بانوی پیر را به حساب که می‌خواهی ول کنی بروی رونالدو؟!
یکی از دغدغه‌های مدیران یوونتوس فرماسیونِ خط حمله یوونتوس برای فصل آینده است. دپارتمانی که می‌تواند دستخوش یک انقلاب و یا با اندکی خوش‌بینی تنها دستخوش تغیراتی کیفی شود.
در نوک پیکانِ آتش‌بار بیانکونری، ارتشِ تک‌نفره کریستیانو رونالدو این روزها در آرامشی مرموز به سر می‌برد. در حالیکه همه در انتظار جلسه میان طرفین هستند چشمکِ زیدان و رئال به او سوژه اصلی رسانه‌ها شده تا در میان تمام احتمالات، «بازگشت به رئال» نیز به گمانه‌زنی‌ها در مورد آینده او افزوده شود. فارغ از هیاهو برای هیچِ این فرضیه نه‌چندان محتمل، کریستیانو اما در مصاحبه‌ها و پست‌های اینستاگرامی‌اش تلویحاً از اشتیاق برای کسب جام‌ها و افتخارات بیشتر با یوونتوس سخن می‌گوید. پاسخ قطعی اما در اختیارِ ساکنین سرشناس‌ترین ساختمانِ خیابان دروئنتو در تورینو است؛ مدیرانی که باید یکبار دیگر و با دقت بسنجند آیا حفظ رونالدو و ادامه سرمایه‌گذاری سنگین‌شان بر روی او همچنان ارزشمند است یا نه؟
نقظه چالش‌برانگیز دیگر در خط حمله، پائولو دیبالا است. جواهری که «بدبیاری« مثل هاله اثیریِ اطراف او به سرعت کنتور می‌اندازد تا عیار او ماه به ماه تنزل یابد. نمونه آخر، خبر رسانه‌های انگلیسی مبنی بر آمادگی ارائه پیشنهاد 50 میلیون یورویی از سوی منچستر یونایتد به یووه برای جذب بازیکنی است که تا همین یک سال پیش با دو برابر این قیمت نیز خواهان‌هایش را آماده نشستن بر سر میز مذاکره می‌کرد. مشکل یووه با او بر سر توافق بر سر بندهای مالی تمدید قرارداد است و اگر همچنان طرفین از مواضع‌شان کوتاه نیایند شاید بخردانه‌ترین تصمیم، فروش او و به نوعی اقدامِ عاجل در مقابل روند نزولی قیمت دیبالا در بازار نقل و انتقالات است. فرجامی تلخ اما گریزناپذیر.
نزدیک‌ترین فرد به دیبالا از حیث شرایط، آلوارو موراتا است. یوونتوس در مقابل او نیز درگیر نوعی ابهام است. آیا بیانکونری متقاعد شده که تمام مبلغی را که باید برای دائمی کردن قرادادش به اتلتیکو بپردازد، به حساب روخی‌بلانکو واریز کند یا بهتر است همانطور که در روزهای اخیر نیز رسانه‌ها عنوان کرده‌اند قرارداد قرضی او را یکسال دیگر تمدید و در بهار 2022 مجدداً شرایط را ارزیابی شود؟! طبعاً دومی محتمل‌تر است.
پرسش اساسی اما این است که در صورت عدم توافق یووه با یکی از نفرات بالا، گزینه جایگزین کیست؟ و اینکه آیا یووه از تجربه تلخ این فصل متنبه نشده و قصد ندارد یک مهاجم چهارم نیز به ترکیب خود بیافزاید؟!
لقمه و سنگ بزرگ برای یووه می‌تواند «ارلینگ هالند» باشد. ستاره‌ای که وقتی فهرست خاطرخواهانش را مرور می‌کنیم مثل عروسی که خواستگارانِ میلیاردر دارد، از نشاندنش پای سفره عقد (قرارداد) با پسر نه‌چندان پولدار اما خوش‌قلبِ داستان (بخوانید یووه) دلسرد می‌شویم. تنها کورسوی امیدی که همچنان بانوی‌پیر را به او وصل میکند احتمال فروش رونالدو و جایگزین کردن سوژه سرمایه‌گذاری آنیلی از کریس به ارلینگ است. نباید فراموش کرد که تَکرارِ(!) «ارلینگ - ارلینگ» بسیار آسان است اما بدنیست گاهی به هزینه‌های جنبی، واقعیت‌ها و توانمندی‌های بالفعل و نه بالقوه باشگاه یوونتوس در حوزه اقتصاد نیز نیم‌نگاهی بیاندازیم. (و ماجرای استثنایی و سراسر هیجان‌انگیز اما قمارآلود و ریسک‌بَرِ جذب کریستاینو رونالدو را الزاماً تکرارپذیر ندانیم.)
پس چاره چیست؟ آیا باید به میز مذاکره با ژکو، کاوانی یا حتی سوارز بازگردیم؟ یا محکومیم دست به دامن گراتزیانو پله و فابیو کوالیارلا شویم؟ شاید می‌خواهیم میرکو ووچینیچ را از زمین‌های وسیع گلف در امارات احضار کنیم و از او بخواهیم به خاطر یووه هم که شده خداحافظی‌اش از فوتبال را ملقی کند و برای یک فصل هم که شده یووه را یاری رساند؟!
پاسخ چندان دشوار نیست؛ مائورو ایکاردی. او گزینه‌ای قابل‌قبول و دسترس‌پذیر برای یوونتوس خواهد بود؛ ستاره 28 ساله آرژانتینی که پوشیدن لباس اینتر در گذشته نقطه منفی او (نزد تیفوسی‌های یووه) و اصرار مدیربرنامه‌هایش برای بازگرداندن او به ایتالیا و گذاشتن دست‌های شوهرش بر دستانِ بانوی‌پیر نقطه امیدوارکننده در مورد اوست. ایکاردی با سابقه به ثمر رساندن 134 گل در طول 7 فصل بازی در رقابت‌های سری آ، انتخابی منطقی نسبت به حلوایِ شیرین هالند است. (هرچند شاید خیلی‌ها حلوا را به یک پرس غذای مطبوعِ دیگر ترجیح می‌دهند!)
و بالاخره می‌رسیم به مویس کین. گزینه‌ای که از زمان ترک تورین همواره شایعه بازگشتش به یووه در رسانه‌ها شنیده می‌شود. عارضه‌ای عجیب در یوونتوس که به محض فروش ناگهانی ستاره‌هایش، پیوندهای عاطفی با آنها گسسته نمی‌شود و همه آماده‌اند تا با متحمل شدن هر ضرری، بار دیگر یاران موافق را به خانه بازگردانند. اتفاقی که در مورد موراتا محقق (بوفون را باید استثنا شویم) و در مورد پوگبا نیز در حال Load شدن است. فروش کاستا و رمزی شاید بتواند بخش قابل‌توجهی از مبلغ خرید کین را تأمین کند اما پیش از این برنامه‌ریزی باید رایولا مجاب شود که موکل او قرار است با چه نقشی به یوونتوس بازگردد؟ از شوخیِ جایگزین شدن به جای رونالدو که بگذریم اما آیا پیوند دوباره او با غول‌های تورین در کسوتِ مهاجم چهارم خواهد بود یا جانشینیِ دیبالا یا موراتا؟ بی‌تردید «پاسخ» این پرسش‌ها، جهت تصمیم و پاسخ مویس کین به پیشنهاد احتمالی یوونتوس را تعیین خواهد کرد.
فصل بهار بهترین زمان تصمیم‌گیری در خصوص آینده است و هر فرصتی که در ماه‌های آن از دست برود یعنی یک گام تا حضور اجباری بازیکنان مسن و غیرجذاب برای آلترناتیوی جداشدگانِ احتمالی خط حمله یوونتوس.
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
