اولویت داشتن شزنی نسبت به دوناروما خیلی برام عجیب بود. از اونجایی که خواستگار ها برای شزنی با حقوق 7 میلیون صف کشیده بودند و وضعیت اقتصادی باشگاه هم به گونه ای بود که 20 میلیون رایولا و دوستان پول زیادی به نظر نمی رسید و حتی می تونستیم یک دروازبان 7 میلیونی را نیمکت نشین کنیم، نگرفتن دوناروما توسط آلگری عجیب به نظر میرسه.
خرید و تمدید هایی مثل شزنی که توسط پاراتیچی انجام شدند تا سال ها گریبانگیر یووه خواهد بود. مدیری که با رونالدو شروع کرد و با تمدید های عجیب و خرید های عجیب تر مثل رمزی پیش رفت. در کنار خرید های خوبی هم که داشته، اشتباهاتش اینقدر سینگین بود که یوونتوس را تا سالها زمین گیر کنه. بازیکن هایی مثل شزنی ، رونالدو، رمزی ، آرتور به گونه ای روی شونه یوونتوس سنگینی می کنند که نه تنها سرعت پیشرفت تیم را کاملا گرفته، داره کمر تیم را هم خورد می کنه که همراه شدن این حقوق ها با کوید باعث نابودی باشگاه شده که بازیکنی مثل لوکاتلی را باید بعد از یکسال و خورده ای مذاکره، با 25 میلیون درسه قست خریداری کنیم. این مذاکرات طولانی یعنی گرفتن تمرکز و از بین بردن انرژی مدیریت تیم، یعنی ضعیف شدن در بقیه موارد. در کنار این ها با کنار گذاشتن آلگری توسط پاراتیچی، و آوردن ساری و بعد پیرلو، رسما داشتیم به سه سرمربی حقوق می دادیم!!
بعضی از انتخاب های سرنوشت تیم ها را عوض می کنه، انتخاب پاراتیچی به عنوان مدیر و جایگزین ماروتا تصمیمی بود که مسیر پیشرفت یوونتوس را نابود کرد. اگر دوناروما را نمی تونیم بگیریم، اگر توانایی خرید یک هافبک نداریم، اگر نمی تونیم یک مهاجم بخریم و باید موراتا را یکسال یکسال بیاریم، اگر پیرلو یک خط هافبک افتضاح داره که توی فصل اول مربیگیری این طوری نتیجه بگیره، همه و همه بخاطر اتفاقات سال 2017 هست و اصلاح اون نیاز به زمان داره.
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
