9497 پاسخ برای این موضوع

[Orphée]

i#LeLeggende

 

 

الکس : « مودریچ شایستۀ تشویق ایستاده ست ... »

 

مودریچ : « دل پیرو یک اسطوره بود و حرفاش خیلی برام با ارزشه ... »

[D E L P I E R O]

 

حضور دل پیرو تو ورزشگاه، یاد یکی از بهترین لحظات حضورش تو یووه رو زنده کرد.

پاس گل با برگردون و گل با ضربه سر.

البته قصد موراتا شوت بود نه پاس ولی به هر حال زیبا بود.

تنها نکته مثبت بازی بلونیا همین بود.

[MaMpIeRo]

چقد دلم واسه دیدنت تووی خونه ی خودت تنگ شده بود کاپیتان ...

[Orphée]

همچنان عکسی از دل پیرو بهمراه آنیلی / ندود / کروبینی دیده نشده و طبق گفتۀ منابع ایتالیایی ، ملاقات خصوصی هم نداشتن! فقط ظاهراً آریوابنه ازش استقبال کرده...

البته آنیلی و دل پیرو ۳-۴ بار طی یک دهۀ اخیر با هم دیدار داشتن ، من جمله بصورت عمومی. ولی این مسئله ای که در خطوط اول گفتم یخرده نگران کننده ست. شایدم بعنوان مدیر میخواد برگرده یووه و ما خبر نداریم ، الله اعلم...

[Jack Sparrow]

حس میکنم دلپیرو آدمی نیست که همینجوری بیخود و بی جهت با یه دعوت ساده واسه یه بازی معمولی برگرده به استادیوم یووه ...

حداقل تا جایی که حافظه من یاری میکنه، بجز بازی های اروپایی که الکس رو بعنوان کارشناس تلویزیونی هر از گاهی می دیدیم و چنتا بازی محدود مثل بازی رم یووه که میشه گفت اومده بود بازی های آخر رفیقش، توتی، رو ببینه؛ هیچوقت الکس رو واسه یه بازی معمولی، مثل بازی با بولونیا، ندیده بودیم. الکس آدم رفیق بازی نیست و تقریبا غیر از دیبالا و مارکیزیو، هیچکدوم از بازیکنای یووه رو تو اینستاگرام فالو نکرده.

نمیدونم آریوابنه با چه نیتی الکس رو دعوت کرده یا آنیلی و ندود بطور کامل در جریان این موضوع بودن یا نه؛ اما تاکید آریوابنه بر اینکه دلپیرو نماد یوونتوسه ناخودآگاه این موضوع رو به ذهن آدم میندازه که یعنی وقتش رسیده که دلپیرو هم نقشی مشابه چیزی که زانتی تو اینتر و مالدینی تو میلان داره داشته باشه؟ شایدم قراره جای ندود رو بگیره ...

کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست ...

[حامد]

 

 

Alessandro Del Piero (در گفتگو با SKY)

 

بازگشت دوباره به آلیانتز چه احساسی برای‌تان داشت؟

 

لحظه‌ای فوق‌العاده‌ احساسی برایم بود؛ توصیفش حقیقتاً دشوار است.

گاهی احساسات را در قالب کلمات نمی‌توان بیان کرد.

دنیای یوونتوس همیشه برایم زیباترین جهان بوده و خواهد بود.

از همه تشکر می‌کنم و این یک لفاظی و تعارف ساده نیست.

 

 

چرا این همه سال طول کشید تا دوباره به خانه بازگشتی؟

 

فراز و نشیب‌های کاری و زندگی باعث شده بود تا مجالی برای حضور در ورزشگاه پیدا نکنم اما این هفته فرصتی دست داد تا به همراه بچه‌ها به تماشای بازی یووه برویم.

دیدار دوباره با هواداران در استادیومی که تنها یک فصل فرصت بازی در آن را داشتم لحظات بی‌نظیری را برایم رقم زد.

 

 

شایعات زیادی در مورد بازگشت شما به یوونتوس شکل گرفته؛ مایل به بیان توضیحی در این‌باره هستید؟

 

مائوریتزیو اَری‌وَ‌به‌‎نه (اریو ‌ابنه) به خوبی به شایعات پاسخ داده.

هیچ انگیزه و هدفی پنهانی وجود ندارد و شایعات من را شگفت‌زده کرده.

هیچ ملاقات مخفیانه و هیچ رازی پشت‌پرده نیست.

من فقط به ورزشگاه آمدم و بازی را دیدم؛ البته با آندره‌ا، پاول و بسیاری از هم‌تیمی‌های سابقم نیز دیدار و احوالپرسی کردم

و اتفاقاً خیلی هم خوش‌گذشت اما هیچ‌چیز دیگری پشت این نبوده و نیست.

 

 

و اگر در هر صورت تماسی با شما (از سوی باشگاه یوونتوس) برقرار شود چه؟

 

اظهارنظر در مورد فرضیه‌ای که عملاً مطرح نیست شاید بی‌جا باشد.

رابطه میان من و بیانکونری صرف‌نظر اینکه چه اتفاقاتی در آینده رخ دهد تا ابد مستحکم و جدایی‌ناپذیر باقی خواهد ماند.

 

 

********************

 

 

Maurizio Arrivabene  (در گفتگو با SKY)

 

حضور دل‌پیه‌رو در آلیانتز و باشگاه قطعاً هیچ مشکل و ایرادی ندارد.

او و بچه‌های آکادمی‌اش مهمان ما بودند و این فرصتی مناسب بود تا او بار دیگر با هواداران نیز دیدار کند و به احساسات آنها واکنش نشان دهد.

به نظر من این دعوت کاملاً صحیح و درست بود.

دل‌پیه‌رو بدون ‌هیچ حرفِ پس و پیش، «نماد یوونتوس» است.

 

 

Mario Sconcerti  (در گفتگو با TMW)

 

احساس می‌کنم چیزی در یووه در حال تغییر است.

من حضور دل‌پیه‌رو در آلیانتز را بدون یک استراتژی از پیش تعیین‌شده نمی‌دانم.

به نظر من این دعوت در نوع عجیب بود؛ یووه‌ی آنیلی معمولاً از این کارها انجام نمی‌دهد و اساساً متکی بر تحریک احساسات با این ابتکارات نیست.

به‌هرحال این اتفاق رخ داده و حتماً حاوی یک بار معنایی است.

به زودی خواهیم دید چه رویدادهایی در راه است.

[Orphée]

بعد از بازگشت رسمی الکس به استادیوم یووه بعد از ۱۰ سال ، بشدت یاد اون سکانس گلادیاتور (فیلم موردعلاقۀ دیبالا) اُفتادم که دختر امپراطور قبلی و برادر امپراطور فعلی ، به ملاقات راسل کرو (گلادیاتور) در زندان میره و بهش میگه که امروز برده ای رو دیدم که بزرگتر از امپراطور رم شد!

راسل کرو میگه چه فایده ، من تنها قدرتم حالا سرگرم کردن تودۀ مردمه... دختره در جوابش میگه "این" قدرته! و "اون" تودۀ مردم ، خودِ رُمه ...

[Orphée]

زانیولو (۲۲ سال و ۳۲۷ روز) جوونترین ایتالیایی هست که در فینال یک جام اروپایی مهم گلزنی میکنه بعد از دل پیرو (۲۲ سال و ۲۰۰ روز) مقابل دورتموند در می ۱۹۹۷... #دلیر

[mory]

مطلب زیر در پیج اینستاگرام همین سایت ذکر شده بود ...

بوفون پس از باخت در فینال ( به اینکه کدام فینال بوده اشاره نشده است ) :
بعد از مسابقه یوونتوس و میلان در فینال لیگ قهرمانان اروپا (۲۰۰۳) شروع به گریه کردم ، سپس دل پیرو به من نزدیک شد و از من خواست جلوی حریف گریه نکنم ، در رختکن دیدم که او مثل یک بچه گریه می کند . هیچ بازیکنی را ندیده ام که یوونتوس را بیشتر از دل پیرو دوست داشته باشد .

خوشتر آن باشد که سر دلبران
گفته آید در حدیث دیگران

[Orphée]

 

الکس آیکون مرسدس بنز ایتالیا شده در کمین تبلیغاتی جدیدشون و در مصاحبه ای هم که درومده ، در حال رانندگی با خودروی جدید این شرکت یعنی AMG SL 2022 هست..

 

هم میشه چیز مهمی ندونستش ، هم میشه در راستای صف آراییش مقابل فراری و آنیلی ها بحسابش آورد. انتخاب با شماست!

[Orphée]

i#unPareggio=unaSconfitta

 

 

کیه لینی : « اونکسی که معنای پوشیدن پیراهن یووه رو بهم یاد داد ، دل پیرو بود. بعد از یک تساوی در سن سیرو ، الکس با عصبانیت زمین رو ترک کرد ،

درحالیکه بقیه مون داشتیم جشن میگرفتیم. او گفت تساوی برای یوونتوس یک شکسته. اون روز ، همه چیز رو فهمیدم... »

[Orphée]

i#TheBCertainty

 

 

مصاحبه با فورفورتو : « سری بی با یووه؟ تصمیم به کنش گرفتم و این برای من به معنی موندن در یوونتوس و بازگردوندنش به صدر بود ، جاییکه که شایسته ش بودن.

هیچوقت به رفتن به تیمهای دیگه فکر نکردم. هیچوقت پیشنهادات دیگه رو بررسی نکردم. اینو میتونم به قطعیت بگم... »

[اون که من دوسش دارم]

[mory]

 

 

 

تور پیش فصل یووه در آمریکا

[Orphée]

 

الکس در گذشته : « هر بار که قراره پُشت یک ضربۀ کاشته بایستم ، از خودم میپرسم ؛ 'ایندفعه به چه شکلی گل خواهم زد؟' »

[اون که من دوسش دارم]

ای کاش تفکرات گواردیولا 30 سال قبل و در یووه ظهور میکرد

 

حیف بازیکنایی مثل دل پیرو . توتی .  ربرتو باجو . کائوزیو . روسی . زولا و ... که زیر دست مربیهای ایتالیایی 

مربیهای اقتصادی ایتالیایی که به یه گل قانع بودن به حقشون نرسیدند

اون دوران از بردهامون ذوق میکردم از بردهای ایتالیا و یووه 

افتخار میکردم که میلان یووه ایتالیا قدرت برتر اروپا هستند 

ولی حالا که خوب به گذشته نگاه میکنم

میبینم دل پیرو اگر زیر دست گوآردیولا و یا امثالهم بود الان آمار گلزنیش چندین برابر بود

 

مثلا جام 90 یا 94 باجو زیر دست مربیهای دفاعی له شد به حداقلها قانع بودن 

دل پیرو در یووه باید دفاع میکرد 

همون حرف پله در یوورو 2000 که گفته بود شما بازیکنای بزرگی دارید و ازشون خوب استفاده نمیکیند (فکر کنم مرتضی نقل قول کرد)

 

[D E L P I E R O]

 

ای کاش تفکرات گواردیولا 30 سال قبل و در یووه ظهور میکرد

 

حیف بازیکنایی مثل دل پیرو . توتی .  ربرتو باجو . کائوزیو . روسی . زولا و ... که زیر دست مربیهای ایتالیایی 

مربیهای اقتصادی ایتالیایی که به یه گل قانع بودن به حقشون نرسیدند

اون دوران از بردهامون ذوق میکردم از بردهای ایتالیا و یووه 

افتخار میکردم که میلان یووه ایتالیا قدرت برتر اروپا هستند 

ولی حالا که خوب به گذشته نگاه میکنم

میبینم دل پیرو اگر زیر دست گوآردیولا و یا امثالهم بود الان آمار گلزنیش چندین برابر بود

 

مثلا جام 90 یا 94 باجو زیر دست مربیهای دفاعی له شد به حداقلها قانع بودن 

دل پیرو در یووه باید دفاع میکرد 

همون حرف پله در یوورو 2000 که گفته بود شما بازیکنای بزرگی دارید و ازشون خوب استفاده نمیکیند (فکر کنم مرتضی نقل قول کرد)

 

 

 

این برای منم همیشه مورد سواله.

ایتالیا از 1990 تا 2008 شاید بهترین ترکیب دنیا رو داشت.

بهترین دروازه بان ها، بهترین مدافعا، بهترین مهاجما و حتی بهترین هافبکا.

نسل طلایی ایتالیا 18 سال دووم داشت.

انقدر استعداد زیاد بود که مثلا آنتونیو کاسانو تا سال 2012 فرصت خاصی بهش تو تیم ملی نرسیده بود.

با این حال این نسل طلایی، فقط و فقط یدونه جام جهانی برد.

در حالی که مثلا اسپانیا نسل طلاییش از 2008 تا 2014 بود و تو همین بازه یه جام جهانی، دو تا یورو و یه جام کنفدراسیون ها برد.

واقعا مربیا نتونستن از مهره هاشون درست استفاده کنن.

دل پیرو بدون دلیل خاصی تقریبا هیچوقت با باجو یا توتی همبازی نشد.

توی جام جهانی 2006 سیمونه پروتا به دل پیرو ترجیح داده می شد.

الان اینو به یه نفر بگی که تو 2006 الکس ذخیره پروتا بود و وینگر چپ بازی می کرد خندش می گیره. تازه اگه پروتا رو بشناسه.

خودمونیم اگه زیدان با کله نمی رفت تو شیکم ماتراتزی همون یدونه 2006 رو هم نمی بردیم.

شاید مربیای ایتالیایی اونقدرا هم خوب نبودن و این مهره هاشون بود که خوب بود.

کما این که الان که ایتالیا مهره نداره، دو دوره است از رفتن به جام جهانی عاجزه و اون یه یورو رو هم صدقه سر مصدوم نبودن کیه لینی بونوچی، درخشش کیه زا و تعصبی بازی کردن بازیکناش دست آورد.

[ace of glass]

ایتالیا کشور احساسیه شما گل بخورین ذهن همه نابود میشه این تلقین شده که چون مدلفعان خوبی داریم و گل نخوریم بازیو میبریم ....

 

برزیلیا میگن اینقدر حمله کنیم ک گل کمتری بخوریم و گل بیشتری بزنیم ....اما وقتی بازیکنان زبده و چیره و با تکنیکی داشته باشین و مدافعان عالی راحت تره که دفاع کنین و با یکی دو گل ببرین .

 

مربیان ایتالیایی در برد یک گله عالی بودن اما هیچوقت ب مغزشون فشار نیاوردن ک گاهی فقط باید حمله کرد  تغییر سبک داد و لذت برد .

 

در لیگ ایتالیا اریکسون سوئدی با بازی های چشم نواز تیمش لاتزیو قهرمان شد و ی تکونی ب مربیان ایتالیایی داد تغییر سبک چیز بسیار مهمیه ک لجباز ها انجام نمیدن

 

الکس باید الان هم توی فوتبال میبود تا قدرشو کامل میدونستن تمام دنیا 

[mory]

 

 

روزی ، روزگاری

یوونتوس ...

[GioVanni Agnelli]

- تو آمریکا زندگی و کار خودش رو داره، هم مدرسه فوتبال و هم رستوران و تو بهترین کشور دنیا هم هست ولی حتی تصور کردنش هم قشنگه که تحت عنوان مدیر برگرده به یووه،
احساسم میگه در صورت برکناری آنیلی، بعید نیست الکس یکی از گزینه های مدیریت جدید باشه، البته نه جای شخص آنیلی ولی یک مدیر رده بالا.
به نظرم با توجه به اعتباری که داره قشنگ می‌تونه نقش مالدینی رو تو میلان ایفا کنه.
ضمن اینکه واقعا حیفه که این حجم از افتخار، جذابیت و ابهت و البته محبوبیت خالص جزئی از کادر باشگاه نباشه.