واقعا نمیدونم دارم این حرف رو به خاطر شرایط خودم میزنم یا از نظر اخلاقی میگم!!! ولی...
من و خیلیهای دیگه ترجیح میدیم جشن توی پارک لاله باشه و هر کس هم واسه خودش یه نون چایی بیاره تا اینکه تو یه سالن، هتل یا... جشن رو برگزار کنیم و واسه ورود هوادارها
محدودیت بذاریم. به شخصه هیجانی که من از دیدن این همه تیفوسی بیانکونری واسه اولین بار توی یک مکان و شادی کردن و آشنایی با افرادی که تو این مدت فقط از خوندن مطالبشون
لذت میبردند رو دارم بسیار بسیار بیشتر از هر چیز دیگه هست.
در مورد خرج جشن هم به نظرم کاملا منطقیه که تمامی شرکت کننده ها مشارکت داشته باشن توی تامین هزینه های جشن.
درسته که هرچی تیفوسی های بیشتری حضور داشته باشن همگی خوشحال تر میشیم. هیچ کس دوست نداره محدودیتی ایجاد بشه. خود حسین تجربه ی برگزاری جشن قهرمانی رو داره بذارید بیاد بگه ببینیم واسه جشن قبلی چه مراحلی رو طی کرده.
اما درمورد پارک! یک مورد میتینگ توی پارک گرفتیم دردسر شد و گیر دادن. حالا فرض کنین 50-60 نفر بخوان سروصدا کنن توی یه مکان عمومی :np:
بازگشت به ابتدای صفحه
گزارش
اسمشم میزاریم اولین کنفرانس هواداران باشگاه یوونتوس در ایران " کهبیا"
این از نظر ساختاری..
از نظر دور هم بودن هم جدای از این مراسم میتونیم همه بزنیم تو دل طبیعت مثلا یه باغ خارج از شهر یا فضاهای طبیعی خارج از شهر.. :2qcmh45:
که مسائل امنیتی هم درست نشه..! :ph34r:
منتها الان كه سبك سنگين ميكنم، ميبينم كه "قهرماني يوونتوس" بهترين فيلده.
با يك عالمه تاخير، و از اعماق وجود اين قهرماني رو به همه تون تبريك ميگم، يكي از پر استرس ترين، حماسي ترين و ديوانه كننده ترين اسكودتو ها بود.
بعد از ٦ سال دوري از اوج، بعد اون همه مربي هاي كوچيكِ و متوسط كه به يوونتوس راه يافتند. بعدِ اون همه تحمل سختي و مشقت، حالا با "آنتونيو كونته" -كه اعتراف ميكنم اوايل هيچ اعتمادي بهش نداشتم- بانوي پير اسكودتو رو از آن خودش كرده.
همه مون اين آخرا توقع قهرماني رو داشتيم،ولي فكر نميكردم اينتر اينجوري ميلان رو خوار و خفيف كن. خيلي خوشحال كننده بود كه ميلان با شكست مقابل اينتر، جام ـُ تو هفته ي يكي مونده به آخر إز دست بده. تو قوانين فروم چنين چيزي هست كه بتونيم واسه اولين و آخرين بار مثلا بگيم "فورزا اينتر" ؟
اگه آره، Forza Merda! 
)
پ.ن.٢: اميدوارم شيرينيِ اين قهرماني با خداحافظي كاپيتان تلخ نشه.
