Juve Show
[img width=720 height=705]http://tmw-foto.tccstatic.com/storage/album/thumb1/7ae8cfb25f83b3fd74d0741419dd2a79-11079-1376861883.jpeg[/img]
یکی از افسوس های من اینه که دیشب چرا فروم نبودم تا تو جشن قهرمانی شریک بشم.
من یکی اصلاً تو کَتَم نمیره که یووه داره 2-5-3 بازی میکنه. یووه دیشب بیش از این که متکی به سیستم یا این اعداد و ارقام باشه، با استفاده از توانایی بازیکن هاش داشت بازی رو میچرخوند. چیزی که من بیشتر دیدم تو بازی دیشب، اجرای یه سیستم 2-4-4 بود. ما سه تا مدافع ثابت داشتیم و دو تا مدافع متغیر. در لحظاتی از بازی که لاتزیو از سمت راست یوونتوس حمله میکرد، بارتزالی رسماً مدافع راست بود و آساموا دفاع چپ. این چیزی هست که یووه و اون 2-5-3 کذایی بهش احتیاج داشت؛
تغییر ! و اون تغییر بالاخره ایجاد شد. پارسال وقتی تیم تو فاز دفاعی بود، 1-4-5 بازی میکردیم. همین امر باعث میشد یووه اصلاً نتونه ضدحمله اجرا بکنه. دیشب گل دوم رو مرور کنید که چه اتفاقی افتاد. 5-4 ای که یوونتوس دیشب موقع دفاع بازی میکرد، باعث شد که لیختشتینر بهتر بتونه از توانایی های هجومیش استفاده کنه و اون استارت انفجاری و حرکت سریع کیه لینی باعث شد که یووه بتونه گل رو با اون ریتم زیبا به ثمر برسونه. چیزی که من دیشب دیدم، سایه ای از 2-5-3 بود که فصل قبل روح ما رو آزار میداد. خلاقیتی که دیشب یوونتوس داشت، اگر جلوی بایرن مونیخ ظهور میکرد، مطمئناً 4-0 بازنده نمیشدیم. کونته خیلی به موقع فهمید که بدون عدول از خواسته هاش، تغییرات رو اعمال کنه. بابت این باید بهش تبریک گفت.
این آساموا ی بنده خدا رو که میبینم، یاد دوران آپارتاید میفتم!
بنده خدا رسماً داره ازش بیگاری کشیده میشه و مجبور میشه به چیزی که نمیخواد. درسته که از بازی کردن تو یوونتوس خوشحاله ولی درست نیست که مجبور باشه به چیزی که نمیخواد؛ هر چند که توانش رو داشته باشه.
در آخر؛ فکر میکنم این پیروزی هم مقدمه ای بود برای آغاز فصلی که به نظر میرسه باید به نام یوونتوس ثبت شده دونستش! امیدوارم خودمون چیزی که در دستمون هست رو از بین نبریم.