نظرسنجی: تاکتیک کونته در یووه

یه بحثی که می تونه جالب باشه بحث 2 تاکتیکی که کونته تا به حال توی تمرینات روی تیم کار کرده. هرچند تمرکز کونته روی 4-4-2 خاص خودش بوده ولی به عنوان آلترناتیو روی 4-3-3 هم کار کرده که شاید همون چیزی باشه که توی بازی با میلان توی تیم کاپ دیدیم. درواقع توی 4-3-3 کونته اومد ویدال رو جلوتر بازی داد برای اینکه اعتقاد داشت (توی مصاحبه اش گفت) می خواست نهایت استفاده رو از توانایی های ویدال ببره. دو تاکتیک اینطوری می شند اگر بخوایم با بازیکن توشون مهره بچینیم : ------------------------------بوفون--------------------------------- --دچلیه----------کیلینی---------------------بونوچی------------لیختنشتینر-- ------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------- ------------------------پیرلو------مارکیزیو--------------------------- ------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------- -په په---------------------------------------------------------کراسیچ ----------------------ووچینیچ------دلپیرو---------------------------- و ------------------------------بوفون--------------------------------- --دچلیه----------کیلینی---------------------بونوچی------------لیختنشتینر-- ------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------- ------------------------پیرلو------مارکیزیو--------------------------- ------------------------------------------------------------------- ----------------------------ویدال----------------------------------- ------------------------------------------------------------------- ------ووچینیچ--------------------------------------کراسیچ------------ ----------------------------ماتری----------------------------------- کم بازیکن ها رو کاملا سرسری گذاشتم فقط برای نشون دادن تاکتیک ها. شما فکر می کنید یووه با کدوم موفق تر خواهد بود ؟ فکر می کنید 4-4-2 جواب میده یا بی اثر می مونه و کونته مجبور میشه از 4-3-3 استفاده کنه ؟ و می تونید بگید کدوم تاکتیک رو با کدوم ترکیب دوست دارید. توجه کنید توی 4-3-3 اون دو بازیکنی کناری که من گذاشتم مهاجم نیستن. بازیکن های وایدی هستند که در عرض زمین بازی می کنن. برندارید مثلا دل پیرو رو بزارید جای کراسیچ

من خودم سیستم اول رو میپسندم اما نه با مارکیزیو بلکه با ویدال ولی در مورد سیستم دوم هم باید بگم من فکر نکنم اینجوری که شما چیدید بازی کرده باشیم به نظرم در بازی با میلان هم همون سیستم اول بود با این تفاوت که ویدال رو برده بود وینگر چپ و ووچینیچ هم مهاجم بود اما متمایل به سمت چپ بازی میکرد.به هر حال این آرایش سیستم دوم جالبه اما وینگر چپی که قراره بگیریم تنها در سیستم اول جواب میده مگر اینکه اون مهاجم نوک ووچینیچ باشه در اینصورت ماتری باید به نیمکت بره

اتفاقا میخواستم این بحث رو انجام بدم به نظر من ابزار 4-3-3 رو الان ما داریم تو سیستم اصلی کونته ، خیلی وینگرها باید خوب باشند ، چون کل سیستم روی وینگرها میچرخه ولی ما وینگرهای خوبی نداریم ، یه وینگر خوب داشتیم که اونم افت کرده باتشکر

به نظر منم اگه کونته بتونه 4 3 3 رو خوب اجرا کنه خیلی بهتر از 4 4 2 جواب میده. همینطور که کمال گفت الان ابزارش رو هم داریم! اگه بخوایم 4 4 2 بازی کنیم حداقل باید وینگرهامون قدرت دریپل بالایی داشته باشن. من بایرن 2010 که تا فینال رفت رو خیلی میپسندیدم. وینگرهاش روبن و ریبری بودن ولی الان ما چی...؟ با کراسیچ و چیاگرینی و امثال اینها نمیتونیم با ترکیب 4 4 2 قدرت نمایی کنیم. کلا هروقت تیم 4 4 2 بازی میکنه اعصاب من یکی که خورد میشه . چون اصلا نمیتونیم حفظ توپ کنیم و مدام کل تیم به دنبال گرفتن توپ هستن ولی با 4 3 3 خیلی بهتر میشه مالکیت توپ رو در اختیار داشت.

بازی کردن با 3 هافبک اونم توی فوتبال ایتالیا مثل راه رفتن لب پرتگاه هست ! تیم باید خیلی منسجم و هماهنگ باشه که بتونه در این فوتبال فشرده و تماما دفاعی خودش رو حفظ کنه.
البته اگه آرایش این 3 هافبک اینجوری باشه :

--ویدال--------پاتزینزا--
--------پیرلو---------

من میتونم قبول کنم که با 3 هافبک بازی کنیم،
داشتن فقط یک هافبک جنگنده و تخریبی رسما خودکشیه ! کاری که چیرو فرارا میخواست انجام بده و داد و شکست هم خورد. و کاری که میلان الان با آلگری داره می کنه رو من خیلی می پسندم، با خط هافبک تماما جنگنده که در بین هافبکهاش بازیکنانی رو داره که میتونند خط دفاعی رو به هافبک و هافبک رو به خط حمله متصل کنند.
اگه یووه با این آرایشی که نوشتم برای خط هافبکش بازی کنه از اونجایی که هم قدرت تخریبی و جنگندگی در خط هافبک هست و هم خلاقیت، میشه امیدوار بود که جواب بده از نظر تئوری ! ولی از نظر فنی همون جوری که گفتم هماهنگی بالایی رو میخواد و انسجام تیمی نقش خیلی پر رنگی رو داره.
3 نفر جلوی اینا هم به نظرم این آرایش خوبه :

--ووچینیچ---------کراسیچ--
----------ماتری----------

البته به شخصه ووچینیچ رو در نوک خط حمله بیشتر می پسندم، شم گلزنی بالا و خلاقیتی که داره می تونه ازش یک مهاجم عالی بسازه. ولی با توجه به مهره های موجود این بهترین ترکیبی هست که میتونیم داشته باشیم. اما همین یک مشکل دیگه ای هم به وجود میاد اگه 4-3-3 بازی کنیم، در این صورت ما الکس و کوالیارلا رو روی نیمکت داریم و احتمال جذب یک وینگر چپ برای ترکیب اصلی هم هست. این تراکم میتونه فشار بیاره به تیم و اذیت کنه.

به نظر شخصی من سیستم اول کونته 4-4-2 یا همون 4-2-4 خواهد بود ولی با توجه به شرایط 4-3-3 رو هم توی تیم پیاده می کنه.

من از هواداران سیستم 4-4-2 بودم اما الان به نظر من این سیستم دیگه بعد از دهه ها کارایی خودش رو از دست داده اونم به خاط اینکه مربیانی که به بهترین نحو این سیستم رو ارائه میکردن دیگه جایی در فوتبال ندارن و حتی این اواخر دست از بازی با این سیستم هم برداشته اند . قدیمی ترین مثال میشه به هلینو هررا اشاره کرد و بعد ها تراپاتونی و لیپی و کاپلو که الان خود کاپلو و عمو تراپ هم مثل دهه 80 و 90 و اوایل 2000 به این سیستم پایبند نیستن . فوتبال امروزی بیشتر با 3 هافبک و 3 مهاجم به بهترین شکل ارائه میشه از تیم هایی مانند ارسنال و پورتو و بارسا ، چلسی گرفته تا همین منچستر که فرگی یکی از بهترین 4-4-2 هارو اجرا میکرد اما در فصل اخیر به خوبی دیدیم که فرگی سیستم 4-3-3 رو پیاده کرد در خیلی از مواقع . سیستم 4-4-2 سیستم بسیار قدیمی و میشه گفت د مده ای شده و کمتر مربی جوانی از این سیستم استفاده میکنه و من مهم‌ترین دلیل اون رو ارزش بالای مالکیت توپ در فوتبال امروزی میدونم که به خوبی به عنوان برگ برنده تیم ها شناخته شده در سیستم 4-3-3 و دیگه فوتبال دهه 80-90 ایتالیا که مبتنی بر استفاده از کوچک‌ترین فرصت ها بود از بین رفته و این سیستم بزرگ‌ترین مشکلش همین مالکیت توپ هست که با توجه به تعداد هافبک های میانی و چیدمان بازیکنان امکان استفاده بیش از حد از توپ رو به تیم نمیده . سال‌ها تیم هایی ایتالیایی با ارائه یه فوتبال دفاعی و خشن قصد برهم زدن روان تیم حریف رو داشتن اما حالا میبینیم که مهمترین عامل برای عصبی کردن تیم حریف درصد بالای مالکیت توپ هست که بارسا نمونه بی‌نظیر این روش هست و بارها دیدیم که تیم های مقابل در 10 دقیقه پایانی که هیچ امیدی به مقابله نداشته اند به خشونت روی آوردن . در‌واقع این کار تنها با بازی با سیستمی ممکن هست که بتونه این امکان رو به بازیکنان برای گردش توپ بده و اون هم سیستمی با 3 هافبک هست . من امیدوارم با توجه به داشته های تیم کونته سیستم 4-3-3 رو پیاده کنه و در کنار پیرلو حتماً ار 2 هافبک انرژیک استفاده کنه . یکی از پوئن های این سیستم اختیارات بیشتریست که برای طرح ریزی حملات داره ،اما در سیستم 4-4-2 برای مثال استفاده این سیستم باعث حرکات تکراری از گوشه‌ها و سانتر و در برخی مواقع با توجه با داشته های مناسب مانند ( روبن .. ریبری ) میشه از حرکات در عرض استفاده کرد که متأسفانه بازیکنی مانند کراسیچ هیچ‌گاه خلاقیتی برای این کار نشون نداده و بشدت به حرکات تکراری خودش پای بند هست که اون هم حرکت از کناره ها و تلاش برای سرانجام رساندن ایده خود ! اما در سیستم 4-3-3 تیم میتونه با حفظ توپ و خیمه زدن پشت محوطه حریف چندین و چند روش رو برای گذروندن توپ از عمق دفاع حریف آزمایش کنه که با توجه به وجود بازیکنی همچو پیرلو و بعضا اله و ووچینیچ که توانایی پاس های هوشمندانه رو دارن استفاده کرد که در فوتبال امروزی زهر دار ترین روش‌ها برای رسیدن به گل هست . نکته ی دیگری که باید اشاره کنم این است که امیدوارم چنانچه کونته میخواهد از سیستم 4-4-2 استفاده کنه بر خلاف مربیانی همچو رانیری کمی خلاقیت به خرج بده و محتاط عمل نکنه و الا یه فوتبال بسیار خشک و یک نواخت رو از یووه شاهد خواهیم بود که شاید در ابتدا نتیجه دهد اما به زودی با توجه به یکنواخت بودن دست مربی برای حریف رو میشه و این به منزله بحران تاکتیکی هست ، بحرانی که شاید مربی رو مجاب کنه دست به تغییر سیستم بزنه و شاید این کار باعث بشه تیم بسیار ناهماهنگ بشه چناچنه آشنایی با سیتم الترناتیو نداشته باشه.

سوال بسیار خوبی مطرح شده ولی ای کاش گزینه ها کامل تر بود. مثلا گزینه هیچ کدام رو هم می توان استفاده کرد.

من شخصا معتقد به سیستم 2-1-3-4 هستم. اما پیش از اونکه این علاقه مهم باشه، دیدگاه هر مربی در باشگاه مطبوعش حائز اهمیت هست.

نکته ای که من می خوام به اون اشاره کنم عدم توانایی سازگاری سیستم های گوناگون توسط بسیاری از مربیان در ترکیب تیم ها هست. به عقیده من دل نری و فرارا و حتی زاکه رونی فاقد توانایی در اعمال خوانش صحیح سیستم های مورد نظرشان به پیکره تیم بودند. چراکه تماشای بازی های یوونتوس در دو فصل گذشته کاملا نشان می داد که تیم بدون سیستم مشخص در حال بازی در زمین بود و نتایج بدست آمده هم کاملا گواه شاهد برای این مدعا است.

من امیدوارم هر سیستمی که آنتونیو کونته مد نظرش هست با توانایی ایشون به سازگار و هماهنگ کردن اون سیستم در تیم همراه باشه وگرنه چه 4-2-4 و چه 4-3-3 در صورتی که بازیکنان توانایی تطبیق با آن را نداشته باشند و سرمربی هم ناتوان تر از آنها در نحوه ارائه به تیم، خود به خود امری از پیش شکست خورده است.

من معتقدم سیستم هر بازی با توجه به نفرات در دسترس و شرایط پیش رو باید تعیین بشه. و مربی باید پیش آغاز فصل با جذب نفرات و اتخاذ تمرینات تاکتیکی، استراتژی های گوناگون را برای مقابله با شرایط مختلف در طول فصل اتخاذ کند و گرنه سیستم علی اصغری هم به فریادش نخواهد رسید.

باید منتظر ماند و دید، تیم تحت هدایت کونته چگونه در زمین بازی می کند و یووه نسبت به دو سال گذشته چه تغییراتی کرده.

به نظر این حقیر یوونتوس باید دو اصل سرعتی بودن بازی و مالکیت بالای توپ را وارد فوتبالش کنه حال دیگر نمیدانم با کدام سیستم بهتر میشه این کار رو کرد.

اگر بخواهم در حالت کلی حرفی بزنم میگویم برای فوتبال امروز دنیا اتخاذ سیستم 4-3-3 را به 4-4-2 کلاسیک ترجیح میدم . برای ذکر دلیل هم بهتره پست دوغی را بخوانید ! ولی....در شرایط فعلی یووه و با توجه به هدف کوتاه مدت ما که رسیدن به اروپاست بهتر میبینم با 4-4-2 بازی کنیم . یووه در این فصل فقط در ایتالیا و با تیم هایی با فوتبال خشن و بسته و مستحلک کننده که - متاسفانه -ربط چندانی به ویژگی های فوتبال روز دنیا نداره بازی میکنه و نیاز داره سیستمی را به عنوان بیس در نظر بگیره که برای این 38 هفته پیش رو کارایی داشته باشه . نگرانی من از بازی با 4-3-3 اینجاست که بعید میبینم یووه با خط هافبک 3 نفره با محوریت پیرلو در " سری آ " دوام بیاره .

اگه بخواد 4-3-3 بازی کنه باید اینم در نظر بگیره که جلوی مدافعای کناری خالی میشه برا 4-3-3 مدافعای کناری باید سطحشون بالا باشه ، در حالی که الآن هیچکدومشون در حد 4-3-3 نیستن

در سیستم 4-3-3 علاوه بر اینکه مدافعهای کناری باید قوی باشند به نظرم دو هافبک کناری جنگنده و فیزیکی لازمه که فکر نکنم ما داشته باشیم واگر هم نداشته باشیم لا اقل باید مدافعین جور اون رو بکشند که بعید میدونم بتونن به هر حال تو این سیستم اگه بتونیم صاحب توپ باشیم مشکلی نیست اما اگه حریف صاحب توپ بشه بسیار ضربه میخوریم چون بازیکنهای وسطمون اونقدر فیزیکی نیستن ضمن اینکه بکار گیری بازیکنها در این سیستم به نظرم یه کم مشکله مثلا ویدال رو کجا بذارن یا وینگری میخوان بخرن اگه بیاد جای ووچینیچ رو میگیره پس او باید کجا بازی کنه یا اینکه آیا مارکیزیو توانایی جمع کردن میانه میدان رو داره اگر به فرض یه بازیکن مثل ویرا یا داویدز که قبلا داشتیم الان بودن شاید میشد با این سیستم بازی کرد با مارکیزیو بعید میدونم البته این سیستم رو هم میشه بازی کرد ونتیجه گرفت اما بستگی به تیم مقابل داره به نظرم یووه باید با هر دو سیستم بتونه بازی کنه که اگر با تیمی به مشکل خورد تغییر سیستم بده

از نظرات همه معلومه که تیم با هر 2 سیستم به بن بست میخوره اونم به خاطر نداشتن مهره ی قابل اطمینان توی دفاع و گوشه چپ البته کراسیچ هم به نظر میاد هنوز به اوج بر نگشته تا بازیکن نباشه سیستم جوابگو نیست

به نظر من یووه الان ابزار 4-4-2 رو کاملا در اختیار داره...یووه سالهاست با سیستم 4-4-2 بازی کرده و عمدتا قهرمانیهاش رو هم با همین ترکیب جشن گرفته...من خودم شخصا به این سیستم علاقه ندارم ولی به نظرم یووه با این مدل بیشتر نتیجه میگیره...شما زمان رانیری رو به یاد بیارید.یووه با همین سیستم رئال رو مغلوب کرد،انتر رو به زانو درآورد،میلان رو شکست داد و اگر رانیری یه کم خوش شانس بود و شخصیت محکمتر و کاریزماتیکی داشت،شک ندارم یووه همون دو اسل اول با رانیری قهرمان میشد. ولی یووه الان ابزار بازی کردن با اون تاکتیک رانیری رو خیلی کامل در اختیار داره.شما هافبکهای اون موقع یووه رو با الان مقایسه کنید! زوج ویدال و پیرلو واقعا در مرکز زمین یه زوج ایده آل هست...در سمت راست ما کراسیچ رو داریم و در سمت چپ هم یه تیم اشباع شده هستیم از نظر هافبک! اما اینجا بحث خط دفاع پیش میاد که چه کسانی بازی کنن که من همون دچلیه-کیه لینی-بونوچی- لیخشتینر رو انتخاب میکنم! و در خط حمله،تیم های زیادی رو دیدم من جمله من یو و بارسا که تو اکثر بازی ها،یه مهاجم هدف ثابت ندارن! یعنی دو تا مهاجم انرژیک و فعال تو زمین میرن و هر کدوم که موقعیت گل داشته باشن کار رو تموم میکنن.من هم تریجح میدم یووه اینطوری باشه اما نمیتونم به هیچ وجه از اسم "ماتری" بگذرم.در کنار ماتری هم من ترجیح میدم کوا رو ببینم تا ووچینیچ! اما در مورد سیستم 4-3-3...این سیستم رو من شخصا خیلی دوست دارم چون بار تهاجمی بازی رو به شدت بالا میبره.الا فلسفه ی بازی یووه حمله نیست! ضمن این که تو این سیستم،ما تعداد بسیاری از هافبک هامون نیمکت نشین میشن! اما اگر قرار بر 4-3-3 بازی کردن باشه،من این خط هافبک رو میپسندم:ویدال-پیرلو-مارکیزیو و برای خط حمله: ووچینیچ-کوا-کراسیچ چیزی که برای من تو سیستم 4-3-3 رقت انگیزه،اینه که شاید مجبور باشیم ماتری رو تو زمین نذاریم!

واسه ی بازی با سیستم 4-3-3 نیاز به مهاجم های کاذب در دو طرف هست که سرعتی باشن و همینطور تمام کننده مثل جوزپه روسی و اگرو!
به نظرم در حال حاظر با وینگر هایی که داریم و تعداد زیاد مهاجم های محترم ( ) بهتره 4-2-4 بازی کنیم که هم از وینگرها استفاده شه هم دو تا مهاجم کنار هم بازی کنن
البته به شرطی که وینگرهامون خوب بازی کنن اگر نه محکوم به بازی با سیستم 4-3-3 هستیم!

شوخی : تاکتیک یوونتوس از نظر کونته بزن زیرش هست که فکر کنم تاکتیک خیلی خوبیه

خب تیم ها یا از موضع ضعف وارد میشن یا قدرت تیمی که به موضع قدرته سیستم خودش دو عوض نمیکنه و سعی میکنه دو قدرت خودش بره جلو ولی تیمی که تو موضع ضعفه سیستم خودشو با سیستم حریف وفق میده،یعنی سعی میکنه سیستمی رو انتخاب کنه که بهترین استفاده رو از ضعف طرف مقابل بکنه متاسفانه یووه الان مقابل چند تا تیم تو موضع ضعفه که هر کدومشون یه سیستم رو اجرا میکنن پس کونته باید پنج شیش تا سیستم رو تمرین بده که فک میکنم این همه تمرین واسه همینه

جانم ؟؟؟؟!!! 444 ؟؟؟!!!!! احتمالا دو تا کمک داور ها هم به په په و کراسیچ کمک میکنن از دو جناح

من فکر میکنم با توجه به ترافیک بالا در خط حمله و البته هافبک چب,فعلا بهتره که ۴۴۲ بازی کنه بعضی مواقع هم در صورت نیاز بتونه با ۴۴۳ بازی کنه,در ضمن اینم باید در نظر گرفت که مربی همیشه باید یه سری برگ برنده داشته باشه که تو شرایط خاص به کار بگیره,منظورم از برگ برنده ترکیبهای متفاوت تره. من فکر میکنم کونته باید فکری به حال دفاع چپش بکنه,من دفاع یووه رو فقط تو بازی با میلان بی نقص دیدم در صورتی که باید خیلی بهتر از اینا بشه.کونته باید یک نقشی برای بازیکنایی نظیر گروسو سورنسن موتا الیا و البته کواریارلا در نظر بگیره یعنی بعضی مواقع از سیستم چرخشی استفاده بکنه

چرا سیستم دیگه ای نیست مثل 4-1-4-1 یا 4-1-3-2 من این دو تا ترکیبو خیلی دوست دارم فکر میکنم هم از لحاظ دفاعی تیم نقص نداره هم از لحاظ هجومی ویدال به عنوان یه هافبک دفاعی کامل جلوی دفاعا بازی میکنه سه تا هافبک بازی ساز با ذو تا مهاجمم داریم

یوه میتونه با 4-3-3 موفق باشه - چون بازیکنایی رو که میخواد توی این ترکیب به کار بگیره در اختیار داره - کونته اگه بتونه سطح پاسکاری بین بازیکنا رو بالاتر ببره با این ترکیب راحت میتونه تیم مقابل و باز کنه و از عمق حرکت کنه .