مــارچلـــو لیپـی - Paul Newman

هر چند اومدن لیپی در حد حرفه مثل بازیکن برزیلی که تو هافبک عالی بود و رم اونو خرید و ما نخریدیم اسمش الن یادم نیس اما لیپی اگه بیاد با دانشی که داره میتونه از همین بازیکنا بهترین نتیجه رو بگیره اما بحث اصلی اینه خدا وکیلی با این بازیکنا تا کجا میخوایم پیش بریم؟؟؟؟ لیپی بیاد عالی کار کنه بعد فصل بعد کسی خریده نشه خوب توهین به شخصیت لیپیه ولی مطمئنم اگه بیاد انیلی نمیتونه کسیو بخره چون با اومدن لیپی درخواست هایی هست که نمیشه رد نشه و اگه بشه شک نکنین همین وضع هست 

بجز جایه خالی پیرلو بقیه پست هایه یوه در سطح خوبی هستن . این مربیه که باید از بازیکنان کاربکشه هرچند یووه در خط حمله در حد بایرن و بارسلون نیست ولی خوب هستن

 

 

.....

لیپی جدا از سوابق و موفقیت هاش , حمایت فوق العاده هوادارا رو داره پشت سرش و تنها گزینه ای که میتونه به بحث های همیشگی کونته الگری(که همه جای دنیا هست) پایان بده. مهمتر از اون لیپی مردی از جنس یووه است. کافیه کیف جامها و افتخاراتش رو جلو بازیکن های اکثرا بی تجربه فعلی باز کنه. بازیکن ها کسی رو میبینند که تمام چیزهایی که آرزوش رو دارن بدست آورده. این میتونه باعث اعتماد و انگیزه بشه.

 

نظر من اینه که قبل از اینکه به مسائل فنی و تاکتیکی برسیم , فقط اسم لیپی توانایی عوض کردن شرایط رو داره. با اینکه هنوز الگری من رو به اون درجه از عصبانیت نرسونده , اما تمام و کمال از اومدن لیپی حمایت میکنم.

 

با بخشهایی از نظرتون کمی تا قسمتی مخالفم سینا جان

با این قسمتش که بین هواداران فوق العاده محبوبه و به بحثهای کونته-آلگری پایان میده موافقم(امیدوارم باعث ایجاد بحثهای آلگری-لیپی و لیپی-کونته نشه ) ولی در مورد قسمتی که بولد کردم اختلاف نظر داریم: صرف اینکه یک مربی از جنس تیمی باشه و با اون تیم یا حتی تیمهای دیگه افتخارات فراوان کسب کرده باشه برای بازسازی یک تیم نه شرط لازمه و نه شرط کافی. مثال هم زیاده، از لحاظ افتخارات و کاریزما(که یک موضوع انتزاعی و غیرقابل اندازه گیریه) شبیه‌ترین موردی رو که خاطرم هست کنی داگلیشه که با لیورپول به همه‌ی افتخارات رسید هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان بازیکن-مربی (بگذریم که با بلک‌برن هم کاری تاریخی انجام داد) ولی وقتی بعد از چند سال دوری از فوتبال به لیورپول برگشت یک افتضاح به تمام معنی درست کرد.

اگه لیگ چین رو به عنوان زمان استراحت و دور بودن از فوتبال سطح بالا برای لیپی محاسبه کنیم باز هم لیپی تقریباً نصف داگلیش از فوتبال روز اروپا دور بوده و این یک مزیته ولی مورد یا پارامترهایی مشابه این برای قضاوت قطعی در مورد فوتبال واقعاً کارایی نداره. در واقع اصل عدم قطعیت رو باید برای فوتبال فرمول‌بندی می‌کردند: آنچلوتی هم که باشی با بهترین بازیکنان دنیا ممکنه نوک کفش استورارو سرنوشتت رو عوض کنه.

 

+در صورتی‌که قرار باشه آلگری بره واقعاً گزینه‌ای وسوسه‌انگیزتر از لیپی نیست حتی با وجود ریسک بالا

لیپی :‌

 

"در یوونتوس سخت ترین کار عوض کردن نگرش تیم است.اینکه ۲۰-۳۰ متر برای توپ بدوند و ان را پس بگیرند.ما ابتدا صبر کردیم ، بعد منجر به این اتفاق شد که تیم برای کاهش پرس خط افساید را بسیارجلو می امد.بنابراین ما خط حمله ی سه نفره تشکیل دادیم ، و پرس را پخش کردیم.رقبا از ما می ترسیدند ، و فقط از توپ های بلند استفاده می کردند، و این بزرگترین تغییری بود که با ۴۳۳ حاصل شد.من ابتدا کمی خرافاتی بودم و در هر بازی یک لباس خاص را می پوشیدم و یک بانداژ روی انگشتم می بستم.ولی بعد فهمیدم این کار ارزش ندارد.

بازگشت به یووه؟ نمی توانم پاسخ دهم. آنها مربی بسیار خوبی دارند و امیدوارم طولانی مدت با او ادامه دهند. اگر بخواهند مربیشان را عوض کندد دلپیرو گزینه ی خوبیست و کاریزمای لازم برای مربیگری را دارد. ما برای مربیگری نیاز به هوش ، کاریزما و توانایی اثرگذاری روی ایده های بازیکنان را داریم ، زیرا فوتبال مثل تنیس نیست. چنین اتفاقی قبلا برای پلاتینی و بکن بائر افتاد ..."

از این که لیپی یه روز به یووه برگرده، به شدت استقبال میکنم اما نه به عنوان سرمربی... تیمی که دچار یه نوع سردرگمی شده و ممکنه با رفتن آلگری، هر مربی رو ببلعه. لیپی البته «هر مربی» ای نیست و اندازه ی دنیا تجربه داره ولی حتی 1% اگر نتیجه نگیره، علاوه بر این که تمام افتخاراتش رو [به خصوص در چشم هواداران نوجوان و جدید یووه] کمرنگ میکنه، برای وجهه ی خودش هم مناسب نیست. 

 

نمونه های متعددی از مربیان رو میتونم نام ببرم که با کوله باری از افتخارات مدتی رو بیرون گود نشستن و برگشتنشون مساوی بوده با یک شکست مطلق! لیپی هم میتونه به این سرنوشت دچار بشه و در یووه تجربه تلخ جام جهانی 2010 رو تکرار کنه. 

امیدوارم لیپی به یووه برنگرده، مگر به عنوان یک مدیر!

لیپی کبیر گفته که دیشب به خاطر حوادث فرانسه تا صبح خوابم نبرده و این اتفاقات  خیلی وحشتناکه

لیپی :

• بزرگترین اشتباهی که مرتکب شدم ، این بود که به تیم ملی برگشتم.من حتی قبل از جام جهانی تصمیم گرفته بودم که بروم و تیم بسیار فوق العاده ای را بر جای گذاشتم. من برگشتم تا جواب اعتمادی که گروه به من نشان داده بود را بدهم ، اما شما نباید بعد از دو سال به تیم ملی که قهرمان جهان شده است برگردید.
• بهترین تصاویر از جام جهانی ۲۰۰۶ به ایمان فوق العاده ، اعتماد به نفس و احساساتی است که بین من و تیم وجود داشت.
• دست رینو گتوزو مرا در آغوش گرفت و گفت اگر تیم را ترک کنی تو را می کشم ، زیرا به او گفته بودم که می روم. پیشانی به پیشانی با جیجی بوفون ، در حالیکه در چشم های هم نگاه می کردیم.
• آنها لحظاتی هستند که بیشتر از هرچیز در قلبم می مانند.
• وقتی در چین بودم ، گفتم کافی است ، من ۶۷ ساله هستم ، و نمی خواهم دیگر مربی گری کنم.
• حقیقت این است که نمی خواستم اینقدر از خانه دور باشم ، حالا از خانه همه ی بازی ها را از تلویزیون میبینم ، همه ی بازی ها ، در همه ی سطوح.
• وقتی تیمی را در تلویزیون میبینم که مشکل دارد ، خودم را می بینم که فکر می کنم 'اگر من بودم ، این کار را می کردم ، من اینطور بازی می کردم ، آنطور بازی می کردم'.
• اگر تیمی باشد که خوشم بیاید ، یک شغل باشگاهی را قبول می کنم.

وقتی تیمی را در تلویزیون میبینم که مشکل دارد ، خودم را می بینم که فکر می کنم 'اگر من بودم ، این کار را می کردم ، من اینطور بازی می کردم ، آنطور بازی می کردم'.

 

If You know what I mean , Andrea   

مارچلو لیپی سرمربی محبوب سابق یووه و تیم ملی ایتالیا که مدتی است از فوتبال ایتالیا دور مانده ، در مورد شرایط رقابت برای اسکودتوی این فصل و همچنین شایعه بازگشتش به فوتبال این کشور اینگونه گفت :


" زمانی که کارم را در چین تمام کردم با خودم فکر کردم که شاید دیگر کافی باشد و زمان آن رسیده که تمامش کنم ، اما تنها چند ماه گذشت که دوباره برای ادامه دادن وسوسه شدم ! حالا باز هم فکر می کنم که می توانم ادامه دهم و در حال حاضر کماکان آماده رقابت هستم "

" اگرچه این را یادآور می شوم که دیگر نمی توانم مانند قبل دوری از خانواده ام را تحمل کنم و باید بیشتر کنارشان باشم . مربیگری همیشه شغلی پرتنش و سخت است و خیلی چیزها را برای شما محدود می کند "

رقابت این فصل در ایتالیا چگونه است ؟

" رقابت جالبی شده ، به نظرم ایتالیایی ها تلاش یشتری برای بهتر شدن کردند و کیفیت تیم ها بالاتر رفته. لیگ در فصل های گذشته تحت اختیار یوونتوس بود اما در این فصل به دلایلی رقابت نزدیک تر شده و تیم های بیشتری شانس اسکودتو را برای خود متصور شده اند "
 

" شاید بدلیل مصدومیت هایی که برای  بازیکنان یوونتوس بخصوص مارکیزیو و خدیرا پیش آمد آن ها نتوانستند در ابتدای فصل خوب کار کنند و چالش جدیدی را تجربه کردند اما در حال حاضر بیانکونری هم بازگشته و خود را در صف مدعی ها جا داده است "

" 5 تیم مدعی که فاصله ای 4 امتیازی دارند و این لیگ را جذاب تر کرده ! به نظر من همه این 5 تیم برای قهرمان شدن شانس دارند "

و حالا چه تیمی اصلی ترین است ؟
 

" یووه در طی سال های قبل قدرت خود را نشان داه و این دلیلی است که بسیاری یووه را به عنوان مدعی اول معرفی کنند که حق هم دارند . یووه با کیفیت و قدرتمند است و برای قهرمانی مدعی جدی محسوب می شود اما نمی توان اینتر ِ مانچینی را فراموش کرد "

" آن ها در بازی های این فصل قدرتمند و پرتوان نشان دادند ، ضمن اینکه اکنون اینتر مربی با هوش ِ بالای تاکتیکی در اختیار دارد . این معادله را پیچیده می کند "

" تیم های دیگر هم هستند. ناپولی تیم خوبی است و تلاش زیادی خواهد کرد ، آن ها در فصل گذشته 70 گل یعنی تنها 2 گل کم تر از یووه ای که قهرمان شده بود بثمر رساندند . اگرچه گل خورده آن ها زیاد بود و در حد تیمی بود که به سری B سقوط کرده است "

" فکر می کنم رقابت این فصل تا پایان به همین شکل ادامه داشته باشد و کار همه تیم هایی که بطور جدی بدنبال قهرمانی هستند بسیار سخت باشد "

یه چیزی رو چندین هفته س میخوام بگم یادم میره  

 

اگه زمانی که مارچلوی بزرگ در اینتر نتیجه نمی گرفت، فروم یووه ای در کار بود، چه نظراتی درباره ش داده میشد؟ 

 

احتمالا در نظر اکثریت یه خائن بازنده بود که صرفا تونسته چند سال به مدد داشتن بازیکنای بزرگ نتیجه بگیره، خیلی زود تموم شده و حالا با "واقعیتش" مواجه هستیم.

 

برداشت آزاد.  

مارچلو لیپی در حاشیه یافتتتاح پروژه ی وایلب در مورد وضعیت فعلی سری آ و شانس های قهرمانی و همچنین بازگشت یووه صحبت کرد  ، گفت و گوی او را با گاتزتا دلااسپورت می خوانیم : 

 

- بعد از اینکه نتونست بخاطر پسرش داویده که ایجنته، مدیر فنی ایتالیا بشه، بعنوان سرمربی به گوآنژو اورگراند چین برگشت، جایی که توش تقریباً تموم افتخارات ممکن رو فتح کرد!

 

اما جالب قرارداد 3 ساله و 60 میلیونیشه! درواقع سالی 20 م میگیره؛ بیشتر از گوآردیولا/مورینیو/ونگر/کلوپ/آنچلوتی/انریکه/سیمئونه/پوکتینو/زیدان!! (پر حقوق ترین مربیای اروپا!!) در واقع فقط 4.8 م کمتر از حقوق خالص کل 20 مربی سری آ میگیره!!

 

با اینحال بازم مطمئن نیستم که پردرآمدترین مربی جهان باشه چون امثال گوآردیولا و مورینیو، قراردادای تبلیغاتی زیادی با شرکتای مختلف میبندن ولی عملاً بلحاظ حقوق مصوب و فیکس، لیپی حالا پردرآمدترین مربی جهانه!!

 

 

- ا.آپیاه هم دیروز یه مصاحبه کرده و در مورد خیلی چیزا حرفیده ولی بخش لیپیش از همه جالبتره! :

 

./ مربی با کاریزمایی باورنکردنی و تواضعی حتی باورنکردنی تر! اولین روز حضورم در یووه، نشسته بودم و بندای کفشم باز بود، لیپی خم شد و برام بستشون! باورم نمیشد...

 

 

+ بنظرم یکی از بزرگترین افتخارات لیپی اینه که درصد زیادی از بازیکناش امروز مربین؛ از بیریندلی و تاکیناردی که تازه مدرک گرفتن بگیر تا کاررا، فرارا، کنته و زیدان!

مارچلو لیپی به تهران می اید

 

 لیپی که با قرارداد 20 میلیونی خود یکی از گران قیمت ترین مربیان حاضر جهان شده و با تیم ملی چین قرارداد بسته 

 درتاریخ 8 فروردین 96 به تهران می آید و تیمش  در مقابل یاران کی روش صف ارایی میکند

چینی ها ک سابقه درخشانی را با لیپی در لیگ قهرمانان اسیا تجربه کردند این بار هم ریخت و پاش اساسی 

برای رسیدن ب جام جهانی 2018 روسیه در کادر فنی خود کرده اند 

عالیه...

 

شاید هم بتونه ایران رو متوقف کنه.

من که قطعا از برد لیپی مقابل ایران استقبال میکنم.

 

قبل از زمانی که کیروش بیاد بهش پیشنهاد داده بودیم بیاد ایران، قبول نکرد.

 هر وقت آلکس رو صدا می زد و باهاش حرف میزد با خودم می گفتم حریف کارش ساخته ست دیگه .

 

 

یادش بخیر یه زمانی مربیا مربی بودن و بازیکنا بازیکن.

 

  متفکر و باهوش ، بهترین مربی (حداقل در دوران ما) . کلاس کارش همراه با حسی پدرانه که به تیمش داشت، بی نظیر مونده .

برای یووه و ایتالیا زحمت کشید و عالی بود. هر کجا باشه براش آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.

حماقت بزرگ! واقعا لیپی بزرگ با آبرو و اعتبارش داره چیکار میکنه؟ اولش حضور تو لیگ چین و حالام سرمربی گری تیمی که علنا شانسی برای حضور تو جام جهانی نداره. تازه بازیای حساسشون مث بازی با ایران رو هم که تو خاک حریف بازی می کنن

 

من که قطعا از برد لیپی مقابل ایران استقبال میکنم.

 

 

ایشالا که شوخی می کنی  

^
دوتا مسئله هست اینجا

1 - به خود خدا هم سالیانه 22 میلیون یورو پول بدی بگی سرمربی ما بشو شخصا لباس ورزشی و گرمکن میپوشه میاد تو زمین واسه تمرین دادن ، هیچکس نمیتونه این پیشنهاد رو رد کنه .. من ریاضیم خوب نیست اما همینجوری سر انگشتی طبق یک قرارداد مثلا ۳ ساله به پول ایران میشه 700000000000 + 700000000000 + 700000000000 واحد پول ایران حدودا

پ.ن: پولم را بده ؛ آواز سر کنم
پولم را بده لبخند تر کنم ، تو هرچه بگویی چند میکنم
من خوب میشوم ،من نرم میشوم ، من رام میشوم ، آراام میشوم


2 - ملی گرایی یا ناسیونالیستی بنظرم یک چیز من دراوردی هست ، مگه من انتخاب کردم که توی ایران بدنیا بیام ؟ یا اون شخصی که توی فیلیپین زاده شده مگه انتخابی داشته ؟ خیر اینها همش جبر هست .. حالا چه التزامی هست طرفدار سیاست یا فرهنگ یا ورزش کشوری باشم که خودم انتخابش نکردم ؟ نمیگم چیز بدیه اما قطعی و لازم هم نیست

راس ميگي! واقعا عددش يه جوريه. كلا ١٠ بازي در سال و سالي ٢٢ ميليون! يني به ازاي هر بازي٢/٢ ميليون يورو. رشك برانگيزه واقعا! حتي اگه به قيمت حدف چين و از بين رفتن آبروي فوتباليت بشه

راجب مورد دوم نظري ندارم. متاسفانه روح بي تفاوتي همه نسل جوون (از جمله خود من) رو درگير كرده

الله یا مارچلو.............