در اکثر محیطهای کاری (اعم از سازمانهای دولتی یا شرکتهای خصوصی)، به کارکنان و کارمندان توصیه میشه که در وهله اول سعی کنن به درک درستی از مهمترین خواستهها و انتظارات مدیر مستقیمشون برسن و وقت، منابع و انرژیشون رو در راستای تحقق اون خواستهها به کار بگیرن. بعد از اقناع مدیر، به عنوان کار فوقبرنامه اگه طرح، ایده یا پیشنهادی برای تغییر روند موجود دارن، ارائه بدن و سعی کنن موافقت مدیرانِ تصمیمگیر رو جلب کنن.
مصاحبه آنیلی بعد از حذف، اطمینان از ادامه همکاری با آلگری، ستایش قهرمانیهای پیاپی در سری آ، عادی جلوه دادن شکست مقابل آژاکس با این قبیل جملات کلیشهای که اونا کاملا شایسته صعود بودن، نشون میده مهمترین خواسته مدیریت ارشد باشگاه، ادامه روند قهرمانیهای پیاپی در لیگ داخلیه. حالا این وسط اگه قهرمان اروپا هم شدیم که چه بهتر ولی این، هدف اصلی نیست.
آلگری هم این موضوع رو درک کرده و به خوبی انتظارات مدیران رو هرساله برآورده میکنه. تازه امسال که اختلاف امتیاز عجیب غریبی هم ایجاد کرد تا حسابی ذوقزده بشن. الان فکر و ذکر آنیلی اینه که 10 بار پشت سر هم قهرمان شیم و جاودانه بشیم. حتی حاضر نیست به قیمت قطع شدن این زنجیره، شانسمون در اروپا رو بالا ببریم.
این وسط ما هوادارا چشم انتظار قهرمانی اروپا نشستیم، انتظاری عبث و بیهوده. لااقل با سیاستهای فعلی!
اگه آنیلی اول فصل با آلگری اتمام حجت میکرد که اگه تو اروپا خوب بازی نکنی، وسط فصل پرتت میکنم بیرون، عمرا اگه آلگری جرات میکرد جلوی آژاکس اینجوری بازی کنه. اما الان، مدیر میگه قطعا با آلگری ادامه میدیم، آلگری هم میگه دوست دارم با یووه ادامه بدم! اگر آلگری برای فصل بعد هم بمونه (که امیدوارم این اتفاق نیفته)، دوستان و عزیزان، بیخود حرص و جوش نخورید؛ بیایید از همین الان نهمین قهرمانی پیاپی رو جشن بگیریم و فکر بردنِ اروپا هم نباشیم.
پ.ن: شخصا امیدوارم حرفای آنیلی صرفا برای این باشه که خودِ آلگری بیاد و استعفا بده تا غرامت دستمزدش از جیب باشگاه نپره.