271 پاسخ برای این موضوع

[back to juve]

دیگه هیچ توجیهی واسه صعود نکردن وجود نداره! فقط اگه ببریم میگن ضعیف بوده اگه ببازیم میگن اصلا صحبت یووه نیست! 

[Orphée]

وضعیت دورتموند آدمو یاد ریورپلاتۀ 2011 میندازه، هیچکس انتظار رفتنشون به دستۀ پایینترو نداشت چون "خیلی بزرگتر از اون بودن که سقوط کنن".. هفتۀ آخر فقط یه برد 2-0 میخواستن تا نرن ولی 1-1 کردن و اواخر بازی هم بخاطر شورش هوادارا ناتموم موند! اوضاع دورتموند مسلما اونقدر بد نیس و با چندتا برد میان اواسط جدول اما اینکار نیروی ذهنی و اعتماد به نفس فوق العاده ای میخواد. اگه تا موقع بازیشون با ما هنوز تو نواحی سقوط باشن، فکر میکنم تمرکز اصلیشون روی سقوط نکردن خواهد بود و ل.ق فقط میتونه واسشون حواس پرتی باشه و تنها بخوان که بگذروننش بره. وضعیتشون خیلی غیرعادیه و سخته بگی مشکلات داخلیشون به نفع ماست یا به ضررمون اما میشه گفت که ترجیح میدن رتبۀ لیگشونو ارتقا بدن تا اینکه تلاش در صعود به مراحل بالاتری cl ای داشتن باشن که عملا هم شانسی برخلاف گذشته برای فتحش ندارن...

 

مطمئنم هر دورتموندی، از طرفدار گرفته تا مربی، ترجیح میده الان از cl حذف بشه و بوندسلیگای فصل بعدو شروع کنه، تا اینکه به مراحل بعدی cl بره و فصل بعدی رو تو بوندسلیگای 2 استارت بزنه!

[satfootball]

دورتمند درسته که ته جدوله اما مربی اش همچنان حمایت اجتماعی دارد.

 

دورتمند با دو سه برد پیاپی راحت میتونه از ته جدول بیاد بالاتر

 

اوضاعش چندان بحرانی نیست.

 

معمولا تیم هایی که در حال اوج گرفتن هستند را نباید دست کم گرفت در اروپا

 

یووه قرعه اش خوبه اما باید خیلی دقیق باشه مخصوصا در بعد دفاعی..................

[Massimiliano Allegri]

امروز داشتم یه نگاهی به تمامی فینال های تاریخ لیگ قهرمانان اروپا مینداختم 
10 تیم برتر این رقابت به ترتیب تیم های زیر هستند ...



خیلی جالب و ناراحت کننده است که لیورپول به اندازه ما تو فینال حضور داشته اما 4 امین تیم پر افتخار این رقابت هاست !
و یه نکته ی خیلی ناراحت کننده ی دیگه واسه ما تعداد سال هایی هست که از اخرین قهرمانی این تیم ها میگذره ... که به ترتیب :


 

نزدیک به دو دهه است که ما قهرمان اروپا نشدیم !! اون دو تیمی هم که بالای ما قرار دارند یعنی آزاکس و بنفیکا ، عملا دیگه جزو قدرت های اروپا به حساب نمی یاند ، میشه گفت ما بزرگترین تیم ناکام اروپا هستیم ، متاسفانه !! واقعا چند سال دیگه باید صبر کرد ! اصلا کسب این جام تو مجموعه یوونتوس به عنوان یه هدف تعریف شده ؟ چند سال دیگه میتونیم تو سری آ یکه تازی کنیم ؟ واقعا واسم سواله هدف این مجموعه مدیریتی حال حاضر یووه چیه ؟ مطمئنا تیم های بزرگ اروپا واسه همچین موفقیت هایی برنامه ریزی های بلند مدتی میکنند ... درسته بعضی سال ها مثل عنتر 2010 ، چلسی 2012 و ... تیمی که انتظارش رونمیره میاد قهرمان میشه (که البته اونم شانسی نیست) اما اکثرا تیم هایی که هدفشون کسب این مقام بوده تو فینال حضور داشتند ...

این که بگیم ما عاشق یوونتوسیم نه بخاطر تعداد قهرمانی هاش تو اروپا بلکه واسه خودش درسته ولی !!! فرق تیمی مثل ما با رم چیه ؟ 
خوب مسلما تعداد قهرمانی هایی که بدست آوردیم ... حالا بگیم چه بازیکن های بزرگی تو یووه بازی کردند ... خب کار این بازیکن های بزرگ بدست آوردن همین جام هاست ... عظمت تاریخ یک باشگاه بخش اصلیش افتخارات اون باشگاهه ... و لیگ قهرمانان اروپا هم بزرگترین افتخار باشگهایی جهانه ... که متاسفانه مجموعه یوونتوس "کوچکترین" برنامه ی چه بلند مدت چه کوتاه مدتی واسه کسب این جام نداره ! وقتی میشنویم مدیران یووه به حضور تواین مرحله راضی اند ، فقط باید تاسف بخوریم ! مرحله ای که حضور در اون واسه تیم هایی مثل گالاتاسرای ، لورکوزن و خیلی تبم های کوچتر دیگه عادی به نظر میاد !
 

شما رو نمیدونم ولی دیگه قهرمانی های متوالی اونم تو شرایط حال حاضر سری آ واسه من یکی جذابیت لازم رو نداره ، این نگرش مدریت حال حاضر یووه خیلی به شخصیت یووه ضربه خواهد زد ... وقتی صحبت از فروش ستاره های تیم میشه ، وقتی قادر به رقابت با تیم های خیلی کوچیکتر از خودمون مثلا ارسنال واسه جذب یه بازیکن نیستیم ، این موقع هاست که باید تاسف بخوریم ... همه چیز هم میندازیم گردن کالچوپولی ، اما اشکال جای دیگست ... نداشتن جاه طلبی ... 

[amirabas1369]

سهیل   من دغدغه تو رو و خیلی از دوستان رو درک می کنم...

اما یوونتوس کلاً استراتژی داره که اونو با تیمای دیگه اروپایی متفاوت می کنه...

ما همیشه سری آ واسمون تو اولویت بوده... تو سراسر تاریخ باشگاه جام های داخلی نقش پررنگ تری تو جاه طلبی های باشگاه داشتن. دلیل محکمش هم می تونه تفاوت تعداد قهرمانیای ما و میلان تو جام های داخلی و مقایسه اون با تعداد قهرمانی های اروپا باشه...شاید دلیل اصلی که یوونتوس رو دوست دارم همچین طرز تفکریه که تو باشگاه وجود داره... واقعاً برای من قهرمانی سری آ هیچ وقت تکراری نمی شه و هر سال بهش تشنه تر می شم...

 

منم امیدوارم به زودی بتونیم لیگ قهرمانان رو هم ببریم... برای برگردوندن وجهه یوونتوس لازمه...اما به شخصه بین سری آ و لیگ قهرمانان من اولی رو انتخاب می کنم... 

یه چیزی هم هست...واقعاً جاه طلبی برای بردن اروپا کافی نیست...مدیرای میلان همونایی هستن که سابقه قهرمانی اروپا رو دارن. شخصیتشون هم تغییر نکرده...با همون جاه طلبی..اما الان تو گرفتن سهمیه هم عاجز هستن... اصلاً نمی تونن توی رقابت ها شرکت کنن...زیرساخت های قدرت مند اقتصادی برای بردن همچین جام هایی لازم ( و نه کافی) هست که با وضع اقتصادی که ایتالیا داره بعید هست حالا حالا محقق بشه...

 

اتفاقاً مجموعه یوونتوس بسیار هوشمندانه این بحران ها رو مدیریت می کنه سهیل... کشوری که بزرگ ترین صنایعش به سمت ورشکستگی می ره دووم آوردن توش یه کار تقریباً محال هست... چه برسه بنگاهی مثل ما که با یه تغییر ناخواسته تا نابودی کامل کشیده شد... بیرون اومدن از منجلاب کالچوپولی فقط از باشگاه یوونتوس برمیومد...شک نکن تو این قضیه...به دلیل مالکیت افراد اقتصادی تو باشگاه و تجربه و دانشی که تو مجموعه وجود داره این باشگاه هنوز روی پاشه...ورزشگاه ساخته...قهرمانی لیگ رو آورده...

این تیم باید بش زمان داد...خوشحالم که مثل من هوادار فکر نمی کنن تو مجموعه یوونتوس. همه چیز رو دارن با صبر و حوصله با مهندسی پیش می برن...

 

یه چیز دیگه هم بگم سهیل...شما هم مهندسی...این روش مدیریت باشگاه یوونتوس برای من یه نوع کلاس درس اقتصاد مهندسی هست... شرایط باشگاه تو این وضعیت همون چیزیه که دست هر مهندسی رو تو هر پروژه ای می بنده...باید همیشه تصمیم بهینه رو گرفت. با کم ترین ریسک و بیشترین بازده...کاری که داره تو مجموعه یوونتوس انجام می شه...شرایط یوونتوس تو بستر شرایط کشور ایتالیا سنجیده بشه... وضع این کشور از نظر اقتصادی و حتی فرهنگی رو به انحطاط کامل هست...

 

فقط فقط در مورد ترانسفر که بخش کوچیکی از فعالیت های باشگاه هست من ایراد هایی رو وارد می بینم...من برخلاف خیلیا نظرم این هست که یوونتوس بعد از کالچوپولی بیش از نیازش پول خرج کرد...بسیاری از فعالیت های تجاری باشگاه تو اون زمینه نسبت منفعت به هزینشون پایین بود...میشد بهینه تر هزینه کرد و بیشترین سود رو برداشت کرد...(صحبتم رو مصداقی نمی کنم که اون موقع جای بحث زیاد می شه...نمونه هاش رو من و شما بهتر می دونیم...)

 

   

[فرهاد]

 

 

ما همیشه سری آ واسمون تو اولویت بوده...

 

ده نود بخاطر اینکه لیگ ایتالیا از لیگ قهرمانان هم میشه گفت قوی تر بود این حرف صدق میکرد ، منتها الان این حرف بیشتر جنبه گول زدن خودمون رو داره ، حقیقتش اینه که ما زورمون نمیرسه ربطی هم به اولویت و سیاست نداره !

[Alex2003]

منم به شخصه با فرهاد موافقم.دهه 80-90 دهه اوج فوتبال ایتالیا بود و هر تیمی که توی ایتالیا موفق بود به طور غیر قابل انکاری توی اروپا هم موفق میشد.حضور 3 باره یووه و میلان وحتی حضور تیمی مثل سمپدوریا توی فینال cl خودش گویای این قضیه است.ولی اینکه میگید کشور ایتالیا از نظر اقتصادی توی بحرانه رو هیچ جوره نمیتونم قبول کنم.هر چی باشه اوضاع ایتالیا حداقل از جنبه اقتصادی و صنعتی بهتر از اسپانیاست.یه چیز دیگه اینکه تیمی که سه ساله خوب کار کرده و موفق بوده توی رده لیگ داخلی و هدفی بلند پروازانه داره نمیاد به خاطر کمی بالا پایین اقتصادی و تراز مثبت مالی بازیکنای خوب ترنسفر رو بپرونه.تیم ما که داغونتر از سیتی و psg که نیست اونا تونستن سرمایه خارجی جذب کنن و حتی ترازشون رو با این خریدهای نجومی بالا نگه دارن ولی ما نمیتونیم.

این روزها اسپانسرها و حق پخش ها و بنگاه های شرط بندی و حتی دلالها نمیان رو یه تیمی مثل آژاکس سرمایه گذاری کنن چرا؟به دلیل نبود ستاره.

تیمی که ستاره نداره در بهترین شرایط درآمد جانبی کمتری نسبت به گونه پر ستاره داره.انصافا اگه به شما بگن امشب ختافه بازی داره کدومتون اهمیت میده.ولی اگر بگن توی تیم ختافه کاسیاس و پیکه و حتی مثلا گیگز بازنشسته بازی میکنن اونوقت چی؟

شما اگر بخواین کسب و کار جدید راه بندازید نمیتونید از همون اول سود بخواید.منظورم اینه که به طور مثال یه سوپرمارکت اول باید از اجناس پر بشه بعد برای اونا درصدی سود در نظر گرفته شه.پس اول باید خرج کرد بعد انتظار سود داشت.نمونه بارزش همین ورزشگاه جدید خودمون.اسپانسر میخواد برای 4 سال بابت تغییر اسم  بهمون پول بده.

سیاست های باشگاه اگر بخوایم در این سطح بمونیم خوبه ولی اگر رویاهای بزرگتری داشته باشیم اونوقت قضیه یکم فرق میکنه.

[moha684]

من همیشه مدافع سیاست های کلان مدیریتی بودم.همونطوری که امیرعباس هم گفت سیاست های اقتصادی باشگاه یه کلاس درس هست واسه افرادی که با این مسائل سر و کار دارن و واسه خود من نمود تقریبا کامل مطالبی هست که توی کتاب های زمان تحصیلم خوندم.

باشگاه بعد از ورود آندره آ یه مسیر درست اقتصادی رو پیش گرفته و با سرعت کم اما اطمینان بالایی داره مسیر رو به سوی اهداف کلان تعیین شده طی میکنه.البته این وسط یه سری فرصت ها و بهتره بگم میان بر هایی هم برای سرعت دادن به روند هم وجود داشته که از بعضیهاش استفاده شده و از تعدادیش هم استفاده نشده.

البته اشکال اصلی ای که به این روند وارده اینه که همه چیز فقط از بعد اقتصادیش دیده میشه و تا حد زیادی بعد ورزشی ماجرا کمتر بهش توجه میشه.مثلا برای خرید بازیکن و حتی تمدید قرارداد بازیکنای تیم قبل از هرچیزی اعداد و ارقام و مسائل اقتصادی مورد توجه قرار میگیره و تاثیر ورزشی بازیکن روی پیشرفت اقتصادی کاملا نادیده گرفته میشه.مثلا برای رستوران و تفریحگاه و ... هزینه میشه تا بعدا از سود اقتصادیشون تیم نفع ببره اما برای خرید بازیکن و رفع نقایص تیم که میتونه منجر به موفقیت های ورزشی و در نهایت سود اقتصادی بیشتر بشه هزینه ای خارج از چارچوب تعیین شده انجام نمیشه.مصداق هاش هم زیاد بوده توی این دو سه سال گذشته که فرصت های زیادی رو برای خرید بازیکنان مورد نظرمون با قیمت های خوب از دست دادیم.

البته توی همین اشکالی که گفتم یه نکته ی مثبت هم وجود داره.درسته که توی بعد ورزشی ماجرا سرمایه گذاری بزرگی انجام نمیشه اما حداقل این اطمینان تا حد زیادی وجود داره که سرمایه گذاریهای اشتباهی مثل خرید ملو و دیگو و ... دیگه انجام نمیشه و مسائل ورزشی باعث آسیب رسیدن به روند رو به رشد اقتصادی باشگاه نمیشه.

به هر حال باشگاه داره رشد میکنه و از لحاظ اقتصادی مسیر درستی رو در پیش گرفته و من اطمینان دارم این مسیر نهایتا ما رو به قله ی ارپا میرسونه.فقط این صبر و حوصله ی بالای مدیرانمون هرچند قابل تقدیره اما برای ما هوادارا که صبر و حوصله ی کمی داریم یک مقدار آزار دهنده ست.

+ بحثمون ربطی به تاپیک نداره زیاد.ببریم تو تاپیک مدیران یووه

++ زیادی رسمی و خشک شد پستم

[satfootball]

ما اگر بخاهیم در اروپا به جایی برسیم باید روی پیرلو اسیب شناسی بکنیم.

 

اگر دفاع یووه را سرباز تصور کنیم پیرلو مانند سپر ان سرباز است.

 

متاسفانه پیرلو یک سپر دفاعی مناسب نیست...

 

در موقعیت های پرفشار و در مقابل بازیکنان سرعتی بارها توپ را هدیه کرده به حریف

 

وقتی یووه در اثر اشتباهات پیرلو گل میخوره پیرلو در ادامه بازی به دنبال زدن گل به حریف میشه و نوعی عصبانیت و ناکامی به تیم القا میشه...

 

بازی با چزنا کلاس اموزشی خوبی برای کلوب دورتمندی است و به وضوح کلوب در عرض 5 دقیقه و با کم ترین صرف هزینه و زمان و بدون پیچیدگی خاص میفهمه که پاشنه اشیل یووه در کجاست.

 

برای پست پیرلو مارکیزیو هم جوابگو نیست...چون از لحاظ بدنی و فیزیکال ضعیف و ترد است....به نظرم یووه برای این بخش از تیم باید ی بازیکن فیزیکی و دفاعی اما تکنیکال رو استخدام کنه.....

[Massimiliano Allegri]

^^^

دقیقا ... واقعا اگه بازی با دورتمند از این قسمت ضربه بخوریم ، نشون میده مربی چقدر نفهمه   
باید بازی با دورتمند ویدال رو بزاره بجا پیرلو ... اگه اینکار رو نمیخواد بکنه همون بهتر که 3-5-2 بازی کنیم ... 
به ضد حمله هایی که قراره بخوریم فکر میکنم کلا از بازی ناامید میشم   
 

[Pouya]

7 گام تا فتح جام گوش بزرگ!

(اینو تو فوتی نوشتم گفتم اینجام بفرستم:دی)

امشب بالاخره انتظارات به پایان می رسه و دور حذفی لیگ قهرمانان اروپا آغاز میشه. در اغلب بازی ها میشه برنده رو حدس زد ولی فوتبال همیشه نشون داده که هیچ چیز قطعی نیست و همیشه باید منتظر شگفتی بود. این پست بررسی اجمالی مدعیان این فصل معتبرترین جام باشگاهی دنیاست.

در کمال خونسردی

رئال مادرید در بحران! کدام بحران؟! تیم های کارلو آنچلوتی با فراز و نشیب های زیادی که دارن که شناخته میشن و اکثرا در مهم ترین بازی ها، بهترین نمایش رو ارائه میدن، مخصوصا در لیگ قهرمانان. در ایتالیا کافیه 2 بازی نتیجه نگیرید تا رسانه ها شما رو وارد بحران کنن اما در پایتخت اسپانیا وضع ازین هم بدتره. یک شکست یا حتی یک نمایش ضعیف، تیم رو در وضعیت بدی قرار میده و باید بلافاصله چند بازی رو ببرید تا اوضاع به روال عادی برگرده. آنچلوتی بحران های کوچک و بزرگی رو در طول دوران مربیگریش تجربه کرده و اکثرا هم بر بحران چیره شده اما رئال مادرید با هرجای دیگه ای متفاوته و فاصله بحران تا اخراج مربی خیلی کمه. هنر کارلتو اینجا مشخص میشه. اون اجازه نمیده رئال وارد بحران بشه. همیشه مثل یک دوست -و نه رئیس- بر اوضاع تیمش مسلطه و با توجه به ابزاری که در اختیارش هست معمولا بهترین و ساده ترین راه حل رو پیدا می کنه. شروع دوباره و اصلی لیگ قهرمانان به نظرم با اوج گیری دوباره تیم مادریدی همراه خواهد بود و نتیجه ش بردهای پیاپی در لیگ اسپانیا. رئال شاید مدعی اول قهرمانی این فصل نباشه ولی شانسش از هیچ تیمی خیلی کمتر نیست. تیمی که میخواد قهرمان بشه باید کارلتو رو شکست بده. اتفاقی که خیلی بعیده تا نیمه نهایی رخ بده. آنچلوتی برای رهایی از طلسم تکرار قهرمانی راه سختی رو پیش روی خودش داره، اما هم ابزارشو داره، هم دانشش و هم تجربه ش رو. احتمالا سوال اصلی اینه که آیا رئال مادرید در فاز دفاعی به قدر کافی مستحکم هست؟
کلیدی ترین بازیکنان: رونالدو؟ راموس؟ کروس؟ بنزما؟ شاید. ولی من حس می کنم موفقیت یا عدم موفقیت رئال به نمایش کاسیاس و بیل بیشتر بستگی داره و مودریچ بعد از برگشتش.
شالکه احتمالا خودش رو بدشانس ترین تیم این مرحله می دونه. تیم دی متئو تیم بدی نیست ولی به هیچ عنوان جزء 8 تیم برتر اروپا نیست و احتمالا با هر قرعه دیگه ای بازم حذف میشد. شالکه شانسی برای صعود نداره، حتی اگه بازی رفت رو پیروز بشه. چگونه حذف شدنش مسئله اصلیه.

لحظه مواجهه با حقیقت

بزرگترین اشتباه انریکه الان اینه که گول تعریف و تمجید هایی که از تیمش و مخصوصا خودش میشه رو بخوره. شخصا دو علت رو برای این تمجید ها موثرتر از علل دیگه می دونم: اول نتایج ضعیف و بازی های ضعیف تر اواخر سال 2014. و دوم اوج گیری دوباره یا به تعبیری بهتر تو چشم اومدن دوباره لیونل مسی. با این همه بارسلونا بازم با چیزی که باید باشه فاصله داره و هنوز به پتانسیلی که داره نزدیک نشده. دروازه بان تا حد زیادی مطمئنه. دفاع خیلی بهتر شده. میانه میدان تیم هماهنگ تره و مثلث تهاجمی تیم زهردار تر از همیشه. اما آیا این ها برای موفقیت دوباره تو اروپا کافیه؟ مسلما نه. بارسا اگه میخواد دوباره مدعی اصلی قهرمانی بشه باید با همین شیب تا انتهای فصل پیشرفت کنه. همه ازین حرف می زنن که بارسا خوب زمانی به اوج رسیده و بازیش با سیتی در بهترین زمان ممکن از راه رسیده ولی همین بازی می تونه شمشیر دو لبه ای باشه که ضربه مهلکی بر دوران مربیگری لوئیس انریکه وارد کنه. انریکه گفته تا می بریم همه چی خوبه ولی با اولین باخت هم چی خراب میشه و موجی ار ناامیدی ها شروع میشه. درست میگه. بارسا با این بازیکنها خیلی حق باخت نداره مخصوصا در یه رقابت حذفی که به قول هربرگر یه بار ناامیدی خیلی زیاده.
کلیدی ترین بازیکنان: بارسا بدون مسی هویت خودشو از دست میده ولی امادگی اینیستا در اروپا همیشه برای تیم حیاتی بوده.
بارسا در بازی رفت بیش از همه چیز به تمرکز و صبر نیاز داره. سیتی قطعا نمایش مضحک پارسال رو تکرار نخواهد کرد. اونا می دونن اگه میخوان به مرحله بعد برن قطعا باید بازی رفت رو ببرن. نیوکمپ جایی نیست که با دست خالی وارد بشی و با معجزه خارج. پیگرینی پارسال تیمش از بازی رفت بر پایه معجزه بنا کرد و نتیجه ش رو هم دید. امسال اما شخصیت اروپایی سیتی بیشتره. نه به خاطر صعود از گروهی که اشتباه با عنوان مرگ تزیین شده بود، به خاطر وجود بازیکنانی که همیشه می تونن تعیین کننده باشن. آگوئرو، توره و لمپارد! پیگرینی اگه میخواد ثابت کنه که مربی مناسبی برای یه تیم پر مهره هست وقتش دقیقا همینجاست.

غرامت مضاعف

بایرن امسال ترسناک ترین تیم اروپاست. پارسال هم بود، ولی فقط ترسناک بود و موقعی که باید قدرتشو نشون می داد دیوانه وار عمل کرد تا یه فاجعه رخ بده. مشکلات اصلی بایرن در سال قبل تردید های پپ و آزمون و خطاهاش بود. و تنظیم اشتباه نقطه اوج. بایرن یوپ هاینکس هرچه فصل جلوتر رفت بیشتر اوج گرفت ولی بایرن پپ در مهم ترین مقطع در سراشیبی قرار گرفت. تیم پپ امسال کامل تر و بهتر به نظر می رسه. و با انگیزه تر. شوک بسیار مناسبی هم در ابتدای سال میلادی به تیم وارد شده. این شوک ها خیلی مهمه و باید هرچند وقت یک بار به تیم وارد بشه. انسان پس از کسب موفقیت بی اختیار تمایل به این داره که خودشو گم کنه و تلاش رو فراموش. خودشو بیش از اون چیزی که هست ببینه و حریف رو کمتر. به عنوان یکی از علاقه مندان پپ گواردیولا، امیدوارم از پارسال درس گرفته باشه چون امسال بعد از سال اولش در بارسا، مهم ترین فصل مربیگریش هست. در صورت موفقیت تمجید ها رو برابر خواهد بود و قطعا در صورت ناکامی غرامت مضاعفی در انتظار پپ هست. بایرن با برگشتن مصدومینش و اوج گیری احتمالیشون و تاثیری که از قهرمانی جهان در سال قبل گرفتن، افسار گسیخته ترین تیم مسابقات خواهد بود.
کلیدی ترین بازیکنان: نویر و روبن مهم ترین بازیکن های تیم هستن. بایرن اینقدر بازیکن خوب داره که نشه چند نفر خاص رو نام برد ولی شاید حضور لام و اشتایگر در مراحل حساس کلیدی تر باشه.
شاختار تیم خوبیه ولی تا همین حد. احتمالا یه نمایش نسبتا خوب در بازی رفت هم لوچسکو و هواداران رو راضی می کنه.

سایه یک شک

شکست ژوره مورینیو در نیمه نهایی سال قبل به نظرم به اندازه شکست پپ ناامید کننده بود و خیلی شک ها رو تو ذهن من ایجاد کرد و امسال دنیال پاسخ می گردم. زشت ترین نمایش تیمی از ژوزه در 180 دقیقه. صعود به نیمه نهایی با توجه به داشته های پارسال چلسی موفقیت محسوب میشد ولی در نیمه نهایی همه چیز خراب شد. شاید پارسال برای هر مربی دیگه ای در چلسی موفق محسوب بشه ولی نه برای ژوزه. مورینیو امسال برای جبران اومده. جبران پارسال برای چلسی و جبران نیمه نهایی ها برای خودش. مورینیو اینقدر موفقیت و اعتبار کسب کرده که همین الانم دورانش تموم شه یکی از بهترین مربیان تاریخ ورزش هست ولی امسال سال مهمی براش هست. اهمیتی که در تمام مصاحبه هاش و پشت خونسردی هاش و همزمان با اعتراض هاش دیده میشه. چلسی فصل رو خیلی مقتدرانه شروع کرد و واقعا بعیده قهرمان لیگ برتر نشه ولی اون استحکام و انسجام ابتدای فصل مخصوصا در فاز دفاعی رو نداره. تری هنوز بهترین مدافع چلسیه و بالابردن کیهیل از ابتدا هم به شوخی شبیه بود. چلسی هنوز به تعادل کاملی که مد نظر مورینیو هست نرسیده. در برابر تیم های ضعیف تر حتی اگه دفاعش بی ثبات باشه بازم پیروز میشه و در برابر تیم های مدعی هم می تونه دفاع رسوخ ناپذیری رو تشکیل بده. اما آیا مشکل گلزنی تیم با ورود سسک و کاستا واقعا حل شده؟ آیا می تونن در بازی های بزرگ هم گره گشا باشن؟ قطعا چلسی امسال حذف کننده ش رو جون به لب خواهد کرد ولی به نظر می رسه برای قرار گرفتن بر بام اروپا، ژوزه و شاگرداش باید حداقل 1 سال دیگه صبر کنن. ولی در این مرحله احتمالا ساده تر از پارسال صعود خواهند کرد.
کلیدی ترین بازیکنان: ادن هازارد برای من بالاتر از کاستا و سسک قرار داره و نقش تری در ساماندهی فاز دفاعی تیم مهم تر از نقش ماتیچ به نظر می رسه.
پاریس تیمی پرمهره س. تیمی که بازیکنای خوب و بعضا بزرگی داره که می تونن نتیجه و روند بازی رو عوض کنن. به ظاهر بلان ابزار خوبی برای موفقیت داره ولی تیمش بی شخصیته. تیم کارلتو هم شخصیت بزرگی نداشت ولی اینقدر بی شخصیت نبود. چنین تیمی هیچ وقت قهرمان نمیشه، حتی اگه تیم بزرگی رو هم حذف کنه.

سایه خیال

یوونتوس-دورتموند یکی از جالب ترین بازی های این مرحله س. و احتمالا نزدیک ترین. یوونتوس در لیگ ایتالیا یکه تازه اما بخش عمده ای از اختلاف ایجاد شده به ضعف بقیه برمی گرده نه قدرت یووه. در مقابل دورتموند این فصل با یه افت باورنکردنی مواجه شد. افتی که اینقدر وحشتناک بود که تیم رو در آستانه سقوط برد. با برد در دو بازی پشت سر هم به نظر می رسه بالاخره تیره روزی های شاگردان یورگن کلوپ رو به پایانه اما نوز تیم به ثبات نرسیده. در این بازی قطعا انتظارات از یوونتوس بیش از دورتموند هست. و این یه برگ برنده برای کلوپ هست. الگری اگه میخواد تیمش رو در مرحله بعد ببینه باید یه نتیجه عالی رو در دور رفت کسب کنه. حتی برد 1-0 هم نمی تونه نتیجه مطمئنی برای ورود به وست فالن باشه. احتمالا نبردی پایاپای رو شاهد خواهیم بود و هر تیمی در میانه میدان بهتر عمل کنه شانس بسیار بیشتری برای پیروزی داره. یووه بازیکنانی داره که می تونن در بازی های بزرگ تعیین کننده باشن: بوفون، پیرلو، توز و پوگبا. در مقابل هنوز ضعف در فاز تهاجمی برطرف نشده و یووه از نبود یه تمام کننده واقعی رنج می بره. در دفاع هم به نظرم آمار دروغ میگه! یوونتوس اینقدری که به نظر می رسه و انتظار هست، دفاع مستحکمی نداره مخصوصا وقتی مالکیت توپ رو در اختیار داره. دورتموند خیلی با اوج فاصله داره ولی هنوز تیم منسجم تری هست. پرسینگ دورتموند اگر درست انجام بشه کار برای یوونتوس بسیار سخت خواهد بود. و دورتموند مارکو رویس رو داره... بازیکنی که در هفته ای که گذشت به یک قهرمان تبدیل شد و یکی از آماده ترین بازیکنان حال حاضر جهان هست. آیا این بازی ادامه درخشش دورتموند در اروپاست یا پایانی بر ناکامی های اروپایی یوونتوس؟ باید تا آخر سال شمسی صبر کرد و دید کدوم تیم فاتح احتمالا تاکتیکی ترین نبرد این دور خواهد شد. تیم برنده توان قهرمانی نداره ولی می تونه هر تیم مدعی رو تا پرتگاه ببره.
بازیکنان کلیدی: رویس، شاهین و هوملز تعیین کننده ترین بازیکنان دورتموند هستن ولی چیرو ایموبیله که تو اروپا بر خلاف لیگ خوب بوده می تونه ستاره بازی باشه. در یوونتوس میشه هرکدوم ازون 4 نفر بالا رو اسم برد ولی به نظرم نقش مارکیسیو در این دو بازی تعیین کننده تر خواهد بود.

پارادوکس پروفسور

آرسنال و ونگر این بار برخلاف همیشه با یه قرعه ایده آل روبرو شدن به طوری که ونگر پشیمون شد که چرا سال های قبل به کلیسا نرفته! تیم امسال ونگر اصلا تیم بزرگی نیست ولی توان نتیجه گرفتن در اروپا رو داره. تجربه نشون داده آرسنال وقتی به ظاهر ضعیف تره بیشتر باید ازش ترسید. آرسنال سالی که بهترین نمایش اروپاییش رو داشت در هفته آخر سهمیه گرفت. قهرمانی رویایی خارج از دسترس برای شمالی نشینان لندن هست ولی به نظرم امسال می تونه به نوعی سال آرسنال در اروپا باشه . بهترین عملکرد این تیم در چندین سال گذشته رو رقم بزنه. ونگر تیمش رو به موقع به اوج رسونده و اگر مصدومیت ها این بار استثنائا دست از سرش بردارن می تونه حرفهایی برای گفتن داشته باشه. تیم مشکلات زیادی داره ولی به نظر می رسه داره به یه اتحاد و همدلی توام با انسجام تیمی می رسه. در مقابل مثل همیشه دفاع بی ثبات هست و تیم بدون یک رهبر مقتدر. و این جاییه که آرسنال ازش ضربه می خوره.
بازیکنان کلیدی: قطعا سانچز. اگر در اوج باشه آرسنال کار سختی برای صعود نداره. ژیرو و اوزیل هم به اوج برگشتن و می تونن در لحظات مهم چاره ساز باشن.
موناکو تیم تقریبا خوب و ناشناخته ایه و آمار دفاعی کم نظیری داشته. اما آیا می تونن در ورزشگاه امارات هم دروازه شونو بسته نگه دارن؟ خیلی بعید به نظر می رسه.

نیش عقرب

اتلتیکو مادرید سیمئونه بین مدعیان اصلی قهرمانی جایی نداره ولی در مقابل اونا تنها تیمی هستن که هیچ تیمی دوست نداره در مقابلشون قرار بگیره. اتلتیکو فوق ستاره ای نداره اما مجموعه ای از بازیکنان خوب با سبکی خاص، عجیب و البته نه چندان دوست داشتنی داره که تو روز خوبشون می تونن در برابر هر تیمی شکست ناپذیر بشن، مخصوصا در ویسنته کالدرون. اتلتیکو امسال تیم بهتری نسبت به پارسال نیست ولی تیم بی رحم تریه. و زهردارتر. این بار وضعیت نیمکت تیم خوبه و اتلتیکو با نداشتن حتی 5 بازیکن اصلی هم بسیار خطرناک هست. سیمئونه انسان بسیار جاه طلبیه و نهایتا تا پایان فصل بعد در تیم بمونه ولی قطعا دنبال این هست که نامش رو در تاریخ فوتبال جاودانه کنه. پارسال تا آستانه ش پیش رفت ولی تلاش، کافی نبود. این بار سیمئونه جوری تیمش رو ساخته در ماه آخر فصل در اوج قدرت خواهد بود. بنابراین از دید من اگر اتلتیکو تا نیمه نهایی به تیم بزرگی نخوره کنار زدنش از جام بسیار بسیار سخت خواهد بود.
بازیکنان کلیدی: نقش کوکه در تیم انکار نشدنیه. از گودین و اردا توران هم نمیشه گذشت، اما این گریزمن هست که داره به نفر اول تیم تبدیل میشه.
لورکوزن خیلی نسبت به ابتدای فصل افت کرده و اگه زودتر از خواب بلند نشه در همون بازی رفت نسخه ش پیچیده خواهد شد. غرور آلمانی می تونه برگ برنده تیم در بازی رفت باشه ولی بعیده از قتلگاه ویسنته کالدرون جون سالم به در ببرن.

در کم اهمیت ترین بازی این مرحله بازل به مصاف پورتو میره. تیمهایی که سقفشون حضور در مرحله بعد هست. پورتو تیم قدرتمندتریه ولی من بازل رو تیم منسجم تری می بینم و به نظرم می تونه شگفتی ساز این مرحله باشه.

[دایی احمد]

از شانس ما دورتموند هم با دو برد الان 15ه و با اختلاف 3 امتیازی با تیم دهم اوضاعش خوب شده و در صورت برد این هفته از منطقه خطر دور میشه و با تمرکز بالا میاد تورین

[Massimiliano Allegri]

^^^

فکر کنم این هفته با تیم سوم جدول بازی دارند ... درست میگم آیا ؟
اسم تیماشون رو بلد نیستم
اگه یه درصد فکر کنیم با یه تیم رده 15 امی بازی داریم تو همین تورین کارمون تمومه ... 
به قول ایتالیایی ها فینیتتو  

[Camel Blue]

^^^

فکر کنم این هفته با تیم سوم جدول بازی دارند ... درست میگم آیا ؟
اسم تیماشون رو بلد نیستم
اگه یه درصد فکر کنیم با یه تیم رده 15 امی بازی داریم تو همین تورین کارمون تمومه ...
به قول ایتالیایی ها فینیتتو

با اشتوتگارت تیم 18 ام بازی دارن جمعه..
U know ?

[Massimiliano Allegri]

^^^
درسته بازی بعدیشون با شالکه است ... ای کاش این بازی بود     
 

[Donnie]

یوونتوس از میلان پیشی گرفت....

 

باشگاه یوونتوس در اخرین رنکینگ یوفا بالاتر از میلان و در جمع 20 تیم برتر از لحاظ عملکرد و امتیازات اروپایی و به عنوان تیم اول ایتالیا قرار گرفت.

 

عملکرد نسبتا خوب در اروپا در سال های گذشته و امسال منجر به بالاتر رفتن امتیاز اروپایی بیانکونری نسبت به قبل شده است.

 

میلان، ناپولی و اینتر پس از یوونتوس بیش ترین امتیاز را از این لحاظ در ایتالیادارند.

 

رئال مادرید و بارسلونا تیم های اول و دوم این رنکینگ هستند.

 

 

------------------

ویرایش : مبنای اصلی این رنکینگ چیه دقیقا ؟ 

[tecra]

یوونتوس از میلان پیشی گرفت....

 

باشگاه یوونتوس در اخرین رنکینگ یوفا بالاتر از میلان و در جمع 20 تیم برتر از لحاظ عملکرد و امتیازات اروپایی و به عنوان تیم اول ایتالیا قرار گرفت.

 

عملکرد نسبتا خوب در اروپا در سال های گذشته و امسال منجر به بالاتر رفتن امتیاز اروپایی بیانکونری نسبت به قبل شده است.

 

میلان، ناپولی و اینتر پس از یوونتوس بیش ترین امتیاز را از این لحاظ در ایتالیادارند.

 

رئال مادرید و بارسلونا تیم های اول و دوم این رنکینگ هستند.

 

 

------------------

ویرایش : مبنای اصلی این رنکینگ چیه دقیقا ؟ 

 

منظور همون کو افیشنت (Coefficient) هست که برای تیمهای اروپایی توسط یوفا لحاظ میشه که تاثیرش هم روی سیدبندی اول هر فصل برای گروه های 8 گانه باشگاه های اروپا و جام یوفاست. لینکش هم اینه:

http://www.uefa.com/...arankings/club/

یووه اگه به همین روند تو دو سال دیگه ادامه بده تو ده تا باشگاه اول قرار میگیره  :pep:   

 

فقط اگه اشتباه نکنم قراره از سال آینده تیمهای قهرمان لیگ های مختلف فارغ از این امتیاز بندی سرگروه گروه های 8 گانه بشن. مطمئن نیستم البته 

[alijuve]

بعلهههههه!!!

دورتموند 3-0 شالکه رو شکست داد همین دو دقیقه پیش!!

جالب اینه که گل اول دورتموند دقیقه 78 زده شده!!

این قضیه از لحاظ روانی خیلی میتونه به این تیم کمک کنه

امیدوارم تو بازی برگشت یووه ای ها تا لحظه ای که صدای سوت پایان بازی رو نشنیدن بهترین بازیشون رو بکنن

[satfootball]

نکته جالب اینه که الگری دنبال مساوی بدون گل بود.....حالا همین برد دو بر یک یووه معادل مساوی بدون گل است......

[Mohammad-SS]

# خبر خیلی خوب برای ما که البته ناراحت کنندست ! مارکو رویس در بازی امشب تیمش مصدوم شد و مصدومیتش نسبتا سنگین هست . 15 روز تا بازی ما مقابل دورتموند باقی مونده ، احتمال این که رویس به این بازی نرسه هست ...