یه نظر جالب لیپی داره...
اون برد با نتیجه یک به صفر رو
به برد سه به یک ترجیح میده...
به جامعه مجازی هواداران باشگاه یوونتوس خوش آمدید
شما هم اکنون در حال مشاهده انجمن ها به صورت کاربر مهمان می باشید.در این حالت شما دسترسی به تمامی امکانات انجمن ندارید و امکان دریافت فایل ها به جز خود IPB را ندارید. اگر که عضو سایت می باشید اینجا را کلیک نمایید. در صورتی که تمایل به عضویت دارید اینجا را کلیک نمایید. عضویت در سایت رایگان می باشد!
شما هم اکنون در حال مشاهده انجمن ها به صورت کاربر مهمان می باشید.در این حالت شما دسترسی به تمامی امکانات انجمن ندارید و امکان دریافت فایل ها به جز خود IPB را ندارید. اگر که عضو سایت می باشید اینجا را کلیک نمایید. در صورتی که تمایل به عضویت دارید اینجا را کلیک نمایید. عضویت در سایت رایگان می باشد!
مــارچلـــو لیپـی - Paul Newman
آغاز شده توسط
Babak
, May 10 2008 12:29 AM
#21
Guest_alessandro1985_*
ارسالی 07 December 2009 - 07:18 PM
#22
ارسالی 22 December 2009 - 03:16 AM
#23
ارسالی 22 December 2009 - 05:21 PM
ليپي كه برگرده انديشه هاش هم به تيم برمي گرده حتي اگه مربي نباشه و مدير باشه scarf:
#24
ارسالی 22 December 2009 - 05:27 PM
ليپي كه برگرده انديشه هاش هم به تيم برمي گرده حتي اگه مربي نباشه و مدير باشه scarf:
مصطفی جان. بهتره به تاپیک یوونتوس بری و مصاحبه ای که رضا از لیپی گذاشته رو ببینی. اون وقت میای پستتو ویرایش میکنی
#25
ارسالی 22 December 2009 - 05:38 PM
من شخصا یک روزنه ی امیدی میبینم برای بازگشت دوباره به یووه , البته به نظر من اگه تو جام جهانی همراه تیم ملی موفق بشه به نظر من یعنی احتمالش خیلی زیاده که از دنیایی فوتبال و مربی گری به کل خداحافظی بکنه , چون قبلا هم این اتفاق توی سال 2006 بعد از کسب عنوان قهرمانی جهان اتفاق افتاد ... .
#26
ارسالی 22 December 2009 - 05:39 PM
حق با تو بود.ما رو باش كه منتظر ليپي هستيم.البته حق داره كه برنگرده.ولي اميدوارم بعد از جام جهاني نظرش عوض شه و از ابتداي فصل تو يووه باشه و مديران ما از اول فصل تيمو درست ببندند نه اينكه بعد از گذشت 17 هفته از ليگ و نتايج ضعيف و حذف از ليگ قهرمانان تازه يادشون بياد كه يووه داره به يه تيم ضعيف تبديل ميشه كه ديگه ديرهمصطفی جان. بهتره به تاپیک یوونتوس بری و مصاحبه ای که رضا از لیپی گذاشته رو ببینی. اون وقت میای پستتو ویرایش میکنی
#27
ارسالی 23 December 2009 - 10:29 PM
به نظر من حرفهای لیپی به خاطر این بود که ارامش به تیم و بازیکنان ایتالیا بده و روی تیم ملی تمرکز کنه و اگر در تابستان با تیم ملی تمدید نکنه به یوونتوس خواهد امد
#28
ارسالی 22 February 2010 - 05:54 PM
لیپی نیز در حال پریدن است !!
یوفا: سرمربي تيم ملي فوتبال ايتاليا از ابتداي فصل آينده سرمربي ميلان ميشود.
به گزارش یوفا: مارچلو ليپي سرمربي كنوني تيم ملي ايتاليا از باشگاه ميلان پيشنهاد خوبي دريافت كرده است. وي از طريق وكيل خود به صورت پنهاني در حال مذاكره بود اما يك خبرنگار محلي موفق شد با انتشار مداركي ثابت كند ليپي در فصل آينده در ميلان خواهد بود.
تصاوير لو رفته نشان ميدهد وكيل ليپي در حال مذاكره با برلوسكوني مالك سياسي باشگاه ميلان است.
ليپي به مردم ايتاليا قول داده با تيم خود به قهرماني در جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي برسد.
#29
ارسالی 22 February 2010 - 06:01 PM
آره ! منم شنيدم كه ميخواد مربي ميلان بشه!
راست و دروغش رو نمي دونم
ولي هيچ رقمه تو كتمون نميره كه ليپي تيمي غير از يووه رو انتخاب كنه
البته شايد بشه بهش حق داد! ميدونه با وجود همچين مديرايي احتمالاً به جايي نرسه
ولي با اومدنش به يووه به احتمال زياد مديرا هم به خودشون ميان و تغييرات بزرگي رو تيم تيم ميدن
در هر صورت سخته باورش كه ليپي به تيمي جز يووه بره
#30
ارسالی 22 February 2010 - 06:05 PM
از این شایعات که زیاده ! مگه یادتون نیست چند روز قبل بحث بر سر این بود که بعد از جام جهانی لیپی به عنوان رئیس یووه انتخاب می شه ! حالا شده مربی میلان !
#31
ارسالی 22 February 2010 - 10:45 PM
#32
ارسالی 23 February 2010 - 12:07 AM
آره به نظر منم نباید توی فوتبال زود قضاوت کرد ولی فک نکنم این یکی زیاد شایعه باشه
#33
ارسالی 11 March 2010 - 02:47 PM
لیپی یه کتاب داره به اسم " بازی ایده ها" که در مورد نگاهش به فوتبال و فلسفه ی فوتباله.
لیپی توی این کتاب میگه مهمترین مسئله توی ساختن یک تیم اینه که اون تیم، روحیه و اتحاد یگانه ای داشته باشه. تیم باید مثل یک خانواده ی سالم باید همه یک یگانگی رو احساس کنند. اهمیت ارتباط متقابل بین بازیکن ها و بین مربی و بازیکن ها از هرچیزی بیشتره. بازیکن ها همه باید با یک ذهنیت، یک ایده و یک طرح به زمین برند. بازیکن ها باید در هر لحظه برای همدیگه بازی کنند و وقتی وارد زمین شدند دیگه "من" وجود نداشته باشه.
در مرحله ی دوم لیپی میگه، گروهی از بهترین بازیکن های دنیا هیچوقت بهترین تیم دنیا رو نمیسازه. بهترین تاکتیک باید به 2 مسئله توجه کنه، اینکه بازیکن ها چطوری 1- در بهترین شرایط برای خدمت به تیم باشند 2- در شرایطی باشند که بیشترین استفاده از پتانسیلشون رو ببرند. و مربی باید ایده ای متناسب با این 2 نکته ارائه بده به تیم تا بتونه بیشترین کار رو ازین بازیکن ها بیرون بکشه.
لیپی توی کتابش نتیجه میگیره، انتخاب بهترین بازیکن ها صرفا نباید شامل بهترین بازیکن ها برای هر پست باشه. بهترین ترکیب و آرایش وقتی ایجاد میشه که شما بهترین ایده رو برای این مجموعه بازیکن ها تعریف کنید.
توی جام جهانی 2006 هم بودند ستاره های که لیپی با خودش به جام جهانی نبرد. و این جام جهانی هم هستند بازیکن هایی که لیپی قصد نداره ببره با خودش بازیکن هایی که از داشته های فعلی لیپی بهترند..لیپی بعد از قهرمانی توی آلمان به گاردین گفت : من بهترین بازیکن های ایتالیا رو با خودم به تیم ملی نبردم، من بهترین بازیکن هایی که می تونستند یک تیم رو تشکیل بدند با خودم بردم. چون برای لیپی ایجاد یک یگانگی که خودش میگه یک تیم باید مثل یک خانواده ی سالم باشه اهمیت داره و بعد ستاره ها و بازیکن های خوب. برای لیپی ایده اش مهمه و ابزاری که اون ایده رو اجرا کنه، نه لزوما بهترین بازیکن در هر پست. برای لیپی تشکیل اون خانواده مهمه.و برای همین لیپی سال گذشته گفت :بین همه ی سال های مربیگری که کردم، یوونتوس و تیم ملی دو داستان عاشقانه ی زندگی منند.
لیپی در مورد جام جهانی 2006 میگه برای من ویژگی لازم بهترین و ماهر ترین بازیکن ها نبود، برای من بهترین توانایی مد نظر این بود که یک بازیکن خودش رو چقدر در اختیار تیم می زاره. و در خود جام جهانی من ایده ی آرایش ثابتی نداشتم. در بازی با چک با 5 هافبک بازی کردم تا قدرت تاکتیکی چک رو خفه کنم. در بازی با آلمان من دیدم خط هافبک کارایی لازم نداره و همه چیز به خط حمله و دفاع بستگی پیدا کرده. خط دفاع ما بسیار قوی تر از آلمان بود در نتیجه در وقت های اضافه با 4 مهاجم به بازی رفتم. در بازی فینال ایتالیا خسته بود، من نمی خواستم خستگی ما برتری به فرانسه بده و باید بازی رو پایاپای نگه می داشتم تا اجازه ی خودنمایی به فرانسه ندم. در نتیجه به یک تیم اهنین نیاز داشتم. توتی رو کشیدم بیرون و ده روسی رو آوردم، پیرلو رو کمی جلوتر آوردم و یاکوینتا هم به بازی اضافه کردم.
الان هم شما به آماده ترین تیم های حال حاضر دنیا نگاه کنید. مثلا منچستر، واقعا منچستر تیم پر مهره ایه ؟ بین تیم های بزرگ الان منچستر شاید کم مهره ترین و کم ستاره ترین باشه. یا آرسنال و بازیکن های عجق و وجقی که ونگر داره ! ونگر فقط خط هافبک خوبی داره، نه مهاجم مثل آدم داره و نه مدافع درست حسابی. تیم هایی که ده ها سال مربیشون همین بود و شخصیت تیم در شخصیت و ایده ی مربی خلاصه میشه. فرگوسن هیچوقت هیچ ترسی نداشته که ستاره هاشو از دست بده. حتی ترسی نداشته که با کفش بزنه تو سر ستاره اش !! خیلی ها از منچستر رفتن و حتی خیلی وقت ها جانشینی براشون پیدا نشد. ولی همیشه ایده ی فرگوسن بوده که همیشه پابرجا بوده. یا حتی تیم مثل بارسلون که من چندان اعتقادی به گواردیولا ندارم، اونا هم به شکل دیگه و با گذشت زمان تبدیل به یک خانواده ی فوتبال شدند.
ولی الان چند ساله که رئال و ستاره هاش نتونستند از مرحله ی اول حذفی بالاتر برند ؟ یا حتی اینتر هم تیم کم ستاره ای نبوده هیچوقت و بهترین ها رو داشته اما موفق نبوده. ولی الان می بینیم رفته رفته با مرور زمان چطوری مربی یک تیم داره این شخصیت و اتحاد و یگانگی خانواده بودن رو به این تیم تزریق می کنه و من تفاوتی درونی ( نه از منظر تاکتیکی) بین این اینتر و اینتر های گذشته حس می کنم.
دقیقا یادم میاد اول فصل توی تابستون لیپی گفت رئال حداقل امسال به جایی نمی رسه. چون ساختن تیم فقط به جمع کردن ستاره ها نیست. زمان می بره تا یک تیم شکل بگیره.
بد هم نیست نگاهی به عملکرد لیپی توی یوونتوس بندازیم که حتی قبل از لیپی یه خانواده ی مستحکم بود که افرادی مثل آنیلی بهش شخصیت می دادند. لیپی فکر می کنم در فصل اول فقط فرارا و ویالی رو از ناپولی با خودش آورد و یوونتوس توی جام یوفا بود.
فصل اول 94-95 : قهرمان سری آ، قهرمان کوپا، قهرمان سوپرکاپ ایتالیا.نایب قهرمان یوفا.
فصل 95-96 : نایب قهرمان سری آ، قهرمان لیگ قهرمانان.قهرمان سوپرکاپ ایتالیا. قهرمان کاپ بین المللی.
فصل 96-97 : قهرمان سری آ، قهرمان سوپرکاپ ایتالیا. نایب قهرمان لیگ قهرمانان.
فصل 97-98 : قهرمان سری آ، نایب قهرمان لیگ قهرمانان (سومین فینال پیاپی!)
فصل 98-99 : در این فصل چیزی نبرد و توی سری آ ششم شد در نتیجه از یوونتوس جدا شد. (تو این فصل زاکرونی قهرمان شد)
فصل 2000-2001 به یوونتوس برگشت : نایب قهرمان سری آ شد.
فصل 2001-2002 : قهرمان سری آ شد. نایب قهرمان کوپا شد.قهرمان سوپرکاپ ایتالیا شد.
فصل 2002-2003 : قهرمان سری آ شد.قهرمان سوپرکاپ ایتالیا شد. بازم نایب قهرمان لیگ قهرمانان شد ( برای بار سوم!)
فصل 2003-2004 : توی سری آ سوم شد، توی لیگ قهرمانان در مرحله ی اول حذفی حذف شد. از یوونتوس جدا شد.
سال 2004 دو سال قبل از جام جهانی مربی ایتالیا شد. و تا قهرمانی جام جهانی حتی 1 بار هم شکست رو تجربه نکرد. توی جام جهانی فقط 2 بار دروازه تیمش باز شد. کلا اگر اشتباه نکنم لیپی توی مربیگری ایتالیا فقط یک بار شکست خورده اونم مقابل برزیل توی جام کنفدراسیون ها بود.
لیپی مربی مورد علاقه ی فرگوسنه، خودش میگه که همیشه فیلم های یوونتوس لیپی رو برای بازیکن هاش پخش می کنه. فرگوسن توی کتاب زندگینامه اش "مربیگری زندگیم" میگه : لیپی مرد شگفت انگیزیه. فقط با نگاه به چشم ها او میشه فهمید به چه کسی روبرو هستید. چشم هایی که گاهی از جدیت می سوزند، گاهی چشمک می زنند و گاهی تو را برانداز می کنند. اما در همه حال فوق العاده زنده و باهوش اند. هیچکس نمی تونه اشتباهی مثل ساده گرفتن لیپی رو مرتکب بشه.
#34
ارسالی 11 March 2010 - 02:56 PM
رضا فکر کنم یه جاهاییش رو خودت به کتاب اضافه کردی ;D
مطلب جالبی بود. ممنون :rose:
یادمه یه بار کاپلو هم گفته بود لیپی از من بهتره. اون تو خونش بیش ار 1000 فیلم در مورد فوتبال داره
#35
ارسالی 11 March 2010 - 03:07 PM
واقعا با گفته هاي فرگوسن 100% موافقم...
ليپي مربي تكرار نشدنيه هم در تاريخ يووه هم در تاريخ ايتاليا
#36
ارسالی 11 March 2010 - 03:12 PM
دستت درد نکنه رضا واقعا مطلب زیبا و آموزنده ای بود.
واقعا لیپی مربی بزرگی هست تفکراتش، نوع نگرشش به فوتبال، اون اتحاد و ایده هایش برای یک تیم واقعا فوق العاده است.
#37
ارسالی 11 March 2010 - 03:16 PM
این کتابه که قطعا تو ایران گیر نمیاد.
بگذریم،به هر حال اکثر خاطرات خوب من و کسانی که تو اون بازه ی زمانی که لیپی بود طرفدار یووه شدن،رقم خورده.خیلی دوست دارم با ایتالیا تمدید نکنه و به عنوان سرمربی یا همون مدیر تو یووه فعالیت کنه
#38
ارسالی 11 March 2010 - 03:25 PM
#39
ارسالی 04 June 2010 - 11:28 AM
توی این سال کارلتو مربیه یووه بود
فصل 2000-2001 به یوونتوس برگشت : نایب قهرمان سری آ شد.
لیپی بلافاصله بعد از یرگشتش به یووه قهرمان شد لیپی سال 2001-2002 به یووه برگشت
#40
ارسالی 24 June 2010 - 09:20 PM
یادم میاد وقتی فدرر به نادال توی ویمبلدون باخت، هرچند به حق باخت، هرچند نادال مستحق قهرمانی بود ولی احساس کردم خیلی بیشتر از قبل فدرر رو دوست دارم ! حتی برای اولین بار رفتم توی فروم رسمی فدرر عضو شدم و پست دادم. مسئله این بود که، احساس می کردم در هر مسابقه ای، تو حتی اگر جزو بهترین ها باشی، همیشه برنده نیستی، همیشه هم موفق نیستی. مسئله اینه که توی یه مسابقه، لزوما قوی ترین یا بهترین برنده نمیشه. جذابیت ورزش به همینه اصلا. جذابیت هواداری به همینه. اینقدر عوامل موثر زیاد اند که حتی گاهی بهترین ها هم کم میارند. هرچند اعتقاد دارم ایتالیا می تونست بره بالا، هرچند اعتقاد دارم اتفاقات خاصی چه فوتبالی، چه داوری خیلی در کنار رفتن ایتالیا تاثیر داشت، ولی بازهم چیز زیادی از بازنده بودن لیپی در این تجربه کم نمی کنه.
با این حال، این رو می خوام بگم که، احساس می کنم لیپی رو حتی بیشتر از قبل دوست دارم. چون احساس می کنم با این علاقه ی مضاعف می خوام بهش (!) ثابت کنم که حتی وقتی بازنده باشی هم به توانایی ها و بزرگیت شکی ندارم.
لیپی گفت 2006 من بابت موفقیتم اعتبار کسب کردم، امروز هم این منم که بابت شکستم باید سرزنش بشم. همیشه می گند، قهرمان ها هم قهرمانانه می بازند. و این خصلت هم لیپی داشت. حتی تیمش هم قهرمانانه باخت، جنگید، هرکاری برای صعود لازم بود در 20 دقیقه پایانی انجام داد، ولی بهرحال فقط میشه گفت "نشد". و دیگه بعد ازین "نشد" چیزی اهمیت نداره. مهم اینه که این پروژه شکست خورد و به قول لیپی، تنها چیزی که حسابه، همون چیزی که در زمین اتفاق افتاده. با این حال، شخصیت لیپی قهرمان رو دوست داشتم، امروز شخصیت لیپی شکست خورده هم دوست داشتم.
امیدوارم این آخرین بازی دوران مربیگریش نباشه.
1 کاربر در حال خواندن این موضوع است
0 کاربر، 1 مهمان و 0 عضو مخفی