نام کامل : عمر انریکه سیوری
تولد : 2 اکتبر 1935 - سن نیکولا
مرگ : 17 فوریه ی 2005 - سن نیکولا
قد : 1.63 متر
لیپی : "هر گاه در مورد یوونتوس حرف میزدیم ، چشمان سیوری برق میزد !"
در سطح بین المللی ، سیوری ابتدا لباس آبی و سفید آرژانتین کوپای آمریکا را تصاحب کرد . بعد ها در دوره ی بازیگری خود موفق شد برای ایتالیا نیز در جام جهانی 1962 به میدان برود . پس از بازنشستگی خود ، سیوری به عنوان سر مربی چند تیم آرژانتینی و همچنین تیم ملی آرژانتین را نیز هدایت کرده است .
بسیاری فوتبال سیوری را " بی باکانه و درخشان " توصیف می کنند . استایل فوتبال سیوری و مهارت او در دریبل مدافعان حریف ، فوتبال او را در دوران خود از دیگران متمایز میکند . تخصص سیوری ، عبور توپ از بین دو پای حریف و جای گذاشتن مدافع پیش روی خود بود . با این که سیوری بازیکنی چپ پا بود ، اما بسیاری از گل های خود را با استفاده از پای راست و سر به ثمر رسانده است .
سیوری زمانی که در یوونتوس توپ میزد ، با بازیکنانی مانند چارلز و بونیپرتی هم دوره بود و کنار آنان بسیار هماهنگ بازی می کرد . سیوری در زمان خود با ستاره ای که بعد از او ظهور کرد ؛" دیگو مارادونا " نیز مقایسه می شود . بسیاری ، او را مارادونا ی دهه ی 60 می دانند .
روبرتو بتگا : "او مانند یک برادر بزرگتر برای من بود . زمانی که کودک بودم ، او بُت من بود و بعد ها ما دو دوست نزدیک شدیم . او از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال بود ."
دوران بازیگری :
سیوری در سن نیکولای آرژانتین و در یک خانواده ی ایتالیایی – آرژانتینی به دنیا آمد . پدر بزرگ او ، جولیو سیوری ، اصالتا از " Cavi di Lavagna " ، یکی از دهکده های شهر جنوای ایتالیا بود ومادرش از Abruzzese ایتالیا بود .
به عنوان یک نوجوان ، سیوری به شدت به فوتبال علاقه مند بود و در اوایل جوانی ، او رسما به عضویت باشگاه ریور پلاته در زادگاه خود در آمد . سیوری جوان حالا این فرصت را داشت ، تا راه خود را به نیمکت تیم ریور پلاته که در آن زمان مهاجمین مشهوری مانند Ángel Labruna و Félix Loustau در آن حضور داشتند بیابد . پس از رسیدن سیوری به تیم اصلی ، به سرعت او از هواداران لقب El Cabezón یا " کله شق " را به خاطر استایل بازی او دادند .
سیوری با ریور پلاته لیگ برتر آرژانتین را در سال 1995 تصاحب کرد . قهرمانی ریورپلاته زمانی تثبیت شد که یک هفته مانده به پایان لیگ ، موفق شدند در زمین حریف ، رقیب قدیمی خود بوکا جونیورز را 2-1 شکست دهند . همان فصل ، ریور پلاته موفق شد جام Copa Río de La Plata را با غلبه بر نازیونال اروگوئه به خانه ببرد . در فصل بعد نیز ریور پلاته توانست لیگ برتر آرژانتین را در بازی پایانی با نتیجه ی 4-0 مقابل Rosario Central برنده شود . این در حالی بود که سیوری آخرین گل تیمش در این مسابقه را به ثمر رساند . همچنین ، سیوری آخرین بازی خود برای ریور پلاته را نیز مقابل همین تیم در تاریخ 5 می 1957 انجام داد .
در طی فصل 1957-58 ، عمر سیوری 21 ساله توسط Renato Cesarini کشف شد و همان موقع با مبلغ 91,000 پوند به یوونتوس ایتالیا منتقل شد . این انتقال ، گرانترین انتقال جهان تا آن زمان بود . انتقال سیوری برای ریور پلاته خوش یمن نبود و آن ها در لیگ تا 18 سال هیچ عنوانی را کسب نکردند .
یوونتوس :
همان فصل ، دو بازیکن آرژانتینی دیگر نیز به لیگ ایتالیا منتقل شدند . آنتونیو آنجلیو ( اینتر ) و همبرتو ماسچیو ( بلونیا ) . این سه نفر به " فرشته های زشت " ملقب شدند . این لقب گذاری ، به رنگ پوست بازیکنان آرژانتینی بود . " مثلث مرگ " دیگر لقبی بود که به خاطر بازی بدون ترس آن ها و قدرت فوق العاده ی آن ها در تمام کنندگی ، به آن ها داده شده بود .
با انتقال سیوری و جان چارلز به یووه ، همه چیز برای یوونتوس رویایی شد . با حضور بونیپرتی با تجربه ، یوونتوس در اولین فصل حضور سیوری توانست اسکودتوی 1957-58 را به دست آورد . روز های خوب سیوری ادامه داشت و یوونتوس در سال های 1959-60 و 1960-61 سری آ و دو بار کوپای ایتالیا را در 1958-59 و 1959-60 به دست آورد . تلاش های عمر سیوری در سال 1961 ، بلاخره نتیجه داد و او در سن 26 سالگی موفق شد توپ طلای اروپا را از آن خود کند .
در همان سال ؛ " مثلث جادویی " یوونتوس با خداحافظی بونیپرتی از هم پاشید و در فصل بعد ، جان چارلز نیز به Leeds United بازگشت . اما سیوری در کنار بانوی پیر باقی ماند و توانست گل پیروزی بخش در بازی 1-0 مقابل رئال را به ثمر برساند تا یوونتوس اولین تیم ایتالیایی باشد که در سانتیاگو برنابئو پیروز شده است . سیوری ، مقام یا عنوان دیگری را با یوونتوس به دست نیاورد و در سال 1964-65 به خاطر اختلافات با سر مربی جدید ، تیم را ترک کرد .
سیوری در یوونتوس ، 167 گل در 253 بازی به ثمر رسانده است . او پنجمین گلزن تاریخ یوونتوس است . همچنین رکورد بیشترین گل در یک بازی یوونتوس را نیز ، عمر سیوری در اختیار دارد . 10 ژوئن 1961 ، در بازی 9-1 مقابل اینتر میلان سیوری موفق شد 6 گل از 9 گل یوونتوس را به ثمر رساند . همچنین ، این رکورد در سری آ به طور مشترک در اختیار سیوری و پیولا بازیکن پرو ورچلی است .
ناپولی :
در سال 1956 ، سیوری به ناپولی پیوست و در اولین حضور خود در این تیم ، رتبه ی سوم سری آ را از خود کرد . همچنین در کنار دینو زوف و آلترافینی ، سیوری در ناپولی موفق شد تا کاپ Coppa delle Alpi را نیز برای تیمش به ارمغان آورد . در سال بعد ، ناپولی موفق شد تا پس از میلان و یک رتبه بالاتر از یووه ، نایب قهرمان سری آ شود . آخرین بازی سیوری نیز مقابل یوونتوس بود و او به دلیل لگد زدن به Erminio Favalli کارت قرمز دریافت کرد و از 6 بازی محروم شد .
تیم | سال های بازی | تعدادی بازی | تعداد گل
ریور پلاته | 57-54 | 63 | 29
یوونتوس | 65-57 | 215 | 135
ناپولی | 69-65 | 63 | 12
کل | 54 - 69 | 341 | 176
همبرتو مسچیو :" او اعجاب انگیز بود . یک دریبلر کلاس A که با سرعت و توانایی خود می توانست در هر لحظه همه را شگفت زده کند ."
سیوری برای آرژانتین 19 بازی به میدان رفته و 9 گل نیز به ثمر رسانده است . خط حمله ی آرژانتین در آن زمان با وجود سیوری بسیار درخشان عمل می کرد . خط حمله ی آرژانتین ، آن زمان از سیوری ، کرباتا ، اسوالدو کروز ، ماسچیو و آنجلو تشکیل می شد . به گروه بازیکنان ، لقب " چهره های کثیف " را داده بودند . این لقب به خاطر چهره ی شیطنت آمیز آنان به آن ها داده شده بود .
سیوری ، با آرژانتین موفق شد در سال 1957 قهرمان آمریکای جنوبی را کسب کند .
پس از انتقال او به ایتالیا، دولت ایتالیا او را از همراهی تیم ملی آرژانتین محروم کرد و او بقیه ی بازی های ملی خود را برای ایتالیا انجام داد . برای ایتالیا ، سیوری 9 بار به میدان رفته و 8 گل به ثمر رسانده .
تیم ملی | سال های بازی | تعداد بازی | تعداد گل
آرژانتین | 56 - 57 | 19 | 9
ایتالیا | 61 - 62 | 9 | 8
سیوری ، خود را از فوتبال در سال 1969 بازنشسته کرد . سیوری تمام عمر مربیگری خود را در تیم های منطقه ی تولد خود گذراند . تیم های River Plate, Rosario Central, Estudiantes de La Plata, Racing Club و Vélez Sársfield تیم های مربیگری شده توسط او بودند . سیوری در مربیگری در سطح باشگاهی موفق نبود و نتوانست هیچ عنوانی را با باشگاه های ذکر شده کسب کند . از سال 1972 تا 1974 نیز سیوری سر مربی تیم ملی آرژانتین بود و موفق شد به جام جهانی سال 1974 صعود کند . سیوری اولین مربی در تیم ملی آرژانتین بود که Ubaldo Fillol دروازه بانِ توانمند آرژانتینی او را به تیم ملی دعوت کرد . پس از آن ، سیوری یک اسکات تمام وقت برای باشگاه یوونتوس در آمریکای جنوبی شد .
در مارچ 2004 ، پله نام او را در لیست 100 بازیکن برتر تاریخ فوتبال قرار داد و از او به عنوان مفاخر آمریکای جنوبی تقدیر کرد .
سیوری ، در فوریه ی 2005 به علت سرطان پانکراس در زادگاه خود سن نیکولا از دنیا رفت .
[size=8pt]بونیپرتی : "بازی در کنار سیوری تفریجی فوق العاده بود. چارلز، مهاجم نوک و هدف ما بود و سیوری با مدافعان حریف درگیر می شد . سیوری بدون حفاظ و با جوراب های پایین بازی میکرد تا به همه نشان دهد از مدافعان حریف ترسی ندارد . روحیه ی پیروزی او استثنائی بود ."