368 replies to this topic

[Jack Sparrow]

ستاره هایی مثل ولاهویچ بدرد بازی تو تفکرات الگری نمیخورن. همیشه هم همین بوده.

تمام مهاجما زیر دست الگری افسردگی میگیرن و به لحاظ ذهنی خالی میکنن.

تو سیستم الگری فقط بازیکنایی مثل مانژوکیچ دووم میارن.

آمار و ارقام مهاجمامونو در بیاریم تغییرات آنچنان چشمگیری در بازه تک فصلی نمیبینیم. ولاهویچ هم یکی کنار بقیه.

[Orphée]

@pezhman

 

پژمان ، داداش ، منم نظراتتو بعضاً قبول دارم ولی واقعیتش همونطوری که باهام رفتار میشه با طرف مقابلم رفتار میکنم ، نمیدونمم این چه کِرمیه که دارم و میخوام عدالت رعایت بشه. هر چند همینم خیلی وقتا بی خیال شدم ، تو همین فروم فحش شنیدم ولی خودمو زدم به نشنیدن (لینک پُستها هم هست هنوز ، میخوای بهت بدم) ولی واقعاً نباید یچیزو از حد گذروند...

 

1. پاردس و دی ماریا رو واسه این مثال زدم که حس کردم استاندارد دوگانه وجود داره. از نظر من جالب نیست که چون ولاهوویچ طرفدار داره تو یه جایی ، مستثنی بشه. بعدم "من" به طرفدارای این 2 تا کاری نداشتم ، تو برات مسئله بود. من میگم هم اگه ولاهوویچ میزان دریافتی و راندمانش همخونی نداشت تقبیح بشه ، هم پاردس. اون قضیۀ اقلیت هم منظورم تو بودی که حس کردم بخشی از کوبیدن ولاهوویچ واسه اینه که تو جمع اقل هستی که شاید اشتباه بود.

 

2. پینسولیو قیاس مع الفارق هست عملاً. قد هر دو 1.90 هست ولی حتماً یه دلیلی داشته و مربیا یه چیزی تو این دو دیدن که یکیشون شده گلر و یکی مهاجم باکس! اصلاً چیزی بنام بُرندگی یه مهاجم رو نادیده میگیری. بذار یه مثال دیگه بزنم. ماهیچۀ بدن هم هر چی تعداد کار کشیدن منظم ازش بیشتر باشه ، ورزیده تر میشه و استعاراً زورت بیشتر. این نیست که هر ماهی یبار دو کیلو میوه بلند کنی و دفعات بعد انتظار داشته باشی از پس حمل کولر آبی بر بیای. « تیمی با تفکر غیرمریض! » سیتی تو این فصل بطور متوسط تو هر بازی 6.75 موقعیت "مُسلم" گلزنی خلق کرده و غیر طبیعی نیست که هالند با 18 گل/پاس گل ، موثرترین بازیکن لیگ باشه! (آمار سایت رسمی لیگ برتر)

 

مثلاً این آمار رو ببین ، مال چند سال پیشه ولی بعضی هاشون هنوز دارن بازی میکنن و چون همه چیزش فارسی هست میذارم. مشاهده میکنی که حتی برترین مهاجمین وقت دنیا هم بطور متوسط از هر 4-5 موقعیت ، یکیش رو گل میکنن! آمار روز هالند هم تقریباً همینه ، چند روز پیش 50 اُمین گلشو در لیگ برتر زد و نرخ تبدیل موقعیتش به گل (که تو این جدولم امده) حدوداً 28.7 % هست!

 

 

ولاهوویچ قبل اومدن به یووه و ماه های اولِ بعدِ اومدنش به یووه ، ارزش اون 80 میلیون و حقوق 7 میلیونی رو داشت اثبات میکرد ولی به مرور و وقتی با تفکر تاکسیکِ حاکم بر تیم خو گرفت (تو بعضی بازیا واقعاً تو جریان بازی یه موقعیت گل هم نداریم مگه اینکه رو کرنرها و کاشته ها چیزی نصیبمون بشه) ، این آدم 22 ساله تحت فشار تگ و حقوق و انتظارات ، اون شور و انگیزۀ اولیه رو از دست داد ، شد مهاجم کم روحیه و کم اعتماد به نفس امروز که موقعیتایی خراب میکنه که هیچکس خراب نمیکنه و حتی با این وجود بعضی اوقات گُلایی میزنه که هیچکس نمیتونه بزنه مثه بازی با لاتزیو یا اینتر...

 

3. احیاء پیرلو و مارکیزیو و بازی گرفتن صحیح از این دو تا در کنار ویدال ، حاصل دسترنج خود کنته بود! و ضمناً پوگبا هم از فصل دومِ کنته تازه اومد و فصل اول همون مارکیزیویی بیرون خط مونده ای بازی میکرد که همه تو دوران دلنری و زاکرونی و... ازش قطع اُمید کرده بودن. بعدم من گفتم وقتی بوریلو و ماتری رو داشت ، یعنی تأکیدم رو فصل اولشه.

 

کسی جلوی آلگری رو هم نگرفته ، "پست و آمار" مورد نظرش رو درخواست بده براش بازیکن بخرن. کمبود قدرت هم که به سلامتی تو باشگاه نداره. ضمناً آلگری فاجولی رو داشت و الانم ایلینگ و ییلدیز رو داره که خلاقن و میتونن هافبک بازی کنن ولی این دو نفر بعدِ 16 هفته روی هم 160 دقیقه هم بازی نکردن!!! من میگیم "فوتبال" بازی کنه ، نگفتم باز باشه یا اینکه 3-4 گل بخوره ، همینکه سادیستیک نباشه کافیه... خودتم میدونی اینی که یووه ارائه میده اسمش فوتبال نیست ، آینده ای نداره ، هوادارساز نیست ؛ فکر نکنم نیاز به توضیح بیشتری باشه. ضمناً با همین تاکتیک بسته 4 تا از امپولی خورد ، مقابل مونتزا رفت و برگشت شد ، از مکابیِ اسرائیلِ عُظما 5 تا خورد و رفت و برگشت شد ، از ویارئال 4 تا خورد رفت و برگشت شد ، از بنفیکا 6 تا خورد و رفت و برگشت شد... پس ظاهراً تاکتیک بسته ش هم خیلی وقتا کارایی نداره. یه زمانی از بایرن 4 تا میخوردیم ، تا ابدالدهر سرمون پایین بود و کابوسش ولمون نمیکرد ، بعدش مشکل شد 4 تا خوردن از امپولی و 5 تا خوردن از مکابی حَیفا!

 

ولاهوویچ تو تیم ملی بعد 25 بازی 13 گل زده که واقعاً با این "هیچ بودن" ادعاییت همخونی نداره و بعدِ تنها 3 سال بازی در بزرگسالان و اون بلایی که سرش اومد ، آمار بدی محسوب نمیشه. ساویچ رو میگی؟ هافبک مورد علاقۀ من نیست داداش...

 

اما در مورد اون قضیۀ مشکلات مدیریتی و داوری و فساد و اینا ؛ واقعاً موجی گل گُفت : « بله ، قطعاً در حق یوونتوس اجحاف شده ولی اوناییکه میگن باخت به امپولی تقصیر اعلام خبر کسر -10 امتیاز نیم ساعت قبل از بازی هست ، دارن ترانه سرایی میکنن... »

 

4. حاجی آلگری 28 می 2021 برگشت و ولاهوویچ 28 ژانویۀ 2022 به یووه اومد یعنی 8 ماه و 1 روزِ بعد!!! کجا با هم اومدن و وقت نداشته اینو تایید کنه؟ بعدم همینکه رفته ضربه ایستگاهی یاد گرفته تا "بلکه" بتونه گلزنی کنه ، نشون دهندۀ بُحران خلق موقعیت نیست؟... آخرش جواب منو ندادی ؛ مگه ولاهوویچ اسلحه گذاشته بود رو سر آلگری و مدیران یووه که آی بیاید منو بخرید؟

 

5. مانژوکیچ رو که مثال میزنی یک استثناء بود. همونطور که این "مسی" ـی که انتظار داری ولاهوویچ باشه ، یک استثنا هست. بعدم مانژوکیچ یه مشکل بزرگی که داشت ، شم گلزنی نه چندان بالاش بود که البته منم قبول دارم که با خصوصیات دیگه ش اینو جبران میکرد و قبلاً هم گفتم باید ستاره ش به همراه تعداد دیگه ای از بازیکنان به استادیوم یوونتوس اضافه بشه...

 

6. اختلاف نظر بنیادین ؛

هیگوآین در ناپولی ؛ 117 گل/پاس گل در 11.006 دقیقه = هر 94 دقیقه 1 گل/پاس گل

هیگوآین در میلان ؛ 11 گل/پاس گل در 1861 دقیقه = هر 170 دقیقه 1 گل/پاس گل

هیگوآین در چلسی ؛ 5 گل/پاس گل در 1313 دقیقه = هر 262 دقیقه 1 گل/پاس گل

 

فکر کنم یه دلیلی داشت که بعد 2 سال به این در و اون در میزدیم که ردش کنیم...

 

در مورد رونالدو هم تو پُست قبلیم گفتم ، تأکیدم رو فصل اولشه و عُمقِ خرابی ، وگرنه منم اونموقع زنده بودم و میدونم پیرلو و ساری هم اومدن. ضمناً رونالدو زیر نظر پیرلو آقای گل سری آ شد و دیبالا هم زیر نظر ساری با ارزش ترین بازیکن سری آ. از هیچ کدوم از این عناوین در دورۀ آلگری خبری نبود!

 

7. متاسفانه مهم نتیجۀ 3-1 ـی هست که در تاریخ پُرشکوه یوونتوس ثبت شده. کنته هم بود تحقیر آمیز بود ، پپ هم بود تحقیرآمیز بود...

 

دوران باشکوه فیورنتینا رو از اونجاییم درآوردم که همزمان با یوونتوس ، آرسنال و تاتنهام و سیتی هم علاقه مند به خریدش بودن. که متاسفانه مغز خر خورد و این خراب شده رو انتخاب کرد... والا اگه برای ویروس آلگری پادزهری باشه که خیلی خوبه ، شاید بتونه ریکاور کنه! جدا از شوخی منکه حس میکنم آخر میفروشنش. بالاتر هم گفتم الان هالند و ولا تیمهاشونو عوض کنن ، عملکرد و سرنوشتشون 180 درجه تغییر می‌کنه...

[vahid.juv]

@Orphée الان داشتم خبر میخوندم یهو برخورد مردم به این خبر که از سال بعد دستمزد ولا به ۱۲ میلیون افزایش پیدا میکنه به صورت خودکار؟     درسته؟

 

اگر این صورت باشه دیگه موندنش اصلا ارزش نداره، ۱۲ میلیون حقوق برای این اصلا نمیرزه، مگر اینکه یهو متحول بشه، اخه سبک بازیش هم حوری نیست من بگم بازی دربیار میشه برامون، من سقف ولاهوویچ رو سال ۲۵ تا گل بیشتر نمیبینم.

[GioVanni Agnelli]

^^^
- توی همین اخبار اومده که یووه قصد داره با کاهش حقوق، قراردادش رو تمدید کنه.
توی قراردادی که باهاش بسته شده، حقوقش پلکانی افزایش پیدا می‌کنه.

[Orphée]

@Orphée الان داشتم خبر میخوندم یهو برخورد مردم به این خبر که از سال بعد دستمزد ولا به ۱۲ میلیون افزایش پیدا میکنه به صورت خودکار؟     درسته؟

 

اگر این صورت باشه دیگه موندنش اصلا ارزش نداره، ۱۲ میلیون حقوق برای این اصلا نمیرزه، مگر اینکه یهو متحول بشه، اخه سبک بازیش هم حوری نیست من بگم بازی دربیار میشه برامون، من سقف ولاهوویچ رو سال ۲۵ تا گل بیشتر نمیبینم.

 

آره درسته ، سال آخرش هم ظاهراً میشه 12.5 ، اینجا مطلبش رو از مارکو گوییدی نقل کرده بودم... تا 2026 هم قرارداد داره ولی یووه میخواد حقوقشو بکنه 7-8 میلیون ولی عوضش تمدید تا 2027 یا 2028...

 

هدف یووه پخش قراردادش به سالهای بیشتری هست طوریکه دست و پای باشگاه هم اگه بخواد بفروشدش ، تو پوست گردو نمونه...

[vahid.juv]

آره درسته ، سال آخرش هم ظاهراً میشه 12.5 ، اینجا مطلبش رو از مارکو گوییدی نقل کرده بودم... تا 2026 هم قرارداد داره ولی یووه میخواد حقوقشو بکنه 7-8 میلیون ولی عوضش تمدید تا 2027 یا 2028...

 

هدف یووه پخش قراردادش به سالهای بیشتری هست طوریکه دست و پای باشگاه هم اگه بخواد بفروشدش ، تو پوست گردو نمونه...

بتظرت همون ۸ میلیون هم کارایی داره برای تیم؟ البته یه قیمتی خریدیمش که همچین فروشش هم مشکلی رو حل نمیکنه. اون ورم خودش ضرر میندازه برای یوو.

[Orphée]

^^^

 

نه وقتی حقوق برمر و کیه زا 5 میلیونه و دارن با همون حقوق قبلی هم قراردادهاشون رو تمدید میکنن و همچنین دلایل واضح دیگه...

 

راستش من قبلاً هم هزینه های فعلی ولاهوویچ رو اینجا محاسبه کردم ؛ حتی با حقوق فعلی * ، ولا با سالی 29.4 میل هزینه ، گرونترین بازیکن فعلی یوونتوسه و کیه زا (سالی 22.5 میل) و برمر (سالی 17.9 میل) در رده های بعدین...

 

* اسکیرا میگه 9 میلیونه + پاداش و فصل بعد میشه 10 میلیون + پاداش و فصل آخرش میشه 12 میلیون ، درحالیکه گاتزتا به نقل از توتومرکاتو میگه همین تابستون میشه 12 میلیون...

[pezhman]

@pezhman

 

پژمان ، داداش ، منم نظراتتو بعضاً قبول دارم ولی واقعیتش همونطوری که باهام رفتار میشه با طرف مقابلم رفتار میکنم ، نمیدونمم این چه کِرمیه که دارم و میخوام عدالت رعایت بشه. هر چند همینم خیلی وقتا بی خیال شدم ، تو همین فروم فحش شنیدم ولی خودمو زدم به نشنیدن (لینک پُستها هم هست هنوز ، میخوای بهت بدم) ولی واقعاً نباید یچیزو از حد گذروند...

 

1. پاردس و دی ماریا رو واسه این مثال زدم که حس کردم استاندارد دوگانه وجود داره. از نظر من جالب نیست که چون ولاهوویچ طرفدار داره تو یه جایی ، مستثنی بشه. بعدم "من" به طرفدارای این 2 تا کاری نداشتم ، تو برات مسئله بود. من میگم هم اگه ولاهوویچ میزان دریافتی و راندمانش همخونی نداشت تقبیح بشه ، هم پاردس. اون قضیۀ اقلیت هم منظورم تو بودی که حس کردم بخشی از کوبیدن ولاهوویچ واسه اینه که تو جمع اقل هستی که شاید اشتباه بود.

 

2. پینسولیو قیاس مع الفارق هست عملاً. قد هر دو 1.90 هست ولی حتماً یه دلیلی داشته و مربیا یه چیزی تو این دو دیدن که یکیشون شده گلر و یکی مهاجم باکس! اصلاً چیزی بنام بُرندگی یه مهاجم رو نادیده میگیری. بذار یه مثال دیگه بزنم. ماهیچۀ بدن هم هر چی تعداد کار کشیدن منظم ازش بیشتر باشه ، ورزیده تر میشه و استعاراً زورت بیشتر. این نیست که هر ماهی یبار دو کیلو میوه بلند کنی و دفعات بعد انتظار داشته باشی از پس حمل کولر آبی بر بیای. « تیمی با تفکر غیرمریض! » سیتی تو این فصل بطور متوسط تو هر بازی 6.75 موقعیت "مُسلم" گلزنی خلق کرده و غیر طبیعی نیست که هالند با 18 گل/پاس گل ، موثرترین بازیکن لیگ باشه! (آمار سایت رسمی لیگ برتر)

 

مثلاً این آمار رو ببین ، مال چند سال پیشه ولی بعضی هاشون هنوز دارن بازی میکنن و چون همه چیزش فارسی هست میذارم. مشاهده میکنی که حتی برترین مهاجمین وقت دنیا هم بطور متوسط از هر 4-5 موقعیت ، یکیش رو گل میکنن! آمار روز هالند هم تقریباً همینه ، چند روز پیش 50 اُمین گلشو در لیگ برتر زد و نرخ تبدیل موقعیتش به گل (که تو این جدولم امده) حدوداً 28.7 % هست!

 

 

ولاهوویچ قبل اومدن به یووه و ماه های اولِ بعدِ اومدنش به یووه ، ارزش اون 80 میلیون و حقوق 7 میلیونی رو داشت اثبات میکرد ولی به مرور و وقتی با تفکر تاکسیکِ حاکم بر تیم خو گرفت (تو بعضی بازیا واقعاً تو جریان بازی یه موقعیت گل هم نداریم مگه اینکه رو کرنرها و کاشته ها چیزی نصیبمون بشه) ، این آدم 22 ساله تحت فشار تگ و حقوق و انتظارات ، اون شور و انگیزۀ اولیه رو از دست داد ، شد مهاجم کم روحیه و کم اعتماد به نفس امروز که موقعیتایی خراب میکنه که هیچکس خراب نمیکنه و حتی با این وجود بعضی اوقات گُلایی میزنه که هیچکس نمیتونه بزنه مثه بازی با لاتزیو یا اینتر...

 

3. احیاء پیرلو و مارکیزیو و بازی گرفتن صحیح از این دو تا در کنار ویدال ، حاصل دسترنج خود کنته بود! و ضمناً پوگبا هم از فصل دومِ کنته تازه اومد و فصل اول همون مارکیزیویی بیرون خط مونده ای بازی میکرد که همه تو دوران دلنری و زاکرونی و... ازش قطع اُمید کرده بودن. بعدم من گفتم وقتی بوریلو و ماتری رو داشت ، یعنی تأکیدم رو فصل اولشه.

 

کسی جلوی آلگری رو هم نگرفته ، "پست و آمار" مورد نظرش رو درخواست بده براش بازیکن بخرن. کمبود قدرت هم که به سلامتی تو باشگاه نداره. ضمناً آلگری فاجولی رو داشت و الانم ایلینگ و ییلدیز رو داره که خلاقن و میتونن هافبک بازی کنن ولی این دو نفر بعدِ 16 هفته روی هم 160 دقیقه هم بازی نکردن!!! من میگیم "فوتبال" بازی کنه ، نگفتم باز باشه یا اینکه 3-4 گل بخوره ، همینکه سادیستیک نباشه کافیه... خودتم میدونی اینی که یووه ارائه میده اسمش فوتبال نیست ، آینده ای نداره ، هوادارساز نیست ؛ فکر نکنم نیاز به توضیح بیشتری باشه. ضمناً با همین تاکتیک بسته 4 تا از امپولی خورد ، مقابل مونتزا رفت و برگشت شد ، از مکابیِ اسرائیلِ عُظما 5 تا خورد و رفت و برگشت شد ، از ویارئال 4 تا خورد رفت و برگشت شد ، از بنفیکا 6 تا خورد و رفت و برگشت شد... پس ظاهراً تاکتیک بسته ش هم خیلی وقتا کارایی نداره. یه زمانی از بایرن 4 تا میخوردیم ، تا ابدالدهر سرمون پایین بود و کابوسش ولمون نمیکرد ، بعدش مشکل شد 4 تا خوردن از امپولی و 5 تا خوردن از مکابی حَیفا!

 

ولاهوویچ تو تیم ملی بعد 25 بازی 13 گل زده که واقعاً با این "هیچ بودن" ادعاییت همخونی نداره و بعدِ تنها 3 سال بازی در بزرگسالان و اون بلایی که سرش اومد ، آمار بدی محسوب نمیشه. ساویچ رو میگی؟ هافبک مورد علاقۀ من نیست داداش...

 

اما در مورد اون قضیۀ مشکلات مدیریتی و داوری و فساد و اینا ؛ واقعاً موجی گل گُفت : « بله ، قطعاً در حق یوونتوس اجحاف شده ولی اوناییکه میگن باخت به امپولی تقصیر اعلام خبر کسر -10 امتیاز نیم ساعت قبل از بازی هست ، دارن ترانه سرایی میکنن... »

 

4. حاجی آلگری 28 می 2021 برگشت و ولاهوویچ 28 ژانویۀ 2022 به یووه اومد یعنی 8 ماه و 1 روزِ بعد!!! کجا با هم اومدن و وقت نداشته اینو تایید کنه؟ بعدم همینکه رفته ضربه ایستگاهی یاد گرفته تا "بلکه" بتونه گلزنی کنه ، نشون دهندۀ بُحران خلق موقعیت نیست؟... آخرش جواب منو ندادی ؛ مگه ولاهوویچ اسلحه گذاشته بود رو سر آلگری و مدیران یووه که آی بیاید منو بخرید؟

 

5. مانژوکیچ رو که مثال میزنی یک استثناء بود. همونطور که این "مسی" ـی که انتظار داری ولاهوویچ باشه ، یک استثنا هست. بعدم مانژوکیچ یه مشکل بزرگی که داشت ، شم گلزنی نه چندان بالاش بود که البته منم قبول دارم که با خصوصیات دیگه ش اینو جبران میکرد و قبلاً هم گفتم باید ستاره ش به همراه تعداد دیگه ای از بازیکنان به استادیوم یوونتوس اضافه بشه...

 

6. اختلاف نظر بنیادین ؛

هیگوآین در ناپولی ؛ 117 گل/پاس گل در 11.006 دقیقه = هر 94 دقیقه 1 گل/پاس گل

هیگوآین در میلان ؛ 11 گل/پاس گل در 1861 دقیقه = هر 170 دقیقه 1 گل/پاس گل

هیگوآین در چلسی ؛ 5 گل/پاس گل در 1313 دقیقه = هر 262 دقیقه 1 گل/پاس گل

 

فکر کنم یه دلیلی داشت که بعد 2 سال به این در و اون در میزدیم که ردش کنیم...

 

در مورد رونالدو هم تو پُست قبلیم گفتم ، تأکیدم رو فصل اولشه و عُمقِ خرابی ، وگرنه منم اونموقع زنده بودم و میدونم پیرلو و ساری هم اومدن. ضمناً رونالدو زیر نظر پیرلو آقای گل سری آ شد و دیبالا هم زیر نظر ساری با ارزش ترین بازیکن سری آ. از هیچ کدوم از این عناوین در دورۀ آلگری خبری نبود!

 

7. متاسفانه مهم نتیجۀ 3-1 ـی هست که در تاریخ پُرشکوه یوونتوس ثبت شده. کنته هم بود تحقیر آمیز بود ، پپ هم بود تحقیرآمیز بود...

 

دوران باشکوه فیورنتینا رو از اونجاییم درآوردم که همزمان با یوونتوس ، آرسنال و تاتنهام و سیتی هم علاقه مند به خریدش بودن. که متاسفانه مغز خر خورد و این خراب شده رو انتخاب کرد... والا اگه برای ویروس آلگری پادزهری باشه که خیلی خوبه ، شاید بتونه ریکاور کنه! جدا از شوخی منکه حس میکنم آخر میفروشنش. بالاتر هم گفتم الان هالند و ولا تیمهاشونو عوض کنن ، عملکرد و سرنوشتشون 180 درجه تغییر می‌کنه...

 

 

ببین فراز . من اگه بخوام   پست کسی رو ریپلای کنم یا وارد بحث بشم باهاش  تقریبا 7 - 8 بار پستش رو میخونم که تماما عقاید و نظراتش  دستگیرم بشه  . پست تو رو هم چندین بار خوندم .  به نتیجه ای که رسیدم اینه . 

 

بحث بین من و تو فایده ای نداره  . تقریبا اونجا که مثال پینسیلیو رو روش مانور دادی دیگه تقریبا مطمئن شدم .   چون  اولا اختلافات بنیادین داریم  و دوما  تو یکی به نعل میرنی یکی به میخ .   یجایی که بنفعته به امار رجوع میکنی و یه جایی که نیست به چشمات .  

 

مثلا اگه امار برات مهمه  پس شاید لازم باشه بدونی الگری از 10 تا بازی اخیرش 8 تا برد اورده و دو تا مساوی .  و اینکه بیشترش هم با کلین شیت بوده .   پس علی اقائده باید برات قابل احترام باشه .  حالا این که چجور و چگونه  و چطوری  بخاطر اسکواد و داشته هاش  و شرایط مالی باشگاه و  جریمه های فیفا و شیرینکاری های پوگبا و فاجولی و هزار تا دلیل دیگه  تونسته شطرنجی نتیجه بگیره  و روشش دلچسب و دلخواه نیست بماند . که البته مثل روز برای من روشنه که اگر بمونه و شرایط باشگاه هم یکم مساعد تر بشه دوباره تیم رو میکنه مثل سال دوم حضورش  که به صغیر و کبیر رحم نمیکرد .    یه چیزی تو مایه های جواد نکونام و استقلال و هافبکهای مزخرفش  تو این فصل .   ولی تو مدام  حرف از فصل قبل میزنی  . در حالی که فصل قبل  یک استثنا در تاریخ بود . نتایج افتضاح تیم 1000 تا دلیل داشت که یکیش الگری بود . و شاید کمتریش  . که گفتم در موردش  بوقتش و تو تاپیک خودش حرف میزنم . 

 

اختلاف بنیادی هم اینه که تو مدام دنبال امار  گلای اینی ولی من  بارها گفتم گل زدن یا نزدن این  برای من اخرین نکته ی گیرم بهش هست . من از چیزایی حرف میزنم که الفبای یه فوتبالیسته . ربطی به الگری و سیستم بقول تو مریضش نداره .باید توی خون و مغزش باشه .    تو لیگ محلات هم که باشی باید اینا رو داشته باشی .  اینجا که دیگه یوونتوسه 

 

 

(20 خط نوشتم و پاک کردم . چون احساس کردم فایده ای نداره  بخاط همون اختلافات بنیادین که گفتم )

 

مخلص کلام 

 

من کلا ادمی هستم که طرفدار بازیکنها هستم و خیلی کم از یک بازیکن متنفر میشم . حتی یکی مثل  دیشیلیو رو هم من براحتی هیت نمیکنم  .  تقریبا از زمان پلاتینی  که  طرفدار یووه هستم تا حالا 5 تا بازیکن بودن که مورد غضب من قرار گرفتن .  یعنی تقریبا هر 7 سال یه نفر .  امار بدی نیست که بخوام نگران اقلیت و اکثریت باشم .

 

1- مارکو موتا 

2- میلوش کراسیچ 

3- ووچنیچ

4- ایسلا 

و 5 ولاهویچ 

 

جالبه  که ازینا  2 تاشون صرب بودن و یکیشون هم همون وری .  و جالبتر اینکه هیچکدومم به زمان الگری نمیخوردن  که باز پای الگری رو پیش بکشیم .  چقدر سر اینا جر و بحث داشتیم قبلا اینجا 

 

گذشت زمان  4 تاشون رو یک ثابت کرد .    اون یکی رو هم میکنه ایشالا 

 

بیا  پس هر کدوم  روش خودمون رو داشته باشیم .   من  بعد از هر بازی میام  گنداش رو میگم  .  و تو هم پشت الگری قایمش کن  

 

ولی تجربه نشون داده من هیچ وقت روی اسب بازنده شرطبندی نمیکنم .     اینم بزودی ثابت میشه      . حالا دیگه خود دانی .  

 

اها اون قضیه فحش و لینک فحشا و اینا هم باز نفهمیدم منظورت من هستم یا کس دیگه .   ولی من بعضی کاربرا برام قابل احترام هستن و یادم نمیاد فحشی داده باشم .  

[Serie A]

بیشتر از هر کسی تساوی جلوی جنوا، رو مدیون دوشان هستیم اگه بجای کیه زا، پنالتی رو خودش میزد احتمالا نتیجه نهایی بازی جور دیگه رقم میخورد

[satfootball]

نمره 14 از 20 ارزیابی از عملکرد دوشان با تعصب اما گل نزن

[vahid.juv]

افت شدیدی داشته، والا دیگه نمیدونم چی به چیه، گیج شدم اما این بازیکن نیم فصل اول حضورش تو یوو اینقدر افتضاح نبود. من نشانه هایی از ایراد بزرگ رو توش میدیدم ولی اینگونه هم نبود. یاد ساندرو میندازه ادم رو.

[Orphée]

توتواسپورت : « ولاهوویچ در حال حاضر مایۀ نگرانی مدیریت یوونتوسه. حقوق فعلی او 7 میلیونه که در فصل 2025-26 به 12 میلیون میرسه * و یووه باور نداره که خروجیش در زمین توجیه گر فشار حقوقش هست. باشگاه میخواد حقوقشو متناسب کنه ولی علی رغم رابطۀ حسنه با ایجنتش ریستیچ ، نزدیکانش با این پیشنهاد موافقت نمیکنن. یوونتوس همچنان در مورد ولاهوویچ صبوره و به داشتن ایمان به او ادامه میده ولی اگه توافقی حاصل نشه ، مجبور به اتخاذ تصمیم در مورد فروشش هست... »

 

* توتو همچنان اعتقاد داره فقط در فصل آخر قراردادش حقوقش میشه 12 میلیون...@vahid.juv

[حامد]

دوشان ولاهوویچ؛ شراب 24 ساله‌ای که وقت نوشیدنش مجهول است

ســـردی با غوره، گرمـــی با مویز! ^*

 

 

 

بعد از این همه حرص خوردن، تحمل و صبوری آیا باید همچنان از دوشان ولاهوویچ دفاع کـــرد؟! اندک امیدورزان به بازگشت و تلألوی دوباره‌ی این مهاجمِ در آستانه‌ی 24 سالگیِ یوونتوس، انسداد و کورتاژِ ولا به مثابه یک استعداد بالقوه را مرتبط با تفکرات و نقشش در سیستم‌ِ واپس‌گرا و چرک ماسیملیانو الگری می‌دانند. اما با فرض پذیرش این دلیل پرتکرار، همچنان نمی‌توان بر طبلِ نادیده‌انگاری نقص‌های پر شمارِ «اِل‌‎کامیون» کوبیـــد.

 

واکاوی دقیق بازی‌های دوشان ولاهوویچ یک مورد عجیب اما در عین‌حال قابل‌استناد را در مورد این مهاجم صربستانی نشان می‌دهد. تحلیل بازی‌های او این موضوع را اثبات می‌کند که در صورت حضور ثابت او در میدان، نداشتن اشتباه قابل‌اعتنا و قرار نگرفتن در موقعیت‌های سریالیِ فرصت‌سوزی، باعث می‌شود روحیه‌ی جنگنده و اگرسیو او برایش گلزنی به ارمغان بیاورد؛ اما دقیقاً برعکس این وضعیت و بروز هر یک از موقعیت‌های یادشده قطعاً باعث خواهند شد او از لحاظ ذهنی به مشکلات اساسی و جدی برخورد و تحت هر شرایط نتواند به فتح دروازه‌ی حریف راهی یابد.

 

عدم کنترل و تسلیم شدن در برابرِ هیجانات آنی و افتِ انگیزه و روحیه در جریان بازی به راحتی می‌تواند دوران بازی یک فوتبالیست را تحت‌الشعاع خود قرار داده و حتی منهدم کند. به همین خاطر حفظ تعادل حتی در صورت بروز هرگونه ناکامی غیرمترقبه و ناگزیر باید در ذهنیت بازیکن حک شود؛ نکته‌ای به غایت مهم که در مورد ولاهوویچ البته تبدیل به پاشنه‌ آشیلی محض شده است.

 

در مواجهه با ولا، غالباً یک دفاعیه به کرات عنوان می‌شود؛ اینکه او سن و سال کمی دارد و کم‌تجربگی نشأت گرفته از جوانی‌اش، نکته‌ای است که نباید در تحلیل‌ها و انتقادات از او نادیده انگاشته شود. پاسخ اما چندان پیچیده نیست؛ وقتی صحبت از آینده‌دارترین فورواردهای حال‌حاضر فوتبال اروپا می‌شود، بی‌تردید نام او در فهرست‌های مختلف به چشم می‌خورد. با همین مقدمه نمی‌توان در هنگام نقد، ضعف‌های آشکار و غیرقابل اغماض‌اش را با «جوانی» او توجیه و در هنگام تمجید، نامش را هم‌ردیف با بزرگانِ تهاجمی فوتبال اروپا در یک صف قرار داد. فراموش نکنید که ام‌باپه نیز تفاوت سنی معناداری با دوشان ندارد. مقصود سنجش یکسان این بازیکنان با یکدیگر نیست که تفاوت‌ها این اجازه را به ما نمی‌دهند اما نمی‌توان از کیفیت و مستعد بودن یک بازیکن جوان در ساختاری وسیع سخن گفت اما بر کاستی‌های ملموسش سرپوش گذاشت و بی‌اعتنا بود.

 

اینکه این نوشته مدعی ناترازیِ نام دوشان ولاهوویچ در فهرست برترین‌های پست تخصصی‌اش و اصرارهای گاه و بی‌گاه برای ستاره توصیف کردن او است هرگز نشأت گرفته از عدم علاقه یا دشمنی با او که برگرفته از ادله‌های ناگریزی‌ست که در ادامه بیان خواهد شد.

 

حالا که صحبت از ام‌باپه شد بد نیست قیاسی هرچند مع‌الفارق میان این دو چهره داشته باشیم. رزومه‌ مهاجم فرانسوی را به عنوان یکی از مهاجمان آینده‌دار و البته طراز اول حال‌حاضر فوتبال اروپا (و حتی جهان) مرور کنیم: او تنها در 7 فصل گذشته 207 بار گلزنی کرده و جز دو فصل که آمار گلزنی‌اش بالای 20 گل بوده اغلب فصل‌های بعد را با آمارهای خیره‌کننده‌ی بالای 30 و 40 گل به پایان رسانده. این رزومه‌ی ترسناک در مورد بسیاری از هم‌رده‌های دیگر ولا نیز همین‌قدر جلوه‌گرانه و مهیب است. در مقابل، ولاهوویچ در 7 فصل گذشته تنها 75 گل به ثمر رسانده و بهترین عملکردش هم تنها به دو دوره‌ی موفقِ حدوداً 20 گله در فلورانس باز می‌گرد؛ همین و دیگر هیـــچ.

 

پس به همین علت و قیاس ساده، نمی‌توان او را هم‌ردیف با ستاره‌های تهاجمی فوتبال اروپا دانست. دوشان ولاهوویچ در بهترین حالت مهاجمی در کلاس B فوتبال اروپاست که البته هنوز این جایگاه را نیز تثبیت نکرده است.

 

یکی دیگر از مشکلات کلیدی ولاهوویچ کندی و انعطاف‌ناپذیر بودن اوست که برای یک مهاجم در این سطح یک نقص بنیادین است. البته در تاریخ فوتبال مهاجمین تنومند و ماندگار کم نداشته‌ایم اما این ویژگی تنها زمانی به خدمت بازیکن درخواهد آمد که بتواند از آن به عنوان یک پارامتر کیفی بهره بگیرد. در مورد دوشان این خصیصه عملاً به یک ضعف آشکار تبدیل شده و در بیشتر لحظات حضورش در زمین مانعی سخت برای استفاده از داینامیک نداشته‌ی اندامش برای جولان در محوطه جریمه حریفان است. البته گهگاهی این ویژگی به انضمام اگرسیو بودن او باعث کامیابی‌ای حداقلی می‌شود اما باید پذیرفت که در سایر لحظات، سنگین بودن این مهاجم صربستانی مهم‌ترین مانع برای استفاده بیشتر از سایر قابلیت‌هایش در مقابل دروازه رقیبان است.

 

این یک واقعیت است که یوونتوس پس از تنها درخشش‌های او در سالهای 2020 تا 2022 با خیالِ خام پیش‌دستی در جذب ستاره‌ای که بتواند جانشینی برای توز، هیگواین‌، رونالدو و ... باشد به سراغ صید او رفت و از قضا برای پیش‌دستی در اغوا نشدن او توسط دشمنان فرضی‌ِ یووه در این انتقال، حاضر شد بسیاری از ملاحظات مالی‌اش را نیز توجیه و هزینه‌ای قابل‌توجه را صرفِ به خدمت گرفتن او کند. امـــا باید پذیرفت که این دوراندیشی و هدف‌گذاری تقریباً در مسیری ناخوشایند گام برداشتند و دست‌کم تا این لحظه هیچ نتیجه‌ی چشمگیری به همراه نداشته. کافیست شایعات جدایی او از یووه در تابستان پس از یک فصل و نیم نمایش ناامیدکننده‌‌اش تا هیجان‌زدگی عمومی پس از گلزنی‌های ابتدای فصل او و پیش‌کشیدنِ غائله‌ی تمدید قرارداد و افتِ مجدد او و اخبار خروج قریب‌الوقوعش را یک‌بار دیگر بازبینی کنیم تا بهتر دریابیم که پروژه‌ی ولاهوویچ با سرعتی ناباورانه به سمت شکست می‌تازد.

 

هر قدر هم برای سبک بازی ولا استتیک‌سازی کنیم و هر قدر از تعصب و جنگندگی‌اش با کیفوری آب دهان‌مان را قورت دهیم اوضاع حوالی سیارک این صربستانیِ معضوب تغییر نخواهد کرد. می‌توان هم‌نوا با الگری که اصرار به رضایت از عملکرد سوال‌برانگیز او دارد شد، می‌توان به چشم‌انتظاریِ ماسیمو پاوان به احتراقِ «جرقه‌ای» حوالی تلاقی ساق‌های پای او و دروازه حریفان دل‌بست، می‌توان اسیر بازی‌ رسانه‌ایِ تمدید قرارداد یا خروج او از باشگاه در تابستان آینده شد و حتی می‌توان به بندِ همکاری و برقِ چشمان کیه‌‎زا در رفاقت با او دلخوش کرد امـــا در هر کدام از جبهه‌ها که سنگر گرفته باشیم فرقی نمی‌کند، گذشت زمان به زودی عیار نهایی دوشان ولاهوویچ را در معرض قضاوت طرفداران قرار خواهد داد.

 

____________________

 

 

* این نوشته الهام گرفته از اظهارات جدید Giovanni Guardalà (تحلیل‌گر شبکه تلویزیونی Sky Sport)

در مورد دوشان ولاهوویچ نگاشته شده است.

 

* تیتر نوشته برگرفته از این جمله‌‎ی Guardalà است:

«Vlahovic si esalta e si deprime troppo facilmente»

 

* يادداشت صرفاً حاوي نظرات شخصي نويسنده است و هرگز دیدگاه قاطبه‌ی طرفداران یوونتوس در مورد دوشان ولاهوویچ را نمایندگی نمی‌کند؛

چنان‌که آرای مخالف با آن نیز حتماً محترم و قابل‌تأمل هستند.

[حامد]

 

همه‌ تقصیرها زیر سر حصیرباف فاسق نیست!

 

 

هیچ حمله و دفاعی بر مفهوم «انتقاد» وارد نیست. این واپسین سلاح طرفداران و حلال‌ترین مواجهه‌ای‌ست که یک هوادار می‌تواند نسبت به تمام ارکان تیم مورد علاقه‌اش مبذول دارد. این تکمله‌ی مناقشه‌برانگیز را نه‌تنها «دوشان ولاهوویچ» که حامیان او نیز باید آویزه‌ی گوش‌شان کنند.

 

طعنه‌ی چند هفته پیشِ لیام هندرسون، هافبک اسکاتلندیِ امپولی به ولاهوویچ (جمله‌ای قریب به این معادل فارسی: «اوه اوه بازیکن 80 میلیونی اومد» یا «اوه، اوه بازیکن 80 میلیونی رو ببین») در جریان باخت تاریخی یووه به این تیمِ درجه 3 رقابت‌های سری A، اگرچه در نگاه اول یک توهین و موضعی خوش‌وقت برای حمله و خالی‌کردن انباشت خشم بر سر او بود اما از زوایایی دیگر نیز قابل بررسی و تأمل است.

 

تقریباً همه ما از رقم قرارداد 70 میلیونی (+10 میلیون پاداش) او آگاهیم؛ اینکه هندرسون نیز تا این اندازه پیگیر مبالغ پنجره‌های نقل و انتقالاتی یوونتوس است و زحمت تجمیع اعداد آن با پاداش‌هایش را هم کشیده در نوع خود جالب‌ِتوجه و با مزه است؛ اما آیا می‌توان با درگیرشدن‌ در این جمله‌ی به ظاهر غیراخلاقی و تحریک‌آمیز، بخشی از حقایقِ آزاردهنده‌ی نهفته در مغز آن را نیز نادیده انگاریم؟

 

از یادآوریِ تحقیرآمیزِ قرارداد 3 میلیون یورویی این بازیکن (هندرسون) یا تقدیم یک دو جین فحاشی مبسوط به عنوان پاسخ گرفته تا تنظیم شکایت برای پیگیری حق بازیکن (ولاهوویچ) و اهانت به ساحتِ باشگاه نزد مراجع ذی‌صلاح؛ شیوه‌ها و راه‌کارهایی هستند که می‌توان به آنها اندیشید. اما زوایه‌ی مورد مداقه‌ی این یادداشت دعوت به بازنگری و رجوع به خویشتن است.

 

بله؛ درست است. بر پیشانی دوشان ولاهوویچ مهاجم 23 ساله‌ی صربستانی یووه، تگِ 80 میلیونی نقش بسته و آمدن او از فلورانس به تورین اساساً با منطق جذب یکی از آینده‌دارترین و ستاره‌ی احتمالی سال‌های آتی رقم و سند خورده است. او آمد تا التیامی باشد بر کورتاژ دیبالا، آلترناتیوی جوان برای هیگواینِ پیر، گل‌زن‌تر از گل‌نزدن‌های موراتا، الگویی برای رشد بهینه‌‎ی سوله، فرصتی برای ارتقای همکاری‌های امیدبخش با کیه‌زا و کین، محملی برای فراموشیِ فراق و دوری تمام‌ناشدنیِ کایو ژورژ، تلاشی برای نسیانِ نام پیاتسا، تکرار خاطرات مانژوکیچ و حتی بیشتر از آن و چه‌بسا مرهمی بر دوران پســـارونالدو.

 

اما یک فصل و نیم حضور او در یوونتوس ما را در تمام هدف‌گذاری و رویاسازی‌های اشاره شده در پاراگراف قبلی فریز کرد. عده‌ای انگشت اتهام را روانه‌ی سرمربی کردند و مکس الگری و سیستم نارسایش را عامل انسداد ولاهوویچ قلمداد کردند و دسته‌ای دیگر با مشاهده‌ی دقیق بازی و نمایش‌های ولا در زمین، نظر قبلی‌شان را در مورد تمام توصیفات پیشین و امیدواری‌های کاذب پس گرفتند. در این بین گروهی میانه نیز قابل رصد بودند؛ همان‌ها که اعتقاد داشتند او بازیکنی جوان است و شاید نتوان او را ستاره‌ای هم‌ردیف با هالند و ام‌باپه پنداشت اما مهاجمی قابل است که در صورت استقرار در سیستمی متناسب با ویژگی‌های او، می‌توان شاهد شکوفاشدن ظرفیت‌های بالقوه‌ی او و مواجهه با مهاجمی استاندارد و گلزن شد.

 

پیش از آنکه جایگاه خودمان را در دسته‌بندی‌های اشاره شده نسبت به دوشان ولاهوویچ بیابیم بد نیست نیم‌نگاهی اجمالی به عملکرد او نیز بیاندازیم. دوشان در مدت یک فصل و نیم حضورش در جمع بیانکونری، 63 بار برای تیم به میدان رفته (در تمام رقابت‌ها) و 23 بار نیز موفق به باز کردن دروازه رقبا شده است؛ آماری با این میانگین: یک گل در هر 2.7 بازی. این را هم اضافه کنیم که او در این فصل نیز تنها 4 همکاری و پاس منجر به گل از خود بر جای گذاشته است. ولاهوویچ همچنین در 4 فصل حضورش در فلورانس نیز به ترتیب صفر، هشت، بیست و یک و بیست گل به ثمر رسانده و این آمار 49 گله را در 108 بازی کسب کرده است؛ آماری با این میانگین: یک گل در هر 2.2 بازی. نه تعداد گل‌ها که آمار کلی نشان می‌دهد او تنها کمی بهتر از وضعیت فعلی‌اش در یوونتوس بوده! (می‌پذیرم که قابل بررسی‌ست و استنادپذیری‌اش جای بحث دارد.)

 

تا اینجا هرچه گفته شد توضیح واضحات بود. آنچه از دوشان ولاهوویچ در میادین دیده‌ایم بر هیچ‌کدام‌مان پنهان نبوده است. اما واقعیت این است که یوونتوس به نفراتی نیاز دارد که برای پیروزی بجنگند. در تورین اسامی بزرگی طلوع و غروب کرده‌‎اند و این سرزمین هرگز واداده و مسحور نام‌ها نشده؛ چه بسیار زیدان‌ها، دل‌پیه‌روها و حتی رونالدوها که آمده و رفته‌اند و آنچه باقی مانده رزومه‌ و تاریخچه‌ای از عملکردها و تلاش‌های آنها در دوران حضورشان است. امروز در تاریخ باشگاه یوونتوس، تضادها و بهانه‌تراشی‌های‌ ستارگان در فصولی که ناکام بوده‌اند، بی‌اهمیت‌ترین موضوع است. اینجا منظومه‌ای‌ست که عذرتراشی و مقصرسازی تنها مناسبِ تحلیل‌های شفاهی هواداران و خوراک چند روزه‌ی رسانه‌ها و مکتوبات است. ولاهوویچ چه در حصار الگری و چه در جدال با ناشکوفایی‌اش، عملکردی مشخص در زمین از خود نشان داده. نمی‌توان با کوله‌باری از گل‌های زده به تورین آمد و توبره‌ی خالی را به سهل‌الوصول‌ترین مقصر حواله داد.

 

حتماً رأی و ملاحظات فنی و تاکتیکیِ سرمربی کنونی در خرید ولاهوویچ موثر بوده و حتماً خود بازیکن و مدیربرنامه‌ها و نزدیکانش در کنار ابعاد مالی، تحلیل‌ها و بررسی‌های فوتبالی را نیز در مورد این بازیکن لحاظ کرده‌اند. نمی‌توان تمام این پیش‌فرض‌ها را نادیده گرفت و از کم‌کاری یا حتی ناتوانی ولاهوویچ فاکتور گرفت و مشتقِ یهودایِ یوونتوس را دمادم احضار کرد و یک طرفه صورتِ سرخ الگری را نواخت.

 

مدت‌هاست که نه‌تنها گلزنی که تقلایی درخور برای رسیدن به آن را در ولاهوویچ نمی‌بینیم. اساساً مدت‌هاست که هیچ‌چیز از او نمی‌بینیم؛ دریغ از استپی ساده، پاسی صحیح یا فرار و شوتی خطرساز. (لطفاً نگویید مگر از یووه چیزی می‌بینیم که از او ببینیم؟ این استفهام در صحیح‌ترین حالت، صرفاً گزاره‌ای احساسی و نمادین است.) در عوض او را بیشتر از همیشه عصبی و درمانده دریافته‌ایم؛ عاملی که تنها بخشی از آن می‌تواند ترجمانِ ناکامی‌هایش در امر گلزنی باشد. شخصاً میانه‌ای با توجیهات مبتنی بر عدم تطابق بازیکن با سیستم ندارم. در عصر تلاطمات سیستماتیک فوتبال، این وظیفه و اجبار بازیکن است که در مواجهه با درخواست‌های تاکتیکی هر مربی، داینامیک و انعطاف‌پذیر باشد. عصر فورواردهای باکسِ بی‌خلاقیت، منفعل و اخته که توپ روی سر و پاهای‌شان فرود بیاید (یا به قول فوتبالی‌ها بنشیند) گذشته است. نمی‌توان تا ابد به گلزنی‌های گذشته او در فیورنتینا استناد و او را مدام تبرئه کرد. ضمن آنکه نمی‌توان با ترکه‌ی نروییده‌یِ «درخشش» احتمالی‌اش در بایرن، یونایتد و امثالهم نیز مخالفان را فَلَک کرد.

 

به نظر می‌رسد مهم‌ترین نکته و اصلی‌ترین نقب را همان لیام هندرسون در بهترین زمان ممکن به سوی ولاهوویچ پرتاب کرد. از پوسته‌ی نامحترمانه آن که عبور کنیم این هشدار به همه ما یادآور می‌شود: تخم‌مرغ‌هایمان را در سبدی گران‌قیمت اما سوراخ گذاشته‌ایم و نباید برای پوشاندن محاسبات خرید اشتباه‌مان (سبد) حصیربافِ فاسق (الگری) را گردن بزنیم. (بماند که همه در این ناکامی به تناسب‌شان تقصیر دارند؛ از مدیران، تا سرمربی و صد البته خود بازیکن)

 

امـــروز کسی دقیقاً نمی‌داند که آینده‌ی «دوشان ولاهوویچ» در یوونتوس چه خواهد بود. اما این را همه ما به خوبی می‌دانیم که یوونتوس باید به دنبال بازیکنانی باشد که بتوانند به ایجاد تفاوت‌ها در زمین کمک کنند و کاتالیزوری باشند برای بازگرداندن تیم به جایگاه حقیقی و موقعیتی که لایق ماست.

 

 اگر «رفت» بدون هیچ حسادتی برایش آرزوی موفقیت خواهیم کرد اما اگر «ماند» این توقع را بی‌رحمانه‌تر از او خواهیم داشت که به نزدیک‌ترین فرم به آن چیزی که همه از او توقع دارند نزدیک شود. مسیر بازسازی امپراطوری «یوونتوس» چه «با» و چه «بدون» ولاهوویچ‌ها چشم‌انتظار ماســـت.

 

 

 

نوشته شده در تاریخ شنبه، سیزدهم خردادماه 1402

به نظر می‌رسد علی‌رغم گذشت بیش از 6 ماه از این نوشتار، مواجه‌ام با دوشان ولاهوویچ چندان فرق نکرده.

اتفاقی دیدم قلم‌فرساییِ انتقادی امروزم مسبوق به سابقه بوده و قبلاً هم این عنصر تهاجمی صرب‌تبارِ یووه را نواخته بودم.

مضاف بر این جدل فراز با پژمان و آقا محمد و تکمله‎های بچه‌ها در تاریخچه‌ی اخیر این تاپیک را هم دیدم.

 به نظر می‌رسد «مسئله‌ی وِلا» از لاینحل‌‌ترین ابهامات و اصل‌ترین دغدغه‌های مشترک بسیاری از طرفداران یووه است.

[GioVanni Agnelli]

- یک نکته ای که بهش توجه نشده، یووه ۲۹ موقعیت گل رو خراب کرده که سهم ولاهویچ ۶ تاست، تعداد گل هاش هم که ۵ تاست،
در واقع به بیان دیگه، از هر دو موقعیت، یک گل ساخته !

[pezhman]

       

 

@Enzo 

 

داداش بیا این دامن رو یکم بده بالاتر .  گفتم بچه ها امار دوست دارنا 

 

البته فکر نمیکنم این امار درست باشه چون  این دوستمون فقط تو همین بازی قبلی 2 تا فرصت از دست داد .  

 

البته که دوستان  از شلوغ پلوغیای باشگاه و سایت و اینا استفاده کردن  و خیلی شیک و مجلسی  7 رو کردن 6 

[eⁿzº]

\/ \/ \/

داداش بپا اشتباه نگیری این دامن با اون دامن فرق داره بالاتر دادن دامن تو این موضوع میشه همون بحث هایی که تو تاپیک آلگری و ولاهوویچ در مورد دلایل کم گل زدن یا کیفیت و نوع نمایش تیم انجام شده و میشه

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

در مورد آمار پایین گلزنی تیم موضوع اینه که غیر از ولاهوویچ بقیه مهاجمین تیم یعنی کیزا، میلیک و کین هم از نظر گلزنی تقریبا وضعیت مشابهی دارن، اینجا باید بررسی شه که واقعا مشکل از هر ۴ تا مهاجم تیم هست یا تاکتیک‌های آلگری یا کمبود هافبک، بنظرم یکی از این ۳ مشکل میتونه علت و مسبب ۲ مشکل دیگه باشه

[saeed-nedved]

این 3 امتیاز رو مدیون ایشون هستیم!!!

[GioVanni Agnelli]

- گلی که زد، در عمل تحت یک موقعیت گل نبود !
حالا حساب کنید توی این بازی واسش چند موقعیت گل ایجاد شد و چند تا گل زد.

[Signora Omicidi]

پژمان