12 پاسخ برای این موضوع

[Dreamer]

هفته سی و چهارم سری آ ایتالیا

Sassuolo - Juventus

تاریخ برگزاری : دوشنبه، 5 اردیبهشت 1401

ساعت : 23:15 به وقت ایران

مکان : ماپی استادیوم

[حامد]

به جای فریفته شدن در رویای قهرمانی کوپا باید حواس‌مان از سری A پرت نشود.

دوشنبه نباید مرتکب هیچ اشتباهی شویم و باید پیروز از ماپی بیرون بیاییم.

کوچک‌ترین لغزش، رم، فیورنتینا و حتی لاتزیو را در نزدیک‌ترین حالت ممکن با ما مستقر خواهد کرد و از بُعد روانی این همان چیزی است که تفسیرش اصلاً خوشایند ما نخواهد بود.

[Dreamer]

امروز حال و هوای اوایل پاییز رو داره! کاش میشد پاییز از نو شروع بشه! اینطور نیست؟!

ب نظر امروز یکی از روزهای بهشت رویایی منه ک همراه بارون ب زمین فرود اومده. هوای خوب + بازی یووه! چیز بیشتری لازم نیست واقعا...

با توجه ب شکست رم، فیورنتینا و لاتزیو با بردن این بازی کار سهمیه تقریبا تموم میشه اما باخت ناپولی باعث شده رتبه سوم کاملا در دسترس قرار بگیره و باید استفاده کنیم در ادامه...

[back to juve]

اینا چرا انقدر بی انگیزن؟ چرا دیبالا هی زمین میخوره؟ با اینکه از ساسولو که یک دهم یوونتوس هم هزینه نکرده اینا نمیتونن بازی کنن، همه بازیکنایه یووه باید اخراج شن، اینا کین دیگه، اعصاب نمونده برام، فکر نکنم دیگه بازی هایه یووه رو نگاه کنم تا فصل بعد

 

خیلی خیلی شانس بیاره این یووه چهارم شه، وگرنه این شل و ولا بدرد لایه جرزم نمیخورن

[drughi1990]

عدم بی انگیزگی و دیسیپلین جوری بازی میکنن انگار دارن برا پروجا فوتبال بازی میکنن اینا همه بر میگرده به الگری چون اونقدرام بازیکنا داغون نیستن که حتی یه کار ترکیبی هم نمیبینم تو بازی

[satfootball]

الله اکبر از این همه جمال (مویس کین)

[Jevdelffon]

باید هم بی انگیزه باشن. قهرمانی که از دست رفته و جناب مکس هم گفته غایتمون چهارم شدنه که تا حدودی هم این رده واسشون تضمین شده. و از اونجایی که چهارم شدن با سوم شدن چندان تفاوتی نداره(از لحاظ سهمیه اروپا) بنابراین بازیکن ها بی انگیزن. منم فکر نمیکنم بجز فینال کوپا دیگه بقیه بازی ها این فصل رو نگاه کنم

[Orphée]

یعنی کل بازی تو قوطی بودیم... DAZN گفته ساسولو 600 پاس داد ، این درحالیه که یووه فقط 300 پاس داشت!

 

اما بازی دشیلیو و زکریا خیلی مثبت بود! به پاس هنرمندانۀ بونوچی رو صحنۀ گل دوم دقت کنید ؛

 

واقعاً از این پتانسیل این بازیکن بعد از برگشتش به یووه اصلاً استفاده ای نشد درحالیکه وقتی بازی گره خورده و تمام استراتژی ها با شکست مواجه شد ، یه پاس این مُدلی میتونه قفل بازی رو بشکنه!

[D E L P I E R O]

خیلی علاقه ای نداشتم بازی رو ببینم ولی چون پدرم داشت بازی رو نگاه می کرد گفتم منم ببینم.

مثل سایر بازی های یووه خیلی بد و بی برنامه بودیم و فقط از روی شانس و اشتباهات فردی حریف به گل رسیدیم.

درسته بازیکنا بی انگیزن ولی مشکل اینجاس که سایر روزها که هنوز چیزی از دست نرفته بود هم همینجوری بازی می کردن.

البته وقتی مربی هزار بار مصاحبه می کنه که تیم ما در حد یه تیم میانه ی جدوله یا فلان تساوی در راستای گرفتن سهمیه مهم بود چه انتظار دیگه ای از بازیکنا می ره؟

این بار رو با شانس بردیم ولی هممون می دونیم تو رقابت های اروپایی و اخیرا تو بازی های مهم داخلی هم از این شانس ها زیاد گیرمون نمیاد.

 

بعد این چه وضع بازی دادن به دیبالا ئه؟ یا کلا بذار بیرون یا 90 دقیقه تا جون داره ازش بازی بگیر. حالا کین به صورت مافوق تخیلی ای گل زد ولی تعویض کین با دیبالا در هر شرایطی اشتباهه. فقط امیدوارم این گل کین باعث شه راحت تر تو فصل نقل و انتقالات از تیم خارج شه.

[Orphée]

دیونیزی : « یک تیم لایق پیروزی بود ولی تیم دیگری پیروز شد ... »

 

لینوس به DAZN : « سال واقعاً افسرده کننده ای برای یوونتوس بود ... »

 

[AliReZaZa]

این یکی رو هم مث من خوابیدید یا چی؟

 

#قرص_خواب_آور_برند_یوولگری !

[حامد]

ضد تحلیلی بر بازی یوونتوس - ساسوئولو

 

لوله؛ مانند «موقعیت یوونتوس» در دیدار مقابل ساسوئولو. (بدون شرحی اضافه!)  

 

نغمه جدایی؛ مانند درآوردنِ (چه‌بسا از پیش فکر شده‌ی) لباس یووه بعد از گلزنی مویزه کین و اشاره به اینکه: «ما گذشتیم و گذشت هر آنچه با ما کردی / تو بمان و دگران، وای به حال دگران» اما برادر: «خود کرده را تدبیر نیست» ما فرصت دادیم و خود دل به راه نسپردی.

 

حقیقت غم‌انگیز: مانند تماشای دقیق‌ترِ اسکاماکا، راسپادوری و براردی که حتی در نهایت تلاش و با تمام جنگندگی‌ها و انگیزه‌هایشان مجاب‌مان کردند بازیکنان متوسطی هستند. این حقیقتی محض است که در خوشبینانه‌‎ترین حالت، فقط «گذر زمان» می‌تواند تغییرش دهد. 

 

پِرین‌ترین: السیو دیونیزی، سرمربی 42 ساله‌ی ساسوئولو. بی‌گمان او نسخه‌ای انکارناپذیر از ماتیا پرین در یک دهه بعد است. همزاد میانسالِ سنگربان ذخیره بیانکونری که بسانِ او (تاکنون) خیـــر آنچنانی از زیست فوتبالی‌اش نبرده.

 

دربندِ VAR؛ مانند بازگشت به تقدیر ازلیِ نقش‌آفرینی VAR در بازی‌های یووه و تصمیم به بازبینی گل نخست یووه توسط دیبالا. سخت‌گیری و تلاشی بی‌سرانجام برای نپذیرفتن یک گلِ صحیح. رذالتی که به تیر غیب گرفتار شد.

 

سترون؛ مانند دنیه‌له روگانی (در نهایت اعتذار از محمد tecra) همچو کاتالیزوری ناب در قلب دچار آریتمیِ تیم. عامل اصلی اغتشاش، درماندگی، جا ماندگی‌ها و اشتباهات تدافعی تیم در برابر پوست‌هندوانه‌ها (یکی از القاب ساسوئولو) بود.

 

یک؛ مانند گل خورده یوونتوس در مقابل ساسوئولو؛ رقمی که فرمِ نسبتاً خوب شزنی آشکارا مانع از افزایش‌اش شد.

 

دو؛ مانند گل‌های زده‌ی یووه به ساسوئولو. عددی که تماشای بازی و تلفیق آن با درصد مالکیت، پاس‌ها و موقعیت‌های ساسوئولو یک بار دیگر «عدالت فوتبالی» را شرمسار خود کرد. (البته این بار به نفع یووه)

 

سین مثل سیو؛ مانند واکنش‌های دفع‌کننده و موثر وویچنک شزنی در مقابل هجمه‌های هجومی سبزها. اگر مقابل راسپادوری تسلیم نمی‌شد با قاطعیتی بیشتر می‌شد او را کلیدی‌ترین یوونتوسی در این بازی ‌نامید. «شزنی بودن» و «خوب بودن»، سویه‌های فرماسیونی است که مدت‌هاست شکل نگرفته بود.

 

خالی؛ مانند باکِ بنزین الکس ساندرو (چه تکنیکی و جه تاکتیکی!). دیدار دوباره با او در این بازی بیش از پیش اثبات کرد که روزهای هم‌آغوشی بانوی‌پیر با او به پایانی‌ترین لحظاتش رسیده است.

 

پرواز در خلأ؛ مانند نمایش پائولو دیبالا در ورزشگاه ماپی. سیری در آفاق و انفسِ نورهـــا و سایه‌هـــا. او هرچند این بار به کار یووه آمد و تلاشی به مراتب بیشتر از خود نشان داد اما در صحنه‌هایی دیگر نیز همچنان گنگ، خنثی و بی‌ثمر بود.

 

خطرناک؛ مانند داویده فراته‌زی. او مسیر چشمان خیره و پر واهمه‌ی هواداران بیانکونری‌ را که به راسپادوری، اسکاماکا و حتی براردی دوخته شده بود را به سمت خود تغییر داد. پرسش فلسفی اکنون این است: آیا او ارزشمندتر از بسیاری دلمشغولی‌های دیگر مدیران برای خط میانی یووه در کارزار تابستانی باشگاه نخواهد بود؟

 

هشت؛ مانند اختلاف استرس‌زدای یووه از جالوروسی. یک برتری آرام‌بخش که البته روی کاغذ همچنان امکان وقوع زلزله اطراف آن وجود دارد!

 

بازگشت به تنظیمات کارخانه؛ مثل مویزه کین. رسیدنِ دیرهنگام به همان سابقه‎‌ای که از او سراغ داشتیم: ورود به عنوان بازیکن تعویضی و تقدیم یک گلزنیِ هوشمندانه به تیم. افسوس که اگر زودتر موقعیت ماضی‌اش را در یووه باز می‌یافت در یوونتوسِ مستقبل همچنان نقش‌آفرین می‌ماند و خیال هماره نگرانِ ما را آرامش می‌بخشید.

 

چهار؛ مانندِ عدد حسرت یوونتوس بعد از عبور دشوارش در این بازی. فاصله‌ای غبطه‌انگیز با بالانشینان سری A که می‌توانست با تبدیل یکی از مساوی‌های فصل به پیروزی و تغییر یک شکست به تساوی، سرنوشتِ فصل محزون یووه را از فرش به عرش دگرگون کند.

 

حیاتــی؛ مانند اهمیت پیروزی یووه در این بازی. هرچند هویت سیاه و سپید ما را استحقاقی بیش از اعطای ارزش‌گذاری برای این برد است اما در نسخه تحمیلی و اخیرِ یووه، شاید این برد ارج و تأثیری فراوان در فرجام نهایی داشته باشد. اکنون به تثبیت در رتبه چهارم و امید به گام نهادن بر پله سوم امیدوارتر شده‌ایم و فضای روانی تیم برای رویارویی مقابل ونتزیا و تقابل بعدی و فوق‌العاده حساس با جنوا (به خاطر موقعیت حریف) را نیز سامان بخشیده‌ایم.

[حامد]

پرتره‌‌ای از مکس الگری در این بازی به روایت دوربینِ MARCO BERTORELLO

 با توجه به آنچه از بازی دیدیم و با درنظر گرفتن جذواتِ حضرتش، این عکس از این زاویه LOW ANGLE حاوی یک بار معنایی است و

 از ثبوت خدایگانی خبر می‌دهد که ترازوی عدالت را می‌تواند به نفع قدرت ایزدی‌اش واژگون کند.

لبخند و رضایت اهریمنی او نه در تضاد با الوهیتش که جمعی از اضداد و حاوی فره‌ی پارادوکسیکالش است.