+ درسته دنیلو تو چند مورد دستپاچه توپ رو دور کرد ولی با بالا رفتن اعتماد بنفسش به نظرم سمت راست تیم رو بیمه می کنه
+ کیفیت دفاعی ساندرو انقدر خوب شده که کسی از اون سمت علنا نتونست کاری انجام بده. سانتر گل دومش هم که فوق العاده بود. در حال حاضر شاید یکی از سه مدافع چپ برتر اروپاست
هم بونوچی و هم دلیخت اون برادر کوچیکه ن و کیه لو برادر بزرگه. مخصوصا به این بخش حرفش توجه کنید: در لیورپول، فن دایک برادر بزرگتر بوده و ماتیپ برادر کوچکتر است. ماتیپ بدون فن دایک، نمی تواند در فرم فعلی بازی کند. در واقع با فن دایک، او خونسرد بوده و اعتماد به نفس دارد.
این که در عدم حضور کیلینی کیفیت بونوچی به فنا می ره بنظرم دلیلش همینه
+ مدیریت تیم تو فاز دفاعی در زمان ضربات ایستگاهی فاجعه ست. به گل اول دقت کنید: برتری نفری ما تو سمت راست انقدر کمه که بازیکن اتلتیکو راحت و بدون فشار رو سر دنیلو هد میزنه. یه سری بازیکن هم اون وسط هستن که رو ضربه اول و رو ضربه دوم فقط توپ رو همراهی می کنن!
اینچا دقیقا لحظه ایه که نشون میده ما از برتری عددیمون هیچ استفاده ای نکردیم. متویدی عزیز که داره قدم می زنه، رونالدو معلوم نیست کیو مارک کرده. پیانیچ از همین الان هم معلومه که قراره یارش رو ول کنه!!
اینم دقیقا لحظه زدن ضربه دومه. پیانیچ، متویدی و رونالدو دقیقا دارن چکار می کنن؟ بونوچی الان دقیقا کدوم بازیکن رو داره پوشش میده؟
کاش یه چند تا بازی دوستانه با اتلتیکو بازی کنیم بلکه اینا یاد بگیرن چطوری تو ضربه ایستگاهی عمل کنن!
+ هیگائین خودخواهه چون در درجه اول مهاجم نوکه و می خواد آمار گلزنیش بالا بره و آقای گل تیم باشه در حالیکه ما تو اون پست احتیاج به یه بازیکن فداکارتر داریم. کسی که بیشتر از همه بدوئه و تو موقعیت های 50-50 خودش توپ رو پاس بده. مشابه کاری که مانژو انجام میداد
اگر توپ رو به جای اینکه بکوبه تو دستای دروازبان قل می داد برای رونالدو کار تموم بود.از لحاظ دوندگی هم که خب تابلوئه ضعیفه
کاش یه سیاه پوست دونده جوون داشتیم تو ترکیب (یاد یه نفر نیفتادید؟ )
+ دوست عزیزی گفته بودن باید به جای این همه خرج کردن برای دلیخت بن عطیه رو برمیگردوندن و هافبک خوب می خریدن! حالا اگر از این نکته بگذریم که فرم فعلی بن عطیه رو از کجا خبر داریم خوشحال میشم بدونم با 75 میلیون کدوم هافبک درجه یکی رو میشه از تیمش جدا کرد؟
+ تفکر ساری رو دوست دارم فقط کاش بتونه به تیمش یاد بده چطوری برتری رو بتونن مدیریت کنن. اولین بار توی دو سه سال اخیر بود که آبرومند بازی کردیم و نچپیده بودیم تو دفاع و بازیمون هیجان داشت. تو سالهای قبل که اگر تیم حریف حمله نمی کرد و به بازی هیجان نمی داد از یووه که کاری بر نمیومد و همه پای تی وی خوابشون میبرد
+ استاد خیابانی عزیز هم به این نکته اشاره کردن که برای نگه داشتن نتیجه باید مدافع میاورد تو. گرچه از تفکر دفاعی بدمون میاد ولی واقعا دقیقه 85 ببعد جاش بود که تیم رو 5 مدافعه بچینه و یه شانسی به دمیرال بده