16 پاسخ برای این موضوع

[Reza]

ویدال - قهرمان لنگان یووه
اسکات فلمینگ ویدال را می ستاید که تجسمی است از روح یوونتوس، که در حال تبدیل شدن به مایکل میر اروپا است.


پیچ خوردن مچ احساس خوش آیندی نیست. اکثر ما با چرخ زدن روی زمین و ناله کردن بهش واکنش نشون می دیم. آرتور ویدال دیشب در استمفورد بریج با گذشتن از دفاع قهرمان اروپا و زدن شوتی دور از دستان پیتر چک به آن واکنش نشان داد. درحالی که چند لحظه قبل پایش به چمن ورزش گیر کرد و پیچ خورد شوتی که زد به نظر می رسید مصدومیتش را افزایش داد. درحالی که تیمش هنوز 2-1 عقب بود، به جای اینکه به فکر پایش باشد و به دنبال درمان، با سرعت به سمت زمین خودی رفت و در راه خوشحالی مخصوص خودش را با نشان دادن قلبی، و اشاره مشتش به سوی 3 هزار هوادار تیمش انجام داد.

غرب لندن دیشب شاهد پدیده ی غیرطبیعی بود که در فصل گذشته سری آ ایتالیا را جارو کرد: تیمی که نمی تواند و نمی خواهد شکست بخورد ! مقابل چلسی، یوونتوس باز هم روحیه ی مایکل میر مانند خود در تحمل کردن کشنده ترین ضربات را باز هم به رخ کشید. درحالی که تیم برتر بازی بودند توسط پسرک برزیلی شگفت انگیز دو گل خوردند که یکی با خوش شانسی بود، دیگری خارق العاده.

درحالی که مربیشان در گوشه از ورزشگاه در سایه ها نشسته بود، و میزبان آن ها حاکم بازی شده بود، آن ها براحتی می توانستند تسلیم شوند. ولی بزارید روراست باشیم، هیچکدام از ما فکر نمی کرد که کار یووه در آن لحظه تمام شده است، می کرد ؟ یووه با همون روح خستگی ناپذیری که باعث شد در فصل گذشته ی سری آ شکست ناپذیر باقی بمانند و بتوانند عیب های تیم چون نداشتن یک مهاجم تمام کننده را پوشش دهند، به بازی ادامه داد و آن ها حتی می رفتند تا بازی را با گل دیگری از حضور 15 دقیقه فابیو کوالیارلا با پیروزی تمام کنند.

هیچکس این روحیه یوونتوس رو بهتر از ویدال تجسم نمی بخشد. صرفا ماندن در زمین در آن شرایط تحسین برانگیز بود. ولی ویدال در زمین به همان بازی آتشین خود حتی در طول نیمه دوم هم ادامه داد و حتی سازنده آن موقعیت دوم کوالیارلا هم با پاسی با کلاس بود.

چیزی که بیشتر از همه در مورد یوونتوس کونته تحسین برانگیز است همان چیزی که است که در فصل گذشته ایتالیا باهاش آشنا شدیم. اینکه یوونتوس نیاز به هیچ دوره ی گذار برای تبدیل وضعیتش از یک تیم خارج از کورس به قدرت حاکم نداشت. درست مثل دیشب که با وجود حضور نداشتن 3 ساله در لیگ قهرمانان، و اولین بازی اروپایی خیلی از بازیکنانشان (شامل هردو گل زن یووه) اون ها بلافاصله به نظر می رسید هم سطح تیمی هایی چون چلسی شده باشند.

شاید ویدال نماد مناسبی برای این یووه باشد، ولی به یاد داشته باشید که این از کجا سرچشمه می گیرد : همان مردی که در گوشه ورزشگاه در سایه ها نشسته است.

[Reza]

یه نکته در مورد ترجمه کردن این مقاله بگم. یووه و کونته فقط 1 بازی در اروپا بودند. کارنامه ی کونته کامل نیست. زمان مناسبی هم برای سنجش و نتیجه گیری نیست. دوست ندارم آدمی باشم که سریع با یه بازی جوگیر میشه. اگر این مقاله رو گذاشتم صرفا بری این بود که تحسین یه "خارجی" هم از چیزی که خودمون باهاش آشنا بودیم ببینیم.

[Benyamin]

مقاله عالی و بسیار بجا بود.دستت درد نکنه. دیشب داشتم کلا تو تمام سایت ها و فروم ها میچرخیدم و خیلی عکس العمل های هواداران غریبه برام جالب بود.در حالی که بنظرم بازی دشب یووه به لحاظ خلق موقعیت و کارهای تیمی و ...اندازه 1/3 بازیهاش در سری ا نبود( به علت قدرت چلسی ) اما همین یووه نصف و نیمه تحسین و تعجب همه رو برانگیخت. یکی میگفت " من به جز چند بازی که به لطف صدا و سیما پارسال از یووه دیدم دیگه ازش بای ندیدم و فکر نمیکردم انقدر تیم جسور و قدرتمندی باشند " یکی دیگه میگفت " یووه عابروی ایتالیا رو خرید و تو زمین چلسی از شرافت ایتالیا دفاع کرد " یکی دیگه میگفت " من فقط داشتم از بازی این بشر (ویدال ) لذت میردم " یکی دیگه میگفت "باید به افتخار کونته بلند شیم و براش کف بزنیم.شجاعت از این بالاتر نیست تو زمین قهرمان اروپا بیای و 10 دقیقه اخر با 3 مهاجم بازی کنی" یکی دیگه میگفت " هوادارای یوونتوس باید به خودشون افتخار کنند چنینی تیمی و چنین بازیکنای باغیرتی و چنین مربی بادانش و شجاعی دارند " و ................ اما درباره ویدال باید بگم پای سمت راستش پیچ خورد در برخورد با داوید لویس.زمانی که میخواست بیرون بره از شدت درد نمیتونست درست راه بره و مدام دردش میومد.من خودمگفتم ویدال دیگه نمیتونه بازی کنه و مسلما میبازیم. موقعی که میخواست گل بزنه و زمانی که مخواست با پای چپ ضربه بزنه کماکان درد داشت و اون لحظه روی پای راستش که مصدوم بود ایستاد و با پای چپ ضربه رو زد.ادم راحت میتونه تصور کنه اون لحظه ای که روی یک پای مصدومش ایستاد چه دردی رو تحمل کرد . مسلما بایستی روی کیفیت و قدرت ضربش تاثیر میزاشت اما با تمام توانش به توپ ضربه زدو .... واقعا بعد اینکه خواست خوشحالی کنه و نمیتونست روی پای خودش بایسته فهمیدم چقدر این بازیکن یووه رو دوست داره و چرا یووه رو با همه شرایط بدش به بایرن ترجیح داد

[ADP10]

شاید ویدال نماد مناسبی برای این یووه باشد، ولی به یاد داشته باشید که این از کجا سرچشمه می گیرد : همان مردی که در گوشه ورزشگاه در سایه ها نشسته است.

بدترین پابان برای یه مقاله ! یه " جو زدگی " که اینجا آقای فلمینگ اینکارو کرد!

چجوری میشه گفت درخشش فردی ویدال و استعداد و توانایی هاش از کونته سرچشمه میگیره ؟ چطوری با پای لنگ تکیه گاه قرار داده شده ، ویدال گل میزنه و اونو به کونته مربوط میدونیم ؟

مسی دریبل هاش رو از پپ یاد گرفته یا تیتو یا رایکارد ؟ تکنیک رونالدو رو فرگوسن شکوفا کرده یا مورینیو یا کیروش ؟

بوفون شرجه زدن رو از فرارا و لیپی یاد گرفته ؟ و یا روح سیو کردن رو از کلپلو آموخته ؟

اینجور چیزها رو میبینیم ، با اینکه خیلی سعی میکنم و مدت هاست که سر به زیر و آروم هستم ( :دی ) ولی دلم میخواد جمجه هام رو تو مانیتور فرو بپاشم ( واقعی ! )

درست ، از نظر روحی میشه رو یه سری بازیکنا کار کرد ، مثلا جاکرینی هنر خاص کونته بود الان این چیزی که هست و قابل تقدیره ! ولی کسی مثل ویدال و پیرلو که بالقوه ستاره ذاتی هستن و بودن ، چه ربطی به کونته داره انصافن ؟

[Reza]

بدترین پابان برای یه مقاله ! یه " جو زدگی " که اینجا آقای فلمینگ اینکارو کرد!

چجوری میشه گفت درخشش فردی ویدال و استعداد و توانایی هاش از کونته سرچشمه میگیره ؟ چطوری با پای لنگ تکیه گاه قرار داده شده ، ویدال گل میزنه و اونو به کونته مربوط میدونیم ؟

مسی دریبل هاش رو از پپ یاد گرفته یا تیتو یا رایکارد ؟ تکنیک رونالدو رو فرگوسن شکوفا کرده یا مورینیو یا کیروش ؟

بوفون شرجه زدن رو از فرارا و لیپی یاد گرفته ؟ و یا روح سیو کردن رو از کلپلو آموخته ؟

اینجور چیزها رو میبینیم ، با اینکه خیلی سعی میکنم و مدت هاست که سر به زیر و آروم هستم ( :دی ) ولی دلم میخواد جمجه هام رو تو مانیتور فرو بپاشم ( واقعی ! )

درست ، از نظر روحی میشه رو یه سری بازیکنا کار کرد ، مثلا جاکرینی هنر خاص کونته بود الان این چیزی که هست و قابل تقدیره ! ولی کسی مثل ویدال و پیرلو که بالقوه ستاره ذاتی هستن و بودن ، چه ربطی به کونته داره انصافن ؟

منظور مقاله این نیست.

میگه یووه یه روح جنگندگی داره، تجسم این جنگندگی رو میشه توی ویدال مثال زد، ولی سرچشمه اش (سرچمشه ی این جنگندگی) کونته است. حرفی از استعداد ویدال نیست اصلا.

جمله آخر این بود :

Vidal may personify their spirit, but it’s important to remember who it emanates from – the man sat in the shadows in the stands last night.

ویدال ممکنه این روح رو تجسم ببخشه، ولی چیزی که مهمه اینه که به یاد داشته باشیم از کجا (این روح) سرچشمه میگیره ....

[Friend]

خیلی مقاله خوبی بود نمیدونم این جمله رو کی گفت ولی با خوندن این مقاله ، این جمله یادم اومد " ویدال حرمت پیراهنی که زمانی تن امثال گری گرا و پولسن شده بود رو دوباره برگردوند ، دوباره این پیراهن پوشیدنش حرمت داره ، دیگه هر کس و نا کسی نمیتونه این پیراهن رو تن خودش ببینه "

[juve's fan]

بدترین پابان برای یه مقاله ! یه " جو زدگی " که اینجا آقای فلمینگ اینکارو کرد!

چجوری میشه گفت درخشش فردی ویدال و استعداد و توانایی هاش از کونته سرچشمه میگیره ؟ چطوری با پای لنگ تکیه گاه قرار داده شده ، ویدال گل میزنه و اونو به کونته مربوط میدونیم ؟

مسی دریبل هاش رو از پپ یاد گرفته یا تیتو یا رایکارد ؟ تکنیک رونالدو رو فرگوسن شکوفا کرده یا مورینیو یا کیروش ؟

بوفون شرجه زدن رو از فرارا و لیپی یاد گرفته ؟ و یا روح سیو کردن رو از کلپلو آموخته ؟

اینجور چیزها رو میبینیم ، با اینکه خیلی سعی میکنم و مدت هاست که سر به زیر و آروم هستم ( :دی ) ولی دلم میخواد جمجه هام رو تو مانیتور فرو بپاشم ( واقعی ! )

درست ، از نظر روحی میشه رو یه سری بازیکنا کار کرد ، مثلا جاکرینی هنر خاص کونته بود الان این چیزی که هست و قابل تقدیره ! ولی کسی مثل ویدال و پیرلو که بالقوه ستاره ذاتی هستن و بودن ، چه ربطی به کونته داره انصافن ؟

استعداد ذاتیه ولی انگیزه و شور و حرارت ذاتی نیست...این مربیه که تیم رو از نظر ذهنی برای مسابقه آماده میکنه...پیرلو قبل از اومدن به یووه تو میلان بود....چه وضعیتی داشت؟...مصاحبه ش بعد اومدن به یووه در مورد کونته گواه این مدعاست....مثال بارسا رو زدی...کی بود که دوباره بارسا رو زنده کرد..اکثر بازیکناشون همون بودن..ژاوی زیر دست رایکارد چیزی نمونده بود بارسا رو ترک کنه...به مسی بدون صورت رایکارد فضا نمیداد..کار به جایی رسیده بود که تو نوکمپ حریف تیم های درجه 2 هم نمیشدن...این پپ بود که دوباره هویت بارسا رو بهش برگردوند....تو فوتبال فعلی اروپا ثابت شده مربی نقش فوق العاده مهمی داره......

[nimi69]

خیلی عالی بود با اجازت تو گروه یوونتوسم گذاشتم تو اف بی :Juveflag:

[ADP10]

استعداد ذاتیه ولی انگیزه و شور و حرارت ذاتی نیست...این مربیه که تیم رو از نظر ذهنی برای مسابقه آماده میکنه...پیرلو قبل از اومدن به یووه تو میلان بود....چه وضعیتی داشت؟...مصاحبه ش بعد اومدن به یووه در مورد کونته گواه این مدعاست....مثال بارسا رو زدی...کی بود که دوباره بارسا رو زنده کرد..اکثر بازیکناشون همون بودن..ژاوی زیر دست رایکارد چیزی نمونده بود بارسا رو ترک کنه...به مسی بدون صورت رایکارد فضا نمیداد..کار به جایی رسیده بود که تو نوکمپ حریف تیم های درجه 2 هم نمیشدن...این پپ بود که دوباره هویت بارسا رو بهش برگردوند....تو فوتبال فعلی اروپا ثابت شده مربی نقش فوق العاده مهمی داره......

من تو حرفام گفتم ! شکوفا کردن و باور دادن به بازیکنایی مثل مارکیزیو ، جاکرینی ، حتی بارتزالی و حتی بوفون ، کار شخص کونته و تیم اش هست ! یه سری بازیکن بی انگیزه و بی اعتماد به نفس که نمیتونستن توانایی هاشون رو بروز بدن !

اما وقتی ویدال ، یه ستاره بود ، یه ستاره اومد یوونتوس ، همزمان هم با کونته اومد ، چطور میتونه وام دار کونته باشه ؟

وقتی پیرلو ، بعد از سالها با میلان تمدید نمیکنه ( بهش پیشنهاد 1 ساله داده بودن ) و با انگیزه و هدف جدید ، با اون استعداد ذاتیش میاد تا خودشو ثابت کنه ، چطوری میتونه به کونته مدیون باشه ؟

وقتی جووینکو که فصل قبل درخشش اش رو با تقریبا 30 گل و پاس کل در مجموع دیدیم ، میاد یووه و شروع میکنه به درخشش مجدد ، چطور میتونه کار کونته باشه این دوندگی و جنگجو بودنش رو ؟

وقتی ووچینیچ که سابقه شو دیدیم و میدونستیم ستاره و بازیکن با استعداد و توانایی هست ، میاد و نبض بازی رو بدست میگیره خیلی وقت ها یه تنه ، کونته چه کاری میتونه براشون انجام بده وقتی اصن مشکلی از نظر روحی و .. نداره ؟


کونته چرا کراسیچ رو نتونست احیا کنه ؟ از نظر جنگندگی که سرآمد همه ی لیست بالا بود و درخشش رو دیده بودیم دو فصل قبل ؟ چرا کراسیچ احیا نشد ؟

چرا الیا که فوق العاده با استعداد بود و 10-12 میلیون هم براش هزینه کرد و انتخاب شخص خود کونته بود ، بهش بازی نداد و نتونست احیاش کنه تا آخر مجبور شیم نصف قیمت بفروشیمش ؟ کسی که قول درخشش اش رو هم داده بود !

این حرفا دقیقا مث همون قضیه نرود میخ آهنین در سنگ هست !

فقط یه چیز بگم ، شما که دین و ایمون دارید همه تون ، من بی دین ام ! تو باور های دینی شما هم کسی بالاتر از الله نیست ، الان از نظر شما کونته تو همون مرحله و درجه هست ، دیگه از این بالاترش نبرید انصافن !

[Numero Uno]

بصیر این 2 تا پستت تو این تاپیک مصداقِ بارزِ از اونور بوم افتادنه ! یه بار بحثِ الگوبردای کونته از ماتزاری تو تاپیک سری آ شد ، که بجه ها با تعصب الکی ردش کردن ، اینی هم که تو داری الان میگی باز هم تعصب الکی به خرج دادنه. ویدال ستاره بود ؟ ویدالِ لورکوزن رو داری با ویدال فعلی مقایسه میکنی ؟ چرا ویدال نباید وام دار کونته باشه ؟ مگه همین کونته نبود که به خاطر بازی رسیدن به ویدال سیستم 4-2-4 محبوبِ خودش رو تغییر داد ؟ مگه همین کونته نبود که بازی های روی مخ و پر اشتباه ویدال تو نیم فصل اول رو نادیده گرفت و دوباره بهش فرصت داد ؟ پیرلویی که نیمکت نشینِ تیم آلگری شده بود و یه فصل رو با مصدومیت های کوچیک و بزرگ تو میلان سپری کرده بود و فصل گذشته احیا شد رو بدون ارتباط با کونته میدونی ؟ ووچینیچی که فصلِ قبل "دروازه خالی گل نکردن" براش اپپیدمی شده بود ، مدیون کونته نیست ؟ تا جایی که من یادمه ووچینیچ وینگر چپ یوونتوس بود و په په وینگر راست یوونتوس. وقتی 2 تا بازیکن آماده تو این 2 تا پست هستن چطور میتونی به خوب نبودن کراسیچ و الیا خُرده بگیری ؟ از مورینو بزرگ تر نداریم که ، همین مورینیو چه بلایی سرِ کوارشما آورد ؟ همونطوری که ادعای بچه ها در زمینه ی تاثیر نگرفتن کونته از ماتزاری تو سیستم 2-5-3 رو رد میکنم ، این حرف رو هم نادرست میدونم. یه خُرده تعادل رو رعایت کنید ! اگه کونته رو دوست ندارید دلیل نمیشه که زحماتش رو نادیده بگیرید ، قهرمانی کونته رو با یوونتوس شانسی میدونید ، بعد فرارایی رو که انواع و اقسام آمار بدِ تاریخ یوونتوس را به اسم خودش ثبت کرده ، با یه پیروزی مقابل اینتر تحسین میکنید ... (کلی میگم ، منطورم بصیر نیست ..)

[juve's fan]

من تو حرفام گفتم ! شکوفا کردن و باور دادن به بازیکنایی مثل مارکیزیو ، جاکرینی ، حتی بارتزالی و حتی بوفون ، کار شخص کونته و تیم اش هست ! یه سری بازیکن بی انگیزه و بی اعتماد به نفس که نمیتونستن توانایی هاشون رو بروز بدن !

اما وقتی ویدال ، یه ستاره بود ، یه ستاره اومد یوونتوس ، همزمان هم با کونته اومد ، چطور میتونه وام دار کونته باشه ؟

وقتی پیرلو ، بعد از سالها با میلان تمدید نمیکنه ( بهش پیشنهاد 1 ساله داده بودن ) و با انگیزه و هدف جدید ، با اون استعداد ذاتیش میاد تا خودشو ثابت کنه ، چطوری میتونه به کونته مدیون باشه ؟

وقتی جووینکو که فصل قبل درخشش اش رو با تقریبا 30 گل و پاس کل در مجموع دیدیم ، میاد یووه و شروع میکنه به درخشش مجدد ، چطور میتونه کار کونته باشه این دوندگی و جنگجو بودنش رو ؟

وقتی ووچینیچ که سابقه شو دیدیم و میدونستیم ستاره و بازیکن با استعداد و توانایی هست ، میاد و نبض بازی رو بدست میگیره خیلی وقت ها یه تنه ، کونته چه کاری میتونه براشون انجام بده وقتی اصن مشکلی از نظر روحی و .. نداره ؟


کونته چرا کراسیچ رو نتونست احیا کنه ؟ از نظر جنگندگی که سرآمد همه ی لیست بالا بود و درخشش رو دیده بودیم دو فصل قبل ؟ چرا کراسیچ احیا نشد ؟

چرا الیا که فوق العاده با استعداد بود و 10-12 میلیون هم براش هزینه کرد و انتخاب شخص خود کونته بود ، بهش بازی نداد و نتونست احیاش کنه تا آخر مجبور شیم نصف قیمت بفروشیمش ؟ کسی که قول درخشش اش رو هم داده بود !

این حرفا دقیقا مث همون قضیه نرود میخ آهنین در سنگ هست !

فقط یه چیز بگم ، شما که دین و ایمون دارید همه تون ، من بی دین ام ! تو باور های دینی شما هم کسی بالاتر از الله نیست ، الان از نظر شما کونته تو همون مرحله و درجه هست ، دیگه از این بالاترش نبرید انصافن !

وقتی من کونته رو تحسین می کنم و برای نظرم یه بازیکن رو مثال میزنم هدفم نشون دادن شور و حرارت و تعصب و تحول تو کلیت تیمه نه بازی با اسامی افراد...شما میری مثال الیا و کراسیچ رو میاری..چی رو میخوای ثابت کنی ؟؟مگه قرار تو یه مجموعه 25 تا بازیکن در یه سطح باشن و به همه بازی برسه؟؟مورینیو هم کاکا رو به اون روز انداخته..با این مثال شما مورینیو رو هم باید از چرخه مربیان خارج کرد...از این گذشته کی کونته رو برده به درجه خدایی؟؟؟کونته فعلا برای ما 1 اسکودتو آورده و تیم رو متحول کرده و اینو به همه ثابت کرده که مربی با استعدادیه همین...انتظار داری بیایم چی بگیم؟؟؟بگیم بردهامون از روی شانس و اقباله؟؟؟وقتی اسطوره های تیممون میان از کونته و تیمش تعریف میکنن (نمونه ش مصاحبه امروز ویالی) من نمیدونم چه اصراریه اینجا ما باید بیایم و موفقیتش رو زیر سوال ببریم؟؟؟یه روز گفته میشه تیم قشنگ بازی نمیکنه...یه روز گفته میشه بازیمون کپی برداری تیم های دیگه س...به این بخش پستت "این حرفا دقیقا مث همون قضیه نرود میخ آهنین در سنگ هست !" هم هزار لایک

[Reza]

فقط یه چیز بگم ، شما که دین و ایمون دارید همه تون ، من بی دین ام ! تو باور های دینی شما هم کسی بالاتر از الله نیست ، الان از نظر شما کونته تو همون مرحله و درجه هست ، دیگه از این بالاترش نبرید انصافن !

دقیقا این مقاله رو برای همین نوشتم. برای اینکه بگم این نظر "ما" نیست. مقالات دیگه هم نوشته شده که من دیگه وقتش رو ندارم ترجمه کنم.

اما بزار یه چیزی هم بگم.

این رو می دونی که تیم کونته تنها تیمی که در لیگ 38 تیمی سری آ بی شکست قهرمان شده، به عبارتی "تنها مربی" که این کار رو کرده. ولی این هم می دونی که توی 1 دهه اخیر هروقت یووه به انگلیس سفر کرده بود شکست خورده بود ؟ بازی های یووه مقابل تیم های انگلیسی رو بررسی کن : آخرین بازی لیگ قهرمانان به چلسی باختیم. قبلش در زمان کاپلو به آرسنال 2-0 باختیم. سال قبلش باز هم با کاپلو بعد از حذف رئال، به لیورپول 2-1 باختیم. سال 2003 که رفتم فینال با لیپی، تنها باخت مرحله گروهی به نیوکاسل بود در انگلیس. سال قبلش توی مرحله گروهی دوم توی انگلیس 3-1 باختیم به آرسنال. اگر فراتر از این بریم به اواخر دهه 90 هم 2 سال قبلش یعنی 98-99 با آنجلوتی 3-2 باختیم به منچستر. سال قبلش تو مرحله گروهی با منچستر همگروه بودیم. توی انگلیس 3-2 باختیم. حتی اگر بخوای حساب کنی توی لیگ اروپا هم 4 تا از فولهام خوردیم !

آمار یووه در زمین تیم های انگلیسی توی 10-12 سال اخیر در لیگ قهرمانان "فقط باخت" بوده. و این مساوی کونته رو "خاص" تر هم می کنه.

یا اینکه بعد از آمار چلسی مورینیو، آمار 20 گل خورده در 38 بازی بهترین آمار دفاعی تاریخ 5 لیگ برتر اروپاست ؟ (گزارشگر الجزیره گفت بهترین آمار تاریخه، ولی چلسی با مورینیو 15 گل خورده داشته)

فکر نمی کنم بالا بردن کونته خیلی هم چیز عجیبی باشه.

[ADP10]

محمد ، اینکه از کونته بدم میاد رو منکر نیستم

ولی میگی :

1 - کونته به خاطر ویدال سیستم اش رو تغییر داد

آیا ویدال یه بازیکنی تحمیلی بوده که به زور موجی اونو چپونده تو تیم ؟ و یا ماروتا از شیکم سیری خریدتش ؟
وقتی یه بازیکنی رو میخرید ، حتما بهش نیاز دارید و ضعفی تو تیم تون میبینید !
بازی های پیش فصل تو امریکای فصل قبل و نتیجه های چرت ، کلافه بودن کونته تو تمرینات بابت عدم توانایی یوونتوس و بازیکناش در اجرای سیستم 2-4-4 مورد علاقه اش ، گواه خوبی هستن که صرفا به خاطر ویدال تغییر سیستم اجرا نشده ! عدم توانایی کونته و بازیکنا در اجرا گذاشتن 2-4-4 اش بود !


2 - ویدال ِ لورکوزن ستاره نبود

اولا بگم قبل از اومدن ویدال من شناختی ازش نداشتم اصن ، بعدن دنبال آمار و بازیهاش رفتم ! اون چیزی که من از ویدال شیلی و لورکوزن بدست آوردم ، تو فصل 10-11 در مجموع بازی های ملی و باشگاهی ، 49 مسابقه انجام داد که فقط 5 تاش رو به عنوان تعویضی تو اومد و فقط تو 9 تاش وسط بازی تعویض شده !
به عنوان یه هافبک وسط و تدافعی و گاها مدافع حتی ، 15 گل به ثمر رسونده بود 13 پاس گل هم داده بود ! در طول سال نزدیک به 4000 دقیقه بازی کرده بود !!!
اگه ویدال با این آمار ستاره محسوب نمیشه ، قطعن سبو شهبازیان ستاره باید نامیده بشه !


3 - بازی های کم کیفیت اول فصل

مطمئنی داری از ویدال حرف میزنی ؟ آرتورو حتی نذاشت یه بازی هم منتظر درخشش اش باشیم و تو همون بازی اول یه گل فوق العاده به پارما زد ! من یادم نمیاد بازی بدی از ویدال تو نیم فصل اول !


4 - ووچینیچ وینگر چپ بود و بی دقت

منظورت هافبک چپ هست ؟ اگه آره شاید تو دو سه بازی فقط ! وقتی سیستم یووه 3-3-4 بود ، به همراه په په دو WF های کناری ماتری بودن ! وینگرفوروارد سمت چپ ! نه هافبک چپ !
میگی ووچینیچ دروازه خالی گل نمیکرد ، ولی خب 10 تا گل زده بود فصل قبل اش برا رم ، دقیقا همون اندازه که بهترین گلزن فصلی که ما قهرمان شدیم گل زده بود !
بعدشم ، کونته وای میسته بازیکنایی رو انتخاب میکنه برای خرید که صرفا احیاشون کنه ؟
وقتی به قول تو ووچینیچ اینقدر اسف بار بوده عملکردش ، کونته دل درد نداره که بخردش تا شاید احیا بشه ، شاید نشه !
پس حتما بازیکن مفیدی و خوبی بوده که خریدتش !
در مورد کراسیچ و الیا ، کراسیچ رو برای این نگه داشت که تو 2-4-4 به عنوان بال راست و الیا رو خرید که به عنوان بال چپ بازی بدشون ! اما با تغییر سیستم یووه عملن هردو بازیکن خونه نشین و سکونشین شدن ! هم از نفروختن کراسیچ ضرر کردیم و هم از خریدن الیا !


5 - پیرلو افت کرده بود و نیمکت نشین بود !

آلگری نیازی به هافبک بازیساز نداشت ! خیلی واضحه ! میلان با 3 هافبک وسط قلدر میخواست که وسط زمین رو از خودشون کنن ! یکی مثل فن بومل ، سیدورف ، گتوسو و ... ! ولی بعد فهمید که اشتباه کرده و دنبال آکویلانی رفت !
حتی هافبکی که جلوی 3 هافبک دفاعی شون میخواست هم کسی نبود که ویژگی های پیرلو بهش بخوره ! یه AMF میخواست ! یعنی بواتنگ !
مصدومیت هم جزئی از فوتبال هست ، مشخصه که بازیکنی که مصدوم میشه توانایی بازی کردن نداره و سکونشین و نیمکت نشین میشه !
از میلان جدا شد و قبل از حتی یک ثانیه بازی کردن با یووه گفته بود دنبال تجریه های جدید هستم و انگیزه دارم خودمو دوباره ثابت کنم و نشون بدم ! آره ، اگه کونته پزشک باشه و شخصن یه کاری کرده باشه که دیگه مصدوم نشه ، دستش هم درد نکنه ، درخشش پیرلو رو مدیون کونته ایم ، اما اگه صرفا چیزی که قبلا بود رو بروز داد و استعداد و توانایی های قبلی خودشو دوباره نشون داد و مصدوم نشده خودش ، به من و تو ِ هوادار و کونته سرمربی مربوط نمیشه این قضیه !


6 - فرارا ؟
هیچی ...


ویرایش : پست رضا و مرحبا رو ندیدم

[Numero Uno]

بصیر نمیخوام الکی این بحث رو ادامه بدم ، چون به نظرت احترام میذارم ...

1- اما ،

آیا ویدال یه بازیکنی تحمیلی بوده که به زور موجی اونو چپونده تو تیم ؟ و یا ماروتا از شیکم سیری خریدتش ؟
وقتی یه بازیکنی رو میخرید ، حتما بهش نیاز دارید و ضعفی تو تیم تون میبینید !
بازی های پیش فصل تو امریکای فصل قبل و نتیجه های چرت ، کلافه بودن کونته تو تمرینات بابت عدم توانایی یوونتوس و بازیکناش در اجرای سیستم 2-4-4 مورد علاقه اش ، گواه خوبی هستن که صرفا به خاطر ویدال تغییر سیستم اجرا نشده ! عدم توانایی کونته و بازیکنا در اجرا گذاشتن 2-4-4 اش بود !

حرفِ من اصلاً این نبود ! گفتم وقتی کونته برای جا باز کردن یه بازیکن تو ترکیب تیمش سیستم خودش رو تغییر میده ، پس قطعاً اگه بعد از این اون بازیکن به شکوفایی رسید ، مربی نقش بسزایی داشته.

2- اگه به آمار باشه ، تیاگو مندزِ پرتغالی که از لیون اومده بود "فوق ستاره" باید بوده باشه ، "ستاره" هم نه !

3- من ویدال اول فصل رو اینطوری دیدم ، بازی دادن در ادامه به اون ویدال یه لطف بود از سوی کونته بهش.

4- ووچینیچ هر چی بود فصل قبلش اسفناک بود تو رم ! بد بازی میکرد ، موقعیت خراب کردنش طبیعی شده بود و سکو ها هم آخر فصل علیه ش شده بودن ، حرفِ من اینه که کونته از اون بازیکن موقعیت خراب کن ، یه نقطه ی اتکا ساخت. ووچینیچ 10 گل زد فصل آخرش برای رم ، متری هم فصل گذشته برای یوونتوس 10 گل زد ، از هر کدوم از بچه ها بپرسی 90 درصد به وحشتناک بودن متری تو فصل قبل رای میدن. تازه از این که ووچینیچ 2 برابر متری بازی کرد بگذریم ..

5- بازی های درخشان فصل گذشته ی پیرلو رو اگه بی ارتباط به کونته میدونی ، حرفی ندارم ..

6- سوءِ تفاهم نشه ! فرارا بازیکن بزرگی برای یوونتوس بوده و اسطوره ی این باشگاهه و قابل احترام. روی حرفم هم گفتم با شما نبود بصیر.

[Ale10Forever]

محمد میگی تعادل رو رعایت کنید بعد تعصب الکی تو حرفهای خودت از همه بیشتره ! نگاه کن تمام موارد رو مستقیما به کونته ربط دادی در حالی که بزرگتر از کونته هاش هم نمیتونن همچین تاثیر عحیب و غریبی تو روح و روان (!) بازیکنای تیم بذارن! یه کم نگاه کردن با دید بازتر و از یه زاویه دیگه به این قضیه بد نیست. 1- بصیر گفت کونته حتما میخواسته از ویدال استفاده کنه که خواستتش. واقعا درک نمیکنم یعنی چی که حالا که از ویدال استفاده شده و ازش بازی گرفته شده پس ویدال مدیون کونته هست! حالا میخواد تغییر سیستم داده باشه یا هر کار دیگه ای کرده باشه. شاید بشه تو جای درست بازی گرفتن از ویدال رو به مربی ربط داد اما اینکه کونته به خاطر ویدال سیستمش رو تغییر داده به ویدال مربوط نیست. به هر حال هیچ مربی نمیتونه از بازیکنی با کیفیتای ویدال خیلی راحت عبور کنه. 2- مشکل اینجاست که تو این چند ساله مربیایی مثل دلنری و رانیری و زاکرونی رو بالا سر تیم دیدیم. من بشخصه تو بالاتر بودن کونته از این دست مربیا شکی ندارم. و البته شکی هم ندارم که اینا نصف ابزار کونته رو هم نداشتن. اینکه تیاگو مندز و امثالش تو یووه موفق نبودن بیشتر به خاطر جو بحرانی و ناامیدی بود که تو یووه وجود داشت وگرنه میبینیم که الان همین تیاگویی که گفتی ستاره تیمشه. 3- اتفاقا ویدال نیم فصل اول اگه بهتر از ویدال الان نبود، بدتر هم نبود! فقط سطح بازیش یکمی تو نیم فصل دوم افت کرد که شاید اون هم به خاطر بالا رفتن انتظارات و اینکه تا حالا تو اون جو (کورس قهرمانی بازی نکرده بود) اتفاق افتاد. 4- خب تو چرا دلایل بد بازی کردن میرکو تو رم رو نمیبینی؟! همونطور که گفتی تو رم افتضاح بود و واقعا در حد پیت حلبی هم بازی نمیکرد اونجا! اون وقت یوونتوس مغز خر خورده بود 15 میلیون پول زبون بسته رو پاش بده؟! معلوم بود میرکو دیگه دوست نداشت تو رم بازی کنه و به قول خودش "چرخه ش تو رم تموم شده بود" ولی بازی تو یووه انگیزه زیادی بهش داد. اگه 1% بتونم با ستاره شدن ویدال توسط کونته کنار بیام با میرکو عمرا نمیتونم! 5- پیرلو یه بازیکن 32 ساله بود وقتی اومد یوونتوس! خیلی سخته بازیکنی تو این سن اونم با خصوصیات پیرلو از یه مربی در این حد تاثیر بگیره. پیرلو میلان همین پیرلو بود ولی آلگری احمق بود دلیل نمیشه همه مربیا احمق باشن. 6- دلایل عدم موفقیت فرارا و موفقیت کونته خیلی زیاده. نه اینجا جای باز شدنشه نه حوصله بحث و دعوا هست خدایی کونته از نظر فنی مربی خوبی بوده ولی نمیشه چشم رو رو بعضی چیزا بست. کوچیکترینشون هم همون خراب کردن آینده فوتبالی الیا و کراسیچ بود که [حداقل واسه من] هیچ شکی تو این قضیه نیست.

[Numero Uno]

به قول فردوسی پور من میتونم کلمو بکوبونم تو میز ؟! حمید ، من دارم میگم کونته تو شکوفا شدن این بازیکنا و عملکرد مناسبشون ، نقش زیادی داشته. من کجا تعصب دارم الان ؟ تو خودت پست های منو بعد از رفتن اله از یوونتوس باید به یاد داشته باشی ، من هنوز از کونته دل گیرم به خاطر اون اتفاقات ، چطوری دارم در موردش تعصب به خرج میدم ؟ فکر میکنم اینا به خاطرِ اینه که این چند وقت زیادی بهمون خوش گذشته ، وگرنه یکم ، فقط یکم برای کونته میتونستیم احترام بیشتری قائل باشیم. شما دارید فضایی که کونته برای ویدال محیا کرده رو نادیده میگیرد ، بعد هم میاید میگید (عذر میخوام من در این مورد !) : "گور بابای کونته ! خب ویدال بازش خوبه باید تغییر سیستم میداده دیگه ، به کونته چه ؟ ویدال خودش بازیکن بزرگی بوده !!" هرگز یه مربی نمیتونه تمام بارِ یه تیم رو به دوش بکشه ، وقتی یه تیم به موفقیت میرسه ، تمام عوامل توش نقش داشتن. از ماروتا و الکان گرفته تا ذخیره نشینی مثل گروسو ! موفقیت و تاثیر گذاری که پیرلو ، ووچینیچ و ویدال تو یوونتوس فعلی دارن ، "بخش" ـیش مربوط به کونته ست. این حرفِ اول من بوده ، اما نیازی به زبون آوردنش ندیدم همین ، چون کاملاً واضح بود از نگاه من. حمید یکم بیشتر در مورد این تیکه ی "تیاگو ستاره ی تیمشه" توضیح میدی ؟ با این استدلال جواد نکونام هم ستاره ی تیمش بود تو اوساسونا ، چه چیزی رو ثابت میکنه این ؟

[VA}{ID]

ای بابا باز هم بحث بی نتیجه کونته خوب یا بد؟ جای حسین Batigol خالیه. چیزی که همه دارن میگن و منم بهش اعتقاد دارم اینه که کونته مهمترین عامل قهرمانی یووه در فصل قبل و نتیجه هاش در فصل جاری هست. همونطور که اگه یووه نتیجه نگیره همه میریزن سر کونته، موقعی که تیم خوبه هم باید به حساب کونته گذاشت. همه تیم ها خودشونو می کشن یه مربی مثل کونته داشته باشن اونوقت اینجا .