چهار دردسر آنتونیو کونته برای آینده یوونتوس !
[img width=480 height=298]http://u.goal.com/131900/131910hp2.jpg[/img]
بعد از یک شروع فصل نسبتا خوب و صدرنشینی یوونتوسی ها و پیروزی مقابل هر دو تیم شهر میلان ، شاید چیز بدی به نظر طرفداران این تیم نرسد ، اما کم کم موارد بیشتری از نقاط ضعف و قوت این تیم در حال آشکار شدن است و هم حریفان و هم کادر فنی این تیم ، به این مساله پی برده اند. کونته سرمربی تورینی ها مشکلاتی معین را برای حل کردن پیش روی خود می بیند و شکی نیست که در صورت تداوم این مشکلات، ممکن است بازیکنانش در آینده در امتیازگیری دچار مشکل شوند. آن هم در لیگی که به نظر میرسد امسال بیشتر از گذشته شاهد نتایج شگفتی آفرین باشد. اما این موارد چیست؟
1- وابستگی بیش از حد به پیرلو : بعد از گذشت یک سال پرفراز و نشیب در میلان ، به نظر میرسد که با انتقال به یوونتوس وی مجددا احیا شده است.پیرلو با دید بالا و قدرت فوق العاده اش در ارسال پاس های دقیق ، باعث شده تا درصد مالکیت و کنترل توپ برای یوونتوسی ها در هر مسابقه به چیزی حدود 60 درصد برسد و این برای سبک جدیدی که کونته به دنبال پیاده کردن آن در یوونتوس است بسیار حیاتی می باشد.شکی نیست که یوونتوس بسیار به نبوغ و خلاقیت وی چشم دوخته است. و در روزهایی که پیرلو فرم درخشانی نداشته یوونتوس نیز در طول جریان مسابقه عملکرد خوبی از خودش به نمایش نگذاشته است. به طور مثال او در مسابقه برابر کیه وو و کاتانیا به دلیل خستگی بازی های ملی توان نود دقیقه حضور در میدان را نداشت و با افت عملکردش ، باعث شد تا یووه نیز موفقیتی در زمین نداشته باشد و تنها به دو تساوی دست پیدا کند. یوونتوس در دو فصل گذشته از وابستگی بیش از حد به دو بازیکن خودش بسیار ضربه خورد. دیه گو ریباس و میلوس کراسیچ دو بازیکنی بودند که این مشکل برایشان پیش آمد و نه تنها خودشان بابت فشارهای حاصل از این مساله افت شدیدی کردند ، بلکه با مشاهده جدول دو فصل گذشته سری آ میتوان موفقیت یوونتوس در این وابستگی را دید. پیرلو برای تیم ملی ایتالیا نیز اهمیت فوق العاده ای دارد و با توجه به شرایط بدنیش ، به نظر نمیرسد که بتواند به طور مداوم و کامل از پس جنگیدن در دو جبهه بربیاید.کونته نیز نباید بیش از حد تیمش را به او وابسته کند و مرتکب اشتباهی تکراری شود.البته به نظر نمیرسد که سایر هافبک های مرکزی یوونتوس از خلاقیت و هوش بالای پیرلو در بازیسازی بهره چندانی داشته باشند. کلودیو مارکیسیو در این فصل عملکردی فوق العاده داشته و به تنهایی سه گل به تیم های میلانی زده است. او توانایی بالایی در جنگندگی ، حرکات دفاعی و تهاجمی ، پاسوری ، گلزنی و... دارد. اما در هیچکدام مهارتی کامل و صد در صدی نداشته و همین باعث میشود تا نتوان او را جانشین پیرلو دانست. درست مانند آرتورو ویدال که او نیز بیشتر در کنار مارکیسیو به پرس خط هافبک تیم حریف پرداخته و فضا و فرصت ها را برای بازی بهتر پیرلو بهتر فراهم میکنند.شاید بد نباشد که یوونتوس برای طراحی و کنترل مسابقه ، به غیر از پیرلو از روش های دیگری نیز استفاده کند. شاید استفاده از وینگرها پیشنهاد بدی نباشد. اما این نیز مشکل بعدی یوونتوس به نظر میرسد !
2- وینگرهای پر فراز و نشیب : میلوس کراسیچ مهمترین بازیکن یوونتوس در این پست به شمار میرود.او در ابتدای حضورش در یوونتوس بسیار موفق بود. اما حالا دیگر اثری از آن بازیکن خطرناک در ترکیب یوونتوس به چشم نمی خورد. کراسیچ که با توجه به سیمای ظاهریش برای بیانکونری ها یادآور پاول ندود بوده ، در این فصل بسیار ضعیف کار کرده و خودش نیز این مساله را تایید کرده است. به نظر میرسد که او بیشتر از مسائل فنی ، اعتماد به نفس و خودباوریش را از دست داده است. این چالشی بزرگ برای کونته است که وینگر تکنیکی و سرعتی خودش را هرچه سریع تر به فرم خوبش بازگرداند.جدای از کراسیچ ، سیمونه په په دیگر بازیکن اصلی یوونتوس در این پست می باشد. په په در هجوم چندان بازیکن شاخصی نیست. اغلب سانترهای او توسط مدافع مستقیم برگشت داده شده و به اوت میرود. توانایی دریبلینگ زیادی نداشته و نسبت به کراسیچ تکنیک بالایی نیز ندارد. اما قدرت بدنی بالا و جنگندگی خستگی ناپذیرانه اش وی را تبدیل به بازیکن محبوب کونته در سیستم جدیدش کرده است. او در دفاع نیز به اندازه هجوم تلاش میکند و این برای یوونتوس فعلی که در جناحین خط دفاعش نیز کمی دچار مشکل است بسیار مهم می باشد. الیرو الیا و امانوئله جیاکرینی دیگر نفرات یوونتوس در این پست هستند که البته تا به حال ثابت نکرده اند که میتوانند جدا از پیرلو ، راهی دیگر برای طراحی حملات و کنترل بازی باشند. چنین چیزی را درباره استیگیباریا دیگر وینگر این تیم نیز میتوان گفت. شاید تنها نکته مثبت در این پست برای یوونتوس این باشد که آنها در این قسمت ، به اندازه کافی بازیکن دارند و تنها کونته باید کاری کند که آنها دوباره به فرم مناسب خودشان بازگردند. و در این بین اهمیت بازگشت کراسیچ بسیار مهمتر است. او این توانایی را دارد که کانال جدید ایجاد خلاقیت و حمله برای تیمش باشد.
3- تعدد گزینه ها در خط حمله : به نظر میرسد که کونته ترجیح میدهد از یک تک مهاجم در خط حمله تیمش استفاده کند. تک مهاجمی که در مواقع لزوم به خط هافبک پیوسته و نقش یک هافبک تهاجمی و البته با پرسینگ شدید را انجام دهد. و تا به حال انتخاب اصلی او در این سمت بیشتر میرکو ووچینیچ بوده است. ووچینیچ نیز فعلا عملکردی قابل قبول داشته است. در 8 بازی زدن دو گل و ارسال دو پاس گل برای کسی که صرفا یک مهاجم کاذب بوده آمار بدی نیست. اما به نظر میرسد که برای پست تک مهاجم نیاز به یک مهاجم کلاسیک و با قابلیت گلزنی بیشتر نیز باشد. و این طور دیده شده که آلساندرو ماتری در این سیستم بهتر جوابگو بوده است.او نیز تا به حال در 8 بازی4 گل زده و یک پاس گل داده و در اکثر حرکات هجومی بیانکونری نقش اصلی را دارا بوده است.توانایی بالای ماتری در تمام کنندگی چیزی است که نسبت به ووچینیچ او را ارجحیت می دهد . اما هر دوی این بازیکنان برخی اوقات به خصوص در دیدار با تیم های کوچکتر در گلزنی و بازکردن لایه های خط دفاعی حریف دچار مشکل می شوند. و در اینجاست که نقش سرباز وفادار قدیمی یوونتوس مشخص تر می شود. کاپیتان دل پیرو با نبوغ و خلاقیت تمام نشدنی خودش هنوز جز مهمترین بازیکنان تیمش به شمار می رود.در بازی اخیر با اینترمیلان نیز او این امر را ثابت کرد. در طی چیزی حدود 10 دقیقه تاثیرگذاری بالای وی در جریان بازی به سود یووه چیزی نبود که از چشمان کسی دور بماند. و توانایی ویژه آلکس در ضربات ایستگاهی نیز می تواند در مواقعی که گذر از دفاع حریف دشوار به نظر می رسد اسلحه ای بسیار مهم و موفق باشد.و جدای از این سه نفر ، یوونتوس همچنان از فابیو کوآلیارلا ، آمائوری ، یاکویینتا و لوکا تونی سود می برد و این تعداد بالای مهاجمین و راضی نگه داشتن آنها با توجه به این سیستم تک مهاجمه کاری دشوار به نظر میرسد. این نیز چالشی مهم برای کونته و یوونتوس به نظر میرسد.
4- کابوس مصدومیت برای خط دفاع : یوونتوس در این پست ترکیبی خوب و نسبتا هماهنگ دارد. استفان لخشتاینر ، کیه لینی ، بونوچی و بارتزالی چهار مدافع اصلی تیم کونته در این چند مسابقه ابتدای فصل بوده اند. اما یوونتوس باید امیدوار باشد که در مقاطع کلیدی فصل از این ناحیه بابت مصدومیت ضربه نخورد. در صورت بروز مشکل برای هرکدام از این نفرات کار برای بیانکونری ها بسیار مشکل خواهد شد. در سمت راست خط دفاع مارکو موتا با عملکرد اسفباری که داشته چندان مورد اعتماد نیست و سورنسن جوان نیز که در چند بازی در آن پست به میدان رفته تجربه چندانی برای چنین فشاری از مسابقات را ندارد. جدا از اینها ، آزمون و خطاهای کونته در سمت چپ خط دفاع و بازی دادن به دچیله و گروسو نیز فایده ای نداشته و این دو بازیکن عملکردی ضعیف داشته و باعث شدند تا در نهایت کیه لینی به این پست منتقل شود. کیه لینی نیز بازیکنی کامل برای آنجا نیست. او در پا به توپ شدن و نفوذها مشکلات زیادی دارد و فضاهای زیادی در پشت سرش خالی میگذارد. هرچند که توانایی های دفاعی بسیار خوبش باعث میشود تا تنها چاره یوونتوس در آن سمت از زمین به حساب بیاید. اما برای تیمی که فعلا امیدوارکننده ظاهر شده و در صدر جدول است ، چنین مشکلی اصلا نباید کم اهمیت شمرده شود. باید دید که کونته و یوونتوس جدیدی که در حال ساختنش است ، برای حل این مشکل چه تدبیری اندیشیده اند؟!..
شهریار نوبهار
31 اکتبر 2011