83 پاسخ برای این موضوع

[alexi kourd]

یعنی واقعا الان کلاس لیگ ایتالیا بالاست ؟؟؟؟!!!!! خوب لیگی که توش اینتر تونست 5 سال پیاپی قهرمان بشه بدونید چقدر سطحش پایین اومده تیمی که نتونست نزدیک 20 سال قهرمانی رو ببینه اینو با جرات میگم الان تقریبا لیگ 4 یا 5 اروپا هستیم اینو قشنگ از هر لحاظ بگیرید میتونید ببینید خودتون لیگی که الان از ستاره های فوتبال دنیا تنها یه ویدال توشه و یه پوگبای جوان بوفون و پیرلو و چند تا قدیمی دیگه از همون نسل قدیم سری آ هستن که موندن اونم به خاطر ایتالیایی بودنه سری آ الان داره وضعیت بدش رو میگذرونه و من اینو به راحتی میگم و نمیتونم خودمو گول بزنم قهرمانی های یووه رو مقایسه کنید با وقتی که 7 خواران بودن انصافا این قهرمانی بهتون میچسپه یا اونا ؟؟؟ شاید دنبال نمیکردید اون موقع یا نمیدونم سنتون قد نمیده ولی برا من که از 95 یووه رو دنبال میکنم داستان خیلی متفاوته اون دو نایب قهرمانی با انجلوتی خیلی از این قهرمانی فصل پیش یا صدر نشینی امسال برام جذاب تر بود چون اون موقع رقیب داشتیم تنها لذت این دو سال اخیر شاید این بوده که بعد از اون اچحافی که در حق یووه و سری آ کردن باز هم متولد شدیم و این لذت بخش بود وگرنه خود لیگ نه یووه اگه همین وضعیت تو سری آ حاکم باشه به احتمال زیاد 5 فصل پیاپی قهرمان بشه شایدم بیشتر ولی تو اروپا فکر نکنم مگر اینکه ما هم مثل موراتی بریم و یه مورینیویی چیزی بیاریم شاید بتونیم اول بشیم باز هم میگم کمی واقعیت های رو ببینیم المانی ها تو گروه های مشابه یووه 4 تیم صعود کرده داشتن یا انگلیسی ها و اسپانی ها سری آ هنوز هم داره چوب رسانه هایی رو میخوره که کالچو پولی رو از 100 رسوندن به 1000000 این وضعیت اگه تو المان یا اسپانیا یا حتی فرانسه میبود ( که اتفاقا نمونه هایی هم بوده ) راحت تر جمع و جور میشد و اینجور تیشه به ریشه لیگشون نمیزدن من هنوزم اون دوران سری آ رو به خاطر میارم که تو اینیو تاردینی اینقدر فشفشه و دود تولید میشد که بوفون و تورام رو نمیشد دید یا لاتزیو که ورون و ندود و کرسپو استادیوم رو اتیش میزدن یا تو فلورانس باتی گل و روی کاستا غوغا میکردن من اون لیگی رو دوس داشتم که رونالدو و یورکایف و ویری نمیتونستن اینتر و قهرمان کنن میلان مالدینی و ماستاکورتا بیرهوف رو تو خط حمله داشتن من دل الپی یادمه که معمولا نیم ساعت اول بازی نمیشد ترزگه و الکس رو به خاطر مه و برف دید سری آ برا من خاطره اومدن کاپلو با باتیستوتا و کاسانو به رم همراه توتی و توماسی و هواپیمای تک نفره رو داره الان هیچ نشانی نمیبینم از اون همه عظمت الان نمیدونم چرا هنوز میگیم لیگ ما لیگ خوبیه نه الان واقعا سری آ داره با فرانسه رقابت میکنه که احتمالا کم کم با این روند مالی اونم ازمون جلو تر بزنه کل هنر مدیران این لیگ شده توز و یورنته و هیگواین و اربلوا و کاکا خریدن بازیکنانی که عملا فوتبالشون دیگه تو تیماشون جواب نیمداد و کسی خواستارشون نبود و اون وقت تک ستاره هایی هم که هستن به راحتی میرن یعنی همین یوه میتونه ویدال و پوگبا رو تا 5 سال حفظ کنه ؟؟؟ منه که فکر نمیکنم

[Hamed-Juventusi]

نمیخوام این بحث رو کش بدم بالاخره هر کسی نظر خودش رو داره اما خب ما دوران طلایی خودمون رو پشت سر گذاشتیم(منظورم لیگ هست) من هم عاشق اون بازیهای مه گرفته و رقابتهای تنگاتنگ هستم دلم میخواد به اون دوران برگردم اما خب گذشته و کاریش نمیشه کرد همین لیگ المان رو مثال میزنیم در همون دوران طلایی ایتالیا لیگ المان زنگ تفریحی بیش نبود کسی بهش اهمیت نمیداد اما خب تیماش برنامه ریزی کردنو الان اینی شدن که دارید حسرتش رو میخورید همین دورتموند تا چند سال پیش ارزوش گرفتن مکان 6 یا هفت لیگشون بود حالا به جایی رسیده که فینال لیگ قهرمانان رو هم تجربه کردن خب کار کردن برنامه هم داشتن .برای تیم خودمون هم اصلا این قهرمانی ها بی ارزش نخواهد بود ما تیمی هستیم تقربیا سال 2006 نابود شدیم چه بخواید چه نخواید تا همین سه فصل پیش ارزمون بردن پالرمو تو خونه بود حالا که ما پیشرفت کردیم نمیتونیم اینو به حساب ضعیف بودن لیگ بزاریم این اوج بی انصافی هست کاملا مشخصه که یوونتوس یه برنامه بلند مدت داره این برنامه با افتتاح ورزشگاه-موزه-هتل و ........ شروع شده و قدم به قدم پیش خواهد رفت بله ما الان توانایی خرج کردن 20 میلیون دلار رو هم نداریم اما من با توجه برنامه های یوونتوس در سالهای اینده میبینم تبدیل به یکی از غولهای اقتصادی در بین باشگا ها شدیم و این سالها خیلی دور نیست اون موقع هستنش که دوباره لیگمون شروع میکنه به رشد و پیشرفت الان دو باشگاه رم و اینتر هم دارن ورزشگاه خودشون رو میسازن خب بالاخره باید از یه جایی شروع کرد دیگه همش در حسرت گذشته نمیشه بود من خودم تا انتهای فصل 2015 هیچ امیدی به اروپا ندارم از سال بعدش با پیشرفت برنامه های اقتصادی باشگاه میتونیم تو لیگ اروپا حرفی برای گفتن داشته باشیم

[Juventus Lovely]

ناپولی با امتیاز مساوی با ارسنال صدر نشین انگلیس و دورتموند که فینالیست لیگ قهرمانان پارسال بود و از روی تفاضل گل حذف شد ، و یووه هم تو این 6 تا بازی فوق العاده کار کرد و از رو ی اتفاقات فقط نتیجه نگرفت . این کجاش سطح لیگ رو می بره زیر سوال؟؟

[mohammad.mahdi]

از دیروز خیلی چیزا رو بهش فکر کردم ... همه اش از زوایای مختلف دارم به این حذف نگاه می کنم و باز به یه دلیل محکم و قانع کننده برای خودم نمی رسم ... 10 ها خط همینجا تو همین فروم نوشتم که ارسال کنم ولی همه رو با یه delete پاک کردم ... فکر می کنم این حذف یه کارت زرد برای همه ی مجموعه ی یوونتوس از بازیکنان تا سرمربی و کادر فنی و مدیران یوونتوس و حتی طرفداران یوونتوس بود ... بله حتی ما طرفداران ... ما همونایی هستیم که می گفتیم یوونتوس باید در سید 1 باشه و چرا در سید 2 قرار گرفته ... و حالا داریم می بینیم که یوونتوس واقعا عملکردی در حد تیم های سید 1 نداشته ... ما یاد گرفتیم که سطح توقعاتمون از تیم واقعا زیاده ... ما یاد گرفتیم که یوونتوس هنوز گام های بزرگی برای موفقیت باید برداره ... ما یاد گرفتیم که قبل از نقد تیم های حریف، قبل از کوچیک کردن رقبامون، قبل از به باد تمسخر گرفتن راموس و مانچینی و رونالدو و کپنهاگن به فکر ترمیم نقاط ضعف خودمون باشیم ... ما چیزهای زیادی رو با حذف از لیگ قهرمانان از دست دادیم ... شهرت، نگاه رسانه ها، سودهای مال بسیار زیاد، حق پخش تلویزیونی عالی در لیگ قهرمانان اروپا، فرصت تقابل با مهره های فعلی تیم با بهترین تیم های اروپا، سر افکندگی در مجامع ورزشی، از دست دادن استرس های دوست داشتنی 3 شنبه ها و 4 شنبه های لیگ قهرمانان، 1 سال از دست دادن موسیقی لیگ قهرمانان اروپا، فرصت های بسیار زیاد برای کسب تجربه و ... اما در مقابلش به نظرم چیزهای زیادی رو هم به دست آوردیم ... ما حالا یه سیلی خیلی محکم خوردیم ... یه سیلی خیلی محکم که لازم بود برای همه ... دقت کنید برای "همه". ما حالا فرصت یه فصل ریکاوری ذهنی رو به دست آوردیم ... فرصت یه فصل review به چیزایی که داشتیم و از دست دادیم ... فرصت فکر کردن به فرصت هایی رو که از دست دادیم ... فرصت فکر کردن به اینکه چرا هنوز از پس نوریشلند و کپنهاگن هم نمی تونیم بر بیایم ... فرصت فکر کردن به گذشته ی پررنگی که داشتیم . حالا کمی کم رنگ شده ... فرصت کسب یه 3 گانه ی کوچیک در خانه در برابر هوادارانمون ... فرصت بالا بردن امتیازاتمون برای سیدبنید بهتر در فصل بعد لیگ قهرمانان اروپا ... فرصتی برای در آوردن رنج و غم این حذف از دل هواداران ... فرصتی برای اینکه فاجعه ای که بر سر میلان در فصل 2011-2012 آمد بر سر ما نیاد ... فرصت جبران ما فات ... اگه قراره از این اتفاقات درس نگیریم ترجیح میدم سرنوشت یوونتوس مانند نانسی کانتی و لیدز یونایتد که زمانی تیم های بزرگی بودند به پایان برسه ... اگر "معمولی بودن" رو می خوایم ساز کنیم و باهاش برقصیم بهتره دیگه نباشیم ... موفقیت یه نردبانه ... فقط یه احمق می تونه بعد از 2-3 پله بالا رفتن همون جا وایسته ... اگر این تیم و مدیرانش اهداف بزرگی دارن و برای این اهداف بزرگ برنامه ی عملی دارن و فقط این هدفشون در حد شعار نیست بهتره ما رو بیش از این معطل نکنن ... بهتره تمام مجموعه ی یوونتوس از این سیلی بزرگ و محکم درس بگیرن ... بهتره "معمولی بودن" رو بگذارن کنار و بدونن که همیشه نمیشه با قهرمانی در سری آ دل هوادارانی که از وقت و زندگیشون دارن برای این تیم می گذارن رو خوش کرد ... بهتره کم کم برنامه ی عملی خودشون رو برای بالا رفتن از پله های بعدی نشون بدن ... بهتره این خشم و ناراحتی از این حذف رو خیلی محکم و متمرکز نگه داریم و به وقتش سر خیلی ها خالی کنیم ... البته اگه قراره این شکست ها و افتادن ها برامون درس عبرت بشه ... امیدوارم آقایون، "تمام آقایون" این روزها رو به خوبی در قلب خودشون نگه دارن ...