تبریک به همه دوستان. یکی از بهترین اتفاق های ممکن بود اخراج ایشون. اخراجش یکی از بهترین روزهای من و اکثر یووه ای ها بود.
خواسته ته دلم رو بگم. از صمیم قلب دوست داشتم و آرزو می کردم مقابل لیون حذف بشیم بلکه فرجی بشه. تنها راه اخراجش هم همین حذف بود. اگر مراحل بالاتر می رفتیم برای یک فصل دیگرهم میموند و مشخص نبود چه بلایی قراره سرمون بیاد. درسته، از جهت مالی ضرر زیادی کردیم ولی آینده ی جلوی روی یووه خیلی روشن تر شد. ابر سیاهی خیمه زده بود روی آینده ی یووه و با موندن ایشون مشخص نبود چه بلایی فصل آینده سر تیم قراره بیاد.
هنوز هم معتقدم اسکودتوی امسال رو شانسی گرفتیم. خیلی شانس آوردیم کرونا لاتزیو رو زمین گیر کرد. خیلی شانس آوردیم بقیه تیم ها هم با هم امتیاز از دست دادن. این اسکودتو رو مدیون نبوغ دیبالا و رونالدو هستیم.
قشنگ با ادامه فصل واضح مشخص شد ذهن بسیار کوچکی داره و یک لوزر به تمام معناست. تو این مقیاس حتی اونای امری و لوران بلان هم به پاش نمیرسن. این همه کامبک اصلاً اتفاقی نبود. این همه تحقیر توسط حریفان کوچک اتفاقی نبود. جلوی ساسولو و اودینزه نابود شدیم، بازی برگشت جلوی آتالانتا حقیر بودیم. جلوی لاتزیوی اول فصل هم که بهتره صحبت نکنیم. امسال شلخته ترین بازی های یوونتوس رو دیدم، حتی شلخته تر از بازی های فصل آخر آلگری یا شلخته تر از فرارا و زاکرونی. اینکه میخواست سبک تیم رو عوض کنه هم همه در جریانش بودیم که چقدر ضعیف و حقیر عمل کرد. ما با ایشون تا نیمه حریف هم برنامه درست حسابی نداشتیم چه برسه به ساری بال و سه گوشی که دو گوشش رو به دروازه خودی و یک گوشش درجهت عرض زمین بود. (البته من یک لفظ دیگه بهش دادم توی گروه های تلگرامی که نمیشه اینجا گفتش).
با اینکه از آنیلی راضی نیستم ولی یکی از بهترین و هوشمندانه ترین تصمیم های عمرش رو گرفت که خیلی زود جلوی ضرر رو گرفت. ما فصل بعد با این مربی باید به کسب سهمیه فکر می کردیم. همه حریفان میدونستن چطوراز پسمون بربیان و فصل بعد حتی مقابل تیم های تازه صعود کرده به سری آ هم مشکل میخوردیم.