خب تبریک میگم برد رو. خیلی به موقع بود. به نظر من دقیقا به همچین بردی در این مقطع از فصل احتیاج داشتیم. من از دقیقه 10 نیمه دوم به بعد دیدم و طبعا فاتحه بازی خونده شده بود تا اون موقع و نمیشه نتیجه زیادی گرفت. پارما خیلی ضعیف بود و عملا فلج شده بود و از نگاه کردنای پی در پی دونادونی به اسکوربورد میشد فهمید چه خبره. یادمون نره همین پارما هفته پیش 2-0 اینتر رو شکست داده بود و حتی قبل از بازی، با توجه به سابقه ای که با این تیم داشتیم میشد پیش بینی بازی سخت هم میشد گاها. اما خب هر تیمی روز خوب و روز بد داره و امروز روز بد پارما و روز خوب ما بود. ضمن اینکه تا اونجایی که من دیدم پارما و دونادونی کاملا اسیر تغییر سیستم این روزهای یووه شده بود در واقع بردِ با این اختلاف تا حد زیادی متعلق به الگری و از معدود تصمیمات شجاعانه شه. ضمن اینکه با وجود بازی ضعیف پارما، باید از الگری تعریف کرد همونطور که باید به وقتش دهنش رو مورد عنایت قرار داد. مثلا این بازی با اختلاف بهترین بازی بود که من از پادوین توی یووه دیدم. سمت راست دفاع چهار نفره بهترین جا برای این یار غار کنته و بازیکن فوق معمولیه. اما حداقل تونست وظایفش رو به نحو احسن انجام بده.
در مجموع این بازی بهترین فرصت برای آزمایش کامل سیستم جدید و بازیکنهای کمتر بازی کرده بود که الگری به بهترین نحو از این فرصت استفاده کرد. تا اونجایی که من دیدم 1-2-3-4 بازی کردیم اما شباهت خیلی کمی به اون سیستم درخت کریسمس معروف داشت. طوری که حملات عمدتا از کناره ها و باز شدن 2 بازیکن پشت مهاجم هدف و بازی مبتنی روی سانتر و به تو زدن از کناره ها بود و حداقل تو گلهایی که من دیدم به خوبی این روش پیاده شد و جواب گرفتیم ازش. همین مسئله میتونه به بیشتر شدن اعتماد به نفس کادر فنی و بازیکنها تو استفاده از این سیستم کمک کنه تا تو بازی های جدی به کارمون بیاد.
کومن مثل دفعه قبل که بازی کرد فوق العاده بود با این تفاوت که تو یه نقش کاملا متفاوت بازی میکرد. اصلا میدونید چیه؟ از من بپرسید میگم حلقه گمشده بازی یوونتوس در این یکی دو سال، حرکات اُریب انفجاری از کناره ها به سمت باکس حریف بوده. یعنی یکی رو نداشتیم که بتونه دفاع حریف رو با اینطور حرکات به هم بریزه و واسه بقیه فضاسازی کنه. کنته دو فصل قبل خواست از جووینکو تو این نقش استفاده کنه که به خاطر جثه کوچیک و تسلط کمتر و ذهن نا آماده جووینکو، موفق نبود. اما کومن میتونه در این مورد خیلی به کار یووه بیاد. خلاقیتش هم در حدیه که کاملا پتانسیل تبدیل شدن به یه پیرلوی تهاجمی در سالهای آینده رو داره. من جای الگری بودم رو این بازیکن بیشتر سرمایه گذاری میکردم.
توز دو گل یورنته دو گل و موراتا دو گل. بدون شک مطمئن باشید این آمار روی اعتماد به نفس مهاجمامون واسه گلزنی و تمام کنندگی تاثیر مثبت میذاره. در واقع این ضعیف بودن پارما باعث یه تمرین مناسب تاکتیکی و روحی و روانی و آزمایش ذخیره ها برای تیم شد و امیدوارم تاثیرش رو توی اروپا جلوی اتلتیکو که به اندازه 0 تا 100 با پارما فرق داره ببینم.
در مورد الگری یه نکته ای به نظرم رسید. البته این خصوصیت تقریبا توی همه مربیا وجود داره اما در الگری به نظر بیشتره. اونم اینکه الگری وقتی تمرکز و آرامش داره تصمیمات خیلی بهتری میگیره تا اینکه وقتی تحت فشاره. بیشتر منظورم تعویضهاست که وقتی تیمش عقبه انگار کلا توی گذشت زمان غرق میشه و یادش میره/میترسه تعویض کنه. امیدوارم رفته رفته به این مشکل غلبه کنه.
پ.ن: تولد اسطوره اسطوره ها که این روزا تو سرزمین رویاها و فیلمهای خالی بندی داره با فوتبال عشق میکنه رو هم تبریک میگم. باور کنید دانلود کردن و دیدن هایلایت بازیش و گل نزدنهاش و ناراحتیش بعد تعویض تو همین تیم هندی رو به فینال چمپیونز لیگ ترجیح میدم.