کنه ولی الان یووه تو بهرانه این تیم با چند تا خرید خوب میتونه دوباره اوج بگیره